PP. 337 .L6 Copy 1 LIBRARY OF CONGRESS II 003 035 477 1 ... ■ Ik c^y^. <^— £ &&.~v xtjt>c*.j.j. j4h'./Vj# / 2 ' u<3 6 PK3^1 The Uni Class Book , L» O NIA. kit. No. M- 6 ?• t<* . < PHMATIKON SIVE VERBORUM GRAECORUM ET NOMINUM VERBAUUM TECHNOLOGIA SCRIPSIT CHH. AUGUSTUS EOBKCK. RKGfflONTII 1846. SUMTU FRATRUM BORNTRAEGER. LONDINI APUD D. NUTT. PARISIIS APUD A. FRANCK. AHSTELODAMI APUD J. MUELLER ET SOC. .V KP *% / r VIRO ILLUSTRI A U GUSTO SEIDLER AJIICITIAE ERGO ULTRA QUINQUAGINTA ANNOS PERPETUATAE D. Praefatlo. JLtsi haec aetas Lexicorum linguae graecae feracissima fuit , partim manualium, partim dvdgax^fav — a xov dvo avdge cpegoiev, tamen etiamnunc pbilologorum populus duas res anxius optat: vocabulorum origines et signi- ficationum a primo fonte progressiones variosque flexus. Licet enim haud paucae sint voces, quarum nullum ety- mon inveniri possit , nee minus multae , quae discrepan- tem ab elymo significationem habeant, saepeque verum reperiatur quod Galenus dixit, dka^mv ion juaQrvg ri trvuokoyla noklclxig 6/biocwg [iccQTvgovoa vole, rdvavria Xeyovoi *) tamen in omni verborum tractatione ad banc quaestionem referimur et saepe repulsi tamen morosae artis fores pultare non desinimus. Neque successum de- speravit H. Stephanus , qui in Thesauro hanc rationem sequutus est ut vocabula, quae unius stirpis ejusdemque familiae viderentur, in unum conferret singulisque suum assignaret principium. Sed viam istam tenere non potuit propter ingentem numerum eorum , de quibus aut non f ) De Hippocr. et Plat. dogm. II. 2, 214. T. V. VI constat utrum primitiva sint an derivata, aut certum qui- dem est primitiva non esse nee tamen cognitum habemus unde sint orta. Interim multa, quae olim ignorabantur, succedentium industria in lucem prolata sunt, multa in- ventis adstruet assidua traetatio et longa studiorum aetas. Verum ut eo perveniatur, quo linguarum orientalium, sanscritae et hebraicae inyestigatores evecti sunt, hoc est ut linguae graecae lexica etymologica vel, ut illi vocant, lexica radicum condantur, id mihi altius videtur quam quod attingi possit. Nam qui nuper in Germania edi- derunt libros sic inscriptos, caetera dissimiles, Wilhelmus Pape Etymologisches JVoerterbuch der griechischen Sprache 1836. et Theodorus Benfey Griechisches JVur- zellexicon 1839. nihil minus sibi propositum habuere quam ut haec, quae nos quaerimus, etyma per omnia vestigia persequerenlur, investigata disponerent et quid a quoque derivatum sit et qua ratione, explanarent. Operi arduo et philologis intentato ante ducentos plus minus annos ma- num adjecit vir in longe alio studiorum genere occupatus Simeon Stevinus , cujus merita recenti adhuc memoria praedicavit Revinus in libro jam dudum emerito Der neu- sprossende deutsche Palmbaum 1683. his verbis usus: Unsere Muttersprache ist nicht eben die geringste so?i- dern die praechtigste , ja die naechste nach der he- braeischen wie aus den einsylbigen Stammwoertern zu sehen, davon allein Sim. Stevin bey die 2170 aus der teutschen zusammengelesen ; in der lateinischen hat er 163, in der griechischen 265 gefunden. Hie est illu- vir stris ille niathematicus , cui nuper Bruggenses, ut emar- cescentem popularis sui memoriam refoverent, honestissimo urbis loco publice statuam posuerunt. In Operum ejus, quae Albertus Girardus edidit, parte quarla p. 122. sermo injicitur de vocabulis mathematicorum propriis, eoque loco ille disputat contra eorum opinionem , qui francogallicam linguam ut ceteris rebus abundantissimam ita etiam fin- gendis terminis, qui dicuntur, technicis omnium aptissimam ducerent. Quod tantum abest ut concedat ut earn natura mendicam plerisque peregrinis et ascitis uti pertendat. Et per hanc occasionem graeci sermonis stirpes mono- syllabas e lexicis, ut profitetur, conquisitas ordine enume- ravit. Illam tamen copiam I. H. Vossius ad Virg. Eel. I. 49. ad summas angustias redeglt linguam graecam, latinam atque germanicam e duabus quasi radicibus geo (yeivofiai) et feo (cpvcj) effloruisse pronuntians. Et postea altius evolavit Antonius Scbmidt (Organismus der grie- chischen Sprache 1836) constituitque omnium graecarum dictionum fontem et principium esse literam epsilon; quo nihil subtilius magisque aeriuni excogitari potest. Viam vero a Stevino initam persequulus est Adamantius Corais sed alia ratione. Is enim inProlegg. Atact. p. 29. omissa ilia stirpium inquisitione diversarum linguarum vocabula, quae in lexica relata sunt, ad numerum revocavit, itaque invenit in vetere Academiae Parisiensis dictionario unde- triginta millia septingenta duodecim contineri , in John- soniano triginta sex millia septingenta octoginta quatuor, in linguae armeniacae vocabulario quinquaginta 5 sed in VIII thesauri Stephaniani editione Londinensi centum quinqua- ginta millia ; Johannes vero de Ton. p. 4. scribit Hero- dianum in Catholica accentum sexaginta millium vocabu- lorum conslituisse , quo numero certum est vix quartam partem totius summae contineri. Desunt enim omnia quae operis lex et ratio excludit hoc est quae generatim unam sequuntur tenon's regulam. Horum autem copia multo maxima est, ex synthetis, parasynlhetis et para- gogis omnis generis conflata ; id quod unicuique apparebit qui modo unius nominis olxog propagines et traduces per- lustraverit. Equidem centum octoginta reperi ; horum autem vix decima pars ita comparata est ut ab Herodiano tractari potuerit ; quis enim sibi persuadeat eum nomi- natim praecepisse quo accentu scribenda sint or/Jw, or/JUo, oi'xrjjiia, oimjoig, enoixog, ovvocvJg et cetera talia? Prae- terea si quis immensam copiam voluminum , quae jam ante Augusti tempora in bibliothecis Alexandrinis reposita sunt, cum paucitate scrip torum, qui ad nos pervenerunt, contulerit, bine facile , quanta pars vocabulorum in per- petuum abolila sit, exislimare poterit. Hoc autem tan to literarum graecarum naufragio fieri non potuit quin multae etiam stirpes vocabulorum ab- sumerentur, non solum illae abditae et primigeniae, quas Etymologi conjectura veiiantur, sed etiam adultae omni- busque partibus expletae. Horum vestigia impressa sunt derivatis, quae nobis antecedentium ignaris sine principio nala videri debent sirailiaque naturis illis quas Plinius IX H. N. X. 87. ex non gonitis gig?ii dicit. Sed mullo saepius fit ut indagato, quod probari possit, etymo tamen haereatur ob earn causam quia cum derivatione aliqua incessit vel figurae vel significations mulatio, cujus causa parum clare apparet. Id autem aliquanto rarius fieret si, quas leges Graeci in derivando sequuti sint, cognitum esset accuratius. Sed quura quatuor sint artis Gramma- ticae partes , una anagnoslica sive de prosodia , altera de declinatione nominum verborumque , tertia synlaclica, quarta consimilis ei, quam physiologi morphologiam nun- cupant , harum partium nulla quidem sic ut debet elabo- rala est sed minimos profectus habuit postrema. Huic inopiae ut quantum possem mederer, complures libros edidi de formatione vocabulorum eodemque consilio in boc volumine verba primitiva et derivata nominumque ver- balium genera praecipua exsequutus sum. Neque vereor ne rem inutilem et doctorum studiis indignam suscepisse videar. Nam si natura nobis prospectum ad ipsa sermonis incunabula praeclusit, at certe incrementa ejus et per- fectionem baud dubiis vestigiis indagare possumus. In- stituti autem mei ratio quo facilius perspici possit, buic praefationi subjunctus est elenchus capitum sive disser- talionum , quarum pleraeque jam ante complures annos programmatum academicorum loco editae sunt. Postrema pertinet ad explicandam quaeslionem , cujus in tractatu verborum saepius mentio incidit, de coramercio quod inter vocabula sensuum intercedit. Universis vero inscripsi commune nomen Tecbnologiae , elsi hoc non solum for- matio continetur , in qua ego substiti , sed etiam decli- natio et constructio , quae jam saepe tractatae sunt in Artibus Grammaticorum ipsaque hujus libri brevitas uni- cuique indicat a me tractatas non esse. Et alioqui de titulis librorum hominumque scrupulosius quaerere jam dudum desuevimus. In adnotamentis, quae singulis libri primi paragraphis supposita sunt, verborum praescriptorum formas simplicissimas conjectura exquirere conatus sum. Atque in hac parte viae, quae per nebulas et praecipitia emetienda est, unam ducem habemus analogiam, quae ubi deficit, bariolandum est aliquando, nee tamen ita ut vete- rum plerique solent vocabula eonfingentes apocalyptica et utopica. Quanquam quisnam nostrum non suam Utopiam habet? aut ubi tandem a turba quotidianarum rerum re- quiescere possumus nisi in ilia aetheria regione , ubi Etymologia dominatur hoc est veri professio nullis car- ceribus circumscripta , et Analogia non ilia scholae mo- deratrix sed vitae publicae privataeque ? Scrips. Regimontii Prussorum Cal. April. A. MDCCCXLVI. Eleiieliiis Dissertationum. fi« I. De verbis primitivis. Cap. I. de verbis puris Diss I. p- 1 „ H. 5? 55 labialibus .... 55 11. 55 32 „ HI. 55 55 gutturalibus . . . 55 III. 55 49 „ iv. 55 55 dentalibus . . . 55 IV. 55 71 „ v. 55 55 It. II. liquidis .... De verbis parage 55 ►ffis* V. 55 110 P. I. de circumflexis. Cap. I. de verbis in sco .... Diss VI. p- 143 „ H. 55 55 in «w . . . . . 55 VII. 55 153 „ III. 55 55 in ow ■ 55 VIII. 55 159 „ iv. de confusione terrainationum . • 55 IX. 55 163 „ v. de diectasi 55 X. 55 173 „ VI. de verbis ill fUi 55 XI. 55 189 P. II. de barytonis. Cap. I. „ H. de puris de dental XII. 194 ibus * 55 55 XIII. 55 55 216 „ HI- de guttur. et liquidis . . . »1 XIV. 55 233 „ iv. de verbis in Goto, axco, nico , • 55 XV. 55 240 XII I*. III. Be nominilms verftalilms* P. I. de nominibus I. decl P. II. de nominibus II. decl P. HI. de nominibus III. decl. Cap. I. de nomin. neutr. in o? ... Cap. II. de nomin. in w P. IV. de vocabulis sensuum eorumque confusione Diss. XVI. p. 253 „ XVII. „ 274« „ XVIII. n 290 „ XIX. „ 317 „ XX. „ 329 LIBER PRIMUS DE VERBIS PRIMITIVIS. L ob e ck. Technol. CAP. I. De verbis pur is* Q uemadmodum pictura a monochromatis orsa est sic ver- borum structura a monosyllabis. Sed horum perpauca in- veterarunt, quorum exempla infra subjiciam. Plerisque aut praepositae sunt literae auxiliares aut interpositae aut etiam syllabae accreverunt paragogicae partim ad evitandam soni exilitatem partim ut dirimeretur significationum diversarum sub una voce conjunctio. lta quam rarum est in norainibus ut casibus obliquis nullus antecedat nomiuativus, tarn non rara sunt verba defectiva; sed plerumque nescimus utrum primae positionis usus sensim intermissus an nunquam ten- tatus fuerit; quis enim speret omnia ad nos pervenisse in- tegral Sed non minus consentaneum est, ad fingendum fu- turum aut praeteritum non opus fuisse praesenti ad usum accommodato ; nam satis erat si modo species ejus adumbrata in animo resideret; oblata vero utendi necessitate pro ea substitutam esse expressiorem et distinctiorem. Ilia igitur, quae non leguntur in scriptis veterum sed a Technicis ratio- nes semiuales sequentibus finguntur, thematica nuncupamus et paradigmatic a ut daco, osto, nlto, %vlo, a quibus non solum tempora verbalia nata sunt sed etiam verba usitata et nomina. Et ut nominum thematicorum duas species esse statuimus, unam cui auctoritas deest ut Jcodcov, vay.lv , al- teram cui ratio ut ulag, Moyjoxp v. Parall. 166. sq. sic etiam verba ab usu amandata sed usitatis paria et similia, qualia sunt %aw, Aaftco, discernimus ab iis quae nihil sui simile habent ut adw, yttw. Ilia obsoleta dici possunt; haec insolita et enormia sunt. Usitatorum vero tres numerantur species, una simplex et principalis etc. 2) Parilitatis causa plerumque activam formam posui. 3) Virg. Aen. IX. 326. toto proflabat pectore somnum; vnvov fiaovv ixifvGwvzsg Theocr. XXIV. 46. mollem spirare quietem Propert. I. 3, 7. quod a somno ad somnia transtulit Sophocles rjdu- nvoa bvsiqata El. 480. Hesychius Evades svnvovg , TleQiccfeTg nSQi- nvooi v. Parall. 156. 4) Ex Hesycliii glossa "'Actttg ^Xaxpag epXcttyag Zoopoxlrjg, non satis liquet poetam aoristo «a« conveniens praesens aw posuisse. Cap. I. DE VERBIS PURIS. 5 ordiimtur, primum est pdco, cujus superant modi obliqui: (late, quod Matthiae falso doricum facit, TtQofidovze ut in antiquis libris II. XII. 277. scriptum fuit, nQofiwvzeg et in- finitivus de quo ambigit EM. 187, 43. to par, el f-iev ex zou ftrjvai r { fidvai, ovyxoni] s ) eoziv. El de zo $e{.ia eozl /?w, xo artaQe^icpazov eazi fiav. Indicativus reduplicationem ac- cepit pifiw. Secundum est ygdto to eo&Uo, unde eyQae, no- Xvyqaog et alia. Suspectum vero zJdeiv xaxovQyelv Hes- quod per diphthongum scribit Eustathius p. 70, 38. drjlu {d}]leofiai) Tiaqa zo dalw. Jeddeo&cu quosdam praesens reduplicatum putasse ut yeydovzai adnotavi ad Buttm. 38. Jqoj zeooaga G?]fialvei, to xqazco, et; ov dqdxzvXog xal daxzvlog, to vrnjoezto, e£ ob dqariez^g, to fileTzto y e£ ov vTiodQcc, to rcQazzto EM. 285, 38. Horum primum nihil aliud est quain thema verbi dodGGo/uai ab usu repudiatum. Jqcj zo vjzrjQezw idem est quod Sqcu zo TiQazzco, nam dga- Gzrjoeg imiiqezai Hes. dQa7ia'z7]g vero neque hinc derivatum est nee unde Apollonius sumit de Adv. 549. zo Sqco G^iaiveb xal zo oqco, dep ov xal zo docojrd^eiv xal zo dQarcezr}g o eTupXerctov zovg deonozag, uterque novitium usum sequuti quo dQaTzezijg dicitur pro ministro, sed ab homonymo 6qw 9 cujus memoria penitus abolevisset nisi hinc profecta essent dQaoxdtyo, drvodidQaoxco et quod Atticistae repudiant crno- . Sqco v. ad Buttm. 125. Ad verbum doav zo fileneiv infra re- Jp curram C. III. §. 2. Sequitur taw, de quo dicere supervacaneunv^ ~ duco, et ddco significatioue duplici: Qdovza SetoQovvza Hes. et &dco zo &T]Xd^co xal a/uelyco Schol. Od. IV. 89. sed hujus modo iufinitivos novimus Qrjoai dgexpai ^Idoat Hes. 6 ) et homericum drjodai, quanquam hoc Athenaeus IX. 396. ad 5) Apocopen significat. Sic et EM. 32], 38. et Clioerobosc. Epim. in Psalm. T. III. 124. at Ovyxonca tov avxhv xovov opvXdaaovdi , dto/Lia dto. Schol. Od. V. 537. noxr\ Svvaxai duo dvyxonrjg hvcu (pro no- TtjGig). Schol. 11. II. 443. to xaQt] xaxec Gvyxonr\v ioiiv Ix xov xaQr\va. Buv pro $r\va,i valde dubito num quis dixerit nisi per jocum ut 77ZV, quo Buttmannus raendosum opvv in Parmenidis versu defendere co- natur. Id jam removit Karstenus ad v. 64. Bqvv est vox nutricula- rum et infantium. IIco cum Meinekio Anall. 131. hue referri nolini 6) Forsitan drjocaxo scripserit optativum aoristi. 6 DISSERTATIO I. &ico refert dia zo ivzt&eG&cu zdg drjldg elg zct ozo/naia va @Qecp?], vel potius quia lactentes uberibus adhibentur ; quod si praeferimus ilia nutriendi et sugendi significatio secun- daria est, proprie autem O-rjaai dicitur zo /naozy tcqogclq- liooai zixva Eur. Ion. 162. ^E&ijgsv ed-rfzsvoev et Qjoazo idovlevG£v Hes. clarum est eandem habere originem cum no- mine &iyg, cujus rationem explicare studui in Parall. p. 47. — Oldco perduravit, sed de $qr]GT£v£iai Hes. cujus accentus vitium arguit, corrigitur /nvdcc fivrjGT€V€ig ex Od. XVI. 431. sed Mvco (xvi]gxo) Pho- tius et Suidas 9 ) quanquam ne hoc quidem primitivura est sed jH«w. Quomodo enim recordari non solum pro memi- nisse dicitur sed etiam pro cogitare, sic graeca verba notio- nes recordandi, appetendi, ambiendi inter se communicant: i/uvajovio cpofioio Horn, gjvyrjg eTisf-iaUxo Timo Sexti c. Phys. I. 57, 565. (.irjOTtoQe cpofioio Horn. 6 twv /itr]y v avrj jliccz cov f.iv7]- otioq Anonymus Suidae s. h. v. id est £7tigti]/licov, ut ille ait, vel £TtLGxaTr]Q sive eTrifielrjT^g, cui synonymon est ^ivr]- f.tcov, ut omittam propria c YneQ(.u]GXQa et c Y7i£Q/>ivrfoTQa v. Verheyk. ad Anton. Lib. c. XVII. — Ab usitato vdco deri- vatum est vahwQ nolv^ovg Hes. et alia. Bibreve voce pro vale substituebat Zenodotus II. XIII. 172. sed cognoscitur modo ex derivatis: tov vdofrt] to $£(.ia vdco it; ov xctl va&~ %rig Eust. 971, 50. et indidem Nairjoeg vuriohai Hes. id est olxeTai ut a ficuo Pcctijq, et femininum NaheiQcc olxodsGTtoiva domnaedia ut a dalzrjg XayodaiTi]g, l °) Tldw, unde nounulli Pa- nis nomen ductum putant id est pastoris v. Parall. 138. funda- mentum est duorum verborum, quae prosodia distinguuntur, 7idGctG&ai to 8G&ieiv, cui affine est pappare, et TzdGccG&ai possidere unde nd^ia, naGig, na(.mriGLa Ttaqd to nco to xTwitcu Sch. Aesch. Sept. 802. cf. Parall. 428. ut et alia verba pascendi (Iogxco, TQiqjco, nisi liaec est nominis proprii interpretatio , cui simile Naeiqa v. Prolegg. 263. et IXasiga Parall. 211. 8 DISSERTATIO I. % laconico %iTcdzaov fyifilsxpov Hes. hoc est ejunzaGov, quod ne ad nezoj, ut interpretes, referamus prohibet alia glossa *Iyxazdnaov eyxazdfileipov. Hinc igitur emergit duplex scrip- tura ndo) et Tizdw, utraque tenuem sortita pro aspirata cpdco ut cpavog et navog, altera aucta epenthesi dentalis, cujus exempla infra ponam ; cum Ttdco (cpdu)) forsitan cogna- tum sit 1'f.inaiog id est scius e^iTieLQog et e^na^sod-ai re- spectum habere, s^iTtaGziJQ testis oculatus; namque testes praecipue vocautur 'igtoqsq, Idvlov, yvwovcci, cognitores, unde colligi potest sfiTtaozrjQ proprie spectatorem et aniraad- versorem significare. ! l ) A nzdco profectum est 7ta7tzalvto et auctius nctnzaXdco , a qjdoj (unde qpdscc oculi, cpdrjxeg ocp&cdfiol Hes.) synonymon na/ucpalato, quod quum Schol. Apoll. II. 127. sic interpretatur fiexa nzonjoscog piejrsiv, ut Schol. II. XIV. 101. anoTtamaviovGi explicat nsQifileipovGi itcd Ttzorj&rfGovzai, ad primitivum nzdco {tiztjggco, moid) referre videtur, cui affine est 7izacozr]g aazenzrjxojg Hes. ut a ndojiiai ndzoysg xztfzoQsg Phot, 7ir t 6g 6 iuixz^zog Gvy- yevrfg Schol. II. III. 163. et laconicum Ilacozrjg Gvyyevrfg olxelog Hes. Ceterorum pars maxima demonstrationem non desiderat. Sed verbi gvxo, unde Schol. Hes. Scut. v. 3. et EM. goo) conversum dicunt, certum exemplum non sup- petit. Avdoza yivezai drib zov gzcu EM. cui syllaba accessit lozw. Tdoj hue inserendum videbatur propter imperativum zfj cmb d^e^azog zov zw Sch. Od. VIII. 447. quod Blomfiel- dius ad Callim. p. 399. Grammaticis remittit zfj scribendum ratus. Propius suspicioni est alterum zdw, quod illi ex odco (Grjdco) conversum volunt ut nomen zr(kia ex GrjMa, ciIevqo- z?]Gig ex alevQOGTjGig. Tf.idco in hunc numerum retuli ob solum participium Tfiajf,i£vog zefivo/Lievog Suid. Tpdco non y legitur nisi reduplicatum ; TedQao&ca io%evg&cu Hes. positum ^T^S videtur pro zazQqG&m eo intellectu quo Aeschylus dixit sqv > fry*-, fiiv ayvbg ovQavbg zqcogcu %$6va et poetae ludicri zqvtzuv tyjt* &4<*7'Romanique deam quandam conjugalem nuncuparunt Pertun- 1*^- '• dam. Duo sunt verba quae iisdem Uteris actiones diversas 11) MttQjvg o [AiiQipas y.al eldojg to aX^ig EM, quod non de- fendant. Cap. I. DE VERBIS PURIS. 9 declarant, iinum obliteratum cpdoca to cpovevocti Phot. s. nQogyaxoGi cujus est aoristus reduplicatus TLacpwv xxdvag Hes. ut ab o.ixacpdo) artacpcov, et perfectum niyaxai, alteram tpdio ov £vQ7]Tai naqaxaxixbg Iv xgrfoei Eust. 1728, 7. hoc est homericuni cpde cum modis obliquis nQoydrjGL Maxim. v. 22. cpcovxa Id^inovxa Hes. cpdovoa Arat. x 2 ) quae signi- ficatio clarendi et clarandi verbo cpahco insignita est, altera vero declarandi transiit in cpdoxco et pr^d 13 ) sed in Odyss. VI. 200. perdiu cpao&e obtinuit pro cpdods, quod Tyraunio reposuit, hodieque cpaG&ai pro cpdo&ai legitur Apollon. III. 384. nQocpao&ai ap. Hesych. Ejusdem verbi cpdco aoristus est Ilicpri sq)avt], similis illis qui a nostris syncopati vocan- tur, £(3t], I'opT], eaxlrjj et, si veterum vestigia premimus, a simili praesenti cprjiu ducendus. A communi d-lav non diver- sum videtur (plav, sive obscoenum intellectum habet ut ap. Lucianum dvacplav xal /2?a[A(x£eiv id est dllfteiv depsere, sive pro conviciari dicitur xaxotg naoiv r^idg cpk&Giv h. e. con- terunt ut aQaooeiv xaxolg et alia verba tundendi v. ad Aj. v. 724. ipsumque &Qaieiv i. q. &Qaveiv ab Hesychio exponitur XoidoQelv. Sed quae idem offert IdTiocpldoca Qoyxdaai, Okao- f.wg xvg)og, Olaoitivog xexvcpco/Lievog, declinata sunt a verbo onomatopoetico q)ld£to, quo derelicto Graeci retinuerunt TiacpXdtco et TtacpXaG/Liaxcc dlat,6veg loyoi Phryn. App. 60. Trisyllaba cognovimus duo, edco et Idopai, nisi haec quoque paragogis adnumerare praestat, illud quidera ab eco Cirj/m) missum facio, sino, hoc a themate unde ialvco ut (3idof.iai a (3la. §. 2. Bisyllaborum multa statim ab initio iota re- ceperunt yam, dalco, {.laio^iat, vcdco, Txalco, vxxako, Qaito, 12) Factitivum (pam nonnulli intulerunt II. VI. 322. to$cc (pocov id est ifcadqvvojv pro zo'£ aipocov , et cum hoc Eustatliius 1782, 20 con- fert (fcog cpocog. 13) Ha'fpaiai pro nsyavTca scrip turn est in parodia Theognidis Philostr. Soph. I. 5, 486. <£^iaiu Hesychius dupliciter interpretatur Qi] t ucqa.Giv tog "xcel to guqov o(psl(xa xcdslrai ovx av'$6v ti aXka xovvaviiov naqaiQOv- fxsvov. Imo in utroque spectatur coacervatio et cumulatio ; nam pur- gamenta in eundem acervum converruntur. Hinc ZaQfiog ocoQog et £vqt) nkrj&og Hes. a conjugatis Gaiqut cvqcu. Cap. I. DE VERBIS PURIS 17 teko, Seico, xleico, %QeUo, aut epsilon ut dsvofiat, aut vicissim utruinque, modo eadem significatione, %eia) et %evcj^ modo di- versa ^zeiovzeg iGza^ievot et Szevzo eftepaiovzo, si Grammatici id recte ad azeco gzsvlo referunt v. ad Buttm. p. 6. Sed sunt etiam quae diphthongum in perpetuum obtinuerunt, xleico, oelco, evco, ysvco, devco, levco, vsvco, gevco, cplevco. Jslq- fievi] deioojiievr] Hes. pro Swf-iev?] positum videtur per anti- chronismum. §. 4. Vocalera eta Herodianus Mov. 43, 20 uni ad- stringit verbo et ei poetico : ovdiv elg to (3ccqvtovov diovlla- §ov zcp r\ TzaQalijyst alia f.wvov zb dtfco. To yag Ixiqov (scr. exTja ov) rtavzwg eveozwza zbv x)]co 28 ) aizfoet, cog cmaizel Wilo^evog* i) de zoiavz?] naQalr^cg lq neQiGTtco- f.ievr] IgzIv tog zo &i]lo, vrjto' el de fiaQWOjuev?]) eii] ndvzcog xal dtalexzov cog zo m]co naga Boicozolg xal nalrjco, naQ AlolevGi to adixijco, zo ze xliqco ex zov xlalco (xleico). De iota disserit Theognostus p. 146. za dia zov tco diovl- lafia fiaQvzova dia zov i yqacpovzai, 1'co otcsq xal TttQi- Gnazai e§ ov xal 'tt]/itc, [.ivico zo eo&ico, zuo dicpoQelzai tzeqI zovov ov 7zbqI yQacpr^v, Ilea b xal avzb diqjoQsizai yeyovog aizb zov led luo zo Ifelco, nico acp ov nioco xal ninioxco, xplco, ^t]f.isicoz€ov zo uco zo 7ioQ8voiiiai, ubi ne xleico et oeico per negligentiam praetermissa videantur, ca- noni inserenda sunt verba quae in Epim. I. 401. II. 329. Etyra. Gud. 529. leguntur (iq cmb uleovao/nov l'%ovza zo i (ut oeico) /Li7]de avziTiaQaxei f.ievov e%ovza zo o {xleico xloiog) etc. 29 ) Pro in ille affert avietg II V. 879, quod alii avieig 28) Blochius ixrjov retinens xr}(o corrigit; sed si quis ly.y]oyLr[V dixit sicut %v.r\ov olini apud Homerum Iegebatur, tamen ex secunda persona lv.r\ov non y.t)l(a sequitur, unde Ixtjov foret, sed xrjco , quod nonnulli Grammaticorum haud improbant: xico to noQevo/uai, xeico to xoipaipai, xrj(o to xaico EM. 515, 6. Cram. 1. 241. Sic Wolfius II. VII. 408. scripsit xazecxrjfyev sed Herodianus haud dubie sic ut nunc editum est xaxaxaii^v. Ejus verba to yuq %xr\ov etc. Dindorfius in Thes. Vol. IV. 1539. D. sic corrigit to yaq idyov — firjeo. Sed ad hunc locum, ubi de terminatione tjw agitur, non pertinet ti^toco d^w. 29) Omisi cautionem non necessariam /ur) naq tVEOiajra ?} fjiik- Xovia naQTjy/uEva , quo significantur &si(o , /telta, PQ(Q0e(ie gvnov apud Ho mcrum et quae libri Herodotei magna constantia tuentur anlei II. 96. Urn II. 17. VI. 20. xaxlet V. 16. fiexlei II. 70. V1L 59. 30 ) acpiai Hippocr. de Sem. 375. odei de Hum. 129. i£a- vl8l de Nat. Horn. 358. T. I. ovviei de Morb. II. 233. etc. Secundum varie scribitur apud Glossographos fileiv, fivlsiv, xaTctfivieiv, jttvsteiv et puelv, quibuscum (.iioxvXXblv connexum videtur et quae Eustathius 135, 12. huic apponit [uxqov, liuov, luvvog, nam comedendi et comminuendi notiones apte eohaerent. ALu non invenitur nisi interpolatum XItitco, sed ut a Grammaticis fictum putemus non facile permittunt Ar- cadii verba: xct sig co xaSaQov e%ovTct i ixxexa/iisvov fictQv- vexai, Xlo), iplw etc. et de hoc quoque fortasse nimis scru- pulose judicat Eustathius 1071, 4. ipidg and xov iplco ccqqij- xov dsjuccxog, unde declinatum est Wloai ipco/utacci noxloai Phot, et iploetoa apud Lycophronem vocali longa quae in ipiQco brevis est cf. Meirfek. Anall. p. 93. ipdbg uaQa xb ipw, o$ev xai xccTaxplco EM. zJlco xb duoxco, quod additur in Cram. II. 329. fortasse praeteritum est quia die aoristus esse putatur verbi dsiio EM. 273, 8. Et l'w quoque hue re- cipi poterat propter participium Iwv et optativum I'otfti etc. sed IlQoolei TtQooeyylfyi Hes. fortasse in subjunctivos mu- tari oportet. Verum desunt plura; non solum (3Xlu), de quo EM. 201, 35. ita loquitur ut non finxisse videatur, £tw xb tr\x(xi EM. et idaaod-ai /uixwoaodai Poll. VII. 31. Phot, sed etiam atticum tcqiq), epicum xlco, praeterea xXlco quo Aeschy- lus utitur, nee aspernor quod in Nic. Al. 62. yivxa fiobg nsQupXidocovxog aXoi(pi] duo codd. praebent TtzQicpXiovrog ut %Xiw dicitur et %Xtdaco, ccvio et avddco. Praesens nlco non reperitur nisi in glossa ad Buttm. 276. 31 ) allata sed nlottai natura praesens videtur ut edo^tai et (payo(.iai. Siovxa 30) Alia attulit Schweighaueserus ad I. 180. et syncopae nomine defendit, nam ut ahio et (pops'ai sic etiam iei did pro Usi. At nemo dixit noiu pro noiiev vel simile quid. 31) Herodiani locum, quern attigi p. 277. recte interpretatur Mei- nekius Com. II. 471. Num praesens nio/nai jure impugnet III. 315. dubito. Gap. I. DE VERBIS PURIS. 19 Anacreon usurpavit pro gsiovtcc metri causa ut videtur Berg- kio Fr. XL VII. Trisyllaborum quae Arcadius et Theo- gnostus proponunt, duo modo mentioue digna sunt sodico et dtto, illud ab eo&to, hoc ab aco propagatum significatione duplici, una halandi, quae in homerico cpiXov awv tjtoq et in paragogo &v(.wv ai'Gdcov cernitur, altera vulgari audiendi, quani primitivo vindicat Hesychius J !Aexe dxovsTs et °!AeTCTca (sic) cc/.oveTai. Ac si nveto, nenvv^ievog, tzvev/licc, ipvxtf, anima, spiritus 32 ) cogitatione complectimur, de affinitate ver- borum spirandi, audiendi et sentiendi vix ulla relinquetur dubitatio. Neque hoc solum contenderim sed etiam hoc am- plius, avco clarao et taco audio quasi reciproca vel, ut ex- presse dicam, correlativa esse non secus quam xXico (xaXto) et xXvco, unde SeoxXvzog compositum et ■d-eoxlvteiv i. q. &ebv smxaleiG&ai, eademque fainilia contineri obsoletum avg, amis, audio, alod-avo/itai, cujus locum saepe obtinet eizatco intelligo. Quia tamen aim a significatione primitivi aco longe discessit, haec merito separantur ab sadlco eo&co, quae specie modo difFerunt. Ac si ol'o/.iai et oGGo^ai non temere congruunt v. Dissert. IV. §. 4. oi'co quoque ab imper- fecto quodam et ineffigiato oca provenisse et iota, ut et Her- lnannus censuit de Emend. Gramm. p. 43. natura breve habere veri simile est. Alia nobis subjicit Herodianus jt. Mov. 46. za elg to el Xafioi euexTaGiv tov l TieQiGnaxat, %ctLQiaj 9 eqbv&ico, cpXeyico, ctXXa [xovov to eG&ico ov% cog Tiveg oI'ovtcu dnaizel depict to dideico' el de xcci drzaiz^o^, ex naqaxei- /.livov eirj yevoftevov, ubi post Ig&ico scribendum est (3ccqv- vstcu * to de deldie ov navTcog drcaiTel de/iia deidico etc. Cur autem ita statuat, apparet ex libro de dichronis p. 298. T. III. ubi hyperdisyllaba in ico praeter io&ico iota longum habere dicit xvXlco, dXico, jii7]vito, Idico, xovlco' ecpvXa^cif.irjv Si gvv>cx dice to ahico (scr. dzico) tyjv T€ eXXeivjiv TOV "C dice to /LictGTico. To de deidico ov qtjtov ' to de xrjxlco ex diTc?MOictGixovi de quibus dissentit Arcadius 164. to didlco xal xixlco (xrjxico) dedmXtxGictGTcti • ille enim deidico, si om- 32) Q^xia areata Aesch. Agam, 1392. animae Thraciae Horat. Od. IV. 12. 2* 20 DISSERTATIO I. nino recipiendum sit, ex perfecto reflexum dicit more syra- cusano. Pro c Explovxai axolovdrjoovcu Hes. placet Musuri correctio expeiovzai forma verbi desiderativa ut dipelco. §. 5. Verborum in oco bisyllaborum Arcadius et Theo- gnostus nullum exemplum promunt, uiium Schol. A. ad 11. VI. 500* sed dubitanter: ynov avxl xov yocov ovveoxdlrj rj and fiaQwtovov. Ex EM. 238, 23. cognoscitur illam fuisse Apol- lonii sententiam, Herodianum vero ad aoristum inclinasse. Choeroboscus Epim. in Psalm, p. 58. EM. 244, 6. yto xo cpcovco acp ov to ysycovcog, neque aliter sentit Goraes ad Plut. T. II. 465. qui et fioav et novitium yod^eiv ad yoco refert. Eadem controversia est circa Hesiodium loeoSai, quod Passovius loeo&cu scribi vult licet praecedat illo loco prae- sens ea&eiv, idemque in Scolio XXI. XoeI corrigit pro loei, Buttmannus vero censet duplicem fuisse praeseutis speciem loco et hoeco, unde Icovxo et Icoovxo in Callimachi hymno dorico. In tertia circumflexorum classe Byzantii doctores cum trisyllabis alco, cxqco, o^uo etc. referunt etiam /?w fiooco EM. 147, 45. Theodos. 191. Eust. 1723, 15. sed modo ob nomina pooig et fioxov, et nxoco propter ninxcoxa Anecd. Bachm. II. 357. lustius hue reposuissent didco, cujus secunda et tertia persona non solum poetae utuntur antiqui et scrip- tores ionici sed etiam Theophrastus Gaus. IV. 12, 4. sed pro c O dcov 6 dovg Hes, jam Porsonus ad Phot. Praef. p. XII. ed. Lips, emendavit bdeov ddovg. Zoeiv apud Theocr. XXIX. 20. aliosque poetarum legitur, quos Buttmannus nominat; £o« tfi £rj$i Hes. Quod idem affert ZovgSco £copvvg&co, ad homo- nymum £6co pertinet, cujus vestigia omnia abolita sunt. EM. 460, 14. $co to evcoxovjLtcu, 6 fuellcov dcooio, acp ov dco- gislg &coo9ai, qui infinitivus ex Aeschylo ipso affertur, &a>- aof-iao ex Epicharmo v. Ahrens Dial. dor. 343. activi verbi exempla desunt praeter &co!;ai, quod ille ad d-qyco refert. Sed suppetit copia conjugatorum drjodai, ev&Tjvsw, dolvj]. Kqoco pro xqovco legitur in cantico Laconum Arist. Lys. 1253. Nivcoxai apud Anacreontem et Sophoclem Herodianus in EM. 601, 20. dubitat utrum ex v€vd?]xai contractum an a voco de- clinatum sit: son yaQ vco Qrjfxct xQfaqg ovtyyiag. Jrjixo- Cap. I. DE VERBIS PURIS. 21 xqltoq cp?]vl &ea 3 3 ) vovvtcci. Pro Kcov eldcog Hes. Salmasius corrigit xtov • magis ad seriem convenit (nam sequitur IiQaa- vov) xotov sive participium verbi, quod paragogo xoco con- cessit, sive proprium de quo Schol. II. XIX. 53. Kocov— naQa tijv GvveGLv. His appoiiam Kiyvtoxai xsxQtoxcci, lie- yvwofrai xe$Qavo&cu xexQijoSai Hes. quod Schneiderus et Coraes in Stochasni. ad Plut. T. III. p. 4. in xsxvtoxcu trans- mutant, sed injuria; nam xvato xvanxto yvanxto ejusdem sunt familiae. EM. 699, 51. nto ftrj/ud egxl tcccq* AlolevGiv olov XaiQ£ xal nto, ottsq liyexai xal nto&i wg tfl^ L KOf * tw&i, sed hujus quoque notitia nulla est nisi ex declinatis nentoxa, nenoficu et nominibus noxog, nooig, quibus adjuncta sunt potus macroparalecton ut a yvoto notus, et fortasse posca. Ab homophono quodam now Coraes Atact. II. 122. derivatum putat ntofta operculum, cujus etymon non extat, et quo Graeci nostrae memoriae utuntur s/uncoveiv boncher ob- turare. Sed 2oeig ow&tg Hesychius praebet et subjunctivum Homerus tribus ejusdem libri locis improbatum tamen Aristar- cho, qui oaco vel Goto praetulisse dicitur v. Spitzner. ad IX. 393. Ab homonymo Goto (oevto) compositum est Anooovv agjoQjiiqv Hes. (post dnoovQEiv) qui etiam dieoovxo (omiss. Thes.) et gvggovo&cu (post gwg.) enotavit ex Goeo&ai con- tractum ut Eustathius dicit p. 26, 46. p. 1792, 3. Buttmannus vero sic ut Ioug&ccl ex sj^ncope ortum censet. His omnibus celebratius est %6to, quod Attici ipsi paragogo %tovvv{u prae- tulerunt; sed huic similia ^tovvv/tn, (xjjvvv^il, Gtovvvfui, xqwv- vviit, %Q(I)vvvi.it in usu dominantur obscuratis primitivis qoco, XQoco etc. %6to ipsum cum %ko fuudo et fodio (fovea) co- gnatum esse perquam credibile est; nam %ovg et %co^a sive yaia %vxr} dicitur terra effossa, exxot^eiv effodere, %vdcuog futilis , nee fel a %oh) diversum duco , licet adversetur Doe- derlinus Synon. T. V. 120. Trisyliabum quod idem para- gogum non sit, nullum superest; nam ivoto, unde scriptor lexici de Spir. 217. wools derivatum dicit, uihilo probabilius 33) <&Q€i>l Sen) vel (r«) O-eTa correxi in proecdosi; alia proponit Mullachius in Fragiu. Democr. p. 361. qui Herodiani librum ns(A nu~ dtov Democrito donavit. 22 DISSERTATIO I. est quam evoOco, unde Eustathius nomen illud ortum putat. Diphthongorum usus non admodum late patet. Theognostus p. 95. et 148. xa dice xov vco diet xov v yQcxcpexcu — teI^v xov ol'co xo vo/nltco. Arcadius 165. xcc slg ouo ntQiGnaxcu si (,ui dicxoxctoig yevoixo cog ol'co otto. c O ds ol'co eveozebg xov ol'oco ovx iv XQijoei. Pro tplotco in Plutarchi loco, quo Karstenius ad Emped. p. 253. scripturam mendosam defendit, restituendum est cplvco, quodque in Thes. affertur alolco ex Diogenis loco recte exterminavit Valckenarius. In ovco duo exeunt bisyllaba lovco et xqovco, quorum primitiva loco et xqoco supra attigi. Tgovezcti fyocdvexctL Hes. pro xqvsxcu dictum videtur a Laconibus vel Boeotis, quorum dialecto Grammatici homericum oqovco assignant. Pro ajroxoipe^iev ovaxa II. XXI. 445. Eustathius narrat antiquitus cmolov- GEfiisv i. q. xolovoeiv scriptum fuisse ac Cyprios Xovoov vo- care xo xokoftov, quo fortasse Apionum aliquis illectus est ad fingendum verbum lovco. Idem 1792, 5. addit oovco ix xov go co yevojLtevov, ov naQctycoyov Xaooooog ^Qf]g xal xo laxcovixbv aneGGova rjyovv acpcoQinrjGsv , verum hoc doricum est pro eGGv?] ut icpurj^ £$§vtj, a praesente ineffabili oeco vel ovco. 34 ) De ctxovco duae sunt sententiae; Valckenarius ab axco acuo productum putat more paragogae ut oqco oqovco, xo\og xolovco et /lwIovco. Schneiderus vero confert xoav, quod Glossographi dxoveiv nvvd-avsoSca voelv interpretantur. §. 6. Verba in vco exeuntia, quae communis consuetudo ascivit, haec sunt: vco, ftlvco, @qvco, fivco, dvco, d-vco, xlvco, xvvco, xvto, Xvco , /Ltvco, £vco, nxvco, (wco, xqvco, cpXvco, cpvco, quibus accedit Fvvcov vco&qcxIvcov Hes. ab adjectivo w&og debilis et a verbis Twjiovxi aa$£vovvzi, Tvimeiv ciod-Eveiv, Kax£yvv7Tcof.ievcog vco$Qcog Hes. Phot, non longe secretum v. Prolegg. 107. et Jvovoiv ano(j()£ovGi, cui adminiculum prae- bet dim xq^vj] Hes. et his vicina videntur dsvco irrigo, deloa i] vyQciGia, dieoog, dictivco, 3 Evdieg evvdoov Hes. Hujus au- tem classis non tanta est copia quanta videtur. Nam filveiv 34) Ahrens Dor. 147. aniaaia reponit seel anoairjj/cti pro ano- Savilv dici non probat; aniafi)] sic dicitur et ^AneGxlr] anidavs H©s. Vulgato tamen patrocinatur Anectl. Bekk. 422. aneaova anilmzv. Gap. I. DE VERBIS PURIS. 23 et (Sgveiv usus arbitrio inagis distiucta sunt quam naturae v. ad Aj. p. 93. et 96. idemqne filvdiov dicitur et brodium v. Has. ad Leon. p. 489. Ypsilon saepe ex epsilo natum esse docet SchoL B. ad II. III. 97. Cram. Epiin. I. 229. xlho xlvco^ §eco i;v[o s qsco (wio, yjco %vto, quorum primum cum vocali siguificationeni quoque mutat, cetera praeter £vco ficta sunt propter tempora obliqua xuoai et alia inclinamenla; Apollonius de Adv. 611. TvaQa xb ovco xb ovdrjv otzsq eo%i]- {.mxtigto ex f-iezad^eaecog xov e eig xb v tcccqcc xb oeio dcp ov xai to aoov (scr. aoog). Kai xco qzco xb qvco TcaQcxxeixac acp ov to (wdov, xai %vto yvdov. Quippe nullum est in ediyv adverbium nisi compositum (cxvidrjv). Eustathius p. 595. 19. cog $to #vco, qco (jvco, ovxco nvco nvvco , it; ov xai xb ajLMvvv&rjv et imperativus aftTivve Horn. 35 ) Hujus primum exemplum est -d-vco xb oq^uo , quod plenius dicitur &vvco et dvveco, uon sejunctum illud a d-eco et vocabulis hiuc deri vatis d-oog, d-ovQog = bQfO]xix6g, -^oj]Q6g = x€xaQayiiievog 9 (.uxvir] xed-ocofiivog Nonn. XL VII. 606. Ivoarj xeO^oco/nevog Opp. Hal. I. 557. f.iaivag doatovoa Eur. Tro. 349. doatsi ILictivexai, et acoaddet naQahjQei Hes. cui praejacet nomen aovg r\ oQfurj et huic verbum (oeco) gevco, unde eoovficu, ovfisvog et resumto theta $v/uavog inPratinae versu v. adButtm. 201. exdvjiisvog xa%vg Hes. Haec autem verbo -d-sco quam pro- pinqua sint et per se patet et magis etiam ex Hesyckii glossa y 'Ed-vuv e/nalvsxo exQeyev. Quaeritur vero idemne sit ver- bum &vco xb &vjiiuo, cui cohaerent suffio, fumus, fimus, an diversum. Nomina quidem utrinque derivata d-v^og et ^vftog sive &vfiov, et verba d-vvio et xvcpco quantum distent, latet nemiuem. Nihilo secius eruptio scaturiginis 3 6 ) fumi et odo- ris, qui e rebus fragrantibus efflatur, 37 ) et papularum quo- 35) Apucl Quintiini est imperfectum ci/unvvs modo correpta media IX. 470. modo producta I. 599. X. 62. nisi li^nvsie scripsit vel afx- nvvxo. 36) "YdajQ c(v£&vs Callim. Sunt JW atpccti &vs Horn. 37) ^Anv&vGU anonvevoai, ^Anvdvoaofxey l*7ivevGo t iuv } ^ExOvojOiv ixCiocDGiy Hes. &vfxbs two iijs duoaug y.id ^iaecos i*is ipvxw Plat. 24 DISSERTATIO I. que 38 ) ad illam notionem x^g oQf.irjg referri potest, neque adeo absurdum videtur Sveiv generatim significare motus ciere, cum impetu ferri, sed idem etiam transitive dici de iis qui fumum cient. Sin aliter est, non video quid relinquatur nisi ut sumamus hoc d-vco, cui d-vog appositum est, cum illo ddco &coa$ai connexum esse ea ratione qua &olvr} et -3-vala Sch. Aesch. Prom. 530. Clare vero cernitur cognatio ver- borum ttvdco et xvvco, £eto ercl £vkcov, §vco de ercl gccqxoq Thorn. &Qsto et -9-qvo) to &oqv$co Cram. II. 20, 25. unde &qovq, $QvXog, evxQvXU^co insusurro v. Fritzsch. ad Thesm. 340. IlacpXd'Cco netQa to cpXeco b xal cpXvco Suid. acpXoi- GjLiog Tiveg tiocqcc to cpXeco xal q)Xvco Sch. II. XV. 607. acpXv- o/LWQ acpQog Suid. quibus omnibus subest notio exuberantiae et affluentiae. Eaque non evanescit in paragogo cpXvdov- (xevog Trjg nQtoxrjg av'Qvylag ex zov cpXvto to avateto Cram. II. 422. quod et Suidas affert ex Lye. 35. ubi Hercules ca- lido humore circumfusus q)Xoidovf.ievog Tivd-oj XifirjTog eoxa- Xa'§e xo/ttag. Id Scholiasta interpretatur cployttp^ievog magis ex circumstantia quam ex natura verbi, nam proprie signi- ficatur SictQQecov, /.tctdcov, similiterque ustrinae (evoTQai) ubi sues aqua candenti glabrantur, modo (.ladiOTi'iQia vocantur modo (pXoyiGTQcu, nee tamen eveiv et (.ladlteiv idem valent. Interim quoniam caloris humidi et aridi par est effectus, concedamus oportet verbum cpXveiv a fluore, in quo proprium habet domicilium, translatum esse ad ardorem et flagrantiam ut Aristophanes dixit 6 xsQuvvbg fyortag TteQicpXvei h. e. I£ eniTtolrjg xalei Sch. Nubb. 305. Hinc autem si cogitatio- nem traducimus ad Herodoteum TeL%ea 7ieQiTieq)Xevof.ieva uvqi, haud procul erit quin ov £wco TtaQct noiTjzcclg tog tzXojcq, qcoco, pro quo mendose oqoco scriptum est. 44 ) Alii fingunt ()6co ut tvXow, quia verbis sextae classis futurum ab- judicant Eust. 49, 1. atque hujus prototypi, quod ab oqm (wqszo) potius quam a (5ew ortum videtur, 45 ) lineamenta 42) Rectius scripsisset jucenlv, sed germanum etymon est may id est ftaieo&ciL M(o, si Epicharmus sic scripsit, /uupwog et /uwywij quae Ahrensius ex Tragicis et Euphorione affert, non dorica sed usi- tato modo contracta sunt, sed ZtJUfjicu £qtto) JwqisTq Hes. pro ooo/uai tfOV/ACil. 43) 'Paioiai taraicti Hes. vel perfectum est pro %(JQmai vel potius praesens ^wi«t pro Qooerai. 44) Orph. Arg. 1208. ovx, ani&^ae vsmg IdvviojQ ^Ayy.alog, avitQtxe j Hes. scriptura modo differt a /. Etyra. Gud. 576. \jj(Of.t6g naQa zb ipto cog Ceo Ccof.i6g' to dk \pco nQcoirjg cvfr- yCag £gtl, xpeo \petg ipsT. Si nihil aliud argument! habuit praeter no- mina \pcoiu6g, iptdvog, tpexag, plus dixit quam probare potuit= Cap. I. DE VERBIS PURIS. 29 eyxQif-iriTio, quibus eadem est reddita impingendi uotio. Sed quam promptns sit per onines souos vocis cursus, ma- xinie apparet ex derivatis. Namque synonxnia sunt ipaxdg et tptag, tpid et vlf^qjog, tpikog, iprprog et yjsdvog, nam ilXvdav dia%elG&ai^ quae omnia dicuutur de rebus molliter fusis et diffluentibus ritu herbarum laetius pullantium. 53) Hoc ex etymo fiatvziv , pro quo sermo plebejus nctzeTv re- cepit v. Hemsterh. ad Plut. v. 1000. 54) Metathesi differunt cpXoog flos ac tpsllog, et insuper prosthesi noXvatpeXfiog nolvtyloios Hes. 32 DISSERTATIO II. Verbi tctvco multiplex cognoscitur variatio; Theocritus enim ETtKp&vfyo dixit summutatis antistoechis ; Hesychius producit Wvztsl tixvu, Wvttov TtxveXov, cui Latini substitueruut spuo cf. Prolegg. 92. consonam duplicem in partes, unde coaluit, resolventes sed ordine inverso ut Aeoles cxicpog, anelltov, acmlv&iov, Latini pro %ko scabo, pro Igog viscus sive vis- cum , nee diversae stirpis videntur GTtaUcov testudo et ipaMg fornix. Denique labialem prorsus praeteritam esse colligitur ex substantivo olalov s& ). Cum tttvco xjjvttco conferri potest titeqov ipilov v. ad Phryn. 435. et quae Hesychius praebet exempla iploig asccoleia id est jif. Cap. II. DE VERBIS LABIALIBUS. 33 317. Geterae vocales se non si stunt. Diphthongorum unam admittit Choeroboscus_Dict. III. 17. et 98. Gram. II. 203. EM. 454, 5. zd slg §co kijyovzcc evl cpcovrjevzi naQahjyezcu irh)v zov afielftco, Gzeifiw, el'fico, ielftco. In fico non purum exeunt q£ii[3lo, azfyifico, az^tfico, qjegftco, Gzilfico triaqne ab Hesychio asservata Kdj-ifico navoiicu pro xd/urtTco positum. alicubi intellectu eo quo considentes xdftTtveiv xcuXcc vel yvla dicuutur v. Hermann, ad Hec. 1052. alterum (post TelwQiog) Telfiso&cu fts/nipiinoiQslv iuixalelv, tertiumque Id&elftei day- del, quod et d&ilyco scribitur eoque proxime accedit ad verbuin djuelyeiv, quicum communem obtinet significationem sugendi colandique id est liquoris exprimendi. Cum z&lfte- odea concinit dzi^psiv otisq ol vscozeocu ovx eni zov gze- QLGXEG$Ctl ijxOVGCCV akfi £711 TOV [lill(f)EG&ai Sch. Apoll. II. 56. sed antiquior significatio tribuitur paragogo and xov aico EM. Apud Hesychiuni ^ESd^^ I'^enldyi], unde Butt- manuus II. 195. verbum d-a^io exsculpebat, vel i&d/ufiei scribendum est vel e&d^rjGE vel id-a^i^d-j], nee minus convenit aoristus doricus ed-dpy. Nam ut a ddco (dalco) pro- fectum est 'Exddpij e&xccv&r], sic a ddco (Sdrcco, zdcpco) duci potuit i-d-d^rj. Aclnotamentum. Labialis non omnibus hisce verbis nativa est; nam d*ll(3co manifesto ex d-ldco ortum, &qv(3co ex d*Qavoj, tqi(3co sic ut zblqco tero trivi cum zlzqco et zqvco cohaeret; Tqvelv xazazQifieiv et TQvrtav zQifteiv Hes. La- tinique t-e'eo (t;dw) mutarunt in scabo, oqovco Pamphylii in oQovfico Eust. 1654,20. Ita credibile fit ozslfko unde gzoi^ ut culcita a calco, cum verbo ozrjvai eo cognationis nodo contineri quo germanica stehen sive antique start, stapfen, stamp fen gzov[itiI£siv, stopfen Gzov/nTtcoveiv stipare, neque dispari ratione conjuncta sunt ftcclvEtv fiazelv naxeiv. Szefi- (jeiv veteres quidem interpretantur xlveIv, adjectiva dozE[.icprjg, aGz^ufiaxzog i. q. dxivrjzog a czqicpco composita dicentes Sch. Theocr. XIII. 36. Cram. I. 16. cui sententiae aliquantum momenti accedit ab epitheto cxGZE^cprjg TtoddyQrj Anth. VI. 296. nam idem est nodoGZQdfirj. Sed ex eo quod gze^elv pro vfiqiQziv, GZ£{.tpd&iv pro lotdoQeiv dici tradunt, quern intellectum ozdfiog et IniGzofieiv habent, alia subnascitur Lobeck. Technol. g 34 DISSERTATIO II. conjectura a Gxslfteiv natum esse gxs^slv proculcare, pro- terere et aGxejucpijg cum alpha pleonastico copulatum ut aoxe- Qonr} proprie significare gxitixov inculcatum, spissum, com- pactum, denique firmum et immobile ut oii(3ccq6q et stipulum apud veleres firmum dicebatur Fest. ')• Pro beta autem quam facilis sit aspiratae successio cognoscitur ex synouymis ozo- /5og et GTOftqjog, Gxi^cpvla et Gxovrmia, sic enim posterio- res appellarunt fraces v. Moschopul. in Agapet. in Fabric. Bibl. Gr. T. XII. 306. Neque conditio mutatur si quis aGxeu- q>r]g sic accipiat ut aGxvqj&uxxog cum alpha privativo jim- ctum. 2efito unde Ge/uvog derivatum est ut ab £Q£(3og sQefiev- vog EQEjiivog, Wyttenbachius ad Plut. de Aud. poet. p. 278. ad gsvco Gopico refert, cujus propago est cofiaqog eadem significatione qua G£f,iv6g. Verbum aiielfito notum est per ev scriptum esse , Id/uevGao&ai TZEQauooctG&cu , JJaQa^ievGai TtaQel&stv Hes. etc. 2 ) quorum principium Coraes in impera- tivis novellae Graecitatis afts (age) et a/usze (agite) sibi agnoscere videtur ad Isocr. p. 277. ad Plut. T. V. 407. sed potius in latino meo, migro, mulo, mutuus iidlxog delitescit. Vicissitudo significationum , quas Latini diversitate declinatio- nis distiirxerunt fugare et fugere, apud Graecos diversis no- tata est consonis; nam yeftto (cplfioiiai) factitivum est, gisvyco neutral e — 6 ds IdQtoxaQXog G8Gr]f.islcoxai oxt cpofiog erzl Trig gjvyrjg (Lehrs. Arist. p. 69.). Utroque antiquius forsitau fuerit gxxco jxaiqxxGGto motum trepidum significans, unde gjaip et qxxGGa columba, quae prae ceteris tq/jqcov id est trepida vocatur; a yeftco qyofir} coma vibrissans, alias Gofir) dicta a Gevto ut vibrissae pilinarium qui spiritu moventur 3 ). Sed duobus leifito et ttQvfito consona mutabilis quidem inest 1) Unde Huschkius (T erf ass. des Serv. Tull. p. 133J cognoverit vocalem primam luijus vocabuli longara esse non video; ex verbo stipo non sequitur. 2) Pro 'Ei-rjjiievcftu ccnoxivrjacit sribendum est tgrifzevGcti anoxexi- vr\dai. Praesens afxEvco non extat nee simplex nee compositum. Jia- /Ligoias It-cdXdxirjg jam Hemsterhusius ad afiica revocavit. 3) Coraes ad Isocr. p. 61. ipico prius dictum esse quam (fsuyco (fBpco colligit ex eo quod hodie crQevya> dicunt pro oisqw, TtXevyto pro 7sl(o et similiter xXeyco , miyoy , xccvyco pro xXccico etc. Cap. II. DE VERBIS LABIALIBUS. 35 (Isi/uwv, xQvcpto) nee tamen ut demonstrari possit nati- vam lion esse. Eorum, quae terminationem 11011 puram ha- bent, uiium yef-ifito cum ozQeyto et significatione congruit et forma, recteque Schol. II. XIV. 413. nomini GTQo/ufiog ap- poiiit tanquam synonymum Qo^og turbo, cui simillima rota magica (jv/nfiog nuncupatur et GTQocpaXog v. Boisson. ad Ma- rin, p. 122. Quodsi oxQecpco et Qt^io ab ultima stirpe gtqsco torqueo repetimus, cujus vestigia ostendit gtoqvyi strophium et axQEvyco v. G. III. §. I. literam f.i interpositam dicamus necesse est, qua ratione nonnulli azif.t^to ex axko extitisse suspicantur. ZzlXfico nescio an aliquid commercii habeat cum Gxilrj stilla, gtiXtivt] Mqgij Horn, lucida gutta Ovid. Fast. IV, 522. GtaXayuv /uaQ/naQvGGsiv Hes. — Oeq^co pro- cul dubio pro cpeqco receptum est, unde qjsQ/aa to yevvrj/ua Sch. Aesch. Suppl. 693. cpeQGai to yevvijoai Sch. Eur. Phoenn. 802. ubi Valckenarius yeQipcu corrigit contra regulam. Nam verba hujusmodi nou declinantur ultra imperfectum nisi lite- ram beta praecedit diphthongus ei ut leiflto Xelipco eleiipct Macrob. de differ, verb. p. 724. elcpd-jj eifirjTcti Hes. xcctcc- GT£L\pat Sophocl. etc. sed aTs/a^ofuvog solum praesens ha- bere animadvertit Sch. Apoll. II. 56. cetera imperfectum non excedere docet Herodianus in libro de Aclitis Cram. IV. 338. II. 412. Choerobosc. Epim. p. 62. et 498. quare G£G?]fi£uoTac to eGeqD&i] TiaQa Socpoxlst xal IlXaTcovi et ctfiaQxavovGiv ol XeyovTsg ' e()Qe^cp&r}v p. 17. et 498. c Pe(.icp&r]vat tamen He- sychius alicubi legit idemque 2£\paG&ai Gecp&tjvai &av/LiaGai. Sed plerumque haec tempora formautur a Gefil&iv et Gefiateiv. §. 2. In puris secundae classis praeter ionicum tqccttco alpha non reperio sed saepissime epsilon enco, svercco, pXenco, 6q£7TO}, XiTVtO, TZQ£TttO , Q8TIC0 , GXSTECO , TQSUCO. Nam He~ sychii glossa KX&tzel TioqeveTai (tzov?iq£V£tcu1) em&v[.i£i l^anaxaxai quo pertineat, ex parte tantum perspicitur ex Sch. Od. XXII. enUXonog OQ£xxixog, xX&nxuv yccQ to £7ii9v/ii£iv (r&v aXXoTQuov) et ex latino clepere. Eta duo habent gi^tcco et Oi]7T£L \p£vd£xai, Qrjncov xoXax£vtov d-avf-iaUov, unde te- Srmu pendet. Iota unum et id soli Hesychio testatum ^xirzu VVGG£i, KviTZUV (xVl7l£Lv) G£i£lV VVGG£IV 9 quibuS paullO pOSt £ accedit gxvLtxtei , similisque est nominis discrepantia Gxlxp et 3* 36 DISSERTATIO II. oxvlip, sed GxlfiTtTco, quod Matthiae ad Hec. 64. cum aamco confert, totum diversum est. Diplithongus duobus se insl- nuavit Isinco et zqsltzco, quod et £qltuo scribitur Apollon. Synt. III. 31, 277. EQLipai xaiaQQLipai, £QLipL/Lia mwoiftcc Hes. Ceterae vocales non emergunt. Terminationis non purae sunt &aXrzco , Xa^inco , slrcco , [i&Xttlo , £qtico , leQTtto , n£{.mio. Hesychius adjicit Kv.qtz£iv tzXtjttsiv, liaQneadai xa&aiQ£iv, quarum significationum neutra propria et primaria videtur sed potius ea quae in latino carpere et calvere id est vellere 4 ) apparet; nam decerpendo et stringendo purgantur immuuda, et purgandi verbum transfertur ad verberationem ^Exd&tjQe evvTTTe Hes. Adnotamentum. Etiam horum verb orum multa labia- lem extrinseeus acceperunt. Qfaco enim a Sato ortum, de quo dixi in Parall. p. 47. BXemo et Xevooio ylavooco, quae EM. 652, 5. recte componit, antiquum lata cognatione attin- gunt. Tq£tico verto, cui vicinum est GTQiyca torqueo, non adeo longe distare a tqeio tero unde Teqeoasv szoqvcqgg Hes. infra faciam clarius. 'Pinco cum qlco consociasse vi- dentur Grammatici qui 7i£Qi^()r]drjg interpretantur neQiQQveig, 5 ) nam ab hoc ixEQiQ^ercriQ vix qnidquam differt et inclinata labentibus et defhientibus simillima sunt, sed alii neQieQQif.i- Iuvoq et TC£QiQ{)ccy£is reddunt, quod aeque quadrat, ^iinco a Xvco profectum esse, quia liber (lircog) de arbore delibre- tur sive reluatur J. Scaligeri fuit opinio, de qua existimet quod quisque velit 6 ). Ad explanandum axenco Schneiderus 4) Hinc calvus i. q. vulsus, cavillus, cavillari et Iongiore ambitu calumniari a propria significatione vellendi translata ad vexationem, obtrectationem ; neque alium intellectum habet carinare. 5) Parall. p. 156. ubi addara TlQogicXrj^g y.cdeaa/utvog Hes. in adverbium nQogzXrjfirjv mutandum esse, et apud eundem pro ^Emy.Xe- rvdctg Xafl-Qct utieX&cqv scribi oportere ineyMvrjOccg ut txXwrjacti et dia- XivrjGcu dicitur pro diuqwysZv. Adverbia saepe participiis explicari ostendi in Parall. 156. et sic pro ''Evqa^cog lyyQuxf/ag Hes. scribendum esse patet tyyQacpag. 6) Erotianus ^ExXanrjCferai avzi tov ixyXvcprjtisicti xal Ixytvvri&y)- OSica. *AQiGio(f tamen, ut nuuc est, nullum usum praebet. Nee niultum con- fide Buttmanni conjecturae noenco a ntQco repetentis Lexil. I. 19. c 'Enco et ivenco tarn siniplici natura constant ut nihil ulterius quaeratur. Sxvlnoj sive oxvlnxco cum xvdeo xvlico cohaeret. Jam ut ad ilia vemam , quae duabus innituntur con- sonis, -fralnco cum $alvxQog, aXvxQog et cum aXea (Parall. 12. et 127. Prolegg. 345.) tantam habet significationis simili- tudinem ut pro coguato liaberi possit. MiXhco Piudarus naQ£xvf.ioXoyel quum dicit rioXni) ^lelhov 01. X. 99. udd(.inco quiii a Xdco Xbvgglo yXavGGco defluxerit, non dubium habetur, nee raro in unum conftuunt utrinque derivata Xatinqog et Xsvxog v. Jacobs, ad Anth. 559 sq. Latini verbi carpere, quod graeco xdqnto apposui, brevior forma extat carere id est carminare vel, ut germanice dicitur, kardaetschen a car- dis, quibus ad earn rem utuntur lanarii. Hinc sursum euntes ad commune his omnibus deducimur primitivum xelqoj, cui Latini addiderunt labialem ut xqovoj crepo, GxdXXw scalpo et fortasse Graeci ipsi, si xQcofiog et xQwftlov sive xQconiov falx sive securis recte hue referimus. Teprcco Philoxenus attigit in libro de sermone Romanorum EM. 737, 20. ol ccq- %aloi zd fiiv aijdrj xal XvnrjQa and tcov ipv%QuJv wvofiaaav, to oxvyelv drib Trjg ^zvyog fjneq ipv^QOTazov £%ei vScoq, xal to cpofiog xQvoetg' and de tcov &eq{icov zrjv TeQiptv &aX- tzcoqijv eXeyov xal to TeQneoSai laiveottai s ). Hie ergo non ( — — ) Pqoiiov etc. dico igitur omnes hinc progenitos esse, hoc est ex ovo primigenio quod in Aw. 695. celebratur. Sed quid tan- dem est illud apud Hesychiuin Aanr\vai XamG&ijvccil A Xdnzo) glutio fortasse > nam Xutilxtqik dicitur r\ d-iXovaa svco/HG&ca, XaniCea&cti au- tem zo dXa^ovsvead-ai, heluationi vero conjuncta esse solet divitiarum et potentiae ostentatio et jactantia, unde est ilia Cleonis in Arist. Eqq. 354. oratio &vvvua &6Q[j,d xeiza(paycoy — xatiaXfidco) zovg Oxqo,- ztjyovg , Xd(3occxag xcczcafctycov MiXrjGiovg xXoy/](J(o etc. 7) Hanc qualemcunque conjecturam stabilit quodammodo nomen oxto&iys.r) in Inscr. Corcyr. n. 1838. b. et oxed&iv in Tenia n. 2344. 8) Sch. Pind. P. IX. 65. zd dni]vr\ xolg ipv%Qoig nccQaftdXXovOi, zd de 7iQogf]i/rj xolg d-€Qf.ioig did %y\v y£VQ(x£vi)V §id%v<5iv. Hesychius Auto diayjco xheQ^aiyco ' zd ydQ nqogr\VY\ zoig &6Qfj.otg naQ^uXXoy. 38 DISSERTATIO II. solum teQTtco a d-alnco sed utrumque a -d-egta arcessivisse tj\ i . ^wjUvsyidetur , unde d-cxQGog repeti solet. Et quam arete haec inter Hhj se cont i n £ ant apparet ex Julian. Or. VIII. 243. d-aXntoQ-q xai zeQipig et Christod. Ecphr. 166. i^dkuezo xaQ/nati &vf.iog. Alii tamen diversam ingressi sunt viam: TaQneoSai f.ie%d- d-eolg eozL naQct to tq£tv€o&cu EM. 753, 39. scilicet quia fj rjdovrj exTQSTisi tov dioviog Sch. II. XIV. 314. vel quod audyei tcov Ivtt^qcuv Sch. II. XIX. 513. quod quodammodo de- fendi potest comparatione synonymi ^alXazieiv. Hoc enim Phrynichus Eel. 363. pro T&QXptu xal naQctyayelv elg evcpQo- Gvvijv dici testis est cf. Orel!. Suppl. ad Nicol. Dam. p. 7. Attamen argutius videtur. Sed etiamsi tsqtico et tq&tclo na- tura diversa sint, tamen fieri potuit ut aliquis pro tqstico tra- jectis consonis diceret tsqtcco, quomodo Hesychius accepit TeQuwf-ie&a tq£7tlo{.i6$cc , et ut contraria metathesi tsquco verteret in tq£tico id quod ab Homero saepius factum esse statuunt Scholiographi et consentit Buttmannus. Neutrius tamen rei documenta habemus indubia; nam neque Hesychii auctoritas sat gravis et homericorum locorum sententia con- troversa est. 9 ) Alioqui pro tqstico dici potuisse t€Q7ico ap- paret ex derivatis aTQcmog et aTccQnog, °!ATQorcog et lATaQnco Parca Sch. Od. VII. 197. Hinc deducor ad ultimum hujus generis eqtzco serpo et repo, et ad similem utriusque linguae discrepantiam in rapio ctQTid^to, cujus primigenia forma aQnto colligitur ex participio aQTva/nevT] aoristis asigmatis eilcc, since, ijvsyna adnumerando et ex nominibus ccqtci] hirpus et irpex v. Scalig. ad Varr. IV. 95. §. 3. Tertiam labialium quae in exitu habent, pleraque pura sunt, duo per alpha yldcpto et yQacpto, quinque per e quae Theognostus enumerat p. 138. deepco, azeepco, oTQecpw, TQecpto, tpicpco, tacite praetervectus sQecpco, fortasse quia pri- mam vocalem praepositivam esse putavit v. Diss, de Prosthesi c. II. Praesens veepco, quod nostri Grammatici receperunt, Herodianus in libro de Conjugationibus inscripto inusitatum 9) Nirais inepte ilia conjectura transfertur ad Od. VII. 279. /ai- qos uzsQnris — od-zv ovx tju TQdTiijvai xai £y.(pvysTv et ad TBQmxiQavvog 6 TOVS hdVlCovg T(£ Z£QCCVV(p iqm(tiv Sell. II. VIII. 1» Cap. II. DE VERBIS LABIALIBUS. 39 fuisse docuit sed hinc fluxisse perfectum vhocpa Theogn. 1. c. Cram. III. 395. Eust. 127, 32. Ex penetralibus litera- turae Hesychius protulit l Ficpei dsdoixs XvtieI cpQovxiQzi, Keczaifj£q)ei xazaoxozl^ei' ipsqjccg yaQ to oxoTog, idipecprfg acpQovTiGzog, a/Liefojg, 10 ) quae significationes facile inter se conciliari possunt; nam ovvvegj^g et ovvvevooDtog dicitur de tristi et meditabundo v. Kayser. ad Philostr. Soph._324. — Ta dice tov Tjcpco diovXXafia dvo, to fitiv dice tov rj vr}(pio, to de dice Tijg ei veicpco to %ioviQlo Theogn. 1. c. quod quum recti us viepco scribatur 1 1 ) nee satis fidei habeat Hesychii scriptura Jeigjo^ievog iprjXaqDijOceg , unum relinquitur illius terminationis specimen aXeUpto. Praeter vicpto duo leguntur sed pariter dubia yQicpco et xviqjco, illud in Hippocr. Prorrh. I. 171. T. I. aXyrfjiiaTce nQog vTto%6vdQiov yQicpojiisvce, pro quo veterum nonnulli, ut Galenus refert in Comm. I. 127. T. XVI. yQirco/iieva scripseruut, codices autem Flor. et Med. yQi(pco(.ieva praebent, sed barytonon yqicpto vel yQinco con- firmat Hesychius reyQiqDiog Tcug %eQolv aXoculv, qui aut eXcov scripsisse videtur aut aXcov, cujus forma media 14Xovvt(xi xQccTovvTai ab Hesychio affertur, activam Etymologi thematis loco ponunt. Quippe capiendi significationem habent yQinevg piscator, yQiniteiv piscari et universe capere, yQimo-^cc ca- ptura sive lucrum, dvgyQirciGTog Ephraem. Caesar. 3312. in Maji Nov. Script. T. III. homo tenax vel nimius in captando lucro. His jam Salmasius de Mod. Us. p. 353. contulit ger- manica greifen, griepen, to gripe, et porro apponenda viden tur herciae nomina xqccodcc et ayQicpi] v. Prolegg. 295. et ayyQicpiov harpago aliudve instrumentum hamatum quod Co- raes Atact. I. 8. cum praepositione compositum putavit; qui- 10) Diversum huic ipsopa) Theognostus p. 13, 11. interpretatur xtv- nia propter ipocpos, puto. 11) NeCqxo dia Ttjg ei, ££ ov ytyog, ar\^ia(vsi to (Jqs/0) ' yicpco to %iovitfo 6ia tov i Sch. A. ad II. I. 420. sed etiam hoc saepe per ft scribitur v. Interpr. ad Thuc. HI. 23. ad Paus. VIII. 1§. 2. Jacobs, ad Anth. p. 67. idque Bekkerus Phot. Bibl. CCXXIII. 348. (212) sine codd. edidit pro riopco ut Falckenburgius Nonn. Dion. XIX. ^3. for- tasse ex Paraphr. IV. 175. ubi retopwp idem significat quod GneiQiov* 40 DISSERTATIO II. bus omnibus convenit participium ygmoftsva, quodHippocratis enarratores ortaoftcodcog ovvslxoiteva interpretantur. Alterum legitur in Herod, n. Mov. 43, 33. sQevdto eQsv&uo, xv7]$co xvr}&uo, xvicpto xvicpuo. Sed suspicio est ne tertium exem- plum, quod EM. 116, 15. in enumeratione similium omittit, ex dittographia natum aut xvijcpto scribendum sit ut in Gloss. Prurit xvijtpei, ubi quod Piersonus ad Moer. 41. reponit xvrj&ei, ob diversitatem significationis parum convenit. Sub- sequitur Qocpetv cog yQcxcpsiv xai Qocpovaiv cog yQacpovoi Ae- lius Dionys. ap. Eust. 1430, 37. sed hoc in aoristum cessit v. ad Aj. p. 181. Adn. 10. In vtpco tria exhibet Theognostus 1. c. et Theodosius Gramm. p. 72, 28. ylvcpco, axvcpco, xvcpco totidem omissis dQvcpco, xvcpco, xQvcpco. De primo Eustathius p. 1295, 30. Sqvtctco xal dQvcpco ditpoQeiTcu, sed hujus au- ctores nulli nisi Lexicographi: ^AnodQvcpco cmodeQco, Suid. ^/Qvcpeiv TVEQaiveiv, jQvcpoftevot TtEQatvoftevoi Hes. ubi non adraodum necessaria videtur Dindorfii correctio decpetv de- cpoftevot, quandoquidem Sqvtvtsiv non longe abest a dgercsiv, quod ad concubitum transferri apparet ex Aeschyleo cofto- dQorra v6f.itf.ia id est nuptiae , quibus puellae crudae prae- florantur dQenoviai, et ab eodem dgvcpstv productum est dQVftaxTeiv, quod Pollux inter verba futuendi refert. Home- ricum dftcptdgvcprj EM. praesenti adscribit, alii aoristo; nee certius IleQtdQvcp^ drto^eoj] Hes. Secundum xvcpco seculis se- mibarbaris increvit v. adAj. p. 450. tertii imperfecto poetae posteriores utuntur aoristi vice. 'Pvxpat (jocpPjoai, 'Pimxai ol c\va()QO(povvTsg praesens habent Qicpco inusitatum ut $6cpco, cui similem sorbentis sonum exprimit Qotfidco. Litera to hoc genus non intrat; raro diphthongi, velcpco, de quo dictum est, oYcpco 12 ) et olovepto, quod Hesychius s. Jtolovcpcov atticum perhibet. 13 ) Non pura reperiuntur tria, alepco, cujus exempla 12) Gramm. Cram. I. 330. ta anb trig ol aQ^ofxeva £%ovtci [xsrccgv Ov/Mficovov , el pay naQoc bvoficaog y, nEQiOmoviai — ei cJf /urj ovitog €%8i , ftccovvaTcii ofy (o , ol'cpco , cap ov zb c(qiOtcc /(okbg ol'(f£i. Sed hoc plerumque oiipw scribitur. 13) Apud eundem pro KcticSgct nsQie'gavct scribendum est zcaco- Aoipcc. Cap. II. DE VERBIS LABIALIBUS. 41 omnia dubia sunt praeter ^dlcpsig svQiGxeig, * 4 ) ' ofmpco et XCCQCpCQ. Adnot amentum. Jam ut de formatione dicam, tribus illis, quae teuui quodam soni et siguificationis discrimine distincta sunt, yQ&cpco, yldcpco, ykvcpco, veteres Eust. 15G4, 19. commune assignant principium ygdco id est rado rodo ; quod non improbabile dixerim. Neque falli videntur qui decpa) cum dsvco Slsqoq comparant consonam adventiciam putantes. Ean- demque literam dubito an Gzyscpco non propriam habeat; mu- tatur certe in ag'iiatis GZQaftog 1S ) et oxQevyco v. C. III. §. 1. penitusque evanescit in GzeQoip, quod equidem simplex esse arbitror ut juigoip (/uoQzog) a GzeQw sive gzqeoj ductum cum significatione torti et volubilis; certe gzeqoxJj hyvvg apud Sophoclem nihil differt a hyvvg oiQofiilog in Dosiadae Ara I. v. 5. quod epitheton pluribus verbis explanat Apollonius I. 438. liyvvg TioQcpvQsaig eMxeGGiv cuggovgcc id est gyros agens, wirbelnder Ranch. 1 6 ) Tvqjco non incommode a S-vco fumigo repetas. OYcpco et otzv'uo fortasse paronyma sunt ab bni] hoc est ab ea corporis parte unde scorti epitheton (3oq- poQonri ductum est. Cetera omnes eruendi etymi conatus eludunt. Eorum quae duas in exitu consonas habent, unum fis/ncfojiiai ex comparatione nominis /tuoiiiog posteriorem foris assumtam habere colligitur; priorem alterum o^cpco unde compositum 7roz6{.ig)si Hesychius explicat nqogotsi et b^cpr] bdi-irj nvoii* His enim literam p extrinsecus insiiiuatam esse 14) Grammatici etymon literae primae tractantes modo cdipslp scribunt, modo I'dqeiv Apollon. Synt. I. 3. p. 13. et al. apud Goett- ling. ad Tlieodos. 207. J 5) Zrqefikov ol ncdctiol CTQufiov Xsyovaiv Eust. 206, 30. hinc strebulus et stribligo, quod in Gloss, tortiloquium exponitur. 16) Etiam gxeqottt] sive aoxoanr] tortum aliquid significare decla- rat Hesychius vocabulis axQonrj , axQO(pr\ et gxoqxicx (quasi stortium dicas) unum subjiciens interpretamentum ccaxQcmrj, Ujneus vertex quern fulmen vacant Lucret. VI. 297. Eamque speciem exprimit aisQonrjg slmsg Aesch. Prom. 1085. et nvQbg ^oa/xQv^og Id est fulmen khxxio Pogiqu/o) nqoqsfiqsQEg Athen. X. 453. E. Al xov v.anvov nsoiGxQo- (fed nc(Qa xolg 7iQiY[taig 7il6y.af.iOL Poll. II. 27. nlexxapr) xanvov Arist. Aw. 1717. 42 DISSERTATIO II. argumentamur ex similibus yQoj-icpEvg pro yqayEvg, ()p^q>Eig if^avteg otg ^duxExai xa vTiodrfnaia, o/nnvrj f] xQoq)r n unde ofiTivwg et 6fA(pvvco (avgw) provenerunt cum ops, opimo, ocpeklio communitate stirpis connexa; ad ultimum homonymon o/.iq)i], quod aliter otp et oooa dicitur 17 ) ab sua) (einelv) declinatum esse in confessura venit. Nee multum abest quiu verbum defectivum v £2ipaxo ev^axo proprie de vociferatione precantiura et obtestantium dictum esse putem. Hinc credi- bile fit oiicpco illud, quod pro o£co valet, primitus ogxo pro- nunciatum esse vel orcco additoque consueto complemento otctco. Unde quam facilis fuerit in o^co vel, ut Lacones dixerunt, oddco transgressio ^ perspicitur ex vicissitudine si- milium vlcpa), vlmco, vl^co, vtooco. Postremo oG(pQctLvo[.iai sigma ab oadco, labialem ab o^icpo) propagasse videtur; tertia consona ad terminationem primitivi oocpQcc pertinet ut in eSqcc, Ydqig, IdQwg, xicpqa naqa xb xvqjco EM. §. 4. Verborum labialium pars magna a primigenia forma descivit ascitu literae mysticae; quare hoc loco con- gregabo omnia quae in tixco excidunt, etsi non omnium origo demonstrari potest. Primum ordinem tenent anxto, pdrcxu, filanxco, yvcmxcj, danxco, ddrtxto , xccTtxco, Xarzxto, qccixxo), oxccTixto, otqcctcxco* Epsilo praefinita pauciora sunt xXinxw, TteTtxto, ox£7Txo/nai. Nam 6qstixco a poetis assumitur tan- tummodo producendae syllabae causa v. Jacobs, ad Anthol. 644. Hermann, ad H. H. in Cer. 425. Xmxco mendose scriptum pro lento v. Meinek. ad Com. T. II. 575. et T. III. 16. ut pro Tiexxto saepe rtsTixto, gv^tiettto), quod antiquioribus igno- tum fuisse concedimus Heraclidae Eust. 54, 11. neipai crnb xov GSGiyTfrievov ivEGxcozog xov Ttlnxo). Per r] unum effer- tur Gxr]7Txco. Per iota luzco * 8 ) xvluxco, Urtxco, vinxco^ xql~ 17) "Hliog navofMpaioQ Quint. VI. 626. non ut Zevg nav6[A,(fcuog dicitur sed pro nav(ony\uq vel omnituens. 18) Theogn. p. 137. xa dia iov imco ninta), §tnt(o 9 ini(o y Itnno, into) to /Sa«tziw, 07Z£q ipikoutca' inl yccQ tov 7tetcH daavpsrai xctl ne- Qianawi, quo distinguuntur tria verba Imw thema commenticiura verbi tTitufMUp secundum Xtixm to /SA«7ttw, tertium iVnw, quod Hesychius as- servavit "T^irpca t&utjai i. q.KQipcci. K Cap. II. DE VERBIS LABIALIBUS. 43 tttoJ) nlnxco, qLtito), quorum duo postrema comrauni usu trita sunt, caetera minus ; xov lanxco 6 evegxcoq /uovoq evql- gxexccl' 6 yccQ aoQtozoQ dnb xov 'iTtzco yiyovE aaxd nlso- vaGfiov too a EM. 464, 6. Cram. I. 211, 4. quibus hoc declarari videtur, praesentis unam esse speciem lanxco, aoristi duplicem Yaxpe et i'lpccxo* Kvlnxco in nostris libris non re- peritur sed auctum Gxvtnzco, dnoGxvtnu) , diocGxvlnzto. ~/Li- nxco solis poetis concessum, xqItizco apud Hippocratem, He- rodotum, Aretaeum legitur saepius modo sic scriptum modo XQi/unzco, nee repudiarunt rhetores posterioris aetatis v. Ruhnken. ad Tim. p. 105. In o Theognostus p. 137. duo affert xonzco xal otzxqj to plena), cujus media forma nsQto- nz£G$ai usus est Apollonius Synt. IV. 3, 308. Moschopulus vero in Diet. Att. duo duntaxat tempora usitata esse dicit oipofiai et copied, sed et aoristi exempla allata sunt ad Buttm. 258. Plura per v, ylvnxco Anecd. Bachmann. T. II. 294. nisi hoc fluxit ex vitiosa scriptura Eur. Tr. 1297., ygv- nxEiv yQvnovod-ai Gvyad(.inxEG^at Hes. dvnxco, dQvnxco, &i'~ nzco zb xvq>Xco (scr. xvcpco) Theognost. p. 138. dQvnxco, y.vnzco, xQimzw, (wnxco, xvnxco. Ultimae vocalium duo sunt exempla dconxto et Gxtonxco, nam quod Zonaras et Cyrillus proponunt Atonxco (cod. Xconco) nrjdco et quae Hesychius ju^T^ offert JqconzEiv diaxonzeiv, dictGxonsiv, 19 ) ^HQconxei gxgj- Ttzei, pari omnia obscuritate obvoluta latent. Nonnulla tres in exitu cousonas constipant, (naQnzco, Gxtimxw, xQi^nzcj, Diphthongorum usum coartat Choeroboscus p. 199. et 249. xd eIq nzco Xtfyovza Qi](.iaza evl qxovrjevxi nccQcchjyovxai, nXrjv xov dvEQslnxto, sed hoc fictum ex aoristo dvrjQelxpavxo et dvsQeiipafitvT], cui praepositio addit significationem simplici contrariam. Nam ut /uvsiv significat xb xafi/iivetv, dva^veiv vero, quod in Thes. omissum, xb avafiUneiv Suid. et dveiv mergere se , dvadveiv emergere , ccpdXXEiv ad casum dare, avccGqjdXlsiv resurgere, eodem modo eQEiipai est dejicere, 19) ^Qojmsiy si pro ay.onslv dictum est, a 6qkv derivatum vide- tur, de quo dixi in Parall. 118. si pro diaxonxeiv, cum dQino) dQvmoo cohaeret. 44 DISSERTATIO II. aveQsliipai 20 ) sustollere et in altura levare. Duaruni sylla- barum numerum quae egrediuntur, aut paragoga sunt ut %a- lertTw et alia quae in libri secundi parte altera proferentur, aut aliqua affectione contacta, aut in utramvis partem in- clinata. Ita lamco Schol. Prom. 365. ex c mrco dilatatum censet et ex his Doederlinus Synon. T. V. 63. icio et jacio nata putat, sed pro diversitate significationis idem et ad ant to traduci potest v. ad Aj. v. 700. et ad ao c lrj[,u ut IdXXto. Nee dubium quin xoXdrcTco principium habuerit monosyllabum, sive id xotctco, fuit, uude xoXagjog v. Prolegg. 292. sive illud ex quo xolXog xoiXaivto coelum. Si sQeqjto epsilon prosthe- ticon habere conceditur, de synonymo e^Ww siremps lex esto; alterum sq€utco 21 ) carpo sunt qui cum ctQnd'Qto et germanicis raffen rupfen cognatum existimeut; et hue etiam Schol. II. XX. 234. aoristum dveQslipao^ai refer unt probante Matthiae Gramm. I. 579. Epenthesi syllabica adaucta sunt Gxrjvlmto pro gxvItitq), et GxrjQimo) pro GxrjrcTto, prosthesi vero bXonxto pro Xenco. Verbi xaXvmto stirps relucere vi- detur ex adverbio calim sive clam et verbo celare, nee mul- tum differunt itdXv^, xeXvtpog et quod Schol. Arist. Prut. 27. subjicit xXeutrjg dixb tov xaXvuTto ervf-ioXoyeiGd-ai doxei. Paragogis adnumerari oportet GxoXvrtzto, si a gxoXov sive gxvXov derivatum est; ut in Lex. Rhet. ap. Eust. 952, 9. dicitur : GxoXimxaiv to aqiaiQeiv to depict, nee aliter statuen- dum si a xoXog et xoXoveiv, quo verbo Hesychius in illo interpretando utitur. In Nic. Ther. 229. ubi de serpente lo- quitur yXcoGGfj Xr/^id^tov vedxip GxooXvnTExai ovQtjv, planius est quod Schol. h. 1. scriptum invenit gxwXlvetcu curvalur, sed ad analogiam accommodatius foret oxoXiahzTai a gxo- Xiog ductum ut rusXialveGd-ai, wQialv£G&ai. Adnotamentum. Literam t praeter niitTw ascitam habent omnia quorum originem aliquatenus perspicimus, unum mediae subjunctam fiXdriTto, cetera tenui vel aspiratae ut xXe- TtTOJ , dgsTTTco , ccTtTco. Duo autem cum eo quod consona 20) In Orph. Arg. 292. Iwbv ap^QsixjjaaOe nbvov nescio an ayaQQixpaade scribendum sit. 21) Activa forma tQimo) usus est Nonnus XL. 306. Gap. II. DE VERBIS LABIALIBUS, 45 ful ci unt ur etiam vocalem mutant evenco svltitco, yemo ()l- tttco 22 ) EM. 704, 57. Theodos. Gramra. 72, 33. unde pen- dent nomina Ivoni] svitv/] , Qonrj qltci'i , eoque modo non sonus solum ingTavescit sed significatio' quoque. Sch. Od. XII. 266. iviTtrj fj dice loycov l'mzh]%ig dud tov evvensiv. Eust. 1387, 32. xb fiev hvineiv avxi xou cmltog key sir, xb di i£ ccvxov IvItixbiv xal hloaeiv xovxo ov drjldl, qua ratione iGxo) differt ab lyco, neque opus est diversa comminisci etyma. 23 ) Aliud liujus duplicis tropae exemplum praebent dQeruoj Sqvtixw, $i]nto Scotcxco. Sunt vero etiam quae utram- que consonam assumtam habeant decay (decico ddttay) ddrtxay cog xvecay y.vduxco Eust. 615, 10. avco anxco incendo, neque fide alienum damxeiv et xsd^rjrtevai a -9-aoj originem trahere v. Parall. p. 47. et 127, Qduxco tlccqcc xb dto EM. 442, 56. quod confirmare videtur Schol. II. XXIV. 83. sLdxcoveg xb ddnxeiv Ti&r^ievcu cpaoi, et nomen d-rjxrj sepulcrum cf. Parall/I^iJ^* 426. sed pugnat cum ceteris exemplis, quae alpha in stirpe habent. Nee satis facit Hemsterhusii consilium ad Xenoph. Eph. p. 202. veteri lingua ddfteiv, &cc7t£iv, ddcpeiv, Sdnxaiv nihil aliud est quam terra obruere, nam hoc totum conje- ctatione nititur. Sed fortasse Hesychius adjectivum a&cmxog ex vero interpretatus est axavoxog proprieque dicitur illud tcvql &ct7iT£iv igni coiicreiiiare a xvodco ut bustum xv/tifiog, quod EM. a xvcpco repetit, unde Quxpag xccvoag, 'YneZeS-vrcxo yjy.ccvvo Hes. 2 4 ) qua ratione ejusdem glossa Tovrpog xdyog defendi poterit ab Ahrensii correctione x-bepog pro xdcpog de Dial. Dor. 126. manetque verbi memoria in novitio Latino- rum sermoue stufa (etiive) id est Irypocaustum, vaporarium, nostroque stofen, quod est culinae vocabulum significans lento igne coquere. Vocales autem a et v in formatura vocabu- 22) Philostr. Imagg. I. 2, 766. y.a&tvdsi to Tioogtonov inl to Greo- vov qCxpcg. 23) Ruhnkenius Ivimoi ab Ttioj ortum putabat, cujus unicum exemplum "E^lttetcu ixmi&Tctt Hes. tollitm* Kuesteri correctione l|«- novicu. Nee simile videtur vety.eTv, quod Buttmannus illi comparat. Ba&iv quoque modo dicere, modo male dicere, increpare signilicat. 24) KcaiOvxpag TTtQienvavGag Hes. Vossius scribi jubet nsQiixav- accg. Propius est neqi^iplevGag. 46 DISSERTATIO II. lorum permutari quam non sit insolitum, dicam alias. Gum &qj ddnxta Eustathius 1746, 15. comparat xvco xvdnxco, /?w fidnxto xb ef,ip i fiasco , §co qcctitco xb elg qtoaiv ayco 26 ) ad- scripto Herodiani nomine, cui non omnia concedimus sed modo primum. Aditxco non aliunde pendere sed sonum na- turalem canurn bibentium exprimere videtur; nonnulli tamen rimantur altius. Adcov ol f,iev ftlencov, ol ds Idjixcov zfj ylwoorj Hes. Verbi oxdnxco etymon vocalius fuisse colligi- mus ex mobilitate consonarum finalium: Kaiexog oQvy/ncc id est xdrcexog, SxdlXovxeg oxdnxovxeg, Sxallg oxdcptov id est oxcmdvi] Hes. 26 ) Verbi xdnxco traditur thema scholicon xdrto) xb Ttveco e§ ov xdnog xb nvevfAa xai xanvog Eust. 541, 45. sed xdnog non raagis legitur quam xdqoog et xa- q)£to, a quo perfectum xexaq)i]wg derivatum dicit p. 1281, 38. id autem e xexacpa ortum volunt per anadromen ut dovTreco a dedovTta Sch. II. V. 698. Sed Herodianus pro anadrome substituit tropen consonae tenuis in aspiratam: xexartrjcog ydq q>r]Oc xb dvdXoyov Eust. 561, 12. fortasse ob earn cau- sam quia tenuis apparet in xcltcvggo), aspiratae vero nullum est certum indicium; nam xexrjcps Tsdv^xeEes. 27 ) ad xrJTTO) referendum potius quam ad xijcpco ac nescio an eodem tra- hendum sit quod post xanv^dvovg legitur Kcmvoov xd nv&ov- %u, a Musuro autem in xanvbxa nviovxa conversum est; etenim aoristus esse videtur xcmovxa ex serie scriptus. Kvdrzxco sive yvdrtxaj a xvdco ortum jam attuli. Et a simili principio natum esse xdfinxa) sive yvafiuxco cognosci licet ex nominibus, quibus significatio curvi subest, yow yvv§ yvvitexog, xvrfrii] suffrago, xv7]/,wg anfractus, yvcefyiog, yvv- &og. Sed primigenia forma mire variata est; Epim. Cram. I. 103. xb xdf-iTExto ovvri&eg xdlg nalaiotg Xeyeiv, otisq iv 25) Sic etiam Anecd. Bekk, 766. 26) De duabus consonis initialibus ad extremum sigma remansit solum : xt,aniov to liaya^iov Schol. Theocr. IV. 10. et sappa axatplov Gloss. Graecol. quod superest in Unguis romanicis sape, zappa. 27) Idem Eyxanzu ixnvel, ubi sy scriptum est pro ex ut 'EyyXa- (prjvca iyyXvcfrjyca EM. eyyovos pro sxyovog et similia v. Buttm. Gramm. p. 17. Gap. II. DE VERBIS LABIALIBUS. 47 ovv&eosi avev tov ft, aveyvacpf}?] xal sTiiyvaipe. Haec syn- theta apud Homerum quidem in omnibus libris per p scri- buntur sicut simplex yvajimTco et yva^irtTog et quae posteriores poetae hinc composuerunt ayvaiimog, TtoXvyvaf-iriTog etc. Sed earn literam necessariam non esse arguit naQccyvcapag Coluth. 239. quod codd. praebent pro naQayvarixpag praeterveclus et adjectiva ^lAxvanxog axaiaxXaGTog, Eyxarcrj eTiixaQGia^ cui quae deest consona, eadem carent xaf-iTcxto, ya/nifjog (yavoog) ya(.icprjh] ttccqcc to xexa/uydai Sch. 11. XIII. 200. %ctfii6g sive %af}6g hamus, camurus. Mciqtitlo veteres modo ad ccqttco revocant, modo ad /ttaQi] f { %eiq, et aoristo ^larrhiv literam ^ exemtam esse volunt Sch. Hes. Scut. 231. Nostra sententia primitivum est (.iccco {iaiopai, unde /itaoao&ai igjd- ipaod-ai Sch. II. XVII. 564. et arrQOTifiaoTog 6 avinacpog Sch. II. XVI. 564. XIX. 263. Huic se insinuavit labialis ut &aia &rj7Ta), dqaco (aTTodidQaGxco) dQcmcov dQcmexijg et in- super rho ut GTtavog GizaQvog, xvxav xvQxavav et id genus alia. 28 ) Sic igitur natum est MaQipai ovllafielv et cum metathesi Bqccteteiv io&leiv, to gt6{kxti h'lxeiv ut /iioQTog @QOTog. Kkinxio et xqvtctco, quae interdum idem valent 29 ) num qua inter se et cum KXtodig xlertxrjg Hes. affinitate de- vincta siut, res disputabilis est. ^xinxof-Lat Hemsterhusius cum Gxerrco, Schneiderus cum specio conciliat. Verbi %qei.i- TiTO(.iQOog 7iccqk to &v(o Epim. Cram. I. 201. ut &uo&Zcc, TciQcpavg XTSQiCjrjg pro rctcpsvg, ZTOQpd£eiv pro CTO§dt,eiv Hes. etc. quorum si Doederlinus in Synon. II. 53. recordatus fuisset, non negasset a spuo duci potuisse spurcus, cui prorsus convenit sputatilicus ccnomvaxog. 29) Klinxovaa yd/uov Pind. 01. VI. 60. Schol. xqvmovaa expli- cat; aylcdr]V exXsme Anth. I. 10. v. 63. pro h'xQVTtie, clepere se pro XQvmso&cu Seneca dixit. 30) ZxoCxjj ipwQct Hes. sive recte scriptum est sive pro axfy vel axvt^, certe non aliam stirpem habet quam xyrj(fr) et xvuog scabies. 48 DISSERTATIO If. nkco scripsit) ad explicandum dearth wg. Synonym a sunt et ejusdem stirpis QQavoai &Qvxpai Hes. d-Qvnxeo&ai elg $Qavo[.iaxa Plut. Place, Phil. IV. 119. Nlnxco and xov vto xo Qsco Epim. Gram. I. 291. hoc est a veco, quod alibi appro- bavi- Synonymon Qvnxco unde ortum ceperit, a Suida com- perimus ^tzoqqvsl anoQQvnxec anovlnxei, quod si verum est qblv et QvnxELv sic inter se juncta sunt ut fluere et luere lavare. Verbi yQvnxeiv forma principalis emergit ex aoristo eyqvnov et ex adjectivis ygvnog b enixexau[,tevT]v xrjv Qlva £%cov' (wfibv yaq xo ere ma (.in eg nagd xoig ^ioXevoi i]xoi Qaiflov EM. Ex tribus autem labialibus cur modo hoc inserta sit, modo ilia et quae sit cujusque verbi maxime propria et quasi originalis, res omnium involutissima est. Pro &Qvnxco, xQvnxco, xd^nxco posteriores substituerunt S-Qvfito, xQvftco, xd^to, Romani cambio et campso and xov xdjuxpai Prisciau. X. 52, 510. gamba f\ xafinxrj xov oxeXovgYeget. sed tenuis remansit in campus, cujus graecam originem indicat Hesychius : xa[.moglnnodQ6{.iog2ixeXoi, ubi SLUilnnodQO/nog scribendum aut potius xa^inog id est eques, qui equum gyros variare cbgit, a xaf.inxeiv flectere unde flexumines appellati sunt. 31 ) lidem Romani Xdnxco mutarunt in lambo, xvnzco in cubo, alias servata tenui clepo, repo, apo apiscor id est eepdnxo- liai contingo assequor v. ad Aj. p. 313. eademque remanet in graeco dndxi] v. Prolegg. 370. sed aspiratae cedit in re- duplicato rjnacpov (ut r]xa%ov) et acpaQ and xov anxco Sch. Od. II. 169. Nee solum systoechas mutant sed etiam guttu- ralem substituunt nenxco coquo, xgenw torqueo (trapetum= torcular) lelfito liquo (limpidus liquidus) Xelnco linquo, enco evenco, enoiiai sequor, inseco, inquam v. Santen. ad Terent. l**vi>*. Maur. p. 226. cplipco fligo. 32 ) Et hujus modi antithesis in <*i r-P^ graeco sermone~"exempla sunt MaQipai ovXlafielv et Bgdgai ovXXafieiv daxelv xaxantelv , Bqaxelv Gvvievai (animo com- 31) ldxcijLi7ii6d()0[,ioi ol sv&sTg (3q6{aoi) xa^inol dk Iv olq antdi- dsixio y.afint] r\v nsQied-eoy Hes. 32) Ninguo fortasse a vttfn ut stinguo a ait£at. Sin a vicpw, id unicum est mutatae in gutturalem aspiratae exemplum; plerumque me- dia substituitur : scribo, glubo, sorbeo; interdum tenuis: carpo, sculpo. Cap. III. DE VERBIS GUTTURALIBUS. 49 prehendere) Bqcchsiq (ut dqaxsig) avvalg et cum hyperbato, quod paullo aute notavi, /lvg$Qaxavov 33 ) et dvgftdgxavov dvgxazavorjzov , quibus omnibus communis est notio compre- hendendi sive id manu fit, sive ore, sive animo, quomodo yoixeiv sive yQvxelv dicitur pro intelligere v. Ducang. tra- ductum a propria significatione capiendi, quae in yQinuv residet, ad intelligentiam ut ovvaQTvd&iv et ovllafielv. Ex eodem genere transgressionis sunt Szvipai GzvyvaGai 3 4 ) 2vv- Gzvtpat oxvd-QcoTiccocci, SwtGzvfiev ovveoxv&QWTiaxe frontem contraxit, et nomina onzikog oxzallog oculus, dQerzavov jQmavov /Iqdxavov et alia in Parall. 124. Nonnunquam 5tt et go commutantur nmzco nsGGco, Ivinzco Iviggco % xo- tizelv et Kozzelv (xozzeiv) zvtxzbiv Hes. quibuscum cohaerent xoGGog, ozofiog, xozzafiog, quatere. CAP. III. De verbis quorum character est gutturalis. §. 1. Huic operis parti praestruam tanquam fastigium illustre definitionem Herodiani tf. Mov. 22. ovdiv elg yco xcc&ccqov diGvlXaftov ttqo zeXovg eyov SIxqovov gvv£Gzcc1[a&- vov (taQvvezat ' Grjfieicodeg aga zb ayco, quo edicto excluduntur zayco to zeivco Sch. Lips, ad II. I. 591. zqdyco , &iyco alia- que hujus moduli, quae compendiorum scriptores fabricati sunt. Idem praecipit sed angustius Arcadius 151, 5. sic ut* in cod. Havn. scriptum est za elg yco zcy a TtaQaXi]y6{.ieva vneQdiGvXXafia TiEQiGTiazai, GfiaQayco, Ttlazayco, Icdayto xal xad-oXov za e'xovza zo a, a(>yco, nazayco. x ) To de ayco 33) Bquy.avov zb Xa%avov videtur latinura brassica, Bqatixi] XQanPq, Koa[Afir\ qacfavog xal sif-Qcc Xayava Hes. 34) Idem Hesychius Zvpeazvcpoj^evoi avviay.v&Qconaxozsg et 2tu- £XvxTig nulla re magis differunt quam literae liquidae accessu etrecessu; nee desunt adeo qui qjXvco, unde cpXvxtig natum putatur v. Sch. II. XXI. 361. EM. 796. et cpvo), unde cpoa ^avSr^ia Hes. propinqua cognatione conjuncta dicant forte conspirante He- 3) UnctQywtfa GnccQatzofjerrj Timaeus in Lex. ZcpccQctytvvTO dis- zsCvovzo lanaqaaaovio Schol. Od. IX. 390. uterqiie ex etymo inter- pretatus; proprie enim ilia verba significant cyvyjuov sive pulsum et palpitationera arteriarum, quae ex spasmo sive tentigine existere solet, sed vulgo dicuntur de mammis et uberibus lacte distentis et turgen- tibus. Primitivi loco pono Gnav, unde Gnaqyav ductum videtur, quod Pollux I. 230. cum bQyciv conjungit tanquam synonymon. Simplicio- rem formam refert Zipqictl bqyai Hes. expletam Gq>Qiyctv id est tur- gere uxfj.a&u', quod nos dicimus strotzen. Ejusdem significationis sed primitivo propius est £ipvda>v Ig^vqoq svQioGzog et AiaGyvStioai ccv- ZrjGai ccTTO zov Gcpv^eiv. 4) Lanx quae in mensa apponitur, nazav)] nominatur, lanx librae nXuGTiyZ , utrumque a latitudine, tiuqu zo nlazela eivai, 7iXa,Guy% de rj /ucIgti^ nccQu to nlr^GGuv EM. Cap. III. DE VERBIS GUTTURALIBUS. 53 syclrio ^EnecpXvos (IXaoTrjoai lnoh]os. Tgwya) nctQaycoyov Iotlv and tov tqco EM. 770, 40. cui Lexicographi nostri credere non abnuerunt, quia TQcoxzd, TQcoydXicc et TQayr\- liaxa proprie vocautur bellaria quae rodimus et conterimus. 5 ) ExHesychii glossa "Firjvai xpe^at Schneiderus cogere vo- lebat ipeyco quoque gamma non nativum habere. °£Qevysiv nonnunquam idem valet quod i&Qav et Hesiodi verbum fiioxoio eQev/iievog Moschopulus interpretatur iQsvyo^evog sed aliam, ut Hermanno videtur, sequutus scripturam v. ad Buttmann. p. 102. De verborum cpevyo) et yspoficu cognatione et ortu supra dixi. Haqd to et GToayysvoficu mitpi-iai Sch. Arist. Nubb. 132. atque nomina ozgayyafo], germanicum Strang, Galen, de Comp. sec. Locc. II. 571. T. XII. Gvoayyalia i] gvgtqoop)], GTQccyyahTeiv GvoTQecpsiv Hes. aoTodyaXog verticillus cog 6) In Leonidae Epigr. XCV. in Meinek. Del. p. 135. %coQij^g Xsif.i(6vLOv avS-05 u/LiEQGccg Tvuflor GTecfSTco Scaliger recte scribit a/ufy- £«£. Sed in Agamestoris versu, quo vulgatam defendit Iacobsius ad Antb. P. p. 353. 7tvq ^ikXsu /siXsos ktkx/usqcjs (privavit) nullo modo ferri posset ecnafieQ'Ze. 7) rj y.axa ciQccyyu ov^rjOis Galen. Definn. Med. p. 425. T. XIX. cui similis raenstruornm OTQctyyr) xa&ccQOtg Soran. de Muliebr. p. 213. et 267. Cap. HI. DE VERBIS GUTTURALIBUS. 55 olov aoTQcipaloQ hallayy xov p Eust. 1289, 52. Labialis redit in GXQccftog et aoxQamj retento alpha quod a oxQacpw nianavit. Verbi GXQevyeG&ai forraam exiliorera magisque primitivam oblivioni exemit Sch. Od. XII. 351. ubi vulgato GXQevyeG&ou (xctxa oxqayya exQevGca) in cod. Harl. adscri- ptuni est yQcccpeiai OTQeyysod-cu, cui persimile est nomen ozleyylg 8 ) sive oxelylg strigil et verbum stringere, quod Varro LL. VI. 10, 79. a oTQccyyaMoai repetit ; stringere au- tem et GXQtcpeiv, quantumvis natura discrepent, tamen effectu conveniuut; nam et volvendo constriugimus laxa solutaque et ductim premendo, id quod e vocabulis perspicitur gerina- nicis anziehn et straffmachen. Quemadmodum vero a oxqs- cpco provenerunt GXQogjog, GXQofiog, GXQofiilog, sic a GXQeyyw adjectivum GXQoyyvlog GweoxQa/nfiivog, oxQocpiov GXQoyyvkq tiovrj Hes. Et haec consonae finalis mobilitas suspicionem praebet prima verbi elemeuta fuisse gxq vel xq vocali ver- satile Nam gxoqv?] ciugulum, cujus synonyma sunt GXQofiog et GXQoyiov, secundum aualogiam ad gxzqoj referri debet et xoQvog ad xzqco, unde xIqexqov terebra; quae quum rotando perforet, facilis hinc patet aditus ad verbum xqtjgcu et xo- qeIv. Non alia ratio est latiuorum tores et torques (gxqe- Tixoo) torqueo, torcular 9 ) quod etiam trapetum dicitur et graece xqo7ii]lov a xqetico, cujus verbi magna est cum GXQigjcj societas. De his nemmem fore arbitror qui nobis- cum magnopere disseuliat. Num vero etiam oxvcpco huic fa- miliae inserere licebit I Obversantur quum maxime adjectiva ozQvyvog, GXQicpvog et Gziygog. l °) Choeroboscus Cram. II. 8) Zihcyyig scriptum est in Srhol. Plat. p. 324. ed, Bekk. gtsq- yidsg in omnibus codd. Artemid. I. 64. 9) ^TQv/iiot; %vlov lv Tcdg lr]PoTg nqbg xr\v tcov Gictcpvldov exd-Xixpiv Hes. hoc est prelum sive tignum quo cochlea torcularis adducitur. Hodie pressuram aiQifxcofza vocant, premere Grqi^yeiv et Givcpsiv i. q. GxqiKfSLV, quod pro Giqe^siv successit. 10) Quartum addit Hesychius ZrvcpQou gtsqs^vlov , quintum 2tv- fxvog oxkrjoog Arcadius, et Giv(peX6g hue refertur ab Eustathio 845, 60. ubi Givcpeli&w interpretatur to GzQvtpvwg ?) tGrv/n/uevog tliGGsiv , cui consentiens EM. 732, 12. Gzviptliuiv contendit cum GTQO(pccXiCeiy, nee tamen omittit utrumque ad Gzv Eust. 1373. 35. De Yaxs, si pro elsys valet, dubitatur utrum y. acceperit pro n lores (svlgtcs) au Graeci opiuandi et diceudi hoc est cogitandi et cogitata eloquendi notioues una percusseriut forma, sicut opinari de aliquo pro loqui Suetou. Octax. LXVII. liodieque ut Coraes ait Atact. T. II. 116. Uyco et sYttco pro puto dicitm% ac jam Luciauus iu Lucio §. 23. et 56. haec verba ad tacitas asini sui me- ditatioues trausfert a'Siov S-avdzov sinew, cfaveioScu Isycov, sicut Theocritus I. 50. de xulpecula loqueus to rraidiov ov tiqlv dvi]Gsiv (feat, ueque hoc solum sed vulgo quoque gpg- oy.Eiv pro oieo&cu usurpatur. denique Nonnus XLII. 315. doXw do/.ov au.or errecfQcids dixit pro inecfnctGazo, verbuni- que auiumo ambiguae esse potestatis Gellius docet XV. 3. qua in re nescio an etiam xerborum Uyco et dliyco ratio habenda sit. quorum alteram loyov svdidSsTov significat, al- teram TTQocfoQixov; eodeinqne sI'qco et reor non incommode trahemus. Eorum quae Hesxchius promit, unum 31iGy.si ccq- 1S) Avoir y.auc'cToio riTvdxtav Maxim, v. 27S. soya TiTVGy.6u.svcu i. q. TEv/ovoai Quint. VI. 155. 19) Eustath. 120S, 40. to IoxeZv ovdinoTE bit avO-oconivr,; y.voio- lextelrat (parijg, ei ur, nana toTc roayizoTg. 20) Hoc solo nititur imperfecto ovuxev, quod Thierschius Gramm. §. 210. p. 341. minus apte cum paragogo favvvGy.txo componit. Si illud a ovouai declinatuni est. unum sibi simile liabet urdo/ejo Od. XX. 294. sed idem pro qvtq (Zovjo) accipi potest at dvaxe. 62 DISSERTATIO III. %si, pro desperato relinquendum; alterum j EvSvgxel Evxvy%a- vel ad xv%eiv referendum videtur, pro quo alicubi Svxsiv dictum esse indicium praebet supra allatum cctvo&vxeIv, eo- demque conspirant Sw&v&i GwctvxrJGEi et Tvggel Ixsxevei, sicut avT£G$ai et ccvzifiolelv obviam eundi et supplicandi significationes complectitur. Diphthongos huic termination! denegat Herodianus ad_ II. XL 799. et EM. 272, 12. I'oxovxe g L4QLGTaQ%og dice xrjg si, ettei ev eteqolq tj diaiQSGig oqaxcti el'gxco. JLXe^Lojv 6e diet too l /lwvov GWEGzalfisvov' xaytb ds Gvyxaxaxid-s/iiai x6 f,irj dvvaG&cti xa dia xov gxco e%eiv dtcp&oyyov sxcpcovov/nsv^v oxi f,tr) x?)v die) xov v Tiicpavoxco. c O ds Xoyog na^aixElxai x/)v aloXidct diciXsxzov diet xo f.u{.ivaiGxco xcti dvaiGx to. Suidas Jctico — didaoxco cmofioXfj XOV l, ETlEldl] XO. EIQ GXCO XOlVoXexXOV(.lEVCt OV &eXoVGI dl- cpd-oyyov e'xeiv, quare etiam Tiicpavoxco omittitur inEpim. Cram. I. 151. epicis quidem tragicisque minime insuetum sed com- muni tamen usui exemtum v. Muetzell. de Theog. 220. Vo- calium longarum priorem duo habent vulgo recepta dvijoxco et lhjuvijoxco, 21 ) praetereaque ^qtjgxco voco et q^gxco Xiyco, quae Photius et Hes. suppeditant, poeticumque xixXt^gxco et novitia ex^Xtjgxco^ ETzifiXi]Gxco. In cogxco octo xXcogxco i. q. xXcb&coUes. ()cugxco in uno Hippocratis loco, 22 ) epcooxco dicc- gjcoGxco et E7TiepwGxco, quae interdum per ctv scribuntur v. Inttp. ad Herod. III. 86. reduplicatum yiyvcooxco et quae ex synaeresi orta sunt @qcogxco sive (SiPqcjogxco, &qcooxco, xqcq- gxco ab eodem principio unde verba perforandi xgrjoai et xoqeIv. 23 ) Inusitata sunt nXcooxco and xov ttXcoco Epim. I. 343. quod fortasse ipse aliter scripsit tiWQlo, et txxcogxco unde Eustathius 484, 2. nxcooxeiQco repetit ut ab dXvoxco 21) l Y7io(jiv^Gy.b) Orph. H. 77, 6. sed in Anacr. Fr. LXIX. pro otitis /u,vritix8Tou evyQOtivvrjs corrigendum est iivv\tit%ai (sic in proecdosi scripsi; Bergkio in Poett. Lyr. n. 94. fx-qtieiai placuit) pro ixi}ivr\tixo- fxm Nonn. XVI. 159. (.iifxritiofxai. 22) De Cord. p. 485. T. I. oncog fj xaqdia &dXXriiai (7iaXlf)Tai t ?) Q(otixo[ziv(og. 23) 'ExiiTQcotixeiv fortasse proprie significat ix iqco/xtjs sive rovpris ix^dlksiy ut Ixxqvnav to ix TQvnr\q Viel&elv. Cap. III. DE VERBIS GUTTURALIBUS. 63 alvGxvZto. Vocales ancipites ante hanc terminationem men- siirain ab ea, quam primitiva habent, non diversam habere modo accentus declarat fivGxe, cpaoxs, modo dialectus cmo- didQijGxco, 2 *) modo utrumque 7tQaGig, TiiTVQrjGxco, cujus pri- mitivum nsodw vocalem brevem habet sed producitur con- tractione ut in rtQaooco. Idemquc causae fuit cur suppressa vocali brevi, quae in jlioXsHv, xoqbiv, ■S-oqsTv et vorare ap- paret, succederet longa (IXcogxco, xlxqcogxco etc. Adnot amentum. Jam anticipata ob certas causas magna parte eorum, quae de insitione consonae characteristicae di- cenda habebam, pauca restant. KQe'xco et xqoxij nemo dubi- tat quin verbo xqovco adhaereant, ex quo denominata sunt instrumenta telae et musicae %£Qxig 2S ) xqoxolXov, xQovTialov, xQ^ifialov, crepitaculum. Jsqxco (ixdegxa) libri nonnulli II. XXIII. 447.) Apollonius de Adv. 519. repetit a Sqccco xo fil£7ico, unde z/qocxol ol dq)dal[.ioL EM. v7vodQc6fj.evog vcpo- Qojuevog Orion 157, 7. vnodQccGta vnoipLa Hes. adverbium- que vrzodQa expers consonae quam vrcodgd^ cum verbo dQccxetv partitur. 26 ) Qua ratione autem dqaytelv cum dqdco connexum est, eadem daxslv et ddrcxeiv copulatur cum ddco daioj to /iieQiUo Eust. 857, 54, et xarcmxaxslv cum nxdco sive Tcctto, unde xaxccTTXiixtjv pro xaxenxrfeaxriv , et porro cmlaxalv cum nlcuo, cujus vestigia infra demonstrabo. Prae- sens utriusque aoristi si quis secundum analogiam quaerat, non aptius inveniet quam Ttx?jxco et Tihjxco sed recepta sunt 7ixi)gglo et 71'krjGGco. Kappa discretivum nonnunquam in aspi- ratam vertitur dexo^iai diy v o{.iai, c Piyx€t ccxxixcog Qsyyei hllrj- vixcjg, Bqvxelv dzxixcog @qv%£lv eXArjvixcug Moer. qui sine dubio non ignoravit mordere et frendere etsi natura con- juncta et effectu paria sint tamen non omnibus locis com- 24) Simplici uti videtur Schol. II. XI. 799. ti'oco sl'dxco cog /us&voco .ue&vgxo) , dQaoco dQctaxio , unde derivatum est c^QaGyd^co ut k quod a $Qrj- oxela perpaullum distat; alterius formae notitiam habuit Scholiographus Eur. Med. 51. qui xtgeonivq exponit gvvvoov- iivxi tov bfjLoico&eCg Sch. II. XXIII. 132. Pro ctei d^g id est aidvog sive (xogarog Aratus posuit aeixtjg, quod vulgo deformis significat — ovx asixi)g alia cpaeivbg v. 5S6. 30) niSaZ nana to nr\$av cog tjxco ixca EM. 671, 9. Schaeferus ad Demosth. T. I. 278. not. suspicatur t\y.co ex verbi "y\^l perfecto obso leto tjxa (slxa) reflexum esse, nee dissentit Matthiae p. 593. 31) Quod addit tivhg 6h avil tov oQcoOai v.axa to nlrj&vritxov ', suspicionem affert scripturae ancipitis QPQZKOYZAI, quod Callistra- tus pro dativo accipiebat &QojGxovGa yyco/uq, alii pro nominativo plu- ralis &QcooxovGai yycojua vel yvaj/^q. 32) Hoc ignoravit Choeroboscus Gaisf. II. 489, 26. Cram. I. 103. EM. 231, 40. ra dia tov ay.oj axlna anb naqay.£i{i(vov nlr\v dvo Qvrfcb) xal alvga) • to yao Sida'$(o anb tov di8a%. 38) Kiyyei tnidcwvei Hes. praetennisi cum aliis aeque ignotis. Cap. III. DE VERBIS GUTTURALIBUS. 69 sive ww 39 ) gjliccw, ipdrx), tqvoj. Eustathius p. 1635, 64. addit tqco tqz%cq cog (Sqco (3q£%co, quorum prius confirmatur quadamteims compositis sviQsxrjg, xcatevTQ£%rfg, in quibus significatio versatilis inest, et latino trepidare id est festinare et discurrere. Verbi (tgita indicium unde sumserit nescio, sed ut Philoxenus acpoog a cpgho Anecd. Bekk. 877, 19. sic ille ouPqoq fortasse a Pq£io Q3qvco, filvio) deductum puta- vit 40 ) omicro vacauter addito ut o^i/uog a @q~i. rilyo^iai et Iitctco ut a Grammaticis eodem verbo stcc^v/luo explican- tur, ita unum principium habent thematicum ttco, unde Xe- Xi7]f.iai, ac ne XaL%w quidem hinc secludere audeam in tanta convenientia adjectivorum Uyvog et h^og. Gum tqco iqv%co Eustathius 1277, 8. confert g^ioj G/nvyco, quod pro o{ir]%co po- situm est in Anth. V. 254. (.irj [is ucxgtl'^ xaTao^iv^rj pro xaiccGiu?i£i]. Plerique vero distinguunt a/uvyco to xcclto, GfLifyco di xa$aiQto Sch. Theocr. III. 17. neque ex eodem semine nata putant sed too 6{.iv±cu, b xai TvopzaSai xalsttcu, to Si^ia G(j.vL>to rj g/livggco rj o/nvyco 41 ) Sch. II. IX. 654. Uti- lius foret scire quare Aristarchus II. XII. 411. maluerit tivqc G/ncoyoito scribere quam G^tvyoLto, librosne sequutus an quia diversam utrique significationem tribueret. Eundem verbo Ttdoyco originem puram ndco assignasse et ab hoc homericum xctxct nolla nenao^e derivatum putasse suspicatus sum ad Buttm. p. 25. Hinc nctd-og proficisci potuit ut a jlicxco /iiddog, et porro naSelv novitiumque navd-dveiv v. Coraes ad Heliod. p. 341. qui praesens nr\$co ponit ut Herodianus Eust. 1663, 12. et Heraclides 1832, 2. uterque perfectum Ttena&via se- quuti. Et Scholiastes Aristot. p. 85. b. 42. m]Qog ticcqcc to ti?]$co 7it]Glq , cog sx iov oxvTjGco oxvrjQog, pro quo rectius 39) Haec vulgo significant fluere, manare, y^ofzcu natare, sed interdum miscentur NaCuv vrj%£0&cu Hes. nQogsyrj/s &cdaGOa pro nqog- eqq€i Theocr. XXI. 18. unda natans Manil. III. 52. vavnovg et vav~ dCjiovg pro vrfetnovg. 40) Gloss. Graecol. Bqo/Ji pluvia, Imbricitur PQe'xEtai. 41) 'YnoOfAvyu avuc Hes. barytonum fuisse videtur; IniOfxvye- Quig cmo tov GftvxM Sch. Od. IV. 672. 70 DISSERTATIO IV. attulisset vdco vrjQog. 42 ) Futuro nrjGtJ congruens aoristus nrjoag avxl tov na&tov Sch. Agam. 1624. defenditur ab Hermanno adNubb. 1122. alii maiGag corrigunt; ILiqGaGSai lisiiipctG&at, Hes. quid sit, non exputo; sed nr^ia nihil aliud est quam Ttdd-q/ucc Anth. V. 236. Tavzalerjg axeQovzia nr}- f.iccTa noivrjg a prototheto twxw, quod assumto theta (ndd-co) duplici ratione ad usum accommodari poterat vel productione vocalis nifto) vel interpositione consonae nevd-co, cujus ex similitudine ficta sunt ttslgo/uccl et ninovSa. Verum idem 7idw in rnqxio produci poterat ut g(.kxoj G/ufyco etc. et utram- que aspiratam explendis verbis puris adhibitam esse docu- mentum praebet aeolicura nly]%Lo avxl xov nhrftio Gram. I. 149. id quod etiam in declinatione nominum observatur oqvi- &og oQvt%og. Sed pro Tiijyco Graecis collibuit naG%co dicere retento alpha primitivo additoque fulturae vice sigma ut e'xco Yg%co, cujus proprium futurum est GxqGio, (.dyw jtuGyco, Xeyco liyog leGyj]. Cetera quae in §. 3. exhibui consonam penitus infixam habent sed pleraque mutabilem Pqv%cq Pqvxw, 43 ) Q&y%to Q&yxo[.iai aliaque supra dicta; quo accedit variatio vocalis praecipue in onomatopoeticis fioaxalv, 44 ) fiQay%av, p£@QVX£V(xi, * s ) @qv%o.g&cui ^QvyavaG^ai pQavxavaG&ai ru- gire, in quibus nihil firmi et solidi praeter q et gutturalem; ea quasi statumina vocis. Tev%eiv Passovius cum xexelv cognatum putat, ut Doederlinus Synon. III. 54. parare et pa- rere, nee minus xexelv cum xex/uccQ, quod comprobat Hero- dianus n. Mov. p. 32. xex/ttcoQ literam (tv insiticiam habere 42) Indidem est ncoQog 6 rvqlog Suid. TixXatTKOQog i. q. zlr\na^r\g TiaQa to 7i(OQ£iv to nzv&sTv et ncoQtjivg v. Hemsterh. ad Plut. v. 33. Bernh. ad Suid, 1. c. 43) ''OSovtk b%vv ImPQuxovCct Anth. VII. 433. Bqv%ziv rovg bdov- tag ov iQi&iv Thorn, v. Ellendt. Lex. Soph. T. I, 323, 44) Schol. II, XIII, 181, Pqk/s wro/uai07i€nou]xe and xov r\%ov jojp vdaiwv hievdav xaX ib Pq£%uv (bvofxaaiai. Hoc jure impugnat Buttmannus Lex. II, 121. Boa/tip de sonitu aquae Apollonius usur- pavit, non Honierus, 45) BafiQv/evai xaj" bpo^aionoitav ernb iov filvCeiv rj fiQv&tv Eust. 939, 25, Cap. IV. DE VERBIS DENTALIBUS. 71 affirmans. * 6 ) Id mihi asseusioiie non indignum, illud prope certum videtur verbi T€v%m facio formam primigeniam osten- dere nomen xexxcov faber. Nee diversis radicibus orta duco xel%og, xol%og et paries. GAP. IV. De verbis dentalibus. §. 1. Arcadius p. 155. ndv elg dco Xfjyov eyov xrjv ttqo xelovg ovllafirjv elg epeovrjev bjyovoav (.texd @Qa%elag ov (iaovvexai aXXd neoiandxai , oxagjidw 9 6(.iadco % xovxo xal dub. fiaQvzovov, ubi post 6/tiadw, quod nunquam gravatur, excidit xeXadco — xo yaQ xeXddtov exeoci) Xoycp paQvvezai Cram. I. 21. et ante and desideratur cog, caeteroqui illud a nostra causa alienum est quippe paragogum ut xeXaQvtto. Et distinctius paullo post xd elg dco diovXXapa, el eyei to a (xadaQov) Iv rfj tcqo xeXovg, neQicmdxai, cpoadco. Unde elucet adco xo xoQevvvco EM. 164, 31. adco QfjfLia doxixfj (id est dvddvco) Suid. ftddco Eust. 637, 5. yddco 502, 11. veterura ipsorum judicio uou pro usitatis habita sed more scholae conformata esse. Duo mediae formae verba affert Hesychius udddoiiai yvco/.irjv xl&e/aai et c !Adexai nl(.i7iXaxat xo- ntaxai, quorum alterum peuitus ignotum, alterum aut trisyl- labiae nomine excusatum ut o&o/iai aut doricum est pro fjde- xai, quod vulgo delectatur , proprie autem satiatur significat. Etenim ab eodem verbo aco satio manant vocabula ad spe- ciem diversa, re sibi contigua, quoniam satietas modo vo- luptatem affert modo taedium atque pigrorem; ddog satietas, aSfia doyfia (placitum) lies, ijdco oblecto, adeco defetiscor, aot] taedium, Tdaoa i]dovf\, quibus congenerata videntur la- tina fastus , fasticlium. In Hesychii loco 2%aXld€g di* cbv oyddovGc xd dlxxva aut GiaxiCovot scribendum aut oyaXt- dovoiv. — Td did xov edco diovXXafia ftaQvxova sSco, f.iedco. t *4 ^\ v-r ^-(" 40) JVi>fj,(p(u ix zJwg leivyfxivai Ale. Fr. LXVIII. nonnulli mo- yfitycu scribunt; pontus fecit Dionen i. e. peperil Pervig. Ven. v. 11. ut (pita et fio; Arabia ubi absinthium fit Plant, Sqveq (puovn Tlieocr. VII, 75. 72 DISSERTATIO IV. rcedto, Gxsdco Theognost. 140. quorum unum sdco a scripto- ribus medicinae ionicis retentum, ^isdco poeticum est, theraa- ticum oxadco Gxsddvvv^iL , mendosum nedco pro Qsdco to ttqcxttco, quod usitatis qe^w et sgdco supposuerunt, vel pro ipidco odqovzIKco Hes. quanquam hoc quoque dubium est et quia nusquam legitur et ob similem verbi xpicpco interpretatio- nem v. C. II. §. 3. — Tria quae eta habent numerat Epim. Cram. II. 325: xr,dco, /ttrjdco, rjdco, quod in EM. 372, 27. deest. — Verba in idea tacite excludit Arcadii canon in principio hujus paragraphi propositus. Vro^'Idovzai cpaivov- zai Hes. scribendum EYdovzat vel I'dwvzai, pro KvidovzEg xvidrj /naGziyovvzsg jam alii xndovvzsg correxerunt, quodque in Cram. I. 423. et EM. 812, 32. traditur %Xidco fiaovzovov xal yXidco ueqigklo^evov , magistri confinxisse videntur ut thema haberent praeteriti xs%Xidcog, xsyXidsvai, quod ad prae- sens %Xtddco pertinet sicut ^ts/nvdcog ad fivddco, et ilia ab Hesychio suggesta IlECpXoidEvai zbv qjXoidv anoftaluv ad qjXoiddco, "EqjXidsv die$Q££v sQQrjyvvev ad cpXiddco, quod idem GijTTOfiai interpretatur, et Keyloidzv diEiXxszo id est diffluxit, (e&qv7zzezo, £%avvovzo) ad yXoidav disXxEG&ai ZQvcpav et OXvdav dia%elG$aL, in quibus labialis et gutturalis eundem locum occupant. Wldco zb Xvuw xal xzvnco Theognost. p. 13, II. falso scriptum pro ipEdco, quod et ifjecpco dicitur. *) Jldco apud scriptores infimae aetatis legitur non dissimile imperfecto sdidov in H. H. v. Buttm. Gramm. I. p. 509. atdcov pro deldcov in Inscript. boeoticis Ahrensius de dial. aeol. p. 171. defendit dialecti proprietate. To sQsldco o lAjtoXXcoviog Xsysi ozl did zov i yQaqDEzai' ctXX ovv rj naoddoGig did zrjg el olds yayQa^ievov Choerobosc. Diet. 571. — Quae se- quitur vocalis huic terminationi derogata est : zd slg dco naoa- Xrjyo/Lisva zco o nsQiGndzai GTiodw etc. Arc. 155. In vdeo unum exit obsoletum fere vdeo zd Xiyco Hes. 2 ) Diphthon- 1) In norainibus quae in dcov terminata genitivum in covog mit- tunt, Theognostus II. 31. refert ytdav v. ad Aj. p. 169. adnot. 2) Hinc et v^rog derivatum putat Proculus Phot. CCXXXIX. 522. nee multum distant vd-los, 'YXXiTv Isyeiy ^qvIXuv, t) Eust. 416, 34. quo ad Gnaw et G(fad ovdev de TQiGvXlafioV Kara TQonrjv ovv ylvexcu me&o, oi de JcoQielg nid^co EM. 671, 24. quod idcirco He- rodianus n. Mov. p. 44, 2. analogiae convenientius judicat; ac metal quoque compare caret; nam TQaneQto tertiae est conjugations . Quod ille praetermisit £«'£« to pdmco, for- tasse a Qefyo facio non diversum esse credidit. Et hauc opinionem non mediocriter confirmant syntheta latina inficere et sufficere id est tingere sive gegeiv, unde ()eyevg infector, 10) Theocr. XVI. 97. ccQa/yia (T elg onX uoayyai Xsnicc diaair r Gaivio Schol. 6iv(frivsiav. 11) Quae his praemissa sunt Siccautx — cmo rov daico to jutQi&j dao/uci y.al 7iUovaG/uM tov i diaCfxa, nullo modo cum verbo tittxCoftcu conciliari possunt, nisi quid excidit ?} naQcc to dctltco ddtC/uK xal iv znso&eaet. Poll. VII. 32, KQocpoQeTG&ai '"Aiuy.oi elsyov ib diu&aftai. Cap IV. DE VERBIS DENTALIBUS 79 (>eyog et yeyfia. quibns Glossographi importune iutermiscent yryog et ()dxog. Neque ab alio verbo composition arbitror xar(x()QSLCo , quo proprie usus est Oppianus dxdvd-ag rjxa xaTC(Q()e'^€i€v enixXtvoL xs tzl&uov Hal. IV. 611. hoc est de- primere, cui in altero sermone perfect e tanquam imago re- spoudet deficere, imde yestimeutum defectum pro detexto et desecto ut nos dicimus heruntermachen et herabtkun pro de- trahere xcaa^iSaZeiv. l ~) Translati vero alia est construction xazaoQeSai xivd demulcere alicui caput Horn, et absolute de inclinatione maims xovg 6* afi fmeo&ai %eioi xcaa(){)£- §aoa — avcoyev Apollon. IV. 6S6. in quibns ilia significatio du- ctus deorsum euntis non evanescit. Klluo xa/.co Hes. aeque inauditum est ac nomen KXsSog xbjdcov. Verba in r t uo ne anquiramus auctor est Choeroboscus Cram. II. 185. Gaisf, T. III. 28. et Schol. 11. I. 317. xd did xov ~^o xd 7 eyu Soayb nXrjv xov daveltco xal xXfjuo, cui XQfiZto addipoterat; nam id quoque negleclu loqneiitium iota amisit. Verum haec paragoga sunt; B/ylet epeovel Hes. quod interpretes pro /?>;/%' Xeyet vel fihf/axai accipiunt, si incorruptum, certe Actum est e sono vocis. Quartam vocalem sortita sunt %(o, fiXluo, fioiZu, di^co, xrl'Coi, xxluo, vtC,m, tiql^o^ oxluo, o%iuo, prae- ter quae Hesychius niulta suppeditat auctore nullo firmata: Aitpt nauet et AiZovoi ncd'Covcn, quae Ruhukenius ex xi'id'^cj corrupta put at Epist. p. 214. sed defeuduntur verbo consimilis soni et siguificationis Xaodai natuiv et yXidodai TzalZeLv. Idem 'Plteiv xoioyeiv xaUiv ^?mlsiv, l FfSoiiai xXalco 13 ) etc. Alia sonis naturalibus assimilata sunt: agol- lsiv hirrire, otzIlsiv friguttire, xqilsiv stridere et defectiva, de quibns subtiliter disserit Zeuodotus EM. 712, 33. xov oluo ivsozcoxog exsoov jlltj u'jzel yqavov /utixe eyxXioiv — xal xov XiyZe f.u) Lrjxei ve\ua /H7]di alio xi' dgpaiQijosig yaQ xrjv Xe~ £iv xi]g iuopdoecog xi~g xov r ( yov /iii/it^oscog' 6 Nixavdoog 12) ''Anodoficivisg c£or conjuncte conserteque producam quia difficilis est naturalium et posi- tivorum distinctio (3v"£to, ftlv'Qto bullio, pQvta) semel lectum in Archil. Fr. V. @qvtov Qgr/t; sfiQvte pro PqvXXsiv potare ut videtur v. Schneidewin. Beitr. z. Krit. der Poet. Lyr. p. 88. yQvKco, xlvQoj, xvv'Coficu quod saepius et fortasse rectius xvv^coriai et xvvKovfiai scribitur, XvUo idem quod Xvyydvco, (.iv^co muttio, (rvKco ringor, tqvCco trisso, ' 5 ) oxv^ofiai, ocpv'Oo 14) Ex latino clango cognosci non potest quae fuerit verbi graeci conformatio ; namque terminatio interdum eadem est in utroque ser- mone ay/siy angere, jsyysiv tingere et stinguere, sed saepius diversa: pango, plango, frango, tango, cingo, lingo, distinguo, ninguo, ringor, jungo, emungo. Stringo, pingo, pungo cognata sunt graecis oiltyyig, noiyJXka), nixQOs v. Prolegg. 113. sed fingo, ungo et fungo quo referri possint, parum exputo. 15) TqvCsi yiyqamtu xctt fj,6TK tov aCyfxa xal xwqIq anb tov yt- vof.iivov ipotpov 7ienoiri[xevov Galen. Comm. II. in Progn. T. XVIII. P. II. 134. Cap. IV. DE VERBIS DENTALIBUS. 81 quod Eustathius scripsisse videtur pro avt/co p. 1746, 22. cp&vUo, cplvtco to avapaXfoo Sch. Apoll. I. 275. Sch. Nic. Al. 214. VTtEQtylvUL ava()Qsl ixcpvoa Hes. diayXvyd-ELGa diayvd-eiGci Galen. Lex. Praeterea iu hoc numero Theogno- stus p. 142, 28. cpvtu) retulit quasi usitatum esset, fortasse propter nomen cpvLa, cui similia ata, xvl^a, onita, GyJLa, fivLa a similibus ducimtur verbis; nam participium neoDvto- Teg negaut a tali principio oriri potuisse quia perfectum me- dium nunquam duplicem pro charactere habeat EM. 667, 31. sed aut tropen ionicam esse ut ab oXlyog oXlttov aut syn- copen verbi epvudeo, cujus participium extat cpvLTjd-Elg et pa- ragoge Ovtdvai cpvyelv, Hes. cpvtdco autem Heraclides a cpvi.a repetit ut a xiogcc -algguud Sch. B. ad II. XXII. 1. Eust. 1740, 19. Arc. 157, 19. alii a (pvtco ut ab TCco Krjxa Cram. I. 213. Quod vero Matthiae in Gramm. p. 638. ex Hesychio affert Qv^ai {cpv^ai) non satis est ad testandum praesens. ' 6 ) Cum nscpv&xeg conferri potest Me/uvdwg qecov Hes. et /nEfuvdoTsg ab Antimacho positum pro fi£f.ivd?]xoT£g v. ad Buttm. p. 31. cui simile priucipium affingit EM. 633, 40. ccTto iov ()to qcouco {jcodcu ogfjcodcu cog (.ivtto /iivdto, EQl^CO eqiSco , cujus unum reperitur exemplum £QiddiJGccG$cu idque in antiquis commentariis, ut Schol. tradit, aliter scriptum eql- LiJgccg&cu sed falso, nam ab eqlUo vel sqiq unum derivari potuit eql6eco ut a y.rjnaL,co vel xrjxdg KtjxccSel XolSoqeI Hes. quod non recte attentari puto. Neque interest utrum /nvddco a nomine /tivdog ducatur an a verbo illo fwuo ut a GcpvCco Gcpvddco, cpXvco cpXvtco cpXvddco et cpXvdiio, unde cpXvdov- /LiEvog xrjg 7TQWT?]g GvLvylag Cram. II. 424. Sciens praeterii GTvtco, de quo EM. 731, 25. dnioxv^av and xov Gxvtco rj oxvyco, quorum ne utrum reperitur. In cotco duo afferuntur in Epim. Cram. I. 36. xqcoCw et gco'Cco, quorum illud ex sono naturali expressum est ut wtto, aXcotco glocio et tqw £co, quod Hesychius interpretatur ipid-vQtCco Gwovoid^to gannitum, ut videtur, venereum significans, alterum paragogis adnumeran- 16) In cod. adscriptum est (fvgai cpvijsiv cpvyeiv, quod sic corri- gendum videtur cpvgca (pvt-iv, ipvyeTv, etymologice constructum ut ipv- yr\v (pevyeiy v. Parall. 524. vel (f>vy)j (pevyeiv Job. XXVII. 22. Lobeck. Technol. a 82 DISSERTAT10 IV. dum ut XQiofy), TzlfoKw, cpfpuo, quae Grammatici iota ineffa- bile habere ajunt EM. p. 667, 25. p. 803, 47. Theogn. 142. et entouo ex sTicodfyo contractum. Diphthongos hoc genus verborum admittit omnes sed plerasque raro et velut deli- bandi causa — ovdiv elg 'Qco Irjyov tiqo xilovg e%£i xrjv at alia fLovov xo naitco Herodiau. n. Mov. 22, 31. naiuque fioQal&o, ocpadai'Qco, (,iaxaitoj qui scribere instituerunt, tamen iota pronunciare non sunt soliti v. Eust. 1554, 25. illius vero verbi insolentiam excusant nomine syncopae ex xov Ttaidiuo Theogn. 1. c. 17 ) Item unum est cpavuiv xb cfQvyeiv *Axxi~ xol Phot, et Eust. 962, 50. quod ad cpwfyiv eandem rationem habet quam qjavoxeiv ad ojcogx£iv. Bav&iv aliquoties apud Grammaticos legitur sine punctis diacriticis sed sine ratione, quodque Brunckius in exitu senarii edidit xaxafiav'Zag Anth. VII. 108. jure improbatum est v. Hecker. Comm. de Anth. 242. De tertia Theogn. 1. c. et Gramm. de Quant. T. II. 312. xa dice xov iL,co (ntfiaza dia xov i yQaq)£xai — G£a?]jti£uoxai to 6avett,co ■ yeyove de anb tov daveiatto, quod ad praesen- tem causam nihil attinet. Neque quartae aliud exemplum quam (psvfyo. De verbis in oiCco idem ille et Herodianus Epim. p. 252. ita loquuntur ac si unum nossent a#Qoi£co, quod ne primitivum quidem est: xa. dia xov vtto anavxa dia xov v yqacpexai xqvCco, oxvtco x. x. I. ttItjv xov a&Qoitto xal QOiUo xb TieQiGnwuevov. 1S ) Sed idem accentu gra\i notatum exhibet Eustathius 1792, 22. (w&iv xal (wi'Ceiv xv- Qicog vlaxxelv, nisi is qvlsiv scripsit, unde compositum est erriQQvLeiv. Ex EM. 619, 58. lATtollcoviog leyei oxi eaxiv oi £7TiQQi]f.ia o%£xliaoxixov ' ex xovxov ylv£xai ol'^co (og at aY alatco, non clare intelligitur verbum oltco, unde Sch. Od. XIV. 415. Sch. Nubb. 657. oityg derivatum putant, a Grae- cis dictum esse, quodque Lexicographi nostri hinc conflatum ajunt dvgoluco, ne significationem quidem lamentandi habet sed potius mala ominandi, xax ooo£G$ai, quare magis con- sentaneum videtur ad oto^ai opinor recurrere; sin proprie 17) 'QqccCo/acu quod Meinekius Com. Fr. I. 557. aliquot locis re- stituit, Grammaticis illis ignotum fuisse apparet. 18) Addit Herodianus od-ev zal vjqqi&v XQ vGi w id est opQv&v. Cap. IV. DE VERBIS DENTALIBUS. 83 to dvgcpoQslv, ut aliqui trachmt, significavit , ad ol'co (ol'oto) referendum est quamvis diverse declinatum eSvgoi^a. Jam nihil restat praeter xqovuo, quod EM. 541, 47. ex xgofivCco extitisse refert exemto beta, sed testem non sistit. Adnotamentam. Horum pleraque a puris procrevere. Primum est verbum atw to dtatvw (asso) quod veteres ab aco (ajjf.ii, ai'cu) repetunt assensu facili quia ventus siccat, duoque similia in Anecd. Bekk. 348. atetv to otsveiv 2b- cpoxlrjg, to dtcc tov OTOf-taTog aSgocog ixuvelv afyiv liyov- giv IdTTixoi f-iiaovjusvoL tov fjyov tov nvevfiaTog , quae El- lendtius in Lex. Soph, perspecte distinguit; nam prius illud, quod expressius ddtetv dicitur, ab interjectione provenit, hoc est a parte orationis significabili ut oDevLetv, toteiv. Ab illo epiphonemate vel, ut veteres vocitant, adverbio admirandi a sive a nescio an auo sive frequentius aKo/nac natum sit et ab hoc porro ayrj et aya/tiai. Ex Hesychii glossis Adod-co yleva'CeTco, Adod^at (laa&ai) naiteiv loidoQelv , nisi quid vitii contraxeruut, apparet verbum fuisse law, ex quo factum est latw to vfiqluo et laoSr^. Ab homonymo law, cui affinia sunt Irj'Cg et Ida sive dorice lata captura, originem duxit Idtofiai, ab alio quodam lata, quod in Idaxw trans- figuratum est. ?>ald£w, sive id reduplicatum dicere volumus sive a Idlog derivatum, quod ad lata referri dixi ut q>alog o la^inQog ad cpdoj. Kqdtw unde coeperit demonstrat He- rodianus EM. 539, 4. Cram. I. 268. and tov xqw xqdtw xal xqloUo, cujus testes nominavi in Diss. I. §. 1. — OqcxLw Tiaqa to cpw to leyw nXeovaoiuoj tov q EM. cujus in vesti- gia insciens incurrit Wyttenb acinus ad Plut. de Aud. Poet, p. 236. Pondus sententiae addit Hesychii glossa ILicpQavoxw nupdoxw, quod EM. 673, 54. ob eundem pleonasmum ad- notavit profectum fortasse a poeta, qui primam verbi nicpav- aaco syllabam sine ejusmodi sustentaculo produci posse dif- fideret. Sed animum diversum trahit nomen odqtjv, cujus dativus doricus oDQaoi conjunctus cum verbo cpQavi&iv i. q. (pQevovv earn habet cum cpQaLw similitudinem ut opinio existat utrumque ab obsoleto quodam cpqdw ortum esse, verbum quidem sic ut xld'Cw a xldw frango, xQatw a xqdw, {tifiduo a (tdto, nomen autem ea ratione qua yh]v a yldw {laco 6* 84 DISSERTATIO IV. ylavooco). Jam si ab hoc qjQdco derivatum est cpQaoGto, non mirum videri potest noraen cpQsvwv proprie declarare diaphragma, quo exta ab inferiore intestinorum parte sepa- rantur quasi septo. Quomodo hinc ad intelligent am trans- latum sit nescire se profitetur Hippocrates nisi quod prae- cordia laetantibus et dolentibus quodammodo commoveantur; sed verius Aristoteles censet oxi at cpQevsg ov /LisxiyovGi fj,sv xov cpQOvelv, lyyvg (5 3 slot xcov odqovovvxojv (cordis) v. Dietz. ad Hipp. Morb. Sacr. p. 183. A (pQovtlv autem nihil differt cpQateo&at. — Sqjdfyo tvccqcc xb odco EM. cujus aori- stum fingit Hesychius Odayavov naQa xb cpdaat. 2%d£co et quod Atticistae praeferunt oydco eandem habent significatio- nem laxandi atque aperiendi et communem originem a the- matico yaw, unde Xdog ?j» ycoQrjoig xal xb xevov Hes. chaos unilas hians patensque Fest. naQa. xb yadelv Schol. Hes. Th. 116. et Xdatg dtdxQiatg ycoQ^otg sive %ajQioig, multaque alia quibus subjecta est notio vacandi et vacuandi ; primum verba hiandi ydoxw , yaivto, xdnxco, turn quae capere et capacem esse significant yavddvw et eyadov, quo Nicander Alex. 307. utitur pro elafiov, sicut uno gerraanico verbo f assert duo exprimuntur graeca yadslv et lafielv, tertio ydtto (%dKojncu) cedo, nam cedendo locum vacuefacimus sicut xsvovv quoque dicitur pro discedere raeumen v. ad. Aj. v. 987. 1 9 ) et hinc composita IlQoyd'Cco nQoftatvco Phot, id est procedo, TlaQd- %ccgov dvaycoQrjGov , 2vyydtto ovyycoQio (concedo) Hes. Ex latino cedo resonat graecum xqdco, quod non ex se coguo- scitur sed ex perfecto xix-qba i. q. vrcoxeycoQrjxa atque ex aoristis xexadov, xsxddovxo (v. ad Buttm. 322. et 323.) and xov %d£co TQOTtfj xov daoeog rig iptlov EM. Haec autem trope per hanc totam familiam commeat; namque non solum pro xduxco successit ydrixto, quod Eustathius 1481, 35. non ita pridem increbuisse significat, sed etiam Kijxst gx6q/jg£i et Kfjxog duoQta affert Hesychius, quae ne mendose, ut Ste- phanus censet, scripta esse putem, retinent me vasorum vo- cabula xiftetov sive %eixiov xb ycoQovv doxqaydlovg o xal xet&tov icovtxcog leyezeu itaQa xb yeua xb ycoQw Eust 19) XdCsiv pro amittere dici ostendit Du Cangius, Cap. IV. DE VERBIS DENTALIBUS. 85 1259, 38. triaque ilia quae Schol. Arist. Eqq. 1158. grega- tim producit xrjfiwg o xddog twv dixctGTwv xal 6 yafiog id est capistrura , quod a capiendo dictum est ut a capacitate capis xdnexig xcmi$i], xadog autem in EM. non intempestive ad ydlco refertur. In curaulum accedunt Hesychii testimonia Idyxalaov avoi^ov hoc est dvaydlaoov, ut Koenius docuit ad Greg. 343. et 'Exxalagcu xllvai to igtlov , unde funes cala- torii quibus antenna suspenditur Veget. a verbo calare sive chalare, quibuscum Schneiderus ad Vitruv. T. III. 296. con- fert oyaGxrjQia. 20 ) Horum omnium fundamentum est illud quod diximus %ato , cujus varia inclinamenta xexrjda, x£- yavdcc, 21 ) eyccdov, yavddvco conferri possunt cum fjdto, adov, dvddvw, nam his quoque thema purum aco satio affingendum videtur. Quod ultimum est hujus generis oxd^co, dentalem non a natura ingeneratam habere, conjicimus ex adjectivo oxcuog, Gxafifiog, oxi^/Hog i. q. ywlog. — Ad secundum or- dinem pertinent e^co tuxqo. to eco EM. cui subjectum est ripen, et yetco a yew fundo ut latine dicitur profusio alvi. Eodem complemento ab attico tzqloj procrevit ttqI'Cco, a xvdco xviQlo, a ipdco, unde Schol. Arist. Rann. 493. ipco(.iog natum dicunt, ipfQoj quod Hesychius s. ^Enityitu interpretatur ipco- /LiL&o. Bliteiv, pro quo filixTziv receptum est non ut EM. 260, 32. a fieXlleiv, neque hoc a /ieli sed utrumque a d-law sive cpldw repetimus, cujus vocalis in iota transit assumta consonavariabili, &li(ico, cpltpco, fiMjurj, fili/ud^a) olovsl^Xi- fuaLto Suid. quo modo etiam [SUtto) exponitur. Haec gene- ralem habent premendi significationem sed quod Virgilius dicit pressis cogere mella favis Georg. IV. 140. proprie no- minatur filiTTuv , cujus forma primitiva est jam antea allata Diss. I. §. 3. (ileiv to (IIIggsiv, aucta Bldoxsi xairviteiy hoc est fiViTTzi ut ex aliis ejusdem Hesychii locis apparet 20) Cum hoc convenit casteria locus ubi cum navigatio con- quiescit, remi conquiescunt Non. o%doou y.wny\v Pind. id est laxare (Xttlav) et remittere; ipQorjida a^dacu Aristoph. Schol. navtfcu. Quae si vera est interpretatio, in Coluth. v. 57. pro 8oHy\v i(podaaaio pov~ lr\v scripserim ia/doacno remisit et abjecit. 21) Litera vv raobilis est in derivatis £VQv%avris s ev/aydrjg, nolv- yuvdrjg, eiQv/ccdtjg, %avdov. 86 DISSERTATIO IV. BXlocti xauviGai fxelioGag^ *Ex(Moai ex&XlipctL' (Mfyiv yccQ to %a xrjoia dltfistv, quibus omnibus convenit prototypon (lllco. BqI&iv a (3qL §aov derivatum proprie gravedinem somnulentam, utApulejus loquitur, significare Nitzschius cen- set ad Odyss. IX. 149. dlCsa sive dlCrj^iai, dtfto, deddofxm confines sciscendi, sciscitandi et sciendi complectuntur notio- nes a Uw t^Teeo non alienas. Nee xxitoj a xxdo/uai tarn longe discedit ut cognatio non appareat. Ni^siv et vhpai grammaticus Cram. I. 291. dub tov vm tov qsw, nee dis- similem illi potestatem habet votiQlo, cui quae praemissa sunt nomina voTog, votlq et votia ad idem veto revocari pos- sunt. 2t£eiv, quod Eustathius 1241, 15. cum £uv contendit, certe tam nativum est quam germanicum sibili nomen. Verbi aftitj® prototypon Salmasius ponit %Uo , unde nomen literae %l ductum esse; nostra sententia magis ad xeeo sive xeico inclinat, unde xedtco et oxeddtco repetimus v. G. I. §. 3. — °'0£co simile est verbis halandi aeo et aCto. De proximo ge- nere c Hocodiavbg uel&eTai OiXo^ivtp eluovTt wg to xvv^ai' nctQa to xvv'Cco, tovto ds naod to xvvco yivecai togneQ fiveo juv^co y tqvco TQvto Eust. 1746, 4. quo non affirmatur xvv^co aliquando in usu fuisse hoc intellectu. Sed usitatum est fxv^eiv signification duplici mussitandi et sugendi. Schol. Arist. Thesm. 231. nana to f.tv uccQrjxTai to [iv^eiv uol- Xolg aKkoig oftolcog, nempe ut yQv ygv^co, cpev opsv^co etc. Cum eadem vero interjectione colligatum est jtiveiv %dlri // bcp&aliiovg et f.iv£eiv, quod Photius interpretatur dyldteiv lei%eiv Ixudtetv, arctioribus quam (xveiv finibus termina- tum; nam de labris modo dicitur vel proprie pro sugere ut livCjp v. ad Aj. p. 179. et novitium fiv'Qdvuv, fiv^doTQia, vel figurate Mvtovxog iivxtyiqiQoia&vov et MvxTrjol'Qai ylavd'Qsi duo tov /liv^elv xolg fnvxzfJQGiv Hesych. Interjectioni non absimilis est vox bubonis, qui graece fivQa dicitur dub tov (ivteiv. Diversum vero @v£giv 9 quod pro (Ivetv valet, unde perfectum Zefivxcu vivaxxai Hes. id est ftefivoTcci. Nee ($lv- Ceiv et cplv&iv discrepant a filveiv et gplveiv. Tgytsiv, cui synonymon est yoyyv'Ceiv, et Qoi^wg yoyyvopog Hes. si a TQveiv ortum habent, proprie sonum significant qui fit terendo ut TeQexlteiv, non dissimilem susurri, de quo $qbIv dicitur. Cap. IV. DE VERBIS DENTALIBUS. 87 Veriiin hie nos obturbat vocalium siniilitudo ad distinguen- duin difiicilis. Quemadmodum enim in Ev. Marc. IX. 18. pro zQi'Cei tovq odovzecg in codd. nonmillis scriptum est tqv- £ei, sic inter haec verba scriptura fluctuat saepissime v. Jacobs, ad Philostr. p. 232. et est ubi nihil referat : 6 zqv- o/iioQ i] TQLOfiog, exazeocog yao avzbv dvojud'Covaiv, eni cpvadjdet Tivevf-iaiL yiyvszai Galen, de Sympt. Cans. III. 6, 242. T. VII. Ex hoc tainen non sequitur ut ubique inter se commutari possint, quod non permittit Eustathius p. 229, 25. tqiCeiv eozi to Xenzbv ijyeiv xazci zdg vvxzeQidag, zb {.Uvzoi zgv&iv, acp ob fj ZQvycuv , ZQayvywvozeQov iozi, quo duce Jacobsius ad Anth. XI. 352. vulgato y°Q^ vnozQv'Covoa praefert Planudeum vtuozqi'Covocc, quod magis cum zeoeztfyo convenit cf. Wernick. ad Tryph. p. 285. Ac mihi quoque zqvulv a zqlulv tantum differre videtur quantum gravis sonus ab acuto et iccirco iis locis ubi mures, serpentes, cicadae et hirundines Anth. V. 327. zqv&iv dicuntur, aptius judico zqI&iv, rectum vero oXoXvycov vuozQvKeoxe Theocr. VII. 139. quanquam coufundit Hesychius Tqiyog zQvywv. Et in universum si quis caetera hujus generis facticia me- diocriter modo consideraverit ut xqcc^co, xql^lo 22 ) xqcoCco, x/.c'cLoj, xXcouo, opXa'Cco TtccqjXd^co Xe^ig ijyov f.iif,irjzixrj Tzaqa zb (pleco o xcd cpXvco Xiyezat EM. 756, 48. gjXv^co^ yXdtw, xayXdtw, xiyXLuo, non dubium fore puto has vocalium vicis- situdines dedita opera variis sonorum modulamentis accom- modatas esse. Av'Qelv nihil ulterius habet, sed xXv'Ceiv et latinum cluere id est purgare, simile est graeco Xoco. 2cpv- uelv ad gteccv, ocpaddteiv^ GcpctQccyelv referri oportet, de qui- bus supra exposui. 2zl±co a azduo ortum esse hariolatio est Herodiano vix digna in EM. 539, 5. ^yd'Qco et oyiuo interdum commutari possunt v. ad Phryn. 219. sed natura tamen diversa videntur, cognata vero eXoftca c i£co , xeyXadtug xeyXidojg v. ad Buttm. 326. Jam breve quiddam restat de mutatione consonae iinalis. AdaSio xaxoXoyto patet idem esse ac hxtfa vfiQiuw, sed fit[3do$iov plurimum differt a 22) rcdrj y.ni'Zaaa Aelian. H. Ann. IX. 41. cod. ini^aaa. TQi(jf.iog fivog Plutarch, cf. Hemsteih. ad Arist. Pint. p. 415. 88 DISSERTATIO IV. pifiaZtov. Saepius commutantur £ et xt. De axxeo&ai et dtd&od-cu, quid sit dubitationis alio loco declaravi. Av%dx- xuv ava%o)QrJGcu xai xb ijiifiiveiv %axxeiv Hes. qui fortasse pro hoc ey%axx£iv scripsit hoc est ey%coQiaCeiv locum tenere. De @Qa£(x) et podxxco, unde fluxit verbum mediae aetatis braxare, v. ad Buttm. 132. et Friedemanu. ad Strab. 577. Sed daQco // ddaaco ab EM. 249, 39. et diada&fiai in Thes. sine idonea ratione ficta sunt propter daoao&cu. Ab aeolico nXoiQio xb nlr^Gto Aristarchus distinxit commune uXdtto longitudine syllabae prioris exxelvcov xb a Sch. Od. V. 389. Hujus tamen viri respectus non praepedit quominus utrumque idem esse putemus et ab eodem primitivo n&Xto (pello, ne- Xs^iCtci) derivatum, unde x£i%£GmXr]X7]g dictus videtur qui muros impellit. Sed nXr\GG£iv perstitit in significationc pul- sandi, nXd^iv autem dicitur pro £ktzXi]GG£iv xivd xrjg bdov vel xov %ax* oq&ov XoyiG^iov Lucian. de Laps. c. 16. uno verbo nXavav vel nXayidtziv detrudere recta regione viai et medium nXd^Gdai pro delinquere hoc est viam rectam relinquere v. Doederlein. Syn. T. II. 140. quibus applicui dnXaauv sive fytnlaxeiv deer rare, peccare ad Aj. v. 598. 23 ) Huic similis est aoristus Z'tixccxov, qui sive ad nxaQu refer- tur, quod Grammatici cum macroparalecto nXa^co (tzXyiggco) componunt v. Parall. 405. et 408. * *) sive ad tvxtjggco, aequa- bilitatem declinationis pariter transit; nam verba in £w et ggw exeuntia non faciunt xov aoristo; quare in numero xwv fyiaQXTtfievcov ccoqlgxcov habendum erit ut xqlxe, quod Hero- dianus admiratus est ntSg anb xov xql^co wv b d£vx£oog aoQLGxog ovdi did xov y iaxlv wg eoxiyov (vel ioxvyov) ovdi did xov 6 wg sgpoadov EM. 538, 51. alii xqiyE vel 23) Hie dictis adde Jllay/.xog 7iaqanlr\l Sch. Od. XXI. 363. et rupium nomen IlXayxxaC et nXyyddsg — oxi nletCovicti ?} drib xov nqog- nXrjOGso&ai ccvxoig xd y.vfxaxa Sch. Od. XII. 61. Hesychii glossa Tlay- ydg nXdvog alieno loco posita videtur pro nXayxxdg nXdvovg. Schol. Pind. 01. VII. 56. dnb xov 7iXd£(o , o ar t jnatvsi xb nXavti , noi&Zxai 6 f,iiXX(ov nXd^cOy haud dubie nXdygco scripsit. Nicander tfxnXdCco, tm- 7iXd£co et 7iaQanXd£a) usurpavit pro medio. 24) In Herodiani loco scribendum erat arifjLsmdeg ovv xb ovyrjS-sg nuGi XQaQoi — si fir) aQa xcp XQ(6£a> iao^Qorrjoai r)&e'Xr)Gav. Cap. IV. DE VERBIS DENTALIBUS. 89 TQiye scribere, alii soni proprietate excusare malueruiit. Aoristo Tcraxcov thema reddendum est tvtccxoj authypotactum illud ut ddxco, kdxto. ^cpdCco coniinunis dialecti censetur T Gcpdzzco atticae. Praeter @Uuo in usu fuit filizzto et fiUooto Cram. Aneed. Paris, T. I. 169, 28. qnod Buttmaiinus olim repudiavit; cpQiLEiv Hesychius affert pro cfolzzEiv, Pro filvsw sive filvuiv Graecos etiam filvzzEiv dixisse Schueiderus ad Plat. Civ. T. III. p. 90. sq. non persuadet. Fqvzzelv non- nullos pro yQvuiv pronuuciare Lucianus indicat. Avzzco ex uno Pollucis loco enotatum, Xvuco frequentissimum est; Tho- mas .AvZlo to Tio xoLvcog keyof.ievco xXco'^co xccziyojiica, cui quae proxima cognatione conjuncta sunt yJuoy/nog et xlto- Giiog, yJ.wCco et xXcoggco glocio, significatione differunt. 'Oloivzzto ovx blolvuo Phot. Pro Tuoicpvoocov in Schol. Nic. Th. 179. scriptum est ttoiodvCco, aliunde non constat. ^EnicpSvodoiGa in duobus Theocriti locis Scholiographus du- plici ratione explicat )) uzvovgcc tj ipid-vQc'Covaa, quorum illud confirmat synonymia verborum nzvto et ipvzzco spuo et permutatio literarum xp et yd-, '"Fazaodai 7ZQoy.ciza?M i u[3d- veiv (q)$dv£iv) JuxpaQa dicp&eQa Hes. v. C. I. §. 9. §. 3. Td eig &oj diGvkhafta z%ovxa zrjv tlqo zelovg cvU.a^i)v elg cpcovrjev XrjyovGav {.iezu @Qa%eLag Ttkrjv zoo € 7Z£QlGTZClZai ZL&CO, TTOdw. To LlEVZOi G n /J$Q) ftaQVZOVOV. 2eGrifxdcozai to o&co Arcad. 156, 21. Verum Gye'deiv, uude Herodianus nomen cxid derivatum esse credidit Schol. in Aristot. Categ. p. 85. b. 42. inusitatum esse veteres ipsi non diffitentur v. Parall. 46. pariterque nqeSw ab EM. 687, 40. fictum est ob aoristum etzqege ab Hesiodo positum, gtzeSo) et fie&io Theognost. p. 141. corrupta ex gtzeqe^co, veiue'd-co ut dixi ad Buttm. 62. y.aza$H&£i xazctTiivEi Hes. eo loco scriptum ut facile corrigi possit yazaiSlisi sic ut aute legitur KafilUi y.azcmivEi et Blet @Ugoel. Participii e-9-ojv deest prima positio, desunt cetera praeter perfectum sico&a. 23 ) JlsLGovzat nddovGi Hes. consuetus est error pro Tid&toGi. 25) Infinitivus El&siv /ua&eTu Hes. si recte circumducitur , aoristo attribui debet: fxsfxa&r\y.6g pro eloid-og et [Au&og pro rj&og Hippocrati familiaria sunt. 90 DISSERTATIO IV. 3, 09olicu Homerum habet auctorem, sed forma activa non reperitur nisi alio declinata 'OSecov ojqovtI^wv et y, 0$€oav IneoTQacpriGav, y O$evco cpqovtl^lo , 'QSvXIzto dievoelTO Hes. nee convenit ilia Heraclidae canoni verba barytona, quorum in penultima sit o breve, aut in duas inniti consonas ut xoTZTw, aut in duplicem otto, dsoTcd&o Eust. 1854, 58. Pror- sus ementitum est od-co to xivco xal (.ietcc Trjg nQo&EOEtoo, hod-to od-sv to hiqvo&a Epim. Cram. I. 135. quod Eustathius p. 77, 22. cum o&o/uca et w&eco connectit atque nomini tvo- giq, praestructum putat p. 307, 15. Itaque consideratis om- nibus res hue redigitur, nullum esse verbum in &co bisyllabum quin penultimam habeat vel natura longam vel positione vel utrinque. Vocalium tamen longarum prima non reperitur nisi in verbo nlad-co, hoc autem non nativum esse constat sed affectum ut tcsqcxco ttqiJggco. Compluribus commune est eta, quae referunt Theognostus p. 141. et Theodosius Gramm. p. 72. y?]d-co, xviftco, b]$w, vrfd-to, nlrftto, TCQifoco, admixtis iicticiis diftto acp oh TtctQaytoyov to dijd-vvto, 7iij9co to rcct- G%to et f-uftco, quod ab Heraclide ponitur propter TCQOf.irj&rjg^ et ex fxridio conversum dicitur ut ov&ev, d-aoog, rpvdogEust 773, 33. Philem. §. 185. quasi a primitivo /lkxw non aeque proclivis fuerit decursus ad piad-og quam ad (.irjdog. Quod Herodianus Epim. 245. et Epim. Cram. II. 231. adjiciunt ah']&co, paragogum est; dgrfdeo confictum ex aoristo Sqcc- &elv, sed injuria ab omnibus praeteritur Gyd-co. Praesens rj&co nullo testimonio comprobare possum sed hinc certe na- tum est rj^/nog et aoristus in Galeni Exegetico Jiijoca dia- oeioai — drjlol de xal to dirjd-iJGaL et ^'Hoctg di^S-rjoag, quan- quam tjocu apud Hippocratem ipsum non legitur sed solum ofJGai turn alibi turn in ipso, quern Galenus designat, Mulie- brium secundo p. 766. 768. 769. 777. 817. ubique cribrare (xooxLVLGai) significans non col are ( oaxel MGca) quod dir}- drJGccL dicitur de Morb. IV. 332. In i&co uuum esse testi- ficatur Grammaticus Cram. II. 403. et Theodos. 1. c. to. dice tov rj&to Q}]uaTa fj.rj Iv xiviqGeGt ysvvcovia to o (tcsI^co neTioi&a) diet tov r\ yQacpeTcti %u>qIq tov fiQtd-co, neque uti- mur mantissa Etymologi Gudiani p. 121, 37. 7ih)v tov Pql&lo xal tuqI&co xai frQldtu, quae uescio utruni librariorum errori Cap. IV. DE VERBIS DENTALIBUS. 91 deleganda sint an teclmis scholae; noid-co quidem ponitur ab EM. 637, 40. ubi verbi ngr^co stenima texit : tiql co ttqISco tiqe&v) nord-co — alterum ex cpSidco corruptnui esse potest quod a Choerobosco Diet. II. 636. fingitur contra usum: cpdi&co iveoTcog ovx ir xQi^oeiy eneid?] ovdenoze evQLGxezai diGvXlafiog aQ%o{.i£vri and dvo daaicov Schol. Oppian. I. 54. cf. Para]l. 1. c. Aut ille scripsit nor&co xal Sq^co soluin- qne Sold-co ex regula excepit, librarii antem ordinem pertur- bavernnt. — In vd-co unum est prisci usus 2 6 ) xerbum nvd-co putrefacio. sed ^'Evjvdev eipevGazo Hes. cui nomina t'vd-og et ipvd-ojv assistant, aoristus videtur verbi intermortui iL>ev$co et pro IIvd-ouccL axovco eidem reddi potest nvd-couca. — Ta dice tov co&co dice zov co '/gdepezac x'lcoSco, yvcod-co , acp ov to syvcood-T], fiQcSd-co ctcp ov to {tsftQcoda, rcQcod-co , co&co' TOVZO 6i X?JV£TC(1 XCtl Cog CITCO 71EQ107ZLOU8VOV TheOgU. 141, 26. Tvcod-co legitur in Glossis graecobarbaris Du Cangii sed ille confinxit propter sigina aoristi passivi, quod quia in sSQiod-rv et izQco^^v nou comparet. a diverso liis themate repetendnm credidit, eanique ob causam etiam enQ^od-r^, trc/.rod-^v etc. a Tor^w, nlrftco arcessuut potius quam a praesentibus iis, quae publice comprobata sunt. Quod e ve- stigio sequitur verbum, non legitur nisi seniel in optativo SeSocodoig, queni ille perfecti esse putat, alii praeseutis sy- racusani. Jam sicut hoc a fioqeo voro propagatuin est, ita ruQud-oj, cujus ceteri quoque mentionem habent Theodos. p. 73. Herod, p. 251. ex nogco oilum videtur. hodie xero non reperitur aniplius nisi aoristus ^'Ettqlooev sjuoiqccgsv Hes. is que ambiguus quippe qui ad kqcogxco referri possit ut iQcooat ad TocoGxco, et xerbale nocozog 6 nengcofievog Arcad. p. 78. Sed opinor utrumque dictum esse nocoSco et nocoGxco ut xhod-co et x/.coGxco Hes. Nymphae nomen IIqcozco Hes. Opp. 243. Ioannes Diaconus per theta scriptum invenit and zov 7iQvj&eLv Tag vrag, pro quo Muetzellius de Theog. p. 440. tacite TiQtod-elv substituit unde est aoristus nqtoGcu Hippocr. de Xat. Mul. 531. T. H. et al. sed a perispomeno nomen in co terminatum derixari non potuit neque opus est, nam Suidas 26) Ilu&eo&cu id Gr\7i6u&va ol zoit tktyov Pans. X. 6, 3. 92 DISSERTATIO IV. quoque barytono utitur J 'Qd-co to ttqocuSco, io$a> de TteQiGTtco- f,tevcog, et Thomas quoque al-d-co — yQacpexai de xai co&co, quo tamen uon evincitur coS-co usitatum fuisse; neque mihi per- suaded potest Grammaticos , quos ante nominavi, quum de simplicibus agerent, verbum compositum tcqwSoj iramiscuisse. — Diphthongum in paralexi habent ai-d-co, ireidco, y.ev&to, eqevSlo, °EXev$co sQxofiai Hes. nev&o^iai, xXev$o[A.ai, unde KXevGo- liai xeXevoa) odavGca Hes. veterumque nonnulli II. XVIII. 244. vulgato elgoxev aidi xev$a)[,iai praetulerunt xXev#to[.iai ex xeXevSco/nat, i. e. TraQayevcof-iccc odevco contractum. Hujus autem verbi vestigium nullum praeter Hesychii KeXev&eiovTeg odevovTeg, quod ad xeXevdeaj referri potest, ut ab aliis cir- cumflexorum cmeiXeito, xanveico^ veixeuo, oIvo(H(xqeLo , te- Xelto, axeiojLiai etc. sed ut idem ad xeXev&co revocemus permittit ^EQEio^iEvog Nicandri et futurum te'^eleg&e Arat., eodemque valet dalnelto, quod Herodianus EM. 620, 43. disparibus miscet: cog uaQa to d-aXnco ylvszai SaXneiio, Qiyiu Qiyeito, omcog bxvco bxveito v. ad Aj. v. 325. 27 ) Jam tempus est de verbis non puris dicere. Arcadius p. 157. ict elg #to eI ejel uqo TeXovg GvXXafirjv elg a/LiexafioXov Xrjyov- oav v7ieGTaXf.Uvrjg Trjg eq nsQiGTiaxai TroQ&io , navdto' as- GYi^eicoxai to aX&w. Exceptio ilia pertinet ad neQ&to et T£Q$to. 28 ) JeQ&co aoristi est thema commenticium Cram. I. 195. neque barytonesis infinitivi xccTadaQdsiv v. ad Buttm. p. 143. certum praebet praesentis ddQ&co indicium, quod et ilia regula excludit et si Grammatici cognitum habuissent, non ad dsQ&to et Sqi]&co revoluti essent. Deest prae- ceptum de altero genere cug&o{,icu, ax$o[.iai, eg&cq, e'x&o- fiai, €Q6%$CQ. 29 ) Adnotamentam. Verbis tenuissimi fili e&a) et od-co aliquid simplicius et magis principale quaerere nimis curio- 27) In Hippocratis loco pro la/vQisio) nunc non dubito quin fu- turum ionicura ia^vQuco ponenclum sit. 28) Hesychii v Eq&e i (p&s'yyajca ante eQ^cog positum conjectoribus relinquendum est. 29) De declinatione agit Epim. Cram. I. 355. ncco/co iiilloviu ovx tyet' %ca tu tig G/co (scr. &to) kr\yovxa /lui' tnmkoxrjg ov(.i(pajvov a%QL ZQV TZCtQCllClTlXOU OiOV tQE/&Q} , «£#to. Cap. IV. DE VERBIS DENTALIBUS. 93 sum fuerit. Verum de macroparalectis justior est suspicio, quorum plerisque sermo emendatus auteposuit primitiva: ol 14xzlxoI to vijdetv valv cpccol Poll. VII. 32. xvijv azTixcog, xvrfteiv £?J.?]vLxcog ]\Ioer. Verborum nlrftto et tzqt^co ele- meuta coutiueutur in reduplicatis nij-inXto et tzl^ltzqw, eorum- que yicariis atticis nlf.irzlrif.it, nifingrifii. *Ex tov glo b dr]?.ol to oelco, ezeQOv naQaycoyov o)]$co EM. 710, 39. addit- que Herodotum pro orftovoi dixisse gcogi. Hinc peudet uomeu or t azQOv to xogxlvov Hes. ut ftvrjozgov, TcodoxprjGTQov, a COU- jugato g>qov separatum significationis discrimine nou mi- uore quam verba Gifoco et oeho. Re autem ipsa cribraudi et quatieudi actio eadem etvocabula quoque saepe coujuncta: iv GeiG/itcaL xogxlvov Sirac. XXV11. 4. cribro decussa farina Pers. HI. 112. ipsumque nomen cribri glvlov proximum est verbo ouo quod Auacreoutem pro aelco scripsisse testatur EM. 714, 38. 30 ) Itaque pro ^iviaGai oslGca xogxivigcli Phot, et Hes. vix audeam supponere gtjgcci, nee pro f/ vggwtzov gi^a xotit£tcu xal GeieTai Medd. Mosq. p. 274. id quod usus postulat Gi]$ezai. Ad oka illud, quo Etyraologi utuutur, spe- cie couvenit guv to Xsyofievov zolg Tzcudloig vtzo tcuv tqo- cptov oTav avza povfoovTcu ovorjocu Phot, et germanicum praefandi humoris vocabulum seigen; nee dissimilis est signi- ficatio, to yaq ovqov sgzc to arzij^^fia tov alfiazog Theophil. de Urin. I. 68. 'HSclv autem et or]$eLv etsi tarn divers urn valent quam nostra vernacula seihen et sieben, quorum alte- ram ad liquida peilinet, alteram ad sicca, tamen commuuem habeut mundandi effectuin et copulantur quasi synouyina a Polluce VII. 97. Ti]v yqvdlziv yrjv diaoijO^ovzeg, di?]d-ovvzeg, diaxQivovzeg hoc est cernentes, quo ex verbo ducta sunt no- mina cribri et iuceruiculi, ipsaque instrumeuta colandi et cribraudi formam similem habeut. Ad ultimum attico diazzav Glossographi interpretandi causa modo SltjO^slv modo Grfteiv apponunt ut possimus existimare quanta sit utriusque vicini- tas; et xqi-jgequ colum significat cribrumque pollinarium. Haec si minus probabuntur, suppetit alia ratio. Schol. Apoll. 30) Zakuyl sive ou/.ag to rojy fieialliav zgoxivov Poll, a guXX(o, Gulaoooi i. q. osioj. 94 DISSERTATIO IV. I. 1294. id fjd-iLwg xalrceQ to rj fr/ov nob too & daovvstai xfi hvoia xov (xeIIovxoq fjoco daovvojiisvov, quern non dubito de futuro verbi tijpt loqui, etsi non hoc pro percolare dici solet sed compositum modo : xb Xenxbv durjoiv cogneQ ijd-- /Liog Theophr. Gaus. VI. 19, 3. ubi spiritus detractus est, et JizUxai (diiexai) divli^si dirj&el Hes. Sed sive diversa fuit verborum f]oai et arjoai origo, sive, ut mihi quidem videtur, eadem, illud maneat fixumque sit utrumque thema purum habere. Itaque si omnia perlustraveris , vix unum reperies cui theta non sit foras additum. Nam et ytjd-co, quod sae- pius legitur in hymnis Orphicis, confessum est a yaico pro- venisse 3 1 ) et de lrj$co suspicionem praebet Hesychii glossa Aau)(j,ev lad-copier, ambigua sane quia Xdfiwfuev substitui po- test 32 ) sed adjuta alio loco At\xo elel^oxo. BqI&lq a (Sol ductum est ut xnl a xQid-q. Verbi nvd-w quae fuerit prima conformatio ex nomine nvog conjectare licet, eamque for- tasse intuens Callimachus nvaai dixit ut xvaai' nam quae Muetzellius de Theog. 48. ad probandam sy stolen affert Ivoe et etcqege, eorum alterum dissimile, alterum incertum est. KXw&o) Schneiderus in Ind. R. R. p. 360. a xlato natum censet, cui favet participium xXwgcc in cod. Herod. V. 12. pro iduS-ovo-a scriptum; Eustathius 442, 19. cum pefiQaj-d-ca comparat et ut hoc a ^qoj sic illud a xlai extitisse sumit, quae ut ad amussim congruant, thematis loco ponendum est xolco, xXoco, cujus similitudinem quandam gerunt latina coins, globus, glomus id est xXcjo^ia, ovazQocpij ut in Gloss. Crae- col. exponitur. ^xqeodelv autem et xXto&siv vulgo synony- niorum instar sunt ut Lucian. Jov. refut. §.11. primum gtqe- (povocc xov axqaxxov dixit deinde vero §. 19. xXtod-ovoa xov axQaxxov, 33 ) nee solum de fuso, quern netrix versat , quique ipse xXwgx^q vocatur, sed etiam de filo quod colo deductum 31) Gait dicti a gaudio parentum Valer. Max. in Fragm. de Nominn. p. 631. 32) Idem AalkaSai la&so&ai lapiG&ai, quae interpretamenta aoristo Ikdopijv Ulnod-ai magis conveniunt quam perfecto. 33) ZiQsipipaXXog tdcooiojuctMog Eustath. 1608, 17. evOTQEcpw «?- xlajoiog p. 1025, 32. Cap. IV. DE VERBIS DENTALIBUS. 95 iiiso se circumvolvit ut in homerico versu yvvrj CTQwcpwoa fjldxccza 3 *) id est fila, quae Seneca Here. Oet. 668. colos vocat — colos qaas indoctae nevere manus, nam colus quae proprie ita dicitur 35 ) non netur neque vertitur. De eodem vero negotio etiam v/jd-eiv dici apparet ex Nicol. Dam. p. 120. ed. Orell. vrjdovoa ex zfjg rjlcotdtrjg tov dxQaxTov, pro quo ap. Herodotum 1. c. oToicpovoa tov axoaxTov legitur, et quod hie dixit xhod-ovocc llvov, Aelianus H. Ann. VII. 12. hunc locum exprimens mutavit in vcogl llvov. Nslv autem hocce, quod pleuius v?]&eiv dicitur, Eustathius 1448, 63- non diversum censet a veIv cumulare et eandem significationem cumulandi etiam verbo xlw&eiv tribuit Hesychius Klto&ei (SlaGTavet, xalwg ccv^etcci, et Schol. Nic. Th. 237. xaza to nleov xlSexai to xlcodeiv snl Trjg av&]Gstog 3 6 ) sicut glo- merare pro cumulare quia corpora augescunt si multa con- veniunt glomeramen in unnm; neque aliter dicitur de nen- tibus; nam xlco&eiv proprie significat stamen e fills duobus 34) Scholiasta yXaxazcc interpretatur sqicc nsQiziXov^zvu xrj rjXa- xctnj, in universuni recte, sed hoc loco non hapsus lanae significatur colo circumvolutus; is enim non torquetur, sed filum hinc deductum to xaxay/na sive yaiccGnciG^a. Accuratius Hesychius Ainx rjXdxaxct CxQ(0(p(oGcc , juriQVjLtccTa anb xrjg rjXcczdxyg vrj&ovGcc hoc est junctim de- ducens ut alibi dicit KXoofrEi xaxaGna etc. 35) Paus. VII. 5, 4. r\Xay.dxr\v Iv ixccisoct x&v yeiQcov eyei signi- ficare videtur xrj (xtv rjXaydxtjV, xrj o°f izsQa axQaxxov. Plutarch. V. Anton, c. 86. tjlaXarg yQVGrj diayqiaivovGa xr\v aGntSu non fusum ut Coraes putat T. VI. 383. sed colum significat, cujns pars summa in mucronem deficit. In Plat. Civ. X. 616. C. avayxy\g azQccxxog, ov r) rj?Mxdxr} £§ ccdd/tccvxog, 6 J£ GquvdvXog /uixxog, illo nomine totum in- strumentum declarari puto, sed de sequentibus — GcpovdvXov, tzeqI xr\v r\Xaxdxr\v non habeo quid statuam nisi r\lav.dxy\ pro axqaxxog positum esse; nam verticillus ambit fusum xbv daxxvlbxQinxov axQay.xov Gff.ov- dvlodirrjTcp vd t ucczt vrj/o^svov A nth. VI. 247. cui similis est Nonni locus XXXIII. 272. xvxXov ig kvxoeXixxov l(ov axoaxxog — OQ%r}GxrJQi xixaiVExo vrjfxccxog bXyjo. 36) Illam Hesychii notationem ad hunc Nicandri locum pertinere intelligitur e Schol. dvz\ xov yXodovGa yqdytzai xXoj&ovgcc avxl xov yXoiod (hoc ad yXodovGa spectat). /Iioyeviavbg 6k yXoduv (xXco&eiv) y.aXojg avtjea&ai y.al fiXuGzdveiv. In accurata Ranckii commentatione de Lexico Hesych. p. 42. de hoc loco nihil dictum invenio. 96 DISSERTATIO IV. aut pluribus contorquere v. Schneider, ad Orph. Arg. v. 509. p. 136. Sed qui xlcod-eiv et vifoaiv tov cztqccxiov usurparunt, improprie loquuti sunt. — Eorum quae diphthongum in pen- ultima habent, primum est cu&to ab dvto non longe remotum ; alterum egev^to Schneiderus et Matthiae Gramm. 584. ab eovto vel eQevco arcessunt inaudito quidem illo, sed theta tamen non altas radices egisse colligi licet ex congeneribus rubeus, robus, rufus, russus, rosa fcodov, qoSeov IqvSqov Hes. Vocali altera caret IXcxqccv eQvSoioa tuccqskxv H. in Isin v. 57. quod alibi non legimus. A duobus illis quae ultra imperfectum non moventur, differunt declinabilia nsidtoy xev&co 9 nev&otiai, quae epsilon quidem in aoristo secundo et in affinibus, xvd-rjyev^g, xv&cowtuog amittunt sed theta per omnia retinent nee ullam thematis puri suspicionem relin- quunt praeter quod de verborum xev&co et xvto contagione injicitur in EM. axv&og rj ccToxog 37 ) naQa to xvto rj naQa to xvd-to to xQvnxto rj to xvd-og to arceQfia, pro quo ap. Hesychium scriptum est xvd-vov to oneQ/Lta — xal Ttolvxv&vov tcoIvotisq^ov, et xvod-og quoque utroque referunt, ac si quis haec ita conciliare conetur ut xvao, xvog, xvTog, Kev&ea xdlla Hes. 38 ) ad communem notionem too xoilov revocet, non diffitebor mihi quoque cavi, caveae, latibuli seminisque et foetus in alvo latentis similitudinem quandam esse videri. Quae penultimam non pnram habent, haec sunt: a%d-of.iat non diversum ab aypfiai ut Teydto tjrjQatvto xaito Hes. nihil aliud significat quam deoto. i4l&atvto naQa. to aldto, -to de al^co &£Qan£Vto Ix tov aldto to av^avto EM. 63, 10. anal$rjoeo$ai and tov a Idea xaxa ttjv ovyyiveiav tov d noog to & cog ex tov Tevdto o nQoiev^rjg Eust. 720, 18. Utrumque altius repetit Ruhnkenius ad Longin. HI. 4. ab ato spiro est alto vel alto latinum halo et alia vapor calidus ; ab 37) Sic etiam yrj ay.vf.aop sterilis in Mosclrionis versu, non ut Mitscherlich. accepit ad H. H. in Cer. v. 451. 38) Idem 'Ynoy.tvdaa vnov.oilia h. e. subventrile, et 'Ynoxuds'g vnoyQvdiov, quod vnoy.vlig scribendum videtur. Adjectivum vnoxvS^g alii dwyQog interpretantur, alii aollog magis ex etymo; nam loca sub- cava eadem humida esse solent. Cap. IV. DE VERBIS DENTALIBUS. 97 alto etiarn derivatur aid-to. Haec praeter vim sanandi ha- bent etiam vicinam augendi potestatem, quam satis ostendit « latinum alere. Mihi haec non nimis certa videntur. 3 9 ) ReQ$to ex xov TiQrjd-oj (.lezadeoei xal xqoujj Eust. 70, 35. sive po- tius utrumque a ngeco 7il{.iTtQri/Lu. Teldec xeonet ev c^dfj Hes. viri docti pro delyac accipiunt. "E%d-o[i (/eia) xeCoofica p. 1615, 36. 46) Hiijus generis raulto plura reperiuntur v. Parall. 37. 47) 'OQGOfxivr) dieyeioofxevti ad antichronismum referri potest. Cap. IV. DE VERBIS DENTALIBUS. 103 boruin, quae uou ultra imperfectum declinantur, EM. 232, 17. refert xa dxxixd fiaovxova atei-co, av§co, eipco, pariter juucta iu Epim. Cram. I. 86. eipco, avgu (xal dle^co) neQiGmovxai ijiel ol (.dXXovxeg iipijGio x. x. X. 01 Se dxzixol (jccqvvovgl bxi rcdv yrjiiicc 7i£QiGTiio(.i£vov did dmXov £X(p£QOLiEvov rj Sev- xsQctg ri xQixrjg eoxi GvLvylag. Auget numerum Hesychius iguotoruin largitor: ^iav^ei xQaxel Sahvxai evqjQcttvei, qua- rum iuterpretationum prima convenit verbo Xduo, XdKvfiai, ceteras Kuesterus recte cum lav to {duoXavco) , Doederlinus in Synon. cum latino lurcor componit. Adnot amentum. Verborum sigmaticorum multa sic ut comparativi fidaawv, yXvoocov, Tzdootov, stirpem habere gut- turali finitam perspicitur ex affiuibus nli]ooco 7tXjjyvvf.ii plango plaga , plecto , ^yjogcj fyijyvvfii frango , tc^ogco nrfyvvfii red- yog pango, 48 ) (fodGOco cfQdyvvf.it farcio. Quemadmodum vero pro d-Xdco degener aetas substituit pinguius -9-XaGGco, ita du- bitari non potest quin 6q)]ggco xb vtttjqszw profectum sit a Sqccv xb nodzxEiv, unde nomina 6()7]GX7]q didxovog, Sqtjgxo- Gvvr\ diaxovia et verbum vteoSqcu. Ac si quis graecorum vocabiilorum %eiq et xeiqiQeiv et germaniconim Hand et han- deln cognationem atteuderit, haud cuuetabitur dgag (Griff, Hand) et SgaGGOfiai ad idem Soar xb Tiodxxeiv referre cum EM. 284, 43. Sedere et quod a sedendo maxime discrepat celerare Graeci uuo verbo expressenmt d-doGio sive d-adoGoj et GaGGovaa Guevdovoa Hes. uuaque paragoge SodKco. Sed alterum quod currere significat, proxime ad &eco doog ac- cedit, alteri vicinius est 2doai xad-laai Ildcpioi Hes. quod hoc accentu notatum ad ggggco pertiuet; si odoai scribitur ad praesens purum ut synonyma doai et fjod-ai. 49 ) QodoGco plerique ex xaodoGto concisum putant v. Parall. 403. Wytten- bachius ad Plut. de Profect. Virt. p. 569. utrique -d-Qavio prae- ponit ; ac nomen dqayfiog hoc est d-qavofiog fragor proxime 48) HrjysaificdXog nihil aliud est quam 7ia-/v^tillog. ITa^vycoy zal nr\yvvg Tkeophr. Cans. III. 42. nee multuin differunt na%v)] et nayog. 49) Sophronis verbum tovtcj da/uada Blomfieldius in Mns. Can- tabr. T. II. 347. callide sic reddidit hue spectatum sedeamus seu quia sedere et spectare idem esse putaret seu ambigens utrum &i<- fiz&a pro $t'<.ac)(i)(Atv positum sit an pro 9-ewfisS-a. 104 DISSERTATIO IV. quidem cum d-Qaoato convenit, sed idem a dQavco derivatum esse potest inserta gutturali ut ab avco avxf-tog. Koenius ad Greg. 571, eodem traxit Erotiani verbum dQaooeiv /naive- c&ai, -d-Qiaasiv de to xaia \pv%rjv e^lazaad^ai, quorum alte- rum (d-Qiooeiv) vel a Grammaticis fictum vel a librariis cor- ruptum censet; mihi hoc loco diversa ejusdem verbi scriptura indicari videtur d-Qaooeiv et &Qr>aoet,v hoc est &Qoelo#ai landxxeoSai pertubari, idemque esse -Sqwogmv, cujus modo mentio fuit. Mdaaetv sive ndxxeiv tergere, subigere, unde /wafa, fiayeiQog et /nayevg pendent, quasi frequentativum dici potest verbi (taleo&ai, quod non solum animi intentionem significat sed etiam manuum, nee modo intendere sed et con- tingere , attrectare. Ndaoco a vdeo , via) , vrja) , vi]eco pro- ductum esse affirmat Schol. Arist. Nubb. 1205. et persuadet fere parilitas verbalium; nam et Naaxog Hesychius exponit fLieOTog et Nrjxog (yrjxog) oeocoqevf-dvog, Nrjxxov nkrJQeg f.ie- axov. so ) Cum vdooto tarn arete conjunctum est adaaco ut Glossographi alterum altero explicent J 'Eva^ev eoagev et 2d- §cu vd^ai, sed origo diversa a aeico conquasso corruo v. Proleg. p. 87. Verbi rtdooto solutio nulla nisi quam Hesy- chius commonstrat: Hfj aai Tifjv dvxl xov xaxandaaet xal xaxcmdooeiv, ubi nr) scribendum videtur ut xrj et deinde xaxdnaoae* A Tidco igitur primum processit ndoGto , turn naldaoo) et nalvvco , quorum alterum de liquidis dici solet, alterum de siccis 51 ) et nomina ndanog et urilog id est ad- 50) Stephanus: Nagog EvcpoQiwv naqa to va^ai o (fccOi S-vaai nvig, ubi Salmasius fivoai scribit ; Meinekius Anall. p. 138. rem in- judicatam relinquit. Mihi non credibile videtur quod ille sumit Ste- phanum nonnullis tribuisse quod omnibus consuetum est, sed potius vagcci fuisse verbum sacrificale ut latinum cumulare altaria donis, honor 'e, thure, et adolere 3 quod verbum est proprium sacra redden- dum, ut Nonius dicit, augere significans; bisque simile avgofiw sfxnvQtc Pind. Isthm. IV. 108. mactare et magmentum. 51) Neglexit discrimen Apollonius III. 1246. (paQ^axa fxvfirjvag 6o:xog afKpsnaXvvE et Dionys. v. 1049. xaQr\v IdQwri nalvvai. HaaccTO) §avai(o Hes. Ad eandem catachresin pertinent aipa inafirjoat Nonn. XLIV. 274. et contrarium qaCveiv %&ova xaqnu II. 65. ipvkXa aupvacuv Homerus usurpavit pro tnupciv ; Nonnus XXV. 444. xq-tji^q pe(iv6[i£- vog vexzaQog. Cap. IV. DE VERBIS DENTALIBUS. 105 spergo v. Prolegg. 87. quaeque hujus ultimara orditur litera liquida, eandem mihi agnoscere videor in uldaaco. Proprie igitur dicitur 7il(xafiaxa nrjlov Arist. Aw. 686. et fictores ipsi mqloTila^oi. Liquidam autem interdum labiali accedere exemplis iis demonstratur quae C. I. §. 5. protuli. Aliud ejusdem formae suggerunt Suidas et Hesychius Ilaaaco yevo- /.tat, naoaezai iad-iei, a rtaoficu ortnm, si hoc praesens unquam in usu fuit. ITqccggco a nzQato ortum habere as- sentimur antiquis sed remoto anadromae artificio v. Parall. 401. S2 ) c Pdaaco sive aQaGGto proxime accedit ad qauo, unde QaiGirjQ tudes, hoc autem a principali qco arcessitur EM. 736, 34. quibus conveniunt a()(jaTog 6 acpd-aQTog nagd to qco v. Ruhnken. ad Tim. 50. et a(j()aiGTog 6 acp&aQTog Suid. Hue loci progressos circumsistit caterva verborum ita con- textorum ut stamina aegre agnoscantur. Unum poeticum est JTCCQa to epeo to cpalvco cpaGGco xal avadmlaGiaG/iia) nai- cpaGGto Schol. II. V. 803. quo minus probabilis est Hesychii opinio IlaicpaGGovGa naval cpaivo/uivrj , sed verbum ipsum non dubito quin cum cpdto cohaereat proprieque celeres lu- minis motus et scintillationes significet. WaGGto simplex non legitur sed adjunctum aliis: IlaQaicpdGGsi TivaGGet naga- xivel nr\oa Hes. TlaQacpaGGEiv naQacpQovelv tog xal alio- cpctGGeiv' ipiltog d* avayvtoGTeov ov% tognsQ to naqacpaoai to nagdipaG&ai to I'yxeiTcu to Trjg deprjg ovo/Lia Galen. Gloss, quern apparet ilia verba ad cpdto retulisse sed non apparet quo intellectu, videndine an dicendi. Scholiasta quidem Hip- v pocr. T. 1. 202. allocpaGGeiv interpretatur to alio dvx* allov g>&€yyaa9cu, eodemque modo Erotianus sed ita ut originem quoque declaret to cello xal alio cpaGGeiv ijyovv cptovelv hoc est a primigenio cpdeiv. Pro cpaGGeiv Eustathius sub- stituit verbum usitatum dllocpaGGeiv to alloTe alia cpqd- teiv p. 1324, 7. hoc autem vel a thematico cpqdto duxit vel a cpdto (tpdoxto) literam rho per pleonasmum ut veterum aliqui (v. G. IV. 2. Adn.) additam putans. , Neque alia fuit 52) IlQrjGGa) anb zov n8Q(o 7i£Q Ihv zov fxilXoviog Sch. Od. II. 213. Sch. II. XIV. 282. Cram. I, 355, 106 DISSERTATIO IV. Galeni sententia Conim. III. in Progn. VIII. p. 249. T. XVIII. P. I. allocpaGGeiv leyei xovg naoaopQovovvxag ex xov al- loxe cpdoxeiv alia, sed addit xtveg de dud xov (.lexafidlleLv allots eig alio o%rjf.ia xd (par\. Eodemque se acclinatEu- stathius p. 1728, 20. na^a xo cpdooco xo ojatvco et Anecd. Bekk. 386. allocpaoosLv naQOQav, quam significationem non- nulli etiam verbo TiaQayaooeiv tribuunt. S3 ) Eadem est am- biguitas adjectivorura allocpaxog, veoopaxog {vetocpaxov veo- xoaxov Hes.) Tcalaicpaxog , nqogcpaxog, eniocpaxog, nsol- ocpaxog, quae Grammatici inter se discordes ad qjaivco, ogja^w, cpdoxco referunt, sed in nonnullis vis verbi peuitus evanuit. lAlloyaooco autera undecunque ductiun est, certe a communi synthetorum regula declinat; ab dllocpQcov proficisci potuit allotyQaooco ut ab acpQtov acpQaGGU) et acpQalvco v. Diss. XIV. §. 1. Quemadmodum vero pro illo apud Suidan scri- ptum est allocpd^co oxiqxlo Ttaooivco, sic Hesychius exhibet 3 Et;aq)d£tov ££ eavxov yevo/tievog xal neQifileTtwv (vel naoa- filemov). Id vero non cum cpda> to (Uinta, ut ille ait, com- positum est sed cum dqjdco dcpdoow, proprieque dictum videtur de inquietis furentium motibus qui manus velut palpantes circumferunt ; furentium inquietae manus Senec. de Ira I. 1, 3. Cum eodem verbo conjuuctum est ^vdoaqjaoGeiv xax* avdya lq)dTiT£G$ai Hes.. quodque idem affert KaxipdQaqov^ag xaxexxeivag a xaxavdQagjd^to , non ut hie voluit a (pdio id G(pd^co declinatum arbitror sed hinc unde %ELQanxdtco et utrumque ad dvdQolrjXpiav refero, cujus proprium est verbum Ecpameod-ai manum injicere, pignerari. Aliis regionibus ad- scriptum sed non minus controversum est axxEod-ai illud quod superius attigi quum de did'Csodac agerem, connexum nomini iJxqiov. Bqtjggeiv Galeuus interpretatur xo (.lExd /ft?- %bg dvauxveiv evioi de %coQig xov q yQaqjovocv, ex quo . 53) Conjunctionem haruin affectionum declarant Hippocratis loci : ecl GiyioOcu ixoiuGieg — Of.ifj.aOi neQi^Xenovdai Coac. 314. T. I. cckkoicc ifQOvi(av xctl ccXXouc oqecov de Glandul. 499. ^Evvw&iv to dice fucoQiav naQctfilETiuv Anecd. Bekk. 251. AiogxeZv auj/s^dUg %r\v oqccgiv /usict- ficdksiv ' xi&eiai 6h y.al znl zov dicc(pOQtiG&cu no GiofAdu >:cd jy ifjuxy Hes. Gap. IV. DE VERBIS DENTALIBUS. 107 colligimus firjGGeiv et onomatopoeticum fiQaooetv eodem niti fundamento v. Parall. 402. In Apoll. IV. 819. c 'HcpctiGxov Xco- cpiqauv 7zqi]g6ovtg fdf.tvco yiyvco 1722, 63. 2 ) Ergo nullum est praesens, cujus characterem praecedat consoua nativa praeter devium illud onleodai, quod ex onleeGd-ai concisum dicunt v. Sch. II. XIX. 172. nam quod in EM. 534, 25. scriptum est xoyllag Tiagcc to xoylto to yvQt^co, id qui- libet videt quo loco habendum sit. Haec autem omnia serrao maturior dereliquit et deposuit. Sed vigeut et vivunt quae lambda duplic^ fulta sunt: allo^iai, pdllco, fiddlla), &dllto, Tidllco, Gxdllw , Gipallu), \pdllcj, ac duo ab Hesychio me- moriae prodita Jdllei xaxovgyel, quo nodus est d^leta-d-ai, et Srjlazo €G£iG6, quomodo veterum aliqui homericum 2«(>- TiTjdwv igrjlaxo zelyog lAyaiwv interpretati sunt hdlevGe. Sed pro Z t urjlca (jiipai Salmasius vidit scribendum esse 07*?;- gcu (vel Gur^ai) (ivipcu. Pro Idndllsig ccTTOTve/iMeig Suid, reponitur a.Ttidlleig. 3 ) Eorum quae epsilo praefiniuntur, no- tissima sunt xIIIlo, /nf/dco, Gxellw, Gtellto, minus nota ellco ib GVGiQiyw EM. 116, 63. eVJ/neva TtsQixvco/usva Hes. pdel- Islv TQejiieiv rj fideiv et fideleGd-ai (fidellacd-ai) xolIloIvtelv Hes. qui eodem fere modo fidelvGGeGdai explicat; et prorsus inaudita delist xalel, Jiadellstv diaGnav alieno loco scri- ptum post Jiccdoxtg, fictique simile to Gelf.ia ttccqcc to Gellco to bqfiw xcd Golog o SiGxog Schol. II. XVI. 1. Eust. 1041, 30. 4 ) quanquam non incredibile est a guo (geico) non solum gccIIco Gcclog et Gala'% i. q. gelgtqov sed etiam GeXlco deri- vatum esse. Iota uni insitum est zlX?uo 9 nam I'llco scriptura 2) Quod ad Buttm. adnotavi tmuO.ECS-cu non saepius quara semel legi, de hoc ipso infinitivo intelligi volui, cujus insolentia jam H. Wol- fium adverterat. Poppo vero in Indice Thucyd. p. 413. mihi sex opponit locos, quorum in nullo infinitivus legitur. Hoc est coco- vixi viv.yv. 3) 'Emlirjfxi tTinqino} Hes. scribendum videtur tnudXt]ij.i verbum aeolicum pro imaUut. 4) Alii osl^ua cum asUg et aavtg, conferunt v. Sch. Apoll. I. 528. et Parall. 426. nee dissonant glossae laconicae i)Mz i] -/.ad-idga et v.a- ^ /c a ". Gslcixiccu y.ctdlGcii Hes. quae magis ad verbum em cgfo sedeo convenire videntur. A oiXfxa derivatum est oek^iCg to Ixqiov Hes. Cap. V. DE VERBIS LIQU1DIS. 113 niodo discrej)at ab elho vello. Aoristo icpllazo Hermannus Opusc. T. VI. P. I. 160. praesens cplho , veteres analogiam pressius sequentes cp'dho praescribunt EM. 793, 39. 5 ) iidem- que ad explicandum ollvco non oho proponunt sed ollco Herodian. Epim. p. 99. et 210. 6 ) cujus nullum simile verbum suscepit consuetude Graecorum sed quatuor ypsilo insignita fidvlho, fiQvlho, /livXIco, oxvlho , 7 ) nam Hesychius pro ^Eftvlhov s'Pqvov Inlvftvov non hftvXkov, ut Salmasius voluit, scripsisse videtur sed e'PqvXIov frequentativum verbi pgva), quod idem s. ""E^qv&v interpretatur Tzlrj&veiv. Longae vocales verbis non magis aptae sunt quam nominibus, de quibus antiquitus constitutum est tcc dice dvo 11 ovo/licctcc to co acel to -q 7TCCQ/]T?]OaTO vtieq tov f-U] fiaxQa eTil /LiaxQolg yeveG&ai Cram. I. 60. Eadem fere est diphthongorum insolentia, pri- mum in nominibus; nam quod in EM. traditur HaUlog and tov naiGco ftellovTog Txculog xal xcct* avadi7iXaoiaG[.ibv natllog, nescimus utrum proprium sit an appellativum, grae- cum an exoticum. Turn in verbis unicum est el'lkco, quod series literarum in Hesychii lexico tuetur, nee aliunde decli- natum est praesens aeolicum anillco et aoristus Fellai t~l- v*4ti lai id est ellai, sed in nostris libris vix unquam legitur sine diversitate scripturae echo, elho, llho. Pro aeilho &conevto EM. Hesychius ailco praebet, quorum utrique forsitan prae- stet ccelXco i. q. el'ho cum alpha prosthetico, idque a canibus ceventibus traductum censeo ad homines sicut aalvco 8 ) et adulor, quod Nonius scribit proprie de motu caudae dici, ac, si graece reddendum sit, convenientissimum erit nqoglX- hiv vel vnikhiv. Hinc ad alia deducimur trisyllaba, quo- 5) Perfectum nsyd/uai usurparunt Ephraem in Caesar, v. 35. in Maji Nov. Collect. T. HI. et Tzetzes Exeg. II. p. 21. quern locum indicavit Hoelscherus. 6) In Cram. Anecd. I. 316. additur rj tkxqcc to Zlco xb (povtva) oXqj v)g niXo) anolti (scr. nol(S) /niyco (iovco (scr. nsyco novui). 7) Ignota sunt dtiipvlke disuXXs et ^vXXo/ueyoi xiXXofxtyot dcoqiug Hes. (post yovlCdsQ). ~>'" l* C C J *" "■ 8) ZavvCov to aldoloy ayii tov xsqxiov naqcc to rrj xiqxio aai~ yuy. Hinc Gulvovoog et cu'Xovqog. *EGafryvqi&y yxaXXey Hes. ioctyyv- oi&v scribendum ut Zayyvqiojy cf. Prolegg. 271. Lobeck. Technol. Sj 114 DISSERTATIO V. rum ea quae nominibus verbisque conjugata sunt, ayaXXco, hoyaXXio, aeXXoiiai nveto Hes. TtoixiXXco^ aloXXco, oanvXXto i. q. occlvco, alio loco tractavi: item quae reduplicatioue ere- verunt nainaXXw, {.wiiivXXco, cui immero Grammatici adscri- bunt xoixvXXco xb izeQifkircio naQa xcc xvXcc, etsi nee verbi significatio constat, nee xvXa dicuutur oculi. AlxaXXw, ay- yeXXco, devdlXXco, cujus synonyruum est davdalvco, etyma alle abstrusa habent. 2x€Qj36?Mo stirpem monosyllabam habere videtur, quae ex oxeoaqiog fj XoidoQia et xeqtofieiv quo- dammodo conjectari potest. OyiXXto augeo et synonymum oiicpvvco non niultum absunt a similitudiue latini nominis ops, opiums, neque aliter habendum de ocpzXXatv verrere v. C. I. §. 3. et bydXeiv debere et oportere. 9 ) Adnot amentum. Horum verborum multa lambda non a stirpe generis et seminis sed afficticium habent ipdco ipdkkw, pdeto pdvXXco, povXXeiv to vtiotilvelv ex /tu/LU]G£wg xrjg xiov nalbiov ycovrjg (fiovv) Sch. Arist. Eqq. 1134. sed hoc incer- tius, nam in Gomici loco PqvXXiov xb xad-' fjjuepav positum videtur pro [jQvduov, quod Glossographi avcpQalveoSai sveo- Xelodai interpretantur. Si verum est quod Suidas tradit Mvav I'gxl id xa yslX?] nQog IcXXrjXa Gvvdyeiv, b xal iivX- Xeiv Xeysxai, 10 ) Theocritus, qui hoc de concubitu dixit IV. 59. illam comprimendi notionem, quae verbis iiveiv, pvtpw, iwav subjecta est, a labris oculisque eo deduxit quo latinum comprimere convenit. Sed Sch. illud multo aliter interpre- tatur eXavvsi, w&el, cmb xcov aXovvzcov , quorum munus est versare molam, 7i£Qiozoeq)£iv x?)v (.tvXrjv xal neQisXavveiv Poll. VII. 180, et fortasse nomen /nvXrj a /nvXXco ductum pu- tavit eique verbo significationem torquendi tribuit, etsi proprie ora torquere significat ut adjectivum iivXXog diEGXQaitiievog xrjv oxpLv. Sed haec transeo et relinquo ut parum comprehen- sibilia. 2xvXXeiv xb xdlg ovv'Zi onav Hes. veri simile est 9) Eust. 1472, 30. xquos hfikXnai avil tov oqti'Xeicu y.cu uvii tov av^eicu crnSQ IgiI tov to/cov (((fOQjurj. Cum lifliGxaveiv yzXiojci et similibus convenit aliud augendi verbum cdqaveiv (f&bvov Eurip. 10) Schol. Arist. Lys. 126. juvccts GzccodauvTTtTS 7} uvllerf rj /uv- XTT]Qi££te~. Wlvqv yccQ to tu /stir] Gvvc'cytiv. Cap. V. DE VERBIS LIQUIDIS. 115 ab hoc ipso verbo originem habere, cujus labialem servat spolium gxvXov v. Parall. p. 80. Non eadem sed similis actio subjecta est verbis §eco, goto, ^alvco, oxdXXto scabo, scalpo, parique utriusque consonae vicissitudine andXsv&Qov et oxd- Xsv&qop v. Prolegg. 263. analog talpa et axdXoxp. OdXXca to ctv^co rtciQa to 3co to tQecpco EM. 441. v. C. I. §. 1. ex quo drjXr], iifori, Ti&rfvt], a Romanis uno vocabulo mamma comprehensa et verbum QrjXccvto e&ijXaoav Hes. quod in Thes. non ad d-rjlamo referri debebat sed ad SdXXto. Gum &rjXd£co autem Vossius recte contulit fello, cujus synonyma sunt fiddXXco, a&eXftco sive dfieXyco ll ) raulgeo, unde compo- situm nomen caprimulgi , quem Graeci alyo&ijXav et alyi- daXXov ac nonnunquam (nisi exemplaria fallunt) atytd-ov vocant. His ubi adjecero oieXXco a atcko (jlatrjfu) natum videri, ad ea procedam, quorum liquida in ipsa stirpe inest. Buttmannus quidem Gramm. II. 305. non dubitat tiXXuv con- ferre cum taXdoai, iXrjvai, tollere, cujus perfectum tetuli ad tello pertinet ut pepuli, perculi; ex quo concludimus teXXeiv habere significationem tollendi, levandi, et eniteXXsiv sub- latum onus imponendi. 1 2 ) Transmutationis iliius simulacrum quoddam praebet xtXco unde xeXadog et xeXwQ r) cptovrj Hes. et xXeco xaXho, Sed ex (ikelg et /UeZo, quod Sch. Arist. Ach. 236. cum if.t7tXelf.irjv contendit, non sequitur aliquando in usu fuisse praesens pXeta vel fiXdto, neque Hemsterhusio assentior KafiXeei xatanivei pro xataficdXsi valere v. Diss. I. §. 3. Citius fiXaoxoQ et fiXdotrj hue accommodari possunt ; nam fiXaozelv simile est latino trudere gemmas, exigere uvas, radices, eaque translatione et nos utimur schiessen, schossen, treiben, et alii recentiorum pousser, jettc de Varbre, Graeci- que ipsi : 6 xqoxoq co&ei ta cpvXXa Theophr. Hist. VI. 6, 10. v. ad Aj. p. 90. Lambda duplex aliquando in locum simplicis 11) Bdilla afxElyofxivri %Qobg al/xa Nic. Al. 507. quo loco supra usus sum. 12) ToXftay est suscipere et sustinere sive tolerare declinatum a zolfir}, quod accurate refert speciem verbi jiXXm ut aziXkco atoXfiog, W»o) olfxog. Hesychius TO.aaacu zol^r\Gcu Tlrjvai, cui convenit nomen Tslafiojv telamo id est lator; cetera alpha servant mlttg, rcduog, w- laQog. 8* 116 DISSERTATIO V. successisse nihil est quo demonstrari possit nisi probamus eorum sententiam qui tUXXaiv, quod saepe verbo (.isXexav explicatur v. Sch. Pind. 01. VII. 110. etc. cum f.ielsiv cogna- turn put ant ac proprie quidem dici fieXXco noielv meditor fa- cere sed minus proprie (.dXXto -9-avelv ; quo modo novi Graeci, ut Reiskius ait ad Constant. Cerem. p. 96. saepe fiovXeo&ai el &eXeiv ponunt pro jtieXXeiv, et ad ultimum d-dXco ad peri- phrasin futuri transtulerunt. 13 ) Lambda cum antistoecho q commutatum esse non satis probatur Hesychii glossa ]A(.ieqe1v ctf-iEleiv, quae non suo loco posita est sed ante atieiQso&cu ideoque dubitatur, sed congruunt peXog membrum et f.u.Qog pars ac magis etiam fieXog cura et jneQi^tva, dividia, /lisq- lLii]Qa f MetQstai fiovXevsTai Suid. QeXco Apollonius Synt. I. 2, 11. a Xco extitisse opinatur detracta syllaba; alii cum eXslv et I'Xdeodcu cognatum putaverunt EM. 317. nee longe distat drjXof-iaii quod Schol. Nic. Th. 93. ex fiovXofAtu conversuni censet cog odeXog avzl tov bfieXog. Horum nihil satis con- firmatum est, sed quod de peXeiv et /naXXsiv dixi, quodam- modo corroboratur Hesychii auctoritate BeXXsiv ^eXXeiv, Be- pXaoStu /LieXXstv, cpQOVTi&iv rj jLte/ufiXea&ai hoc est jueXeoScu. Vocalis autem characteri praemissa quanta sit mutabilitas ex multis cognoscitur exemplis. Primum UXXco to {3dXXco EM. ^'E'QsXov (sic) sfiaXov Hes. Verbi oxeXXco aoristum soxrjXa Eustathius recte ad oxdXXco refert v. ad Buttm. 291. Sch. Theocr. XI. 34. fideXXco to exrtilKco o&ev xal ftdeXXa i) ix/nv- QoGa to atf-ia' aTTixcog de fidaXXco, quod solum reperitur, sed a TtaXXco non solum xaxandXxrig sed etiam xaTaniXxrjg et xaTcmeXTatpeTrjg et ut plerisque videtur etiam latinum pello; eodemque revocant rceXco, neXef-iltco 14 ) et yJXXco, quia vavv xeXacci sive oxetXcu et navem appellere eundem intel- 13) Plaut. Amphitr. I. 1, 207. vide sis quam mox vapulare vis pro vapulaturus sis, 14) Hesychii Kalis ocgivr} et KsXug GxinaQvov , pro quo zsXXig scribendum videtur, idem fere significant quod niXsstvg. Ab eodem yJXXa> antiqui etiam dixeXXa repetunt et pdxeXXct EM. v. Prolegg. 106, ccfupixEXs/Livov eifxtpoTSQwdev bxiXXov y.al 0Tr)Qi£o/uevov EM. ut Hippo- crates iyy.iXaia dixit pro tv6iriQi%ui v. Galen. Comm. 111. in L. de Fract. T. XVIII. P. II. 580. Cap. V. DE VERBIS LIQUIDIS. 117 tectum habent et alioqui consonae illae in principio vocum multifariam commutantur xuafiog rcvafwg," xoQvoip rzaQvoxp, xcohjip poples. His adnectuntur procella, procellere, recellere cum simplici cillere, quod Servius movere interpretatur, tan- dem que significationem habet illud sive nomen sive verbum quicum conjunctum est xillovQog ?/ aeitronvyig motacilla et eyxillog sive zyxiklov cauda agilis. Quemadmodum vero cillo a cio, sic xelfoo a xko derivatum creditur; et sic Ni- cander pro xlsiv dixit ozlpov dxelleiv Ther. 319. et tcXoov (id est bdov) oxclleiv, Euripides Rhes. 901. xeloai bdov ut £Q%GGd- wvvfi.i. De verbis in vvco in universum valet quod Eustathius dicit p. 621, 48. xb l&vvto ex xov id-vco yivextu cog Svco dvvco, %vco yvvco, n'kvco tcXvvco, quorum primum cum terminatione mutat intellectum, tertio, quia %vco non reperitur, substitui potest cpvco cpvvco ab Ar- cadio appositum, unde e^cpyvco Aretaeo familiare, vel dvco d-vvco, !;vto l-vvco, nisi Odysseae interpres binis locis, ubi ano^vvovGLv et dno%vvai per tibqi^sovgl et cmolsniGai ex- plicat, aliam, ut Buttmannus suspicatur, scripturam sequutus est cxtto^vovglv, dno^vGcu cf. Nitzsch. ad IX. 326. Wernick. ad Tryph. 516. Ilkuvco cum latino pluo et utrumque cum ■nUto sic ut germanica schwemmen et schwimmen cognationem habere hoc facilius persuadebitur si computaverimus eluacri nomina rtvelog et nxvelog, quorum huic tau affluxisse, illi lambda defluxisse putatur v. Parall. p. 9. Sermo barbarie corruptus literam v verbis infercire amat, xldvco pro xldco ut KazctQQ(XGGeiv xaxaxXdveG&ai Hes. quod temere mutatur, dsvco (imdevco, vnodevco) et devvco pro dsco ligo, xqiovco sive XQCOVVCO, GXQCQVCO, %COVCO , koVVCO , Cp&€QVCO, tpVQVCQ V. CoraeS Atact. I. 45. §. 4. Arcadius p. 162. xd eig ccqw nsQWTiaxcu* gegt]- lidioxai xb cxqco xb cxq^o^co rj xb Xcc(.ipdvw, Verum hoc intel- 34) ffiaav cpaalv slvcu x$r\vr\v , ( r\v vvv xcdetodcu Blaav Strab. VIII. 357. 9* 132 DISSERTATIO V, lectu dicitur aiyto vel oiqvvijku et pro illo receptum est aga- Qioxto, neque aliud reperitur yerbum hujus formae praeter- quam in dialectis: avxicpctQa fj t^lri naga 2vQaxooioig naQa %b cpctQto b 01 zJtoQielg leyovoiv cog zd^ivco xcxl TQccrtco EM. 114, 19. quod ipsum Grammatici fortasse non legemnt usquam, sed consentaneum est nomini cpaQ&TQct, nee aliunde compo- situm loocpaQiQeLv, quod illi cum avzicpeQi^eiv aequant; quin etiam fictQog et cpagog quomodo hue aptari possint ostendere conabor in Diss. XVIII. Aliud reconditius praebet Hesychius Naqco cvvtyfAi, a gnarus , gnario, narro yvtoQitto non dis- sonans, idemque affert Ncxqslv tfl-celv**) el 3 IvaQ€i /.laoievei fortasse pro yvaQsi scriptum. — Ta elg eqco TCEQionaxai (,18V OTtOTS £%£l 7tXt]0 ICC^OV \j)Mv 10 (SCr. TCu) E, XEQCO, 71EQCU, TtTEQtO, aXEQCO' JUT] OVXCOg Si 8%0VTa fiaQVVETCU S&QlOj cpeQco. To eqco TCEQLonaTdi and cpcovrjevxog aQ%6(.ievov Arc. Bary- tonon xeqco Schol. II. IV. 260. dicit non facile inveniri euphe- mismo usus; nam invenitur nusquam, neque magis xiQa^iai, a quo Buttmannus subjunctivum xeqcovxcu deciinatuni censet. Sed praeter allata de^co foveo usurpatum est a Nicandro pro &€Qcmevco, nee neglexit Herodianus Epim. 243. usitatius vero est deQO/nac ut sQo^tai, gxeqo/licu et ayeQO(.iaL ab epicis po- sterioribus introductum Theocr. XVII. 94. Oppian. Hal. V. 323. et aliis locis v. ad Buttm. 95. 3 6 ) De primo tamen dubitari constat: to eqeoScu xal dtQEoSai aoQioxov ovxa dsvxeQov osorj/iisicoxca Anecd. Cram . IV. 20 0. ubi pro deQeo&cu requi- ritur iufinitivus aoristi in qeg9cu terminatus, agecd-ai, puto, quod nonnullos sic scripsisse apparet ex Sch. II. XVI. 88. aQEtrSai naQo^vxovrjzeov, eodemque accentu eticxvqeo&cu scri- bitur ut dysQeo&ca Od. II. 385. Anth. Append. LI. 35. et fre- quentissimum eyQeo&cu, quanquam de duobus postremis dubium 35) Huic adjecta sunt alia interpretamenta xusty, XQvntuv, xv'i- axsad-aiy afAilyect&ai, nee minus obscura ^Avaqelv aps'XysG&ai xvtcxe- o&cu, 'Evaqelv xviaxsGd-ai } quae mihi in raentem redigunt supra alia- turn Naoai §uv et vicinitatem fluendi, rigandi et foecundandi ut NeofiQOxoi eyxvoiy Bqvsiv 7ir t ya&iv et Efji^Qvov, ^Evefiqiov (sic) Ivexvovv Hes. Pro IVaQovg (fvXaxag fortasse vcccoQovg scribenduni id est veco- ipvXaxaq. 36) Hie typotheta erravit ocysiQovrcu scribens, Cap. V. DE VERBIS LIQU1DIS. 133 est mini, qui ita scripseruut, praesentia esse voluerint an aoristos acceutu ad primam retracto propter characterem QEG&ai. Duarum sequentium vocalium imam amandat Theo- gnostus p. 201. xa did xov slqco anooxQecpovxat xrjv Sid xov i yoacpijv, alteram Arcadius: xa elg qco f.irj ovxog tzqo xov q Gviicpcovov, el naoah]yoixo x$ o fiova) rj (.ieS exioov (pco~ vrjevxog, nsoiorcaxai, ayoQto , a/noiQio, quo expunguntur $6qcq, ttoqco et ejusdem generis alia v. C. V, §. 1. unaque cum his oqco quo utitur Sch. Arist. Eqq. 1341. oqw saxl §rj/iia pccQVXOvov, cccp 3 ou xb Qrj(.iaxixbv oQxog 57 ) oqxio oQxaXi£,co, sed iu veteribus scriptis nihil reperitur praeter ooovxai vel pro oqvvvxccl positum simileque Enniano oritur id est hor- tatur, vel pro oqwoi. — Td elg vqco ixTsxaf-isvov xb v e%ovxa pCCQUVEXCU GOJVQCO (OVQCO) TtXVQtO, OJUQCO, JLlOQ/ilVQQ), TlXrjfXVQCO, odvQto, dXocpvoto Arc. eademque fere Theogn. 145. sed per negligentiam omittunt §vqco, (^vQOfiai) {,wqco, xvqco et tri- syllaba a&vQio et tzoqojvqco, Incertius est vvqco xb vvggco Phot. Suid. pro quo vvqco apud Hesychium legitur cum para- gogo vvQiCei %vei. Manifesto corruptum est c O{iiT]yvQ£iv xb tjvvagai, — Vocales longas ejicit Arcadius xa TtaQalrjyo- /ueva cpcovrjsvxi rj 77 to TTSQiauaxai, ubi aut excidit semiosis tiItjv xov fieof-irfoco, quod non puto factum esse, aut fxeQ^riQe, quod Hermannus in Orph. Arg. 771. cum codd. omnibus pro vulgato fjiaQfjiriQite restituit, aoristus est verbi f^€QjnalQto a Suida relati sed omissi in Arcadii regula, quae est de di- phthongo prima : xd Siaxov aiQto fiaovrsxai, ^laQ^ialQto, xaQ- xaioto, GTiaiQco, al'oto. Sed et alia hie detracta sunt oaloco, oxaiQto, %aiQto, xpaiQto , yaoyaioto. Majore vero industria complexus est diphthongi ei exemplar /lisiqco 38 ) xb (.leoiuo, 37) Indidem esse videtur 'OQiog (oQiog) ^oifxog Kimqioi Hes. utro- que enim nomine demonstratur aliquid erectum et extans ut BojfxoC l6(foi Ahwktag Steph. i. q. povvot latinumque Arae rupes mari extantes; et ab eodem verbo OQog i oQo%d-og, oQoyxog v. Prolegg. 171. nol. 13. Simillime Romani eoccitare dicunt pro exstruere potissimum aedificia, aras, sepulcra, epigrammatarii graeci avtyeigsiv Sofxov. 38) Diversum a GnsiQco spargo est illud aneiQco to kUGGw , unde EM. 722, 45. Cram. Anecd. I. 387. nomina oneiQOv et GnuQTov repetunt, sed pro hoc in Sch. Od. IV. 245. et II. II. 135. rectius legitur onetow, 134 DISSERTATIO V. teiqco, (pdeiQco, eI'qco, gtisiqco , TteiQco , nee omisit trisyllaba iyeiQco, oIxteiqco, quibus Theognostus adjicit cxeIqco, ifiEiQw, ed-etgco, aysiQco, IIelqco illi nescio quo pacto elapsum est. Ceteris diphthongis aditura praecludunt regulae tonicae; una Arcadii de perispomenis in oiqco, quae prius allata est; altera ejusdem haec: za elg qco naQaX^yo/iiEva dicp&oyytp ttj dia TOV V TCSQlOTiaTCU, ajLtCCVQCO , EVQCO (vEVQCo) ETtLXOVQCO , et Grammatici Cram. I. 411. za slg to fiezct ov^epcovov 277 ev- tieiq (xfj ev) 7iaQalrjy6[.i£va (Sccqvvstcci, cpevyco , xevd-co — GSG^juslcozai to evqco, oneq ov% euqi]ioci alV In Mgewq deiy.vvxaiy quod idem de avQco et ovqco dici poterat v. ad Buttm. 258. His peractis restat ut non pura conquiramus — to. elq qco I'xovTCi enmlox/jv GVf-icpcovov TiBQiGnazai otiote fitrj ovyxoTirjv tytcpalvei cog to egyto Arc , qui sine dubio non praetermisit ay qco , et illo loco : tcc elg oqco nEQiGrtazai (.irj ovTog tcqo tov q GVfLicpcbvov, fortasse addidit tog e^el to og- cpQtQ) e£ ov to oGcpQOf-iai* ut supra dixit odvQto it; ov to odvQOf.iai, oXoodvqco e§ ov to 6XocpvQO{.iai. Sed fieri potest ut hoc oGtpQo^iai propter novitatem testium repudiaverit. De consonis in diastasi positis tacet; cujus generis exemplum unicum est eqqco ab Herodiano inter singularia relatum p. 43. Nam oqqco in Lex. de Spir. p. 234. Herodian. Epim. 102. Moschop. Sched. p. 78. conservandae proportionis causa scri- ptum est pro oqco, quo Grammaticorum alii utuntur syntheton ixxpoQQog ad pleonasmum referentes EM. ut naXivoQQog v. Meinek. Com. Fragm. T. III. 296. &$£qqco eosdem auctores habet quod xtswco, interpretes videlicet V. T. Alexandrinos. Je$()to non legitur sed dtQQig et saepe nsQidsQQaiov v. Bast, ad Aristaen. 223. Jacobs, ad A chill. 519. Adnot amentum. Verbi GxaiQco o&sv GxaQog Sch. Theocr. IV. primitivum est gtmxco GnaiQto—xai to ^iev Gnat- qelv xal aGnaiQEiv afiovGOv Ttva xivrjGtv Si]Xo7, to 6s Gxat- qsiv sv/liovgov xal oQxr]GTixrjv Porphyr. ad 11. XIII. 443. EM. 722, 54. hisque non solum GxtQTav et GxaQda(.ivGGetv con- juncta sunt sed etiam 2nvQ&t£,£tv GnaG^at ayavaxTstv Gtpv- t>uv et fortasse KvQficxGat anoGxiQzav, ldnoxO(ria£uv arto- GxiQTav, xvQ^taGat GxiQTrJGai, quae omnia Hemsterhusius ad Hes. s. ^Atcoxvq. ad nomen %o%Qog porcellus transfert. Inter Cap. V. DE VERBIS LIQUID1S. 135 yaiQoj et yccico yavQog major est significationis convenientia quam formae, nisi quis certo excmplo probet gamma et chi in principio vocabulorum permutari; 11am quod veteres oc- cinuut yvctlov et ywQvzbg nctQa xb ytd (%<£) xb %coqco , hoc yto manavit ex officina Philoxeui. Seel vere Sch. Eur. Phoenn. 1390. xpaiQco and xou xpeo ob TcctQaytoyov xb ipavco, quae quautillum distent ostendunt glossographi diaxpuv et diaxpai- Q£tv eodem verbo dtaxaSaiQeiv abslergere declarautes v. Valckenaer. ad Phoeim. 1399. idem que significat enLipaiQaiv cum quarto casu et innpaveiv cum secuudo; SvjiiiprJQcu ovf-i- ipijlaqiav Hes. 'EvccIqsiv Buttmannus simplex esse judicat a plurali ol I'vsqoi derivatum, Aristarchus, ut Lehrsio videtur de Arist. 147. ab evaqa propagatum voluit proprieque signi- ficare spoliare, evciQa autem dici arma oxi evaQi]Qs avxolg xa ocouaxa, quorum nihil concedi potest; nam svaiQsiv sem- per est occidere, 39 j I'vaqa exuviae, neque ab hoc derivatum est verb urn sed contra ab evaiQco evccqci, ab hoc rursus iva- qiKoj. Verbum primitivum vel ab illo h'vco epovsveo propaga- tum est, cui neepvov et tpivog 6 d-avaxog subjacent, vel idem significat quod ccvaiQto ex cuqco et praepositione coalitum sed obscurata originis memoria et declinatum est quasi simplex jjvagov et in nomen sveega deflexum ; vel, si hoc non ita est, quid consilii capiendum sit nescio. Non minus dubitationis affert xa&aiQco, quod ut Buttmanuo concedam a xad-cxQog de- rivatum esse non patiuntur ratioues a me subductae v. Diss. XVI. §. 7. Ac ne simplex quidem mihi verbum videtur, etsi in declinaudo simplicium regulam in totum sequitur: xa&tjQs (Ivf-iaia) nqoTiaQO^VTOvtog curb xou xaSaiQco exdd-rjQe cog i/ueyrjQ£ Schol. A. ad II. XIV. 171. Sic igitur est senteutia, aiQto et aiQeto ex eodem quasi semiue procrevisse exiguo formae, non magno significationis discrimine et ex utroque couflatum esse xad-aiQco proprie significans demo xa&aiQai sed praecipue sordes de superpcie aufero hoc est purgo, quod confirmat Hesychii glossa IdnoaiQEt xaSaiQei et promiscuus verborum aiQio et aiQco usus: xad d y aeiQe xvXlyvag Ale. Fragni. 33. xad <5 3 drib jiaoodXocptv "Qoybv jjqsov Horn, el 39) 'Evcciqeiv xqocc metaphora est ut trucidare ignem Luc-ret, 136 DISSERTATIO V. ^QO%LSeoot f.iovr]v yevizsiQav asiQoig aviUa xai — djtivovg eloig Oppian. Cyn. II. 356. nh&og rjqaxo et similia v. ad Aj. v. 129. xrjdog elea&ca Apollon. III. 692. £v%og aQio&cu et xvdog eXslv ap. Pindarum. Denique non multum abest quin anavqav %i tlvoq latino auferre praemium ah aliquo, au- ferre aliquid inultum par et simile esse putem. — Verbis cccIqsiv et gvqelv quae subjecta sunt actiones verrendi et trahendi, eae ut natura conjunctae ita a scriptoribus mediae aetatis uno verbo GnaaxQeveiv expressae sunt, 40 ) unde ad GTiav et agnatum huic \paiQ8iv deducimur, quod eandem ha- bet verrendi, tergendi, radendi significationem. (D&siqco et quod idem significat ipeiQco Hes. a cpO-lo) profecta sunt, cujus primaria significatio in ipdco et iplw residet. Verbi zeiQO) Eustathius 1532, 1. aliique veterum magistrorum fingant pri- mitivum tqw notiones terendi et terebrandi et quae hinc pro- ficiscuntur perforandi atque penetrandi complexum, natura ita mobili ut totum fere vocalium heptachordum permeet tsiqoj, TQlfiiO, TQVCO, XQV%tO, TIZQCXCO , TSQHO (t£Q£GCO HeS.), TEQVOXCO, toqIlo , toqvvco, tqcoco , TiTQWGxco, quibus adjuncta sunt no- mina vermis ligna pertundentis $Qi\p T£Qi]dcov tarmes et in- strumentorum tIqstqov terebra, zyvnavov, zoqoq sive zoQvog, toqvvtj, turunda, cum adjectivis toqoq, didzoQog, zqavog sive zQavrfg Philem. Lex. I. §. 134. hisque etiam xeQ^v (teres) adjicitur in Cram. I. 143. Quoniam vero attritu et affrictu superficies corporum siccatur, non injuria ad hunc locum re- ferri videntur vocabula t€qgo{.icci, xaQoog, zQaoid, TQavoavov nav '^rjQov Hes. Ad tero tq£io proxime accedit &£qco et Qqt]- oof-ievog deQiGo/Lisvog d-£Qjitav&r]G6f.i£vog Hes. cujus dentalem mutabilem fuisse apparet ex nominibus TiQiog &iqovg KQrjz£g Hes. Tiv&og et d-if-i^qog i. q. $£Qjnog formus , torridus , qui- buscum G£LQiog et G£iQaivco componenda videntur. Neque tamen affirmaverim hoc d-egta cum teiqco communem originem habere, etsi aestatis proprium epitheton est sicca. Duo sunt verba diversae potestatis £Yqoj sero, unde eQ^taza id hwxia 40) ''AavQris et aGaqauos etsi de rebus diversis dicuntur, tamen natura idem significant to c'.y.cc&aQiov. Ab iisdem verbis ducta et non raro commutata sunt avqiy'i et Gr\Qay'$ v. Jacobs, ad Philostr. 491, Cap. V. DE VERBIS LIQUIDIS. 137 et oQ/itoi serta, serviae, alteram blqco dico, quae EM. 304, 28. spiritu distincta put at to cYqco, oza fiav ipiXovrai, orj- fialvat to Xayaiv , otb de daavvezai, to ovvditTaiv, sed hoc quoque plerumque non aspiratur etSeleucus, quern idem hoc loco autestatur, sYqsiv, inquit, to Xayaiv and tov ovvaiQfiava xal ovvrjQf.LOGf.iava Xayaodai tov Xoyov Ta fieQrj, Id quidem argutius dictum est; sed deliberationem afFert Gellii dispu- tatio de prisco imperativo insece sive inseque ad hunc finem deducta: ipsum illud en?], quod signiftcat verba aut versus, non aliunde dictum tradunt, quam and tov enaoSai xal einetv. Eadem ergo ratione antiqui nostri narrationes ser- monesque insectiones appellitaverunt XVIII. 9. quas graece dicere possumus Xe^eig aiQOfxevag vel eiQfibv Xe^ecov et gvv- enaiav sive ovvdcpeiav. Ac fieri potest ut satores linguae ab una radice elicuerint duos surculos, stzsiv dico medium- que enao&ai et oaweiv apere, 41 ) quorum alterum in qua natum est regione perstitit, alterum significatione alio trans- lata in alnalv et eveneiv (insequere, inquere) abiit sicut algco dico aliter declinatur atque bIlqco sero, id est necto, plecto. Hoc autem affine est verbo alXco, nam disjuncta conseruntur et connectuntur potissimum volyendo et torquendo eademque est vicissitudo literarum X et q in nominibus yaXig sive oaX- filg id est oQfttd v. G. V. §. 1. et jneQf.ng GeiQa, quibus om- nibus declarantur res consertae contortaeque genere similes, specie dispares. Verum ilia liquidarum permutatio admonet me verbi eqqco, de quo Eustathius 756, 37. cog to a()Qaza 6lc\ dvo X ylcoGGa Tig cprjGi KaXXlf.ia%og drjXol iv tcu e'XXeTe (3aoxavl?ig oXoov yavog. Hie Ahrensius quidem de Dial. Aeol. 284. dubitat an eXXaTa scribendum sit; sed hoc eXXaTa, ut a Schneidewino scite in Simonidis loco restitutum est p. 104. meritoque probatur Heckero in Comment. Callim. p. 53. ita idem vir doctissimus id noluit ad hunc Callimachi transferri, qui sine dubio fortius quiddam poscit quam iXaTa vel ovXeTe valete. Ab eodem sqqlo Sch. II. VI. 348. aoristum dnoaQGai 41) De homerico iay&r] vetus fuit controversia utrum ab anxoi declinatum sit an ab 'inof.im. Qui pro epictfir) acceperunt, verbi idipcu sive ftpui significationem sequuti sunt. 138 DISSERTATIO V. , declinatum putat, quern Schneiderus ad (wlto refert, Butt- ■•~~* ^ mannus aliquanto probabilius ad qeco tanquara factitivum pro- 7f7^T luendi significatione praeditum, cujus oblitus Nicander cxtvoeq- gov ccxav&ag scripsit pro deme. Nee sane insolens ejusmodi vocalis et consonae principialis enallage turn in prima posi- tione oQofiat Qcoof,tai ruo, eqSco qe6Sco, eqtcco serpo repo, turn in variis ejusdem verbi inclinamentis eqoj (eqo/llcci, eqsco) uqyi dictio et per consequens concio (ayoqa) quo intellectu ap. Lycophr. 470. est qyjtqci vulgo edictum significans, ^3^/7- 9qv, eiQiqoof-LaL. *Aelqu) EM. 791, 1. primitivum dicit ex quo aiQw factum esse xaza gwcxiqeglv, neque discrepat Por- soni sententia ad Med. 848. His adversum tenui ad Buttm. 312. Cetera trisyllaba idem ille ad paragoga ablegat, ayeiQto anb tov ayw, eB-elqco and tov £&to, quorum illud aliquan- tulum adjuvatur nomine aycov, quandoquidem hoc pro ayoqa et ayvQtg dicitur hoc est Gvvaycoyrj 42 ) e&eiqco vero rectius ad &eQto to deQciTuevQ) referri videtur, quo verbo Apollonius Soph, ad explicandum utitur ^JE&eIqeiv to i§ e'S-ovg xoojueIv xal ftsQctTieveiv , neque non constat xogjlieIv et comere no- mini x6{ir] conserta esse, quod in universum significat ti)v xof-udrjv sive ut Hesychius interpretatur dEQartEiav, praecipue vero comam ttjv sd-eiQav.**) Verborum in vqco exeuntium unum TiTVQto sternuo sic ut affine TtTccQw/nai originem puram habet tttccco sive titeco unde tuttjggco consterno, hinc IItoqoq b itTaQ^Log Arcad. 68. JItokx TiTaQ^og cpofiog, IlTVQ/iws cpQUrj) Htvqetcii GsieTau cpQiTTEt Hes. ut sternutamentis quati Gell. XII. 5. Alterum §vqco ab usitato |i(u profectum est non sine aliquo significations temperamento, quale saepe vocalium commutatio afferre solet: Se'qco dsiQco dctiqto, gcciqco gvqco, unde compositum aGVQi]g 6 ccxd&aQzog alterius for- mam, alterius vim exprimit. ^OlocpvQo^at, quod Sch. II. V. 871. ab oXotitw propagatum vult, similius videtur ceteris moerendi verbis ddvQo/nai, xivvQOfiai , /mvvqo[icu , quorum ut termi- 42) 'AysiQStp tag bqqvg Themistius dicit Or. II. 27. A. pro awa- ysiv ut Paul. Sil. Anth. V. 300. ocpgvag sig ej/ ecyeiQ(ov. Mi tameu Dindorfius e codd. lyeiQSiv restituit. 43) Hesychius JvgS-SQtjg tivgakS^iog i. q. dvg&eQantvxog. Hemster- husius corrigit Svg&almog nusquam lectum. Cap. V. DE VERBIS LIQUIDIS. 139 nationem sequitur ita priore sui parte accedit ad SloXv^co et dlOTV^CO. Jam ex omni hac disputatione manifestum est, priscum sermonem laborasse multitudine verboruin quae paucis con- flarent Uteris et iisdem similibus significatione saepe dis- simili. Quo in gradu si perstitisset , orationem confusum quiddam et indistinctum son are necesse erat. Huic igitur vitio obviam itum est via duplici. Nam et intus aucta sunt vocalibus consonisque ascitis ipdco ipavco, x/jdlkto, ipri%to et accessione syllabarum vel praepositarum vel suppositarum. Ac de intestinis incrementis tarn multa dixi ut omnem ratio- nem absolutara esse confidam. Ecquaenam vero syllabae ver- bis anteponantur et quo effectu dicetur in ea pathologiae parte, quae de prosthesi inscripta est. Ad hunc autem locum pertinet quaestio verborum paragogorum, hoc est eorum quae syllabice creverunt; nam veteres hoc nomine etiam introrsus aucta comprehendunt : to qititcq nctQaytoyov iaziv duo tov Q£7ico EM. 704, 54. etc. sed nos haec primitivis secundi gradus adjecimus. LIBER SECUNDUS DE VERBIS PARA GOG IS. Pars prior. I>e verbis circumflexis, GAP, I. De verbis in ew. §. 1. A verbis barytouis nasci perispomena Grammatici multis demonstrant exemplis sed plerisque coramenticiis vel certe arnbiguis. Scholion miscelluin ad II. II. 92. hue exit: iGti%6covio arcb zov oi£i%to cog rceidco fuSco, ogdsIIco (scr. ocpeilto) bcpelco, qjsldco (pidco, quibus paria tradit Theognostus Cram. II. 149. zee Gig to nax 3 evdeiav %qovov ex @ciqvt6vov eIq TteQionco^iEvov iiszayofisva diXQOvco @Qa%£L TtccQahjystai, GTi%to, cptdto, dalw Sato, zev%to tv%co , givco oivco • otg axo- lovd-ov xal to lovco loco, ttelqco neoto, xeiqco xbqco , quae ab illis discriraiuat quia non aucipitem vocalem in penultima habeut sed brevem. Quern ducem hi sequuti sint cognoscitur ex EM. 122, 40. c HQcodiav6g Xiysi bzt za and fiaQvzovtov (.lezayof-ieva eig Tilsovao^bv GVGzillei zrjv naQalr^yovGav cpetdto epidtd. Hoc aiitem praesens affinxeruut futuro necpi- dijGouttL, sicut tria, quae Theognostus adjungit, ponuntur temporum aliquorum causa dccijaofiai, tci&ijgco, ezv^rjoa. IIsqco et gti%l4 ficta non sunt sed ad alteruni conjugationis ordineni pertinent, de quo posterius disseram, ad tertium vero givco, cujus futurum est givcogco apud Manethonem brevi ante- penultima. De xsqco dubito utrum sit ficticium illud unde quidam xsQai'^io et xsqavvog arcessunt, an pro eo scribi oporteat eiQto sqco. Tria quae prosodiam non mutant addit EM. 509, 12. xvw xvco, eXxto klxco, qitvzco qitctco', quae examinabo quo quidque loco convenerit; nam commodissimum duco remotis alienis et ad probandum inutilibus universam copiam, quam illi strictim modo attigere, sic digerere ut ser~ 144 DISSERTATIO VI. vetur ordo conjugationum. Incipiam igitur a puris. c Hq(x- xleidrjg qtrjolv oil aco to nveo) vwv ftaQVTOVtov eazl xai ov 7isQLG7tco^isvov — STeQco&i ds OTi ajuqjio^telzai xata zdv %6- vov Eust. 1625, 55. Postquam pro imperfecto didst in Odyss. scribi coeptum est did?], verbi perisporaeni, cujus ex simili- tudine expressa sunt arjfLu, xaza^ao^iai, arjoig, dex^og, vesti- gium superest nullum, lAeco dormio si doctis illis innotuisset, Apio et ceteri non eo aberrassent ut diaac vel ex aloai id est lavoai distractum vel cum alpha privativo compositum dicerent xata oxeQrjOiv xov eocti Apollon. Lex. et Anecd. Bekk. 348. Quemadmodum a vsco natum est vyio), sic a &£(a specto duci potuit d^rjew, d-rjeojLicci et doricum #ar i ofA.aii quod Schol. Theocr. I. 56. ex d-eeco conversum dicit, et hinc certe pendent Qeela) davfLid^co Suid. ex poeta epico, nisi fallor, depromptum, et deidto II. XXIV. 418. pro quo nunc drjolo editum est homericae consuetudini conveuientius. Sed idem etiam paronymon dici licet a &ed derivatum ut ab eleog ileto. Eoque dubium fit utrum dasofxai ex d^do^iat ortum sit an ex substantivo obliterato Sdiq vel d-dog et consimili ratione a d-ea dsdoficcu Quod Markscheffel edidit in Hesiod. Fr. CGXL1I. 383. noxaf-uo QesovTi ioixcog, non ita legitur apud Servium sed qeovti id est qslovti, et Qsov^ievog in oraculo Herod, non a ijeeco, quod Matthiae assumit Gramm. I. 649. inclinatum est, nam hinc ijeev/uevog fieret, sed metri causa productum ut {A.a%eov{.ievog, quod Buttmannus ei confert. — Schol. II. XXIII. 475. eozi dlco ficcQvvojiievov xal TtsqiGTZto- uevov evdev to dirj/u eyevexo et EM. 273, 12. dnb xov diw yivsTcti naQ&ywyov dirfru, sed perispomenon ab usu repulsum est v. Diss. XI. §. 2. Et praesentis Icj , quod usitato fyfu praestruitur, exempla nulla nisi dubia vel novitia: Z4vavQog Ul peyaloPQoiiov vScoq Orph. Arg. 465. 2vvisl voel Hes. awieiv quod Bergkius scripsit Theogn. 1237. pro owideiv, acpieiv et xa&ielv Schol. Arist. Eqq. 282. et 428. sed imper- fectum c iow abunde auctoritatis habet. Singulare Doriensium est olw. l ) Bvdi, pveig, 0vei EM. affert mendosam fortasse 1) Ahrensius Dial. Dor. 350. verba mea non recte interpretatur. Old) non ex olr\GO{iai contractum dixi, sed hoc et oftpifc, ol^iov Apollon. Synt. IV. 10, 327. ad oUco retuli quasi thema. Cap. I. DE VERBIS IN eco. 145 scripturam sequutus, nee multum ponderis habet nqofivovv- zcov Phryn. App. 59. Kvco azzixbv ex zov xvco Arcad. 165. quae paragoge placuit Latinis: cio cieo, cluo clueo, (nuo) abnuo abuueo conniveo, tuor tueor, sed xvsco fortasse a xvog deflexura est. Itaque circumspectis omnibus praeter lovco lovico nullum satis certum raetabasis exemplum inveniri posse statuo. Idque etiam ab Heraclide significari videtur Eust. 1625, 53. za Eig co xa&aQov Xtfyovza diovllafta xal E%ovza gtcoviJEv {3Qa%v TtaQctzelevzov dixec zov o fiaqvvEzai el firj Tiov TZEQionaoSevza hziqav svvoiav noirfosi cog zb /Lived* zee d' alia fiaQvvszai xlvco, tcvecd, zico' zb 6e eco ov ovyxQt- vezai zovzoig devzepag ov trv'Qvylag. Hie dl%a zov o dicit propter low loco v. L. I. C. I. §. 5. \xvco vero jure distinguit a fxvco, de eco edco errat cum aliis v. C. II. §. 1. Plus ad- jumenti praebent non pura, quanquam horum quoque permulta a nominibus non longiore spatio disterminata sunt quam a verbis. Primum liquida: silo/usvog zavzov egzl zep sllov- fxevog' dicpoQelzai yao cog zb GZEQOf-ievog GzeQOv/nsvog , etii- (.isloiuEvog E7iL(,telovixEvog Schol. Lips. II. V. 203. ztrjleo/iat (d-elco) aliquotfariam apud philosophos dorici generis legi- tur sed scriptura fluxa et instabili. ''OTilsG&at, et cottIeov auctorem unum habent Homerum. 2 ) Jivo/nsvog Callimachus usurpavit sequutus fortasse infinitivum ab Hesiodo positum divz/iEv, cujus ambigua facies v. ad Buttm. 154. Sed si ille primus protulit, verbum vetus tritumque a divrj potius quam ab hoc invecticio dlvco repeti oportet. IdemHesiodus in Scuto quater protulit eSvveov, de quo Epim. Cram. I. 55. gegt]^eUo- zai zb 7iaQ 3 'Hawdco evSvveov (sic) rj nlEOvaG/icl) zov e rj HEzafiolfj zov vv 3 ) namque verba iu wco exeuntia barytona esse eI /.irj TiQoxazaQyov e%el ovo/ta. Hie quod solum e&v- veov exceptum dicit, indicio est eum apud Aristophanem non 2) IlctXXsco, quod Matthiae propter aoristum controversum na- XijGai ponit, non legitur, nee probatur comparatione nominis ano- 7iaXXr\Oig. Id si recte scriptura est, a nccXXaj naXXrjaoj duci potuit ut fiaXXco /neXXrjao) jueXXrjOig. Nee video cur Herodotus non potuerit scri- bere el naXniaets 6 gtqccios id est novrjOtis, quomodo saepe naXaUiv xaxotg dicitur et latine luctari. 3) Num hoc dicit /urafioXy irjg dV ovXXuprjg*. Lobeck. Technol. 1Q 146 DISSERTATIO VI. ifivvovv scriptum invenisse sed quod nuper e codd. repositum est efivovv, neque apud Herodotum diapvvsovTcu et evdv- veovGt v. Matth. Gramm. I. 436. nisi forte haec ionicae dia- lecto condonanda censuit; alioqui enim canoni magis adver- santur quam dvv&o, quod paronymon esse potest a Svvog i) oQiiij ut $QvXho a &qvIoq, &vf.ieo[X(u a &v/ii6g, eademque ratione defendi licet Giveeod-cu quod apud Herodotum legitur saepius sed non sine multiplici librorum dissensione et crebro vulgaris formae interventu. Sed haec excusatio non convenit in ^ctQWEvvxa et XemvviovTa^ quae Critici Theocrito imper- tiverunt adstipulante Dindorfio in Thes. Vol. V. 205. sed re- pudiat Bernhardy ad Dionys. v. 1122. non injuria; nam in maximo verborum in vvw exeuntium numero nullum depre- hendimus hujus transfigurationis exemplum, neque etiam, ut a tielag t-ielavio}^ sic a fiaQvg flaQvvho derivari potuit sed solum (Iccqvvco ut pQccduvio, xayvvcD etc. ac, si pro activa significatione opus est neutrali, paQv&co, £(,t(3ccQv$co. To ye- ytovelv ol {led** "Ojliijqov xal tog Pccqvtovov exlivov xai c5g nzQiGTiioLievov Schol. II. XII. 337. sed id quoque ambiguum quia adjunctum habet nomen yeycovog alienum quidem Ho- mero sed hoc saepius usu venit ut derivata prius in lucem emergant et plus auctoritatis acquirant quam primitiva. Eteuim doxeco non solum longe antiquius celebriusque est quam doxrj sive doxog, sed et forma evincit et significatio hinc illud re- petendum esse non a verbo dixo/.tai. Jflevelv nevrjTaveiv Hes. si accentus recte se habet, ad uivea&ai sic comparatum est ut sQeeiv ad egsGdai v. ad Buttm. 166. §vq£iv ad £vQ£G&ai ad Aj. p. 181. GZSQ8LV ad GzeQ£G&ai. Grammaticus Herm. de Constr. p. 388. gzsqco azzixbv, gzeqco Si ttoivov f.ieza /uiv ovv zrjg TiQO&£G£tog to ficcQvrovov ov del yQacpsiv, to Si 7ieQLG7iw[.ievov [lakkov azzixuig olov cctzogteqcu xccl cltiogze- qov(mu v. ad Buttm. 293. sq. Eodem pertinet homericum boebvTo si imperfectum est praesentis oQovzai. AVqvj et cuqsco quamvis diverso spiritu et significatione tamen naturae nexu copulata sunt. Verborum dentalium pleraque notum est propter consonae characteristicae repugnantiam futura a con- jugation perispastica mutuari al&rjGco, dcL^Gta, xrjdqGto, tib- TrJGo/uai et interdum circumflexorum tempora obliqua sic Cap. I. DE VERBIS IN eto. 147 formari quasi praesens esset non purum wd-ico vjgco , v t d-ko woa, sed nonnullorum prima positio utriusque forraae parti- ceps est cudo t uai aldeofnai , xvlivdio xvXtvdico, vdeo vdew, (.wtto jLiv^ico sive /.w^dco, tcibQlo nie^eco, yt]&co (yrfd-ofiat) y7]d-ho, e'z&co rjxd-se in Hermesianactis Fr. II. 39. cujus faci- lis est sed fortasse 11011 necessaria mutatio in ijyd-ezo v. Bach, p. 143. Verum hoc etiam ad ey&og accommodari potest, yq- &€io ad yfjd-og, verboque ahvdto EM. subdit nomen J 'Ahvdog dQOjiwg. Fit quoque ut participia diversam a ceteris tempo- ribus terminationem habeant: xeladelv xelddcov, akdrjocct, a%- dofievog, et contra fiedco f.iedcov et jiiedicov, od-ofiai et 3 0$ea)v cpQovTtCwv Hes. elxaSco et vTieuxad-ecov Oppian. Hal. V. 500. quo adducorut pro Elxad-eooif-iev TEaQccycoQi^GcoinevEes. elxa- Seoi^ev scribenduni putem, sive poeta epicus optativum versui reluctantem hac epenthesi emollivit, sive pleonasmus est ioni- cus ut ys/LiiwGL aliaque minus testata v. ad Buttm. 338. et szaQaiiivvShooL in Hippocratis loco unde perperam jtaQa/iu- vvfrho in Thes. receptum est; [iivvd-fjoai quod ad Aj. p. 181. not. 11. produxi et iue{.uvv&r]xa Hippocr. ad jmvv&co pertinent. Cur Ttexzco et qiixzco hoc potius loco reponantur quam in genere paronymorum causa haec est quod ab adjectivis se- cundae declinationis simplicibus, ut uexzog, qinzog, verba derivari non solent. Neque secus decernunt veteres; Arcad. 153. za elg xzco ^aQvvezat zlxzco, nexzw — zee de T€£QiG7ico- fueva £%ovoiv ovo/u a , azaxzog azaxzw , vlaxtj vkaxzai et p. 151. za elg tczco (3ccqvvezcu GxaTizco, qluzoj (zo yccQ oltczio azzixbv (77) noirjzixov) c mzco (vltczco) el /nrj TiQoxazaQ%ei ovof.ia 1} diaozohrj yhoizo Grifxaivofxevov ' quae quod sequitur enuntiatum ex EM. p. 463, 5. et p. 236, 16. sic emendari debet JjQogxeLzai el /lit} nqoxeizai ovo/Lta diet zo afilenzto rj diaGZoXrj dice zo otczlo nqbg avzidiaazolrjv zov onzio. Rev- iew hue transferri non licet quia barytonum xevzco sponsore caret. Gutturalium exemplum valentissimum illud est quod in EM. 509, 12. cum qltizlo qltzzw componitur elxco elxto ver- bum poeticum nee prorsus idem significans ut primitivum; nam de hominibus solum dicitur, non etiam de rebus hue et illuc tractis. Verbo avcoyeco firmamenta omnia subtracta sunt; nam pro rjvtoyeov Homerus nunc jjvwyeiv recepit, rjvcoyeiv 10* 148 DISSERTATIO VI. vero quod Sch.Od.V. 112. pro rjvwyenv accipiebat, plusquam- perfectum esse statuitur. Mayjojiiai et paronymon dici potest et epenthesi vocalis ionica amplificatum. Pro ol%ev^ai in Leonidae Epigr. quod ad Buttm. 254. indicavi, codex or/rj/Ltcci praebet. 'Ayjtov, Gxevaytov, laytov incertum verbisne subnata sint an nominibus; ceterum Aristarchus Gtsvaycov scribi jus- sit v. Lehrs. p. 315. Herodianus laycov v. Ellendt. Lex. Soph. 1. 828. Verborum labialium unum enotavit Eustathius 815, 45. InviQankovoiv £x tov tqcltilo tov devxeQov aoQiozov avfj~ mat elg svsgtiotcc 6/lwicoq t$ TQaniovGi, cui propius est praesens TQanio, unde oivog aTQccnog b avTOjiiaTcog ()icov EM. 162, 25. idemque arcoTQOTiog et ttqotqotzos. Reliquarum literarum exempla pauca sunt et incerta; ilistoggco et /lis- toggw supra attigi Diss. IV. §. 4. not. 1. dsipelv in uno He- rodoti codice perperam scriptum pro dixpeiv et saepius ale- %aiv pro ale&Lv, quo non Attici solum ut EM. dicit, utuntur sed omnino omnes. Av^elv aduotavi ad Buttm. 121. oda^eiv Aret. Sign. Diut. II. 5, 144. Diosc. de Venen. Praef. 121. et odct&iv ad Buttm. 250. Ab his sermonem transferam ad varias syllabae principalis mutationes, quae metabasin consequuntur. Primum igitur e longa fit brevis xvqco xvq&o, ayslQco rjys- Qeeoftai, pro quo Aristarcho placuit rjysQtd-ea&cu scribere; sI'qco sq£co, cpaivco Ixcpavho Lucian. Dea Syr. §.32. quibus non adnumerem ozsi^co otifiho EM. 159, 13. nam hoc neque usitatum est neque ad explicandum perfectum loxllh^iai So- phocl. necessarium, ac sicubi repertum fuerit, nihil causae dici poterit quin a GTiftog repetatur. 4 ) Lambda duplex ad simplicitatem redigi "verba $a?Jw, aloXeco^ x£Q(3oteco, aza- G&aUto (ad Aj. p. 181.) yoyyvXico, ayyeXdto s ) non probant propter viciniam nominum SaXog, GxeQfioXog etc. Plus pon- deris afferret SxsXhG&ai ayav GxXrjQcug diaxeio&at. Hes. si auctor esset locupletior; pro KaTctGxeXieiv xccTctGxeXezeveiv Heinsius xctTaGxiXXecv ponit. Ejusdem Hesychii glossis y End- 4) Eust. 179, 34. to imb tov gts^oj ysyovug GTiprjoai ov (patysiat oi'ag Gv&yiug Iotiv, nempe ob defectum praesentis. 5) Exemplis ad Buttm. 53. et 488. allatis adde vnccyyekeovaec Mus. 106. Cap. I. DE VERBIS IN ew. 149 Xrjoe diecpdccQr], Ilcdijoeie diacp^aQdi] fortasse praepositio it; detracta est; nam de membris luxatis extortisque dicitur ixnaXelv, quod ab exnaXrjg derivatura est; si res non ita se habet, in suspenso relinquetur utrum TtaXko sit metasche- inatismus verbi ndXXto, cujus significatio neutralis apparet e Photii loco IlenaXxevai Ixtzltiteiv, an a ndXi] provenerit ut Tialauo luctor sed significatione paulum mutata. Interduni detractionem liquidae comitatur trope vocalis Calico d-qUto, JdXXei xaxovQyel Hes. et drjXeco, ndXXco niyXko si v.vcmr\- Irjoai in H. H. in Merc. 41. luxando vicinam habet signi- ficatiouem laxandi solvendique. Aliis quibusdam consona v inserta est : veto vrjew vj]veco , xoecj xoveto sive xovveco , xv- gcu et xvveiv, nee ab re consulunt qui xivko a xlco deriva- tuni dicunt Cram. I. 231, 19. 11.227, 15. Ejusdemque literae accessione creverunt c ixojnat Ixveo/nai, oYyof-iat ol%veo[Aai, loya) vTrioyveofiiac et a^iniGyyovvxai Arist. Aw. 1090. pro quo tamen nunc e codd. receptum est aunioyovvtai, quamvis repugnante Buttmanno, postremum a Ihematico 7ihco (etietov Pind.) niTvko. Nonnunquam accedit metabole vocalis, qua- lis in perfecto secundo cernitur TieQdco nooSho, a%$o(.iaL oy&eoj. §. 2. Verbalibus numero et varietate infinito antecedunt paronyma atque haud scio an nullum sit genus nominum ad propagandum inhabile. Primus quidem ordo foecundior est producendis verbis in aw sed protoclitorum quoque non pauca nine fluunt anuXiw, awe'eo, Xvnew , xavayiw, nXaxayiw aliaque per omnes aetates divulgata, quae singulatim enurae- rare nihil opus est. Sed in hoc quoque numero reperiuntur quibus non nomen solum antecedat sed etiam verbum nomine antiquius ut noQcpvQw TioQyvQa noQcpvQho, cujus secunda vocalis si longa esset ut est in Nonni Paraphr. jure adnume- raretur verbalibus, sed brevis est ut in nomine ipso apud Op- pi anum Cyn. II. 597. aliosque antiquiorum quos Jacobsius nominat ad Anth. Pal. 543. Itaque nihil obstat quominus ttoq- ffvQko subjiciatur nomini. Quod si tzXyjuvqw nXr^ivQa tzXtj- uvQzto eadem ratione inter se devincta sunt et proinde verbi perispomeni penultima ut in nomine brevis est, pro 7zXr}uv- Qei in Meleagri Epigr. aliisque locis , ubi ypsilon producitur, 150 DISSERTATIO VI. nlrjixvqsi scribere conveniet, quo poetarum plerique utuntur , cf. Prolegg. 274. Masculinorum hujus declinationis duo sunt J*ZFf. genera, unum Vulgare et pervagatum nlaovr^^ TcXrjxzrjg, /lw- GZr]Q, XTlOT?]g, xXeilTrjQ, VaVTTjQ, &VTV t $, TEOTTJQ, XQLXTjg, lx£- xrjg, xvftevztfg, v^QiGxr^g et plurima hujusmodi, quorum unum insolentius iictum deGuoxrjg verbo in eco exeunti viam fecit. Alterum obsoletius, unde verba poetica et glossematica du- cuntur fiocoxrjg fiowzeiv, fidxrjg fiaxelv , ($6ir]Q poxelv, quibus similia jLtaxelV) vlaxxslv, oqsxxslv, daxelGdai, nax8~iG$(u, (p$axsiG&ai a nominibus vel oblivione interceptis vel cogi- tatione fictis re.petita sunt. Keque aliter habendum de Bw- m <**)"' > GXQe.iv , sActoxQEiv , xaliGXQeiv , quibus consona q adventicia -^ y ^ est. Hie vero in quaestionem venit verbum ipevGxelv, quod Aristarchus posuit II. XIX. 107. pro ipsvGxqg el (scr. elg) scribens hyphen, axonov yaQ leyeiv Jd ipevGxrjg ei. Is igitur, si haec ejus ratio fuit, ipevGxelv idem valere statuit quod ip8vd£G$cu hoc est mentiri sed ipevGx^v elvcti men- dacem esse , quod multo pejus est. Verumtamen dsGnoxelv nulla re differt a dsanot/siv et composita naqafiaxuv , Itii- Gxaxelv^ nqoGxaxz.lv significantiora quidem sunt primitivis TtttQafiaiveiv , sTUGxijvai) TtQOGxrjvai sed hoc discrimen non tarn evidens et illustre est ut non aliquando obscuretur. Ce- teruin ipsvGxelv illud alibi non legitur, neque aliud huic si- mile a nomine verbali ductum ; nam oxaqda/nyxxelv Lucianus deridet, dsGnoxelv autem et dsGuo'Ceiv nullius verbi societate nituntur. Sed quae cum nominibus et adverbiis copulata sunt, ea vero ex se fundunt copiam verborum adoleGxsiv, @vqgo- dexpelv, au$8vx£iv, evexxelv , xvv^yexelv, nXeovexzelv, nkov- xodoz&v, Gvxoqxxvzelv, aliaque cuivis prompta et obvia. — A substantias secundae declinationis tanta manat copia ut satis sit in prima consislere litera: ad-leco, alvko, dvxlko, aQctfiew, a()t${,i8eo, ccQd-jaico , aQia^ieco , av'kUo , av^dco, dqjQeco, et eadem ubertate a ceteris. Nonnullis verba bary- tona praecurrunt, Pq^uo, q€ju{3co, xQe/nco, yepoiiai, veoftai, frXjt^ d-doaco, intellectu eodem quo derivata PqojjJco, XQo^ieto, cpo- pho, vogxsco, d-axho etc. sed minus flexibilia, quare tempora mutuantur a paronymis qjofiijGto, voGxr\Gto , d-ctx-qoco.' Aliis vero inhaeret sapor a substantivis, unde nata sunt, tractus, Cap. I. DE VERBIS IN ecu. 151 cpoQsco, 6%eio, xQoteco, naxayko, xof.i7ieco , a quibus facile dignoscuntur cpegto, e%co, xqovco , tccxxccggco, xorvxco, quan- quam cpoQko interdum idem significat quod cpeQto v. ad Phryn. 585. et delv attice dicitur pro deo/iteveiv. c HyeiG$ai fortasse non ab aysiv traductum est sed a nomine quod Herodianus significare videtur n. Mov. p. 45. xa elg rjyco fiaqvvaxoLi d-rjyco, Xrjyco' xb de rjyco neQiGrtaxca* xb de aixiov TtQodrjlov, nimi- rum oxi ovo/Acc e%ei TCQoxaxaQ%ov to ayog. Eodem traduci posse adjectiva verbalia, quae in xog exeunt, non dubium fuit Eustathio p. 1175, 18. xov xpevGxrjGsig nQovnaQxet xb ipevGxog cog vol xov avrjXOVGXi}Geig xb avrjxovGzog. De syn- thetis nemo dissentit , namque horum aifatim est aipsvGxeiv, axevxzEiv, ev%aQiGxelv, dvgyQrjGxelv , dvgavaGyexelv etc. sed simplicium exempla desiderantur; nam ipevGx/JGat ad ipev- Gxrjg referri potest, eQaxelv illud in Laconis quodam dicto ap. Plut. si incorrupta est scriptura, ad eQax^g quamvis in- usitatum, dvvazelv quod semel in N. T. pro dvvaG&ai vel evdvvaxelv positum est, ad dvvaxTjg, cujus obscura vestigia manent. Verum non verbalia solum in quaestione versantur sed etiam de aliis quae ejusdem moduli hoc est bisyllaba sunt, non nihil dubitationis est num stante et florente Graecia pariendis verbis accommodata sint; adQ&o, xcoqjsco 9 w^Qko antiquum auctorem non habent, Gcoaeio a otoxog id est oio- Gxwbg derivatum esse incerta est Grammaticorum conjectatio; cpilko disputari potest utrum a epilog natum sit an a verbo intermortuo, cujus aoristus est ecpilazo. Adjectiva, unde exQyico 6 ) et cpQovQeco pendent, non simplicia sunt. Cetera in quosvis alios flexus abierunt xcocpoco , xvcpXoco — xcocpevoj vco&Qevco — levxaivio \pv%Qaivio — ocpodQvvco /licxxqvvoj — fie- GcfXco loaQco, cetera, quae suo quidque loco dicentur. Quae vero supra duas sunt syllabas, exuberant verbis aGjiieveu), axoXovd-ico, yQrjyoQsto , xaQxsQeco , vGTSQeco et maxime syn- theta avcuGyvvxeto , svccQeGxico, [taxQrjyoQico , noXvavdQew, b/LioGLxico et mille talia. Ea mihi causa fuit cur in compu- tation verbalium §. 1. alolico et similia non admitterem. 6) In EM. 137, 36. ccoyixpeog ano xov aQyaj xb (pcttva) scribendum and xov cioyog y.aX xb tfoi xb ipaivw. 152 DISSERTATIO VII. Nominum t ertiae declinatjpnis potissimum neutra in og ter- minata verbis materiam praebent alyko y uvSko, axeto, a%d-£' ***( c * tur innumerabilia adoavko, dvgzv%eco, evfuveco, ■&v/nrjdeco, G7T€Q/Lioqjveco, xaxozv%ko , Gcocpoovko etc. quibus accedunt participia defectiva $v/ii7]y£Qkov, dvGfLtevecov, (.leS^vG^aXkov. 1 ) Ab indeclinabili unum est etcitcqog$elv , cujus antiquissimus auctor exhibetur Theophrastus. Jam ut ad summam institutae quaestionis veniam, manifestum est verborum primi ordinis a barytonis pauca, a nominibus longe plurima processisse via plana et directa. Nonnulla laxius cohaerent, ut piveta cum fiaivto, doe%&ho cum doeyto, et authypotacton @Qa%£iv 7) Semel inventa aaiviovng in Eusebianis Stob. Tit. XLVI. 40, 310. et 7i£QicnsQXtovT£s Herod. Valckenarius proscripsit illi aoivteg °'vzeg substituens, hnic nsQiGTieQX&svTSg. Quod Schweighaueserus op- ponit a 7z£QKf7TSQxr)g derivari potuisse neQiGnEQx&v ut ab aasXytjs ccasX- ysTv, ratio est inefficax ; nam haec aliter dici non potuerunt, nsQianey- %siv vero nihil aliud significat quam nEQianiqx ilv ' Cap. II. DE VERBIS IN aco. 153 fragorem edere cum yrjooeiv frangere. Kovelv, cui aniiexa sunt eyxovslv, diaxovelv et laconicum ayxoviav, Schol. II. XXIV. 649. ionicum esse statuit pro novelv, alii ad xong referunt et xojuelv ad x6f.tr], oQxeiG&ai ad oq%oq i. q. GTiyog sive T {twig ex xov fiiog yeyove Gram. I. 402. ut ctvefxou), SsvSqoco, edvoco, xsqccvvow, xsxvoco — d^rjQtoco, aqa- %vwa), dsjuslioco, xecpcdcuoco , a syntheto eneigodioa). Ab adjectivis puris et non puris ctlctoco, agio to, pe(3awco 9 llev- &£QOto , xaxoco, xqccxccioco , xeleoto , xcmeivoa), (paveQoto ce- teraque raultitudo. Et homerica yvioco , GicpXow, aaoco sine dubio ab adjectivis non homericis. Sed xaQuifnog, M$ivog 9 (pvoixog et similiter terminata in verba non transeunt; avcti- , quae pauca sunt ex magno acervo excerpta. Seorsum in- cedit yovvov/uai, quod non a yovv formatum est sed a plurali xa yovva. Et \6qovv ab c idQcog compare caret. A nominibus, quorum primus casus in ig terminatur, secundus in ewg, duo tantummodo xa^iovo^ai et cpvoiovo&ai, passivae, ut pleraque superiorum, adstricta formae. Quatuor verborum nihil amplius quam participium reperitur ftcpgoxw/usvog, necpovtoixhog , xe- dowtihog et xe^vcofnivog. Multo tenuior est adjectivorum proventus axqiftoco, ayyevoco, elaaooco, f.i£ioco, 0X1Q010, 2 ) 1) JaixaXovf-isvog, quod codd. aliquot Lycophronis praebent, me- rito rejicitur. 2) Anecd. Cram. II. 312. to fisiCoi anb rov /nat&i/ yiyovs scri- bendum est fisi^do. Pro 'AQeiovffei av^asi Hes. Pergerus recte agem- oei scribit. Gap. III. DE VERBIS IN oco. 161 kvoco, tcItiqoco et parasyntheton, quod equidem sciam, unicum ao&evoco. Haec autem omnia nominis, uude derivata sunt, proprietatem servant, sive factitiyain habent potestatem ut Xqvgovv, laovv, sive neutralein ut Qiyovv, (3iovv, sive con- juncte utramque ut vttvovv. Sed quod in nonnullis secundae decliuationis verbis observatura est fieri ut non tain nominis, unde ortum habent, quain verbi, quod huic antecedit, vim exprimaut, id ab hoc quoque geuere non alienura est. Sic occqovv non tarn cum adgog convenit quam cum aaiQEtv, quod solum probant Atticistae v. ad Phryn. 85. Et KvrjfttoGai diacp&eiQai Hes. a proprietate nominis xvitfiog alienatum pro- piusque est verbo xvav, diaxvahiv. Nee a ^ev^ai diversum fyycuoai avzl tov xaxi%eiv, da/Ltccoca Pausan. ap. Eust. 956, 7. Haec igitur et talia non inirum est a nonnullis inter verhalia numerari ut homericum &£{luogcu nagd to d^elvat TtaQayco- ycog Sch. Od. IX. 4S6. Quippe deest nomen d-e^og a theina- tico -9-eco ut a xvdto avrj/nog. Et nulla hujusmodi ratione motus Sch. Od. IV. 226. sati &e/Lia dr[tco xal xaza rcaqa- ytoyijv drjwco, quod illi multis aetatibus antecedit ab adjectivo djjiog derivatum. Tqv%co TQiTrjg iatl ovtvyiag tcov tteql- G7tcojLievcov, dlla xal fiaQvxovov tqv%co TQv%sig Suid. sed illud aeque convenit substantivo TQv%og. Et hoc transitu quanti- tatem non mutari declarant xvqoco, qiyoco. Proinde oivoto quoque, cujus prima brevis est, a olvog potius quam a oivo- uai repetendum. ^Idvcod-rj naQct to l'C C0 tQanhTog tov £ dcoQixcog xal nleovaG^ico tov v cog alana^co dlauadvco Schol. II. II. 266. EM. 466, 26. quo verbo si quis unquam usus est, certe ab dlanadvog derivavit, cui similia olocpvdvog, ortidvog et, ut veteres volunt, etiam icaidvog, a verbis quidem origi- nem habent sed ipsa nullum ex se procreant verbum. Paullo credibilius est illud: oulexovv sive onexlovv [xaxaGTiExlovv) to GvvovGiateiv E%et ttjv naQaycoyrjv naQcc to Tilexeodai Sch. Plut. 1093. hoc est TtaQo, ttjv xaxa trjv ovvovoiav nloxrjv tcov Gxeltov Hes. s. rvvalxeg. Nulliusque nominis interventu diremta sunt uqlco et ttqioco, cujus participium modo legi- mus ogzeov 7ie7iQuo(.ievov Hippocr. de Cap. Vuln. T. III. 373. 3 ) 3) Antea p. 367. baisov nenQiG^ivov dixit, quod minus definitum est. Prorsus aliud valet 7TEnQiovo)f.uvov. Lobeck. Techno!. 11 162 DISSERTATIO IX, cotxatvco et ajtzaivoco , quae Phrynichus idem valere docet, €Q£iTtto et sQemoco, x(xt€qsi7t6w, quorum auctores parum con- spicui; xvtetco et xvttoco avaxvnoco significations transitiva; cpalvco et cpavoco anocpavoco i. q. cpav£Qoco, nisi haec ab ad- jectivo cpavog traducta sunt. Ab his, quorum incunabula aut conjectura indagari aut certis indiciis demonstrari possunt. transeo ad anetyma, quae pauca sunt; xa yap tzIugxu xrjg xolxrjg xcov 7i£QiG7icof.iivcov icaQaycoya slot xal TCQorjyelxon ctvxcov ov6{.iaxa' nXuGxa 6s £ircof-i£v dice xov cxqco , ovco, o[mo Epim. Gram. I. 96. Haec eodem loco sunt qua quae in C. II. §. 2. commemoravi elaco, yelaco etc. quippe eadem duas breves habent vocales totidemque retinent in futuro; nam quod Choeroboscus refert in Diet. II. 659. nonnullos futurum ciqcogco scribere, id in Anth. VII. 175. sustulit Brunckius ciqoggco scribens cf. Prolegg. 397. Huic pro etymo supponi potest cpdoog aratrum, de quo in postrema Dissert, dicetur. 'Ovoco Eustathius 1915, 50. ad ovlo refert exemplo invalido usus : id dvovxai cpav£Qcog fiapvxovov cog crno ivsoxcoxog xov OVCO od'£V TO OVCO OVOGCO IXCtQCtyCOyOV QrjjLia itaiVOTQOTlOV xcxi ov cpvGci ov TQixrjg GvKvyiag. Nam dvovxai eodem loco cen- seri potest quo dldovxai et quia activum ovco (.a indictum est, optativus medii jure eum accentum accepit quo dvvaio signa- tur hoc est dvoto, dvotxo, non bvolo ut SiSolo, quanquam hoc quoque saepius proparoxytonon est. Pro ovvcgSs autem Bek- kerus restituit Aristarcheum ovoGctG&e. Ita verbi barytoni ovco vestigia omnia evanescunt. Praesentis ovdeo formam se- quitur futurum ovooof-iai et hinc derivata, sed ipsum non extat; nam 'Ovovxcu dxif.id^xat f.i£ftcp£xac Hes. post 'Ovag positum Musurus temere substituit pro ovaxai, quod hoc ac- centu cum xi^iaxai congruit; sin dvaxai scribimus, accedit ad ordinem verbi ovlvaf-iai, 4 ) cujus alia est significatio, sed quod utrique commune est covd^nqv quaeritur utrum ad dvr^.iai bvlva^iai pertineat an aoristus sit a thematico ovco declinatus ut coGcpQa/Liqv , £VQcxiiirjv. Utraque autem vox dvo/ucu sive dvaojtiai, et ovlva^iai sive oveof-iat (unde dv£ictQ) quo modo 4) In Manethonis loco ad Buttm. 256. allato pro opoiviq nunc ovmvio restitutum est; pro ovoiaSe Aristaen. II. Epist. VI. ovcaaSe. Cap. IV. DE CONFUSIONE TERMINATION™. 163 in uuum redigi possit, 11011 intentatum reliquit doctorum sedu- litas. Etenim illi I. C. Scaliger et alii propriam oueraiidi significationem viiidicant collatis nominibus onus et ovog (a%$o- cpoQog) cf. Doederl. Syu. T. IV. 225. hisque nostri Lexico- graphi connectunt cuvog hoiios {vipy) pretium, a quo 11011 multuni abest ovziccq i. q. oyelog. Sed mittamus conjectu- rarum illecebras. Verbi o t u6co nihil extat praeter participium 6/Liovvzeg, sed hinc proficiscitur futurum d/uooco, medium vero 6 k uoviica„ oiiel, o/jdzai non ex d/Lwoojucu contractum est, ut Matthiae censet §. 161. p. 405. sed ab ineffabili praesenti ofjico ut vetuo vsfwvfuxi. lAloco 16 xqcciw Lex. de Spir. 209. fictum est ex obliquis cdcoooficu etc. v. Diss. II. §. 3. sed sat speciosa \idetur Buttmanni opinio cum hoc verbo sumendi conjuuctum esse avaloco consumo. Nee negabitur cdcovai et ekelv tantum inter se similitudinis habere ut pro cognatis ha- beri possint. *Evoco supra rejecimus. De his breviter pero- ratum esse potuit sed sequitur quaestio sinuosior. GAP. IV. De confusione terminaiionum con- jug ationis circ umfl exae. §. 1. Quid sit cur Graeci a cptovrj produxerint verbum cptoveco, ab avdtj vero avddco et pari inaequalitate a demvov dsmvew, a Soqttov SoQTzeco, sed ab ccqlotov ccQiozcko et, ut universe dicam , quas leges sermonis genitores in onini hac ratione mutandae declinationis sequuti fuerint, id in lucein erui posse hoc minus confidimus quo frequentius eadem verba non solum in aliis dialectis aliter inflecti sed etiam ab ejus- dem sectae poetis ad eas. quas sibi quisque constituisset nu- merorum leges, varie accommodari videmus. Sed de dia- lectis quae dicenda sunt, Ahrensii doctae sollertiae reservo integra, poet arum autem quanta fuerit libertas declarabo uno exemplo repetito a caesura versus heroici ea quae spondeum habet in pede quarto — clQlgti] q?alvezo fiovlrj. Hie spondei usus perquam frequens est sed tamen poetae praesertim po- steriores hoc loco saepe verba primae conjugationis quae in 11* 164 DISSERTATIO IX. dactylum exeunt praeferunt secundae xvfiiGtee @vgg6&€ delyig Mosch. II. 117. eqiohee Kadf.Log ahjTrjg Nonn. Dion. I. 32 1. et in plurali sxv^Igtsov slloTiirjeg Oppian. Cyn. IV. 264. eov- Xeov aficpl di Tqwsq Quint. II. 547. Aliter vero Horaerus eavlct T£v%ea xala II. XI. 110. iqyofoct &7]gl eoixajg III. 449. IV. 528. iqjokcov allo&ev allog Od. IX. 401. xv^igtiov I'v&a xal ev&a II. XXI. 354. Sed idem tamen poeta, qui saepis- sirae f-ievotvag, /usvoivcovj (.isvolva dixit, in ilia senarii sede maluit [xevoiveov ponere, et b/noxXa quidera in exitu sed b[i6- xXeov ev ^syccQoiGi, quo etiam Apollonius utitur IV. 1005. et in tertia singularis SfioxXeev fycosGGiv Orph. Arg. 944. Ho- meri versui GeQohrjg — a/nezQO£7irjg exoXcpa II. II. 212. veteres interpretes adnotant Antimachum alia verbi forma usum esse wg qcc toV idQydtov htohpu GTQatog, pro quo Buttmannus Lexil. I. 158. xoXyei scribendum putat syllaba media cor- repta; quod si ille sibi permisit, nou apparet cur non xoXcpa scripserit, apparet vero causa mutatae terminationis si sic scribimus cog ()a %gz* lAQyeuov sxoXcoes /uarp GtQaiog (amiog) addita particula /.icap, qua Homerus illo ipso loco usus est. c Y7tavzcuv legitur in dorico Theocriti carmine V. 90. et gvv~ avxa in Rufini epigrammate Anth. P. V. 28. utrobique in exitu versus; epicorum, qui proprie ita appellantur, exempla incerta sunt; nam pro Gvvaviwvzoa Hes. Scut. 877. e codd. substitutum est barytonon, Gvvavxipriv Od. XVI. 333. ejusdem conjugations esse potest cui of-iaQxrjTrjv adscribitur, hoc est primae, cujus sunt certa testimonia, in quarto quidem pede rjweov II. VII. 423. Apoll. IV. 1486. Quint. VI. 341. in primo Apoll. IV. 845. 931. et 1184. qui poeta in hac parte im- perfecta hujusmodi ponit incorrupta tJqsov I. 398. vrfeov 403. Ixbtqsov 930. exXeov III. 246. dd^eov IV. 74. y^sov 93. (>6%&£ov 925. pXaGzeov 1425. nisi metrum contractionem po- scit da/upevv d 5 — IV. 1192. dissimile homerici versus exordio wxeov d' h — 11. XIV. 116. Quid veteres critici de exitu spondaico verborum quartum pedem finientium judicaverint, nihil sane relatum legi praeter quod de verbo bisyllabo mo- 1) Pari inconstantia yrsk §axzi(5$m 8 ) et Odelv Ttwlelv, pro quo Euripides i^odav dixit. Verbi expelv testes numero quam auctoritate graviores citavi adAj. p. 181. Kvy.uv supra in suspicione posui; diaQxccjiicojiievog semel in- ventus est ap. Philonem, multo superante circumflexi usu; nee commendatius est EQsvvetv. Aliorum diversa forma di- versum valet si quidem ex paucis, quae ante oculos sunt, exem- plis conjecturam face re fas est yeXav et TeXsiv kdfineiv av- S'elv Hes. aloluv quod Plato idem signiiicare ait ac nowiX- Xeiv, et aloXaxai xfj yvcof.irj Hippocr. pro nlavaxai sicut Glossographi aTiaiolelG&ai interpretantur ajionXavaoSai, sed Euripides eodem intellectu dixit anaioleiv. Alia ratione dif- ferunt avxixsyyeiv et avxizexvao&ai, nam illud parasyntheton est, hoc syntheton. Hinc ipsa rerum series me deducit in locum difficilem, quern jam olim tractavi ad Phryn. 629. de verbis parasynthetis, quae interdum ad terminationem simpli- cium aberrant. In oQvi^o&rjqav omnes Pollucis libri con- sentiunt, neque addubitavit Meinekius Com. Fr. Vol. II. P. I. 369. sed layod-rjqav et ovo/naxo^Qav nunc codicum ope sub- lata sunt; ydo&rjQav Perizonius Aeliano affinxit invito; ava- odloxo^tav in Plutarchi loco in duas partes diremtum est et quod ap. Strab. XL 520. cod. Med. praebet ftQaxvxoiiav pro @Qa%vxof.i£iv suspicionem movet librarios in liauc partem aber- rasse saepius; sed quae apud epicos leguntur evxo/nocov et xccqtjxoilwcov privilegio quodam participiis dato defenduntur ut evQvxQelcov , daxQv%80)v. c 0^ioxQo%6tov Manetho fortasse sumsit ex homerico loco ubi olim a(.iaxQo%6covxa scribebatur nunc divisum ut Ttaliv XQorxdao&at. Pro a/arj%aveoviog I'qoj- xog Theocr. XIV. 52. ex codd. nonnullis adnotatur afiiijxa- voevxog et aw%av6ovxog, quod ad af.n]%av6a)vxEg inclinat, et hoc in Anth. et ap. Oppian. legitur, sed cc/ai^avico praetulit Nonnus Dion. XL. 39. et Par. X. 21. ^EQsftodicptoGLv in om- nibus libris Aristophanis scriptum est sed apud Simocattam pro eQe^odiqjcovxeg in duobus iQefiodicpovvxeg v. Kuester. ad 8) Cum illo conspirat Waivcu (p&cctica y.ifoai, pro quo xir\Gao&ut scribendum videtur, nam (p&uvEi wHOfievog idem est quod nqoxcaa- Xct/Lipavei. Cap. IV. DE CONFUSIONE TERMINATIONUM. 171 Suid. s. ^Anenovovv. c l£Qoqjoixav non locupletiorem aucto- rem habet quam ovQavocpoixav. KoGjiwqjvGav ex uno innotuit scriptoris ecclesiastici loco. G>Q£vcmaxqv semel inventum in N. T. sustentatur autecessioue nominis qjQevaudxr^g. 9 ) In EM. 152, 30. ccrtoivw Qr t f.ia dsvxeQag Gvtpyiag — xal dnoLvaiG&aL aqjaiQEiG&ai facilis est eorrectio cmoivaG$ai. IdvctQiGxcw et oQxinedqv Lexicographi nostri confinxerunt ex temporibus obliquis, qui ad praesens primae conjugationis referri pos- sunt. Schol. II. XV. 635. to of-iooxiy-aet fiagftaQov (pipiv eivai JiovvGiog, qui haud dubie bjuoovr/Jei, melius esse judicavit; sed vulgatuin Epimerista Cram. I. 39 J. synemptosi simplicis verbi excusare videtur eGxi%6covzo ioxi devxiqag Gvtvylag' (xal yaQ alXa%ov oprjotv) ctlev b f.iooTi%aei m et similem ainbiguitatem verbi azoljuico et axol^tdco a Grammaticis com- probatam esse 1. c. ostendi. Sed et in hoc libri discrepant et omnino hunc ad secundam declinationem transitum non publici saporis fuisse raultis rebus cognosci licet. Hinc pro- ficiscor ad commutationem conjugationis primae et tertiae: e^ovdevetv et e^ovdevovv, bXoxavxelv et bloxavxovv v. ad Phr. 524. /.ivd-eiad-at et /uv$ovo$ai semel lectum apud Aeschy- lum ideoque a Schneidero addubitatum, duoque Herodoti pro- pria fiaoxiyelv et xaxa^iaQyetv , quae si saepius legerentur, ionica dici possent, sed illud semel scripsit, crebrius f-iaoxi- yovv, neque /uaQyelv alibi legitur; nam (.iaQyovf.ievog Pindari ad (.taqyovv referri potest; pro xevxovv Herod. III. 16. libri non pauci et sat boni xevzqovv praebent. Soovxcu cpevyei et 3 EGGOT]iu6vog xsd-oQv^^iivog Hes. hue referre nolo quia illud a Govg, hoc a barytono aoco declinatum esse potest ut aeGcu sive ai]Gai ab aco, dedmftiai a ddco. Nee ad rem per- tinent, quae Nicephorus Gramm. §. 135. p. 139. non specie solum sed etiam significatione distincta esse doeet: didojogog GTjuctGLCc xcov (jij/iidzcov diayoQOvg nolXdxig noisl xccg gvKv- ylag, TtoXs^Gai noXef-aoGai^ xvQrJGai xvqcogcci etc. Exemplis tertii generis prius allatis adde PQij.iovG-9-ai xal pQifiPJGai 9) Sic et vnpanccT^g, t-sivandzrig, ogxanatfis et nisi conjectura me fallit, (fiXoQXonaxris, quod in Anth. V. 161. reponenduin arbitror oln u vftni'Qu Ilv&idg — ovocc (fi'V t£ cmdiijg. 172 DISSERTATIO X. Phryn. App. 30. xviggccv et xviggovv ccvaxviGGQjGai, hoc vul- gare, illud poeticum; GTcaqyavav et GrtaQyavovv , ?£§?? et quod pro hoc legebatur Arist. Nubb. 1120. veovv, quorum illud peculiariter de renovatione agrorum dicitur, hoc universe ; homericum axi^iav et judiciale aTifiovv. *Eyyvav et eyyvovv cognata quidem sunt sed ita ut in altero magis vis nominis eyyvrj apparet, alterum autera, quod eyyviovv scribi solet, pro eyyvaliQeiv ponatur. Sed f,ieGeyyvaG$ai, et /ueGeyyvovGd-ai discerni non possunt. Alia in diversis dialectis domicilium habent: Ivav et ivelv, ?]Ggccg9cci et eGGovGd-ai, avxiav avxia- Gdai et avxiovG&ai, quae ionica sunt, doricum vero xoivccgccl v. Ahrens. Dor. p. 182. Horum omnium in utraque conjuga- tione eadem est potestas etsi nonnulla a diversis partibus orta sunt, rjGGaG&cu ab fjGGcc, eGGovG&cu ab sggcov ut elax- xovv, (Aeiovv, caetera supra allata. Praetereo multa, quorum aut exempla rariora sunt quam ut significatio judicari possit ut 6q)Qvav et dcpQVOvo&cti, vrteQocpQVovG&ai , Koiaxai lega- ted et KoicoGaro xa&ieQwGazo, Hes. aut scriptura non satis explanata. l °) Sed non praetermittere possum dyiovv et drjiav. Etenim homerica dqwcov et drjiocovxo summo jure non ad Stjiccio referuntur sed ad Srjioco, quia apud poetam Idfiovv et di]0)Mvxeg legitur saepius, nusquam vero drjiaei, dijiaqv vel simile quiddam ; neque dubitem quin Quintus indidem traxerit dTjtocovza VII. 554. Apollonius vero non solum drjovvxeg dixit sed etiam drjiaaGxov a 6?]idco declinatum; hoc autem a dijig et drjlco duci potuit Ut a drJQig drjQico drjQiaco, a f-irjvig /taj- vico [irjviaco, vel etiam a drji^co (dal'Kco, GvvdafQco) ut aq)Qitco ayqiato, xanvl^co xanviato, /naGxl^co (.laoxiaco. Verum non drjioojvxo solum per se ambiguum est utri conjugationi attri- bui oporteat sed etiam nonnulla alia eodem modo dilatala, quae priusquam examinem, de hac epenthesi disserendum est copiosius. Nam Thierschius in Gramm. §. 220. pro operis amplitudine in homericis substitit exemplis. 10) Pro TQuxco/uevog Maneth. I. 160. Riglerus rQvxovf-ievog scri- psit, pro zdvuaofAdL Eur. Hel. 950. Hermannus idvajGo/ucti, quod Euri- pides ab epicis mutuatus est potius quam ut edvaadai fingeret. Si tamen ilia sincera scriptura est, exemplum sumsit a doivnaofxca et noivaao^iai v (9! d Phryn. 204. Cap. V. DE DIECTASI. 173 CAP. V. De verb ovum secundae et tertiae class is diectasi. *) §. 1. Verborum in ato derivatorum notum est apud poe- tas epicos tres reperiri formas, integram, contractam et ex contract! one dilatatam; quarum altera omnibus verbis con- cessa est l ) reliquae non omnibus. Ac primae quidem per- sonae tria sunt apud Homerum exempla, unum integrae formae vcusTaco Od. IX. 21. duo dilatatae (wteoco Od. XIX. 72. et ysloco Od. XXI. 105. quae non fortuita videtur differentia sed usu quodam sancita ; nam vcaexdco etiam Nonnus dixit XXIL 95. vaiexdeig Opp. Hal. I. 411. vcaezdsi Apoll. III. 313. Norm. XXIV. 25. XXVI. 239. XXXI. 52. vaiezdovai Horn. Hesiod. H. H. in Ven. 259. Opp. H. I. 114. Dionys. 822. vcuerdwv Noun. III. 363. XX. 240. vaiezdcov per omnes casus ii, quos nominavi, poetae nullo alterius formae vccltocq, vais- idag etc. interventu. Ex quo perspicitur cur Grammatici ho- mericum vaiszacoocc , quod nemo posteriorum imitari ausus est, non ex vaiezocooa sed ex vaiaidovGcc conversum dixerint trope dorica. Quanta autem est hujus verbi in una forma stabilitas, tanta religione Homerus verbum eav continet in altera; nusquam enim edetg, Met, eccf.lv reperitur sed ubique edag etc. 2 ) nisi metrum contractionem poscit. Verum ean- dem esse etiam aliorum quorundam constantiam, exemplis plu- rimis demonstrari potest; quae ne mole sua legentes obruant, per classes distribuam. Prima continentur verba homerica, quae a posterioribus perpetuo usu celebrata et semper eodem *) In seqq. omittam notationem locorum, qui in Thes. indicati aut omnibus noti sunt. Et compositis praepositiones, ubi nihil ad rem pertinent, detraham. 1) Nimis scrupulose Wernickius ad Tryph. 6S4. Neandri, inquit, correctionem yoaiv epica dialectus non accipit. roaivisg Homerus dixit, yoaiacc Theognis 264. neque ullum est verbum, quod contrahi non possit. 2) Hoc iday, sicut ciyaaGftcu et uhuxaad-ui post Homerum in de- suetudinem venisse videtur. 174 DISSERTATIO X. modo scripta sunt; ex eo quidem genere quod Grammatici epenthesi subjiciunt, haec: ayoqdaad-ai Hesych. rjyoQocovxo Apollon. Noun. XXVII. 243. aayalda et aoxalocooi Nic. Al. 124. Orph. A. 644. et saepissime Apollon. Quint. Nonn. ya- vocov et yavocoaa Oppian. Anth. yeXoco Anth. Pal. X. 71. Plan. CCXLVII. yeUcoGL Gallim. Dian. 149. Nonn. XI. 283. XX. 62. et aliis locis, yeXocov Orph. Arg. 445. Nonn. XI. 98. XVII. 247. Musaeus 67. (ysXdcov edit. Basil.) yeXocovxeg Hesiod. Nonn. XV. 119. XXX. 119. yeXocoGa XV. 304. XXXI. 82. Anth. VII. 668. IX. 447. quibus praeter doricum yeXdoiGa Theocr. I. 95. unum repugnat yeXdet in epigrammate ignoti versificatoris Corp. Inscr. T. I. n. 1147. nam quod pro ye- Xocovxa Anth. VII. 59. Planudes ysXdovza scripsit, auctori imputari non debet, rXavatocov Hesiod. Quint. VII. 488. Noun. XIV. 84. ylavxwcoai Oppian. Sa/twcoGc Quint. V. 247. 6a/nocov- xai 249. dsixavocoGi Arat. edawavocovxo Apoll. dyqiocov Quint. IV. 177. Opp. Cyn. II. 246. Nonn. XVII. 253. tyQwcovzca Apol- lon. sllvq)6cov Hesiod. Nonn. VI. 148. XXX. 81. sQVKotvotov Quint. VII. 18. €v%gtocovto Apoll. evxsxdaG^at Oppian. $al- Ttiocov Arat. iG%avaav et lo%avocov Nic. Th. 471. Opp. H. I. 287. Dionys. 778. Quint. II. 339. aay%aXda Quint. II. 652. Opp. Cyn. I. 506. xay%aX6ioGt III. 80. xay%aX6cov Apoll. xa- itjtiiolovto Quint. IV. 404. xQejLiocovxo Nonn. XX. 173. xvxocov Nonn. XXIX. 168. XajiiTtexocov Hesiod. Apoll. Maneth. Sibyll. III. 22. la^nexocoGa Orph. Lith. 89. Xmocov Callim. Nic. Dio- nys. Quint. Opp. Cyn. IV. 129. et al. f.ir]xidccG9cu et iii]%a- vdaodai apud eosdem, na^cpavoiooi Dionys. 530. et saepis- sime participium na^avotov Quint. VII. 2. et alii, (wtvocogi Nonn. XXXVII. 405. qvitocovxeg Quint. IX. 373. Nonn. X. 272. XVIII. 354. P. Silent, in Anth. IX. 658. (wnocoGa Nonn. III. 92. TQvyoo) Anth. V. 227. xQvyowfisv Nonn. XLII. 297. xqv- yoWXII.238. &$ Mus. 161. evdcocov Arat. Apoll. Opp. pro quo in Thes. perperam evdicaov scribitur, xazycpwiov — ocoaa Quint, et saepissime Nonnus, 3 ) y.edocovzai Apollou. IV. 500. xelaiviotoGi Opp. y.e- Xaivioojv Xoun. anQoxslotiviocov Horn, xsl.aivlocooa Io. Gaz. I. 354. loyocoGL Quint. III. 76. loyocovzeg Opp. Cyu. III. 454. Tryph. 187. iivdotoGL Xic. tivdocoGa Apoll. 7i?mS6cjgcc Apoll. Nic. GcpQiyaa Opp. Cyn. III. 308. pro quo Schneiderus GCfQiya iucuriose edidit, GcpQiyocovzeg Christod. 105. GcpoiyocoGct Apoll. III. 1258. Noun. I. 352. XII. 317. §. 2. Non exiguus est uumerus verboruin quae ab aliis aliter ac ne ab iisdem quidem semper eodem modo formautur. 3) KairpiiU'ivii Paraphr. XX. 13. vel pro yair^iocovri scriptum est vel pro y.rricoTiiocovTi , quo Quintus utitur, Idem vitium in Dion. XXXY1I. 701. correxit Herniannus. ' 176 DISSERTATIO X. Homerus quidem uno modo avtioio, dvzwcov, dvzidav, avxi- (xclgSe locis plwimis et aequaliter plerique insequentium Nic. Th. 77. Arat. 1014. Opp. H. II. 325. III. 242. Quint. III. 59. IV. 191. Nonn. VI. 25. et all. locc. eademque forma Apol- lonius circiter vicies usus est sed idem bis, quod mirum, pri~ mitiva avzidei IV. 1675. et dvtidoizo II. 804. quicum discrepat avTiouKo I. 470. Ejusdem inaequalitatis reus est Lithicorum auctor, si d/ficpacpdeig scripsit 522. et dfiqjaqjowv 248. aiicpa- (paaodat 187. quae verbi forma ab Homero prodita multo plures habet testes d^icpacpdag Nonn. XXIV. 298. acpowoi Opp. H. V. 239. acpouv Anth. XL 366. Quint. IX. 246. Nonn. XI. 168. acpocoocc XLI. 406. Christod. 109. Homerica fiioiovzai et fiiiyazo adoptarunt Apollonius et Oppianus Hal. II. 48. III. 284. sed Nicander Al. 361. anteposuit integrum fiidoio. Pro fioaovoa Coluth. 329. Bekkerus recepit codicis Mut. scriptu- ram ftootoGct, idque unicum verbum est, cujus regulam a gram- maticis traditam invenimus: zdg f,i£TO%ag zwv zrjg uQcoz^g Gvtyylccg ol ^'Icovsg diaiQOVGi, qiQovcov cpQovecov' powv de ovx edeXei diaiQ£LG&ai' zee yaQ zrjg devzsQag cpevyovGi zrjv dtaiQBGiv rclrjv ollycov Joann. de Dial. 374. qui quod de podwv dixit, idem valet de ceteris inclinamentis ; nam Home- rus idemtidem fioda, fioocoGi, fioocovza, et ad hoc exemplum ceteri Arat. 1003. Nic. Al. 457. Bion. I. 24. Apoll. I. 1272. Quint. I. 322. FodovGi, quod Wellauerus Apoll. III. 395. ex potioribus libris pro yodaGi (sic) reposuit, congruit cum ho- mericis yodoi^iev et yodoize, nee discrepant yodeig Anth. IX. 70. yodst Mosch. III. 88. Opp. H. III. 407. et doricum yodovzi Mosch. III. 24. a quibus dissonantia sunt participia yoocov, yoowvTsg, yootoGa apud eundem Homerum ej usque sectatores Quint. VII. 342. Nonn. XI. 355. Anth. IX. 481. Sed pro yoocoGa Anth. VII. 467. in Plan. yodovGa scriptum est. Pro 6l%6wvzl Arat. 512. ante Vossium legebatur Sixdovzi, cui et libri re- fragantur et tria alia poetae exempla. Homerus uno loco Od. VII. 319. utitur participio elgsldcov et i^eldcov sed aliter infinitivo lldav^ cujus supra decern sunt exempla; ad Od. VII. 319. ubi Hocogl vulgatur, adscriptum est zivig eldwGi dvzl zov slavvcoGi de qua subjunctivi forma postea dicetur. Quae vett. edd. Hesiodi praebuerunt ildeiv et ildovGi, nunc Cap. V. DE DIEGTASI. 177 exemta sunt, sed post eum haec forma increbescit sldca Apol- lon. HI. 411. sldst Anth. XIV. 14. elaovoi Maneth. VI. 634. Sibyll. III. 239. elacov H. H. in Merc 343. Tryphiod. 625. ikdovieg Arat. 1111. Apoll. II. 80. et 375. Man. VI. 407. llaovoa Emped. 343. Callim. Lav. 141. rarius elda Anth. Plan. 336. elotovreg Opp. H. V. 242. 260. 389. Cyn/l. 267. elocoGL II. V. 435. sed idem in utroque carmine etiam altero utitur eldei II. I. 203. IV. 378. eldouv Cyn. IV. 72. eXdovzsg II. III. 574. quibus in locis nulla est librorum differentia. Praeter Iq&v et eqccg&cu poetis consueta sunt bqccco Bion. XVI. (XI. Mein.) equovgl Opp. Cyn. I. 238. sed tertiae ra- tionis unum habeo documentum eQvio oq/utjv IXn^avov Hesych. ex poeta epico sumfnm videtur, qui vel Grpiiooyvio scripserat id est 0Qf.ir\v llapfiavov iov OrjTTSO&CU Vel t)7IlQ(OyTQ. Cap. V. D£ DIECTASI. 181 et Antipatr. et xoqgweiq Orph. Lith. 492. cui dubito num recte xoQOijeig substitutum sit; 5 ) homericunique z£L%ioaig a zel%og multo potius quam a zeiyjov derivatum TiXeovao^wt zov i EM. 756, 17. 6 ) desiderativae autem potestatis verbuni ab illo loco alienuni non esse ostendit cpvzafaai yvhlwcooai Arat. Koqwcoeig certe repugn at Grammaticoruni praecepto adjectiva in coeig exeuntia autepenultimam longani habere 7 ) quae syllaba apud antiquiores quidem poetas in primitive hoqvvt] semper brevis est ac si in xoqvviosiq et xoQvviaav producitur, necessitati servitum esse apparet, sed pro xoqv- vwevzee, si nihil aliud suppetebat, adriv xoQvvevvza dici po- terat ut Icozevvza. Pro ioxcczdcovza non uno in loco scribitur ioxazoevza damnatuni Bernhardio ad Dion. v. 65. et Meinekio ad Theocr. VII. 77. neque ego usitatum fuisse defeudam; 5) Agitur hoc loco tie lapide cui in epigraphe capitis nomen est xoQvcfco^Tjg , quae terminatio consiietiidiui propior sed vis eadem est. Sic se habent dvoetg et d-vcodyg, &olo€ig et d-okcofyg, davajoeig et &a~ vaicodr\g etc. cumque poetico illo y.OQvviUig, si Hesiodus ita scripsir, congruit y.0Qvvi6di]g apud Theophrastuiii. 6) Similiter iota abundat ante ferminationem secundae declinatio- nis (fon'ixiovg Aristot. de Col. V. 795. a. 2. et paiQayiovg. 7) Elcufcoeig montis nomen in codd. Aristot. rectius scribitur EXcc- tfoug ut Ilv'&ig, 'YipSetg. In Epim. Cram. I. 12. EM. 34, 39. et Gud. toajtig aut in ioioiojsig mutandum aut prorsus delendum est; quis enim credat Grammaticos, quum 7T)]l(6sig vel corcoeig afferre possent, voca- bulo ignoto et regulae contra rio usos esse? Nee ulliun ejus vestigium apparet in praeceptis antiquorum Herodian. n. JHov. 14. Exec. Cram. III. 401. JCeocoetg xsocosggcc Theodosius commentus est Giamm. p. 08. Azywtp vXoideg tSoicomdsg Hes. literarum ordo indicat Xeyoev scriben- dum esse; quod sequitur AeyoiGug xaiazaiftio&sig hue mutandum vi- detur Xtyoe aaag yaTaxoi/iiiGftziGccg, a Xiyogut &vog ftuostg, yqvog y.QvoEig. In Nonni Par. (non Dion.) XVIII. 127. tldov tycb davdQcosviog bfiiduov IVJo#t yr t nov , Passovius tycb expungens duos in principio spondeos compegit, quod Nonno inausum et intolerabile ; nam i\ueiojv ncag ovzog IX. 95. non sic scriptum esse oportuit sed ut XIII. 128. vvv TTi'.'ic, I'.vdQo'mov. Wernickius correxit elSov iyo) dgvoeviog. Nee alie- uum fuerit udov Sr\ dovoeviog vel dQOGuti'Tog. Non magis probari possunt t\uuJQoj£ig et divcoeig, quae edd. vett. Nicandri et Eurip. prae- bent; nam eadem adjectiva in qeig et ojftg terminari non constat. In Nonn. Dion. XXX. 56. editionum vett. una Xvggwsvu, altera XvoGqei'Ti, Graefius XvGGomva. 182 DISSERTATIO X. nam ab ayxvlog quidem et similihus propagantur ayxvXoeig, @qoto£iq, dovli%6eig, daidaXoeig, xa^jivlosigj Xaloeig, fie- Goeig, f-irjfavoeig, ^svoeig, o^Qt^osig, vrjriLoeig^ sed ab £G%a- tog ea%axiog ut ab vaxatog voiccTiog, ab aliis eodem modo terminatis f-isaadnog , devzaTiog, veiaziog, Sooecziog. Pro a%Xv6avTi Arat. 912. duo codd. a%lvoiovTi praebent, quod Vossius praefert ; GsiQiosvvog Opp. Cyn. IV. 338. Schneiderus, quia alibi non invenerat, in oeiQiowcog mutavit, xIlobvtl Nic. AL 110. in %Il6cjvti sed hoc auctoritate codicum, nam ad sententiam utrunique pariter aptum. In Ther. 252. %ei- f.ieQL7] 'QalowGct xalaQa si scriptum esset ^cdoeoaa, tantum- dem valeret; ac nescio an hoc interpretatus sit Scholiogra- phus %ioviQovGa tognsQ xQvog 'Qaloev. Pro fiqo%ov dyxoveovra Maneth. I. 317. Schaeferus dyxovoevza optavit, Riglerus ay%o~ vocovza. Tryphiodoro 343. Wernickius e cod. restituit yyo- ocoGaP %(xqlv ojLi@Qov pro %voo£GGav. Sibylla si saperet, non dvvafxig cpXoyeovaa se scripsisse affirmaret III. 72. sed cplo- yosGGa. §. 3. Trium formarum, quas verba secundae conjuga- tionis per vices alternant, duae modo concessae sunt iis quae in oco exeunt, contracta et distracta; quae vero contractam natura antecedit^ non legitur nisi forte in duobus modis obli- quis ; ciqoovgl admisit poeta deterrimae notae Gregorius Naz. Carm. II. 43. Aratus vero certissime non tvtcoovgl scripsit, quod Vossius ei tribuit v. 169. (171.) sed diphthongo ov in a) corrupta vvnocooi, ut Eratosthenes Fragm. p. 144. ed. Bernh. uvqocogi, Apollonius I. 196. uqoiooi, Callimachus Fragm. GLXXXIII. eodem intellectu cpccQoeoGi, Dionysius in Bassaricis ap. Steph. s. JaQGavta — rcinla yvvalxeg xqoxoco- glv id est xQoxag sftfidllovoi. In passiva forma aGTsgocov- tai Arat. 548. et dijiocovTai apud Homerum et Quint. IV. 244. Nusquara vero aqoetg, aQoeiv vel simile quidquam. Partici- piorum nominativi ccqocov Hes. Opp. 448. (Iwwv Anth. XV. n. 41. tv7tocov Nonn. VI. 21. loann. Geom. Paradis. XL VI. 433. per se ancipites si ex indicativo, ut par est, aestiman- tur, non ivtslelg sunt sed ex contractis orti. Et hinc pro- ficiscuntur obliqui ccqocovtcc Nonn. IX. 236. dr^ocovxa Quint. II. 397. iieGowvTct Maneth. IV. 65. cf. Praefat. meQocovti Cap. V. D£ MEGTASL 183 pooj in Gregorii epigr. Anth. VIII. 91. Jacobsius interpre- tatur menli quae dat quasi alas ut a nteqoto ductum; Mu- ratorius vero mEQoevTi edidit. Reliquorum modoram exempla ita rara sunt ut regula non appareat. Subjunctivum non con- tractum aQorjq legimus Hes. Opp. 479. sed codd. praebent optativum diectasi effectual ccqocoq. Hoc Hermamius appro- bavit, cui non opponam quod Goettlingius infert, Graecos hac optativi figuratione non usos videri quia eadem sit subjunctivi facies. Etenim hac ambiguitate etiam tenia persona numeri singularis laborat quae in tribus modis eadem est. Neque non dubito mini modi diil>ilativi secunda persona in oyg exiens reperiri possit. Interim optativum quoque hujusmodi demon- strare non possum , nisi forte latet in Nicandri Ther. 81. el liTcooig evrjQea yvla. In cod. Paris, scriptum est lm$yg quasi optativus verbi lirtdco atticus. Id autem admitti nequit quia liTicuo habet intrausitivam siguificationem tov hrcaQov shcu, hie autem locus flagitat activum ungere. Quocirca aut Iijioolq scribendum, quod Schneiderus ex compluribus libris recepit, aut, si optativo forma nativa non conceditur, fartoyg a verbo linow, etsi hoc alibi non invenitur sed XmaLvto et liTiauo. Si lircocpg legeretur, is subjunctivus foret similis Aristarcheo ootpg, si Xinwg, alteri Aristarchi scripturae oacog v. ad Buttni. 296. Verbi medii optativus est %olcpio Theogu. v. 325. pro %oXoIto, ex %o16olto contractus ut xi/ufao. Multo crebrius sese offerunt secundi ordinis optativi per omues tres formas vagautes; frequentissime quidem primae vaiezc'coig H. H. in Cer. 39. sqcIol Opp. Hal. III. 49. llaot Man. VI. 711. yodoif-iev Horn, yodoixe Anth. VI. 237. Iqc'colte Callim. Fr. CVII. yodoiev Horn. yodotoOe Mosch. III. 3. xqo%aq>6mvra Cur. Acut. II. 3. 267. yavoojvzsg Sign. Dint. I. 8, 94. fiii%avdao&ca Hipp, de Humor, p. 124. T. I. (wrcocovza in Aristippi epistola dorice scripta IX. p. 16. ed. Orell. et tertiae conjugationis a&oafrii id Anonymi Dissert. III. in Opusc. Moral. Orell. 222. ut ea oniittam quae Buttuiannus ex Herodoto attulit. Res tamen dubia propter crebras librorum discordias et raulto frequen- tiorem coutractionis usum, a quo cur aliquoties discessum sit, causa nulla apparet. Interim poeticae quoque figuratio- ns ratio explicari non potest; nam quo loco illi eloco, sldag ponunt, eodem conyeniunt eldto, skdsig, et yicissim quae ne- que integra versum intrare possunt ut eldouev, neque con- tracta ut e&lai/tev, e&kcae, his illud fomentum non adhibent, CAP. VI. De verbis in fit. §. 1. Ad multiplies illas thematis iuterpolaudi rationed accedit trausitio in earn conjugationis formam, quae a Tecli- nicis tertio censetur loco. Hujus tres sunt terminationes rjf.it, co/tu, vf.il, omnes illae verbis adjuuctae et duae priores puris quidem praeter dlKco dluifica, nam a%vdadr][u 1 ) et si quid hujus simile Aeoles finxerunt excludit operis dispo- sitio et ordo praescriptus. Sed verba in vf.ii alio loco ab- solvi in Diss. XI. §. 4. De reliquis , quae olim praelibavi ad Buttni. p. 70. hoc brevior nobis sermo erit quia omnia eadem via decurrunt a verbis vel barytonis vel perispomenis. quorum nonuulla permanserunt integra, pleraque dici desita sunt sed cognoscuntur tamen ex modis temporibusque deri- vatis. Ex barytonis igitur primae conjugationis duo in r f fii deflexerunt dew dideco didr^ui, cujus unum legitur tempus iin- perfectum idldip, et S-ecj zi&ia zld-r^iu, totideraque in di- phthongum contracta sw elfit et eliu, cujus prima positio so* eo non extat in sermone graeco. Multo plura vero a secunda, quorum nonuulla afferunt EM. 202, 20. Cram. IV. 210. nlm 1) Circumflexo axyu£ita nihil habeo quod componere possim prae- ter dubium illud {.nitfoaa&ai. Nam di&o ? ( «c« diversa sunt. 190 DISSERTAT10 XL mf-t7rli]f.u, %Qio xi%Qi]fii, ttittqco Trinorifxi, quorum primitiva praeter xqcxco e nostro conspectu oblitescunt , turn fiiftrjfu, TitQijfii, SldQ7]fu, nisi infhritivus aTrodidoavai, ubicunque de- prehenditur, in cmodQavai mutandus est, et medium "mafiai, cui convenit aoristus mag, sTrxazo sed epsilon praevaluit in antepositis Trsxoftai (jrxico) tzxsqov. Eademque utriusque vo- calis vicissitudo cernitur in aliis conjugatorum cpqico cpQeig sfimcpQccvai, quod codd. optimi Aristotelis praebent, xixqcxv xixqavai xsqioai xsqstqov v. Diss. V. §. 4. Adnotam. et non- nunquam etiam in iisdera sfinmlsei Herod. VII. 39. 2 ) sfmi- nlslg Hippocr. de Morb. II. 226. T. II. et alibi v. ad Buttm. 274. ifiurnQslg in tribus codd. Herodoti convenienter etymo sttqss sive sttqeos, tzsqSco etc. De duplici verbi cpr}fil et i)fd themate quid Grammatici opinati sint, loco hujus rei pro- prio dixi Diss. I. §. 8. — A verbis tertiae declinationis He- rodianus n. Mov. p. 23. docuit unum esse didcofxi, ipseque Choeroboscus Cram. IV. 342. non ignoravit ylyvcofu, xixqcofu et cetera verborum defectivorum complementa ab Artigraphis introducta esse. Idem Herodianus Ifii, quod Apollonius as- sumsit propter Ixrjv, 1'jli£v>, Yvai, ingenue repudiavit argumento baud invalido quod verba, quae ancipitem in stirpe habent, nunquam in fii traducuntur; nam IIivv/lisvt] owenf} Hes. in- dicative destitutum est, sqvxo Hesiodi praesenti. Itaque etiam ab iw mitto non potuit derivari Ifu, sed deverticulo opus fuit, quod praebuit paragogum leco. §. 2. Sic ipso rei ductu pervenimus ad alteram classem quae ex paragogis in sco et aco nascitur. Lexicon de Spir. 204. Uco Trifirrco acp 3 ov c tt]fu. Schol. II. XII. 70. dsov soxi to dlco fiaQVXOVov ttoXv tlqoxsqov TrsQicmaoSai c lva CCTrOZS- Xsorj to dh]fu, s^ ov xb ivdisoav xai disvxai. Quemadmo- dum igitur in primo genere verbi barytoni vocalis thematica cum ea quae terminationem meram et simplicem ef,u ofu or- ditur, in monopbtbongum cogitur, sic in hoc alpha et epsilon paragogicum. Sed disco tamen non reperitur et omniuo duo modo sunt quorum triplex species demonstrari possit, unum 2) Hoc retinuit Dindorfius in loco ipso sed in Comra. de Dial. Herod, p. XLII. quae commodum affertur , omnia ad unum exemplum scribi jubet. Cap, VI. DE VERBIS IN pi. 191 am } otsa) et arjfii, quanquam cceco quoque tollitur imperfecta diaei in didi] nmtato, alteram ico nude compositum dcplet et alia v. Diss. I. §. 4. Uco v. Diss. VI. §. 1. et irjfii, quod lion prostheticum iota habet ut 7ot?]/lil et mxa/nai, nam hoc con- souis niodo antepouitur vel simplex vel cum consona verbi prima coujunctum , sed nativum, nisi origine prius fuit sS, cujus simulacra sunt futura ijoco , ctvrjoco, dvhco. Haud dis- simili ratione cum S-eco (xid-rju) constat Qlr^n no no, 0z/~- oai nottjaai Hes. 3 ) cujus praesens non aliud fingi potest quam S-ieio. Ex iisdem vocalibus confiata sunt euo to no- qecoi-kxi et alia, quod si interius scrutamur, relinquitur unum elementum vel epsilon k'co vel iota iio, v. Dissert. I. §. 4. sed harum vocalium utra principalior sit, haud satis convenit. Ab illo derivatum est imperfectum Elev Itioqsvsxo Hes. xa- xeisv Hesiod. Sc. 254. et EYrn.a nooevoiica Hes. quorum se- cundum tainen alio mutat Hermannus, primum et tertium non suo loco scriptum est sed post ElSvcpallog h. e. 3 I$vqj. et facilis correctio I'ev et fyfii, cujus certum indicium praebet infinitivus livai et optativus lelrp Horn, miims certum medium l'e/.taj. Id euim plerique doctorum praeeunte Brunckio "efiai scribunt quia id non tarn eimdi significationem habet quam appetendi et properandi v. Goettling. ad Hes. Scut. v. 65. et qui laudantur ab Ellendtio in Lex. Soph. T. I. 507. Veteres vero ntramque eidem assiguant verbo et hinc etiam nomen diptoton lozijg repetunt, Iotijti 6o/ufj nana to Ikvai Sell. II. XIX. 8. iozijTi ydftcov — noneia , rjyovv Iv ovvodco yd/iicov nana to livai Sch. Aesch. Prom. 558. loxijq nana to Yeo&ai EM. 473, 7. nee dissentit Herodianus n. Mov. 33. etsi nul- lum extat nomen in oxrjg a verbo traductum v. ad Buttni. 419. — Ksifiai veterum nonnulli e xeofiai sic ut nlelv e nUov contractum, alii ex xslofiai concisum volunt ea ratione qua oYot-iai oifiai Cram. II. 146. Buttmannus vero I. 492. perfectum esse statuit reduplicatioue privatum xexsifiai, cui 3) ""E&iy/.tv tnohpav , tup ov xal Oa'aig rj noirfiig naQ y IdXxaiia EM. 319, 30. QtirjQ TTQKZTrjg Hes. Si Sauj t ui scriptum esset, cum tirjut conveniret. Pariter fluctuant lavov , tlctpov , luvov a simili principio 2w avpvui diicta, et 6aog dio^ucu SeCofxai. ''Irjzrjg ro^6rr]g , iofiokog Hes. si et spiritus et accentus recte se habet, compositum est ut taya'irjg, si trjirjg scribimus, cum Xr\ixi (lt](7oj) convenit cf. Proll. 397. 192 DISSERTATIO XL adversatur accentus participii. Mihi subesse videtur xeco, cujus participio utitur Homerus oqgo xecqv, xaxxelovzeg sftav co intellectu quo interdura Icov dicit hoc est pro futuro; me- dio xsovzai idem utitur etAlcaeus. Repudiatis quae ab hoc xico uno gradu absunt xrjfit et aelf.ii evitatoque paragogo xesa) per circuitum perventum est ad xelfiai ex xhf.Hu contractum, cujus activa forma foret xe^fii. Haud aliter Choeroboscus Canon. 667. Cram. Oxon. IV. 381. Paris. T. IV. 22. et 29. Sch. Theocr. I. 48. explicat correlativum ijfiai, quod Butt- manno perfectum verbi eco videtur: egtlv eco xal xeco (3ocqv- zova' zavxa nEQiGntofiivtog yivsxai eco xal xeco , eha ex xovtcov yivezai naQaycoyd slg fit erjfii xal xerifii xal Xoirrbv 6 rta$i]Tixdg evegtcoq h'eftat xal xazcc xqccgiv fjfiai, urj ds elg %r\v ei dicp&oyyov xEifiai. Haec manifestum est xaS* vnoGxaGiv dici, namque nullum esse verbum primitivum cujus tres sint literae extremae eeco, illos certe non fugit. Eorum quae alpha in primordiis habent vestigia impressa sunt tem- poribus obliquis. ^Enqiafiriv, quod aoristi locum accepit, na- tura imperfectum est verbi Ttglafiai, cujus activa forma non ea esse potest quam Apollonius ponit 4 ) sed TtQirjfu et hac ulterior tzqkxco. nQiafiai vero et synonynion tieqccco (tveq- vafiai) eodem modo inter se comparata sunt, quo EQafiac et eqccco , nisi quod illud earn speciem habet ut ex aeolico neQQafiai ortum videatur quo modo IlQlafiog ex nsyfafiog extitisse dicunt. Jedfirjv sdoga&v {edoxovv) Hes. et home- ricum deato vel ut alii scribunt doazo, non aliud protypum habere potest quam derjfu et dorjfn et longius prospectantibus deato, dodco* nam ex deco doco nascerentur dijfn Ss/nai, dcofii 66/Liac, quae ne fingi quidem apte possunt. Scrupuli plus nobis praebent duae Hesychii glossae KLaG&ai xelo&ai et Kiaio exlveLxo, in quibus si omnia integre et incorrupte scripta sunt, duo exponuntur verba sono eodem, intellectu contrario, unum cum xico xiveco coujugatum, alterum cum 4) De AdV. 612. rw fjdw to r\§T\v naQazeixai xal adr\v xal naoa Thiv eig f.ii /?i/577/.» fiudr\v , I'rjuc aidr\v xal avidriv Met ovv naQcc to 7iQia(XL 7iQiadr\v, quod si legeretur uspiani, non cum $adv\v comparan- dum esset sed cum /uiyddrjv } nam alpha ad terminationem pertineret non ad stirpem. Gap. VI. DE VERBIS IN pi. 193 xelfiai ejusque themate xiijfu. Hinc xlrjfti effingi potest ut &lrjfM, et Hiatal. Sed si quis aut xelad-ai in xivelodai, aut Ixwsho in exeixo verterit, utrique glossae unum ideraque verbum subest. De h'co, £«a>, ffyfii quae veteres commentati sunt retuli in Diss. VII. §. 1. §. 3. Tertiae classis fundamenta posita sunt in verbis primitivis, quorum cousonae stirpis ultimae terminatio non proxime adjuugitur sed interposito alpha brevi hoc modo: IX — d — co (ildofiai) c tlr t f.iL (Uafiai) cujus supersunt modi obliqui c tla&i, 'Ildvzeg i^i'lsvofievoi, c I?moxc iXecp Hes. ut eoxaoTi, quanquain hoc etiam cum fiefidoxsg componi potest; la — a, — co, j lgt]lil quod Doriensium proprium est excepta tertia I'aaai, et media ayaiiai, eqafiai, xQif.iaf.iai, nixafiai, dvva- fiat, quorum postremum primitive circumflexae conjugations caret, omnibus deest thema barytonon praeter unum nixofiai, unde ttstccco et nixaiiai quod doricum dicunt Cram. IV. 339. JiLTtfiai si ex synonymo dicpdto aestimatur, a di£dco propius abest quam ab aeque insolito di'Cico, sed xiystg, quod meta- plastis adnumeratur, ad verbum primae declinationis pertinet. Et SvLvrjfu, Svi] t uEvog, covr^nqv , nisi extaret vox media 6vL- va/nai, ad bvico revocari possent unde ovela-d-ai, oveiaQ etc. derivata sunt. Quae vero a verbis hujus conjugationis usi- tatis originem trahuut awijfii, xdb]jtu, cpilrifu etc. quia gen- tiliciarum dialectorum finibus coercentur, viam nostram non attingunt. Tertiae classis unum superat exemplum ovoaai ab ovoco, ovcofii. Disputationem consummant septem verba in aco exeuntia quae vocali connexivae adjungunt v, dafidco da- (.Lvdco ddfivrjiiL, xeqdco xiQvdco xiQvqfii, xQSfidco xQrjfivdco xQjjfLivrjjui, neldco mXvdco rtttvrjui, Tteqdco TiEQvdco nsQvrjfii, nexdeo mxvdco Tilxvrjut, oxeddco 5 ) oxedvdeo Gxidvrn.it. Nulli omnium simile est fidgvaf-iat, cui nee barytonon verbum ante- cedit, nee perispomenon. 5) Zxtdowvicu tres codd. praebent Apollon. IV. 500. oxiSvata et netuo) auctoribus idoneis carent. Lobeck. Technol. 13 Pars altera* De verbis barytonis, CAP. I. D e p u r i s. §. 1. Verba in auo omnia a prosa alienala sunt praeter TiaXaico ttccqcc to ndXXto rj and Trjg 7iaXdf.ir]g EM. 647, 21. vel verius dnb Trjg ndXrjg. £>Qaiovei, quod olim scribe- batur Hes. Th. 903. et codices redarguunt, unde conevovoi assumtum est, et ipsa natura hujus terminations, quam sem- per brevis antecedit antepenultima dr/ako, loauo ceteraque ad Buttm. 59. adnotata, quae poetae Alexandrini frequentant non relicta interim altera terminatione , cui Nonnus et sup- pares favent. Haec a verbis secundae declinationis pro- ficiscuntur: tov xedco ov (.tovov to xedd'Qco nctQaycoyov tog tov loco to iodtco ctXXa xai to xsdaico TtQog 6/lioi6t?]tcc tov laalco 7iaQ° lAgctTcp Eust. 140, 27. Xco XiXalco cog xeqco xeqcxLco Schol. II. XV. 317. cog xeqco xeqccIco, ttsqco Tt£Qtxlco 7 ovxco XiXco XiXaico xaitt ntxQctycoyrjv EM. 566, 3. Epim. Cram. I. 259. qui pro tieqlxUo fortasse xsdaico posuit, nam illud non dici solet. Neque cognitum habemus XiXdco sed modo yLiXu tp&ovst *) £Tu$v(.i£i Hes. Bi^aw/nsvai id est pifiato- lusvcu sive 6x£v6/u£vcu Arat. 1074. Buttmannus jure praetulit Vossii scripturae fiiawiuEvai. In Nic. Alex. 396. Tr]Str t ts ys- Qtxio/uEva iivioioi, si id significatur quod Schneiderus sumit ad Aristot. T. HI. 223. delectata muscis, in quibus videlicet ha- bitent, scribi poterat t ijtayaw/usva id est £Tzi%aiQovxa, vel vulgato propius te TtaQEid/nsva id est nctQ^ieva, si forte poeta grammaticae doctrinae ostentator nomen sla^iEvr] inter- pretatus est rj/nevrjv id est locum depressum, quern Theocritus 1) rio&u corrigit Heckerus Comm. de Anth. p. 48. Cap. I. DE VERBIS PURIS. 195 XIII. 40. xcoqov fyievov dixit. — In ayco nullum terminatur verbum; nam pro ayavo^evoi ap. Oppianum Schneiderus ex compluribus libris recte reposuit ayaio^ievot. — Terminatio euo duo complectitur verborum genera, alterum desiderativum ya- ltr}G£uo, dcooeko v. ad Buttm. 389. alterum poetice auctum oxveico, zelelco. Verum de hoc non omnes consentiunt. EM. 620, 43. oxveico ovx zgxi Tcleovao/nog' leyet yaQ oil e'oziv oxvco xal xaza ^'icovag oxveco xal nleovaG(.ico zov i oxveico. Ovx €GTi Si ovvcog, alia xwva naqaycoyiqv , cogueq Tiaqa, to Salnco ylvexai &alnelco, Qiyco Qiyelco. Ovzcog oxvco oxveico' 7T£qc ira&cov. Hie duo certant contrariis suffrages, quorum alter sententiae verae veterisque desertor oxveico eodem loco habendum ducit quo sunt nalalco et ^ye/novevco. Horum enim terminatio non pleonasmo affecta est ut xegalco, olvo%oevto, sed proprio quodam et nativo paragogae genere constat. Verum haec vulgo recepta sunt, oxveico autem nisi in carminibus non legitur, ideoque cum a&Qelco, olxelco, oivo- pagelco aliisque numerorum poeticorum supplements corn- par ari oportet. Itaque unum relinquitur verae paragogae exemplum dalrielco a dalnco ductum (nam Salnico non ap- paret) dubitabile tanien, quia nemo auctorem sistit. §. 2. Jam venio ad illam amplissimam familiam ver- borum in evco desinentium, quorum duplex origo. Verbalium nonnulla a barytonis orta afferunt Grammatici: and zov (Sovlco naQaycoyov §ovlevco cog aQ%co aQxevco EM. 208, 28. Tvacpco yvacpevco cog agdco aqdevco Sen. Plut. 166. cmb zov xelco ylvezai xeleco xal xelevco cog fiovlco fiovlevco Eust. 884, 12. Hoc certe paronymon est, aqxevco esse potest, quan- quam aqxrj apud Homerum non imperium significat sed ini- tium. Itaque acquiescimus in xelsvco et aqSevco. Signifi- catione nihil differunt cpQv^ai xal cpQvyevaai Poll. VII. 181. Gxalleiv et Gxaleveiv, sed his tamen interseri possunt no- mina epqvyevg et Gxalevg. Nr]7iia%evco a vt]7iia%co productum esse tacite negat Schol. A. ad II. XXII. 502. vrjmaxevcov naQaycoyov Igzi Qrjjiia naqa to vrjnlay v og cog llunog Innevco, qui fortasse sic sibi persuasit vy}nia%co esse novitium verbum ab Apollonio et Moscho per quandam quasi auadromen ex 13* 196 DISSERTATIO XII. homerico vymaxevco effictum. 2)]ueveiv Mauetho IV. 269. pro orjma dixisse videtur. 2 ) Te^fteveiv in LXX. idem signi- ficat atque QeixflsG&ai. Alia nominibus adnexa sunt verba- libus, a oenxog Zfeittevet oefiaUi Hes. xQvnxog xQvnxeva) tecte ago sive insidior (ut Gxoxevw latito) diversum a xqv~ nxco tego, dnxevto ab oTtTO/uai incertura an ab outtjq (oTtxriQ) ut inoTZTrjQ enortxevto. Pro 0eqqsv6i arcocpeQei Hesychius fortasse cpeQxeveu scripsit cujus paraschematismus est qjeQxd- £eiv. Sed ab his parumper abeamus. Etenim saepe quae- stio incidit unde verba hujus formae derivata sint, a verbo an a nomine. Quare de paronymorum ortu interponenda est disputatio, sed brevis nee pro copia exemplorum ; haec enim qui singillatim persequi instituat, nuem vix iirveniet. Equi- dem pauca cujusque declinationis proponain, ac primum ho- merica alrjxevco et Ixexevco et quod in H. H. legitur tpib]- xevco, turn quae oratores attici comprobarunt dQccTiexeuco* Iduoxevco, XrjGxevto, O7r?uxevco, xaftievco, nvxxevco, XQcmetc- xevco , TtQoq)i]xevco etc. Sed 11011 omnia sic figurata parem auctoritatem habuisse notum faciunt Atticistarum notationes: GocpiGxeveiv ova Iv %QrjGei xexQif-ievi] Poll. IV. 17. cpilode- anoxevof-iai' ovxwg Idva^LXaq EM. 794, 19. illeque man- cus articulus Phrynichi Epit. 443.*** evixevocu Idelv del el OafttoQivog ovx oq&wq %Qr\xai certe ad verbum hujusmodi spectat sive id nevrixevGca fuit sive jzevixevGat, quod Coraes Atact. T. II. 262. non ante Strabonem legi putat; medium gevixeveodai Isocratem (Philipp. 107.) pro (.nod-ocpoQelv usur- passe Harpocratio memoratu dignum habuit. Multo plura emergunt apud scriptores, qui vulgari dialecto assignantur: yv/nvrjxevco, egyaxevoftcu, XoyiGxevto, [.lexavaGxevco, /neGixevw, TxeiQdxevco , txqoqi]Xv xevco , nlavrjxevco , quod et ad nlccvrjg referri potest. Sed ut longe plura sunt substantiva quae in xrig, quam verba quae in xevco exeunt, ita verbis nonnullis deest nomen genitale, sicut ayiGxeveiv apud Platonem alios- 2) Eos qui mortuos condiimt vocat Taqiy^viriqag dnrjfsTg — xcel t/unoQirjg (fort. y.ay.£.u7tOQir]s) is juartviag y.al /uvaciQovg (fort, ncc/u/uv- GccQovg) GrjTiTCig r€ T(^i'dc( l ucc(ji orjnavorTctg. Pro a^rndg (quod certe orjKTccg scribi debebat) Dorvillius (Sr^molg corrigit i. e. orjnrtxoTg. Cap. I. DE VERBIS PURIS. 197 que reperitur, ayiotfg ignotum est 11011 minus quam ^eviir^ et ieQccTf]g, seel hoc colligi potest ex femiuiuo °Iqi']Z£iqcc uqsicc Hes. cui vereor ne Stephauus injuria praetulerit aQ^zeiQa, et ex adjectjvo uQazixog. Hiuc profectum est leQazeveiv, pro quo scriptores antiqui et attici utimtur primitivo IsQao&ai, Illi simile videtur nomeu magistratus boeotiei ol acpedQia- lecoviEg. *Eqclgt£V8iv usurpavit Aeschylus non alio sensu quam sgav. Nimirum quod in re et natura positum est ut paronyma potestatem habeant magis determinatam quam verba nominibus praecurrentia, id Graeci in dicendo non ubique observant. Longissimo quidem intervallo disjuncta sunt pov- Xev£6$ca et (tovleoSai, neiQaieveiv et neiQaod-cu , dvvct- Gzevsiv et dvvaoSaL, xXrjz£V£iv et xaXnv , /lug$coz£V£iv et {.tio&ovv, aQ£GX£V£G3ctL et ccQ£GX£iv, sed minus longe a /uva- G$ai distat {.lvtjgt£V£lv , etsi hoc proprie dicitur de iis qui mulierem ambiuut, illud magis universe, Jdemque a Xr}t^£G$ai differt Xijgzevuv, ab aXaGd-ca ah]X£V£tv, a xtjqvgo£iv xijqv- mveiv, sed propter communem ortum permutantur non raro; io t u£vovGi Hesychius interpretatur zI^ivovgl, olx£Z£V£iv Euri- pides dixit pro oixeiv , pro aXuv Homerus aX£ZQEV£iv , cui quod respondet nomen a?Jz?]g multis aetatibus post in lucem prodit, sed etiam ab inusitato aXezQov derivari potuit ut o/U- &QOQ bXo$Q£VCO, (XQOZQOV CiQOZQ£VCO , 6q)£XzQOV OCp£Xz()£VCO, Ugtqov Xlgzqevco. Eadeinque originis disceptatio iteratur in verbis perispomenis; cctto zov £h]XaG(.iai eXaozov xal tzXeo- 1'aGf.tqj zov q eXaGZQOv xal ix zovzov iXaGZQeco' rj ctTib zoo iXaoiijg eXo.gzqcj tog ftoaGz/jg ficoGZQco, xaXiGzi\g xaXiGZQw EM. 325, 32. quibus simile etymon fiugendum est ad explican- duin ^X^gzql^elv. A femininis ejusdem declinationis Home- rus derivavit ?uop£vco, tio(.itc£vw , zoXvtievco, cujus nomine abstinet ; Attici receperunt &aXaGG£vto, jticuwco, ttoqvevco, de~ xcczEVQ), 7i£vzrjxoGz£vco etc. Ejus generis, quod a nominibus secuudae declinationis ortum ducit, ille exempla plurima sup- peditat datzQEvco, Xlgzqevco , Xizccvevco, oSeuoj, oigzevco, zo- %£vco , (pvz£vco, quorum omnium nomina apud eum leguntur praeter za Xizava. Numerum multis partibus auxerunt insequuti scriptores : Iuzqevco, jU£za?d£vco, f.ioo%£vu), v£ogg£vco, 6y/ti£vco, 7i£GO€vto, yovtvLo, %oQ£vto, pro quo Homerus oQ%eo(.iaL dicit. 198 DISSERTATIO XII. Ab adjectivis xipdrjlevco, ttzwxsvco, ti&ccgevco et parasyntheta IdiofiovXevci), xaxo^ovlevo^iai, (piXav&QcoTzevo/iiai, quibus au- ctores probatissimi utuntur. Sed verbum pdeXvQsveGdai Li- banio Argum. in Dem. Or. de Foed. Alex. p. 211. suspicionem injecit hanc orationem non Demosthenis esse sed Hyperidis, qui etiam vto$Q8vao$ai, admisit improbatum Polluci IX. 137. Idem Pollux anavdQtonsveoSai rejicit II. 5. Phrynichus Eel. 386. xq7]gi^£vsiv et cpQoviiiieveo&ai. Alia suspecta reddit ignobilitas auctorum : cmaidevieveiv Apollon. de Conj. 501, 18. (omiss. in Thes.) an).r]oievEG&ai Sch. Pind. 01. VI. 78. xa- ■fraQieveiv, [.isyiGzsvsiv , SolievsG&ai, IzaiievsG&at, &rjlv- xev€G$cci, ipvxQsveo&cti, quibus similia attuli ad Phryn. 67. SvvcoQixevGO&ai Aristophanes finxit ab adjectivo owcqqixoq Poll. VII. 205. qualia multa ab adjectivis in ixog propagavit novitius sermo: dialexzixsveG&ai, diacpvGixevsG&ai., Xoyi- xeveG&cu, (.leQixeveiv et alia ad Phryn. 764. indicata. — De- clinationis tertiae quot sunt exitus, totidem fere sunt verborum fontes: nccidevto, d^rjievco, yoijzevco, Xaftrcadevco, xsi/uadevco, TSQCtzevco — Ttayidevto, GzaqiidEVQ), $£{iioz£V(Oy Eilcozevco 3 ) et ab iis, quorum genitivus pure terminatur, Xcczqsvco, jiiav- tevo), ahsvco, paGilevco, pQafievco. Ita dubium fit utrum i7i7T€vco ut EM. 132, 2. ab 'iTmog derivatum sit an ab m- nevg. Sed aqiozevto Eustathius 655, 48. recte ab ccqigzoq repetere videtur, neque aliter sentio de ayxiGzevco. De tzqco- zsvco, xcdliGzsvto, xqcxzlgzevco nemo dubitat. Ab his quae in duplicem exeunt orta sunt ftXccxevw, xoXccxsvw, GxvXa- xsvco, &£Qcmevto, d-toTtevto, qcotvevio. In magno numero sub- stantivorum quae in rjv, wv, ?x> terminantur, nullum reperio in verbi naturam conversum praeler quod Glossographi af- ferunt MazrjQsvaiv , 'Qiyzaiv et novitium fiaxzrjQeveiv , quod neque cum ficcxzQov accurate convenit nee cum fiaxzriqia, sed aliquam multa ab coq, Ixzoqevco, qijzoqevco, cxvzoxqclzoqsvco. A uvq nvQsvco, ab obsoleto vvxog vvxavco, ab aliis sic terminatis ixvevco, xqdevco, Gxvzevco, quanquam hoc alia 3) Doctum Anglum qui genitivum atlcorscoy ap. Herodotum in e!l(6i(ov mutandum censet quia tlXtoirig barbarum sit, Dindorfius in Thes. refellit Stephani Byz. exemplo. Idem genitivus tertiae decli- nationis esse potest ut ostendi ad Buttm, 337. Cap. I. DE VERBIS PURIS. 199 via derivari potuit a oxvieug, et yQa/n^iaxavco duplicein quasi recessum habet ad yQafijiia et ad yoau{.iax£vg , sed aQfita- xevco, TEQayf-iarevo/iicci , IIl£y/Liax£V£G$ai if.t7T?Jx£G&ai Hes. noniinibus in fta subjici uecesse est. Adjectivorum perso- naliura, quae iu cov exeunt, proinpta facilitas alaLovevo/itcu, y€Qovievco, r^ys/novevco , fipt]fiovsvoj , sed ab altera termina- tione 7]Q pauca proveuenuit simplicia alti&svco, 7i£vi]X£vto y plurima vero parasyntheta sed omnia a scriptorum classi- corum consuetudiue aequaliter remota ini£ix£v£G&ai, xaxorj- &£V£G$ai, /LUXQ07TQ£7T£V£G$ai, eXCeptO UnO £TWT]d£V£lV, cujus primitivum est nulli illorum simile irtLx?]deg. Huic addo duo alia solitaria ex superiore genere £VTQaTi£?.£vojiiai et dvgxQo- T€£vco, praeter quae nullum novimus cum particulis £v et dvg compositum. §. 3. Te rtium genus const at ex dicatalectis quae modo in £io vel aco exeunt, modo in £vco ut yEtxovuv y£txov£V£iv, vnoxo7i£Lv vT€0X07i£V£iv. Horuin unum paronymon esse signi- ficat EJM. 778, 5. vrc£Q7]gjavco xal v7i£Qi]cpav£vto ix xov vtc£q~ 7]cparog, nisi hoc voluit ix xov v7i£Qi]cpavog vji£Qi]cpavco xal ix xovxov vTE£Q)]cpavEvco. Sic enini plerisque visum: xb i(xo- y)«£OV TTQfOXOXVTtOP £GXi XOV if.LOy).£VOV EllSt. 903, 61. TO r t viox£V£iv ix xov ijvioyXw ylv£xat nfeovaG/LHp xov v aloXi- xtog cog xal xb Lqxico Lrjx£vco iraq* 'HgioSoj 834, 9. xov &?1Q£VC0 dox£c nQ0V7iaQ%£iv rj xb drjodio 77 (.laXXov aQQiyxov xl xb &t]Q£co xaxa xb %im %£vio p. 1872, 43. GX£vxai drib xov oxco gx£voj cog ccdkco a&lwto , olvoxoco OlVO%0£VCO EM. 726, 32. Tiaqa xb d%og dyjcov, a%£vtov Si dub xov d%ico 181, 8. TtaQa alto xb ixcf£vyco TikEOvaG^ xov v cdavco cog xb yjco x £ v° J > °£ co dsvco Sch. Od. IV. 396. rcaQo, xb alto Ttaoaytoybv al£vco 4 ) cog rzaqd xb a&kco ad-fevco Epim. Cram. 1. 44. quorum postremum confirmat Herodianus tt. Mov. 28, 3. De y£vto et similibus, quae L. I. C. I. tractavi, dubitandi causa nulla. Sed hie in quaestione versantur verba paragoga. ZrjX£vco quidem, quo non solum veteres Epici sed etiam 4) Si Saiiaa&ai, quod Buthnannus cum , TtspTad-ksiv et nomina a$lt]zrfg, 5) Id duobus locis de servientibus dictum est, aedXevsip serael hoc intellectu in postrema Iliade, ter de concertantibus. 6) Empedocl. v. 157. 6|u Oqvi$£u£iv et oqvi&ovv, %colev£iv et "/qjIovv, xrjQeveiv et %rjQovv , %a?uX£V£iv et %al- y,ovv vel ad distinctionem significationis iutransitivae et Facli- tivae pertinent vel aliam inter se differentiam habent. Sed Euripides 6q$£v8lv et 6ioq&£V£iv non ullius nisi metri causa usurpavit, nullaque prorsus ratione antiquis axQifioto, Scu- Saloco superposita sunt axQLfcvco, daidatevco. Verum haec satis. Illud vere admonet EM. 803, 13. ovdenoxa and xcov dia xov vco ylvaxai naQaytoyov dta xov avco, nam (fvyelv. Gap. 1. DE VERBIS PURIS. 207 matici aq>vooco repetunt, non legitur nisi compositum sgatpvio. Sed louge diversum est in Hipp, de Affect, Intern, p. 498. T. II. ed. Lips. p. 553. Foes, de aegroto quodam eQevyszca nvxivd xal dlyiei %ovg bcpd-aXi-iovQ xal to nQogconov cccpvei, quod quum Galenus ita enarrat ^Aqjvsi cmolevxaiveTcii xal loQTieQ acpvijg, to %Qtof.ia Yoysi , indicium praebet hoc loco verbum imitativum scriptum fuisse dcpva apuae colorem imi- tatur, cujus forma cum eyyvq eyyvav y sententia cum xoqv- viav, jiiolvpdiqv similibusque congruit. Numne acpSa ad ilium locum conveniat, viderint medici. — *Anb iov sqyor aQyaUog tog sitoo an wo Schol. Plut. v. 1. et Sch. Lips, ad II. II. 413. quod non improbabile videtur praesertim si nomen intercessit favg ut yrJQvg. JJidvco EM. nou absurde cum mn- Sdto componit ; nam germanice quoque nlda'^ vocatur Spring et Sprint, et Latini aquam salire dicunt ut Euripides Bacch. 705. vdaxog exTii]da voxlg, et Hippocrates de Humor. 129. T. I. tj yaGTijQ dilsi trjv TQOcprjv tognsQ vSqlov viov dia- nrjdq, Ttalaiovf-isvov ozeyei i. e. ov dictTcidvei, neque multum abest quin Hesiodum Pegasi nomen falso interpretari con- tendam; id enim nomen non fontanum significare videtur sed solium ut IJtjdaGog, quomodo equus Achillis vocatus est. Kcolvco qui cum xolog et xoaowo comparant, non ab re cou- sulere videntur. Vocum naturalium vocabula xcoxwo, wqvo- jiiai, emoQvco ad regulam etymologiae exigere haud obsti- namus. Sed /litjqvco quoque desperandum est. Num (.trjvveiv ab EM. recte ad juvaoSai referatur, in dubio relinquam. *Ivv£6$aL xoofislv \dQvvso9ai Hes. fortasse ab 'Itto deflexum est ut idgvco , quod praecipue de imaginum consecratione et exornatione dici solet; eidemque Hesychio pro ^'Ivvoiev xa- d-tCezo reddendum suspicor wvvev, cui adjunctum est xa&Lv- vvg9cu sive xaSiyvvoSai v. Aglaoph. 646. Hactenus loquutus sum de verbis, quorum origo aut a nominibus ducta aut ambigua est. Qua parte absoluta restat illud genus quod uno et certo tramite a verbis descendit assumta in hoc transitu litera v. Ab hoc autem sejungi non possunt verba in vf.u exeuntia. Etsi enim bfiogyvvf-u, oqb- yvvfM, dtyvvf-iai, TTTccQw/tiai et alia nunquam in vco deflectun- tur, nihilo secius regulae instar est quod Theodosius dicit 208 DISSERTATIO XII. p. 196. T] TST&QT7] Gvtvyia xcov elg fit artb tfjg exxijg xcov paqvxovcov Kevyvvco Qvyvvfit, xeQavvvco, xeQccvvvfii , quam terminationem notum est ab Atticistis praeferri: tj texaQxi] Gvtvyia xcov slg fit TiQOTi/LWTEQct xolg l4xxtxolg TOO fiaQV- zovov Thorn. 229. anoxxsivvvvat dxxixcog, dnoxxtvvvetv £/U Xrjvtxwg Moer. dfivvvat fiallov rj ofivvetv cog ^svyvvvai xal xa ofioia Phot. ^evyvvaot xal xxtvvvaGt xal detxvvaot' to ds fyvyvvovot xal xa ofioia xoivd Thorn, etc. Horum igitur verborum quatuor sunt fontes; a verbis bisyllabis, quorum terminationem (co) praecedit vocalis ; a verbis hyperdisyllabis, quorum stirps consona terminatur accinente vocali brevi; *. tertius ab his quae diphthongum in penultima habent; quar- tus a verbis non puris. Primo generi tres sunt subjectae species pro numero conjugationum circumflexarum. A verbis primae conjugationis sive usitatis sive thematicis hvvco, ofiev- vvco, fidhvvfiai. Ab aitero ordine unum xQrjwvvat, si se- quimur Criticorum conjecturam qui hoc in Theophr. Char. V. (VI. ed. Schneid. XXI. Ast.) ex codd. vestigiis %qtj vvv ad reposuerunt ; ab obsoletis xdco et Gxdco processerunt xeivco ut xxdco xxelvco et loxdvco , hinc per misturam quandam xavvco et Gxavvto in Inscript. Cret. A tertio %covvvfit, quod ut ma- nifestum est ab usitato yoco derivatum esse, ita quae Etym. Gud. 315, 38. et Theogn. II. 159. huic adjuugunt £tovvvco, QCOWVCO , GXQCOWVCO, GCOVVVCO, XQCOVVVCO 110U d XQLOCO, QCOCO sed a brachyparalectis repeti consentaneum est quamvis ma- ximam partem ab usu remods. Verba secundi generis sunt Gxedavvvco sive Gxsddvvvfit, Tiexdvvvfu, xeqavvvfit, xqsfidv- vvfit, quae primitivorum locum occuparunt, duoque a verbis primae conjugationis, unum xonevwfu Hes. quo multo usi- tatius est xogtco, alteram GxoQevwftt, nullum vero ab iis, quae futurum in tjgco mittunt, cpih]Gco, zift^Gco' nam xaxe- xEvxdvwxo in Pseudoluciani Philopatr. §. 4. assignandum est auctori barbaro; ^Enincofidvvvfit in Math. Vett. neque verbo neque nomini apte cohaeret. Haec omnia ante ypsilon ha- bent duplex w. Nam quae Eustathius p. 790, 59. in libris suis scripta invenit 'Qcovvco, %covvco, hodie non comparent, neque consentanea sunt regulae EM. 251, 26. Epim. Cram. I. 111. xa elg vvco si fiiv dicp&oyyco TtaQalrfyovxat, dt* hog Cap. I. DE VERBIS PURIS. 209 afiexafiolov excpeQexai, oiov daico daivvco' el de kvl cpco- vt)£vti, SiTxAaoiaCsi evvvco, opsvvvco. Hoc daivvco sive dal- vvfii pertinet ad tertiuin genus, cujus duo modo praeter hoc exempla xpaivvfii xb rpcofutfo Hes. et eivvco, xaxaeivvco, lizu- vvftai, quorum usus minime frequens, primitiva ipalco, &ico perispomenis ipdco, eco apta sed prorsus ignota sunt. Ab horum vero norma aberrat yavvftai, cujus futurum yavvooo- fiai et aoristus ^Eyavvoav exoofupav %aQrjvai iirobjGav Hes. ad praesens yavvto respectat, hoc autem, si viam directam sequimur, ad yaivco ut xavvco ad xelvco (xixaivco) sed demon- strari nihil potest praeter yalco. Quartum genus oritur a verbis non puris qua usitatis qua imaginariis ol'yto olyvvco olyvvfii, TiXaxto 7iXeyvvf.ii, egyco zQyvvfii, cpcoyco cpcoyvvco cpcoy- vvf.11 — ayvvf.it (xaxayvvoj) daixvvto, fiiyvvco, L,evyvvco, Ttqyvvco, ix7i?rfyvvfii, (njyvvco, (pQayvvfu — ajvvfiai^ deyvvfiai, quorum omnium consona principalis e numero est gutturalium; den- tali subjunctam esse terminationem vvfu uno exemplo cogno- scitur "§w xadiyvvfiai, syxad-lyvvfiai et TTQoqxa&iyvvfAai Hippocr. et Aret. labialibus nunquam adhibetur, non ita saepe liquidis 6/nvvco, d-oQvvto, oqvvco , aQWfiai, nxaqvvfiai, eaque via etiam ollvfit ortum putant ex olvvf.ii conversum, quam assimilationem non summe necessariam fuisse probatur in- tegro TzlXvafiai. 1 *) Horum prototheta partim usus repro- bavit partim ratio, sed una tenuerunt ellco et eilvco omisso tertio ellvfu, nam ellvxo controversum est v. ad Buttm. p. 7. Liquidarum tertia iuvenitur in uno avco avvco avvfxai. Nam xaivvfiai Grammatici quidem consentiunt a xaivco derivatum esse sed significatio parum similis. Verberum xivv^u et xxl- vvfu et scriptura fluctuat et disceptatur derivatio. Buttmannus ut a tjpco tfjjvvvf.il sic a xlco xivwfii propagatum censet. Verum verborum purorum, quae ancipitem in penultima ha- bent, nullum hue deflexum reperimus et dixyv xivvg nequa- quam idem quod xicov significat sed est xivcov poenam dans, nee xiwfiai idem valet quod xlofiai sed, ut xlvofiai, poenam 11) Conjunctio literarum ).v latino sermoni licita (alnus, ulna, bal- neum) a consuetudine graeca alienior fait ; nam ntlvafiai totum poe- ticum est. Lobeck. Technol. 14 210 DISSERTAT10 XII. exigo, quam significationem tlo/ucci non accipit nisi in futuro et aoristo. Quapropter tivv^u a rivto derivatum dicitur et consona simplici scribimus ut Wolfius et novissimi editores. De altero Choeroboscus Cram. II. 233. xzeivvco dice Tpjg si xai di* evbg too v xaxa nctQadooiv xo de arroHzivvvvai Sid tov i xal dia duo w, cujus distinctions ratio non apparot, neque consentit Phrynichus p. 29. cxtcoxtivvvcu di* evog v, sed optio anceps quia nullum est exemplar cui perfecte re- spondeat. Si a xlvco xlvv^ii normam petimus, xxeivvf-a pro- bandum erit a xzelvco ductum; si epeoyco cpcoyvv/Lii conferimus, rectius videbitur xtsivvv/ui, quod qui propter diphthongum du- plici w praemissam minus probabant, iis promtum erat vel xTelvv/Lii scribere vel xtivvv(.ii. Postremo loco ea producenda sunt, quorum cognatio cum verbis circumflexis manifesta, sed proportio manca est, atQeto, aYvvjiiai, xiveco vteoxivuco l ~) xlvvfiiai, cujus si primitivum xivco in usu esset, prorsus nihil differret a xivco tivv^ii. Cum ayoeto conjugatum est parti- cipium defectivum ayqv(.ievi] capta in Anthol. — Verborum in vico tria affert Theognostus 149, 4. alvico, iie&vko, onvuo, quod Arcadio restituendum p. 165. pro cxqtivico (non anvlco, quod Ahrensius Dor. p. 509. probavit) idque unum ad pro- positum nostrum pertinet quippe in commune receptum idem- que paragogum ab oXcpto. §. 5. Catalexis coco non reperitur in verbis derivatis nisi affectis. Etenim verba secundae et terliae conjugations, quo- rum nativa forma amphimacri mensuram habet (nam plera- que trisyllaba sunt) metro adaptari nonpossunt nisi penultima, quae in utroque genere brevis est, producta, id quod poetae non uno modo efficiunt. Verborum enim, quae natura in ow terminantur, o micron mutatur in co, de quo postmodo di- cetur. Eorum quae in aco, duplex est conformatio ; aut enim alpha, quod nisi brevitatem exuat, contractionem effugere non potest, non contractum transit in longum ava^iai^aei , ttm- 12) Quint. IV. 510. mnoi nomyvedy.ov — no dag J' vntxivvov av- jcog' nisi vnwiveov scripsit. Cap. I. DE VERBIS PURIS. 211 vdcov, Siipdcov 13 ) cujus generis unum apud posteriores repe- ritur IvoGatov Apollinar. Ps. IX. 49. aut eodem alpha cum syllaba finali in a vel w contracto, vocalis prothetica pro- tenditur, alpha in alpha longum uevmvdqt, rjydaG&e, juvaaods, quae Honieri peculiaria sunt, o micron in to (.levoLvcow, (.icti- [xtotooi, /Licu/itcocov apud Homerum, hisque similia apud alios: diipwco Nonn. Par. XI. 57. XIX. 149. dixputov Dion. XVII. 91. rjficocov Quint. XII. 272. jlicci/licocov Theocr. XXV. 253. a/uocov Apollon. III. 1382. Anth. IX. n. 362. v. 25. Nonn. V. 38. XII. 335. Ivgococov XXXVI. 449. Anth. V. 266. hy^cowv Nonn. XXVI. 197. quorum originem declarat Schol. Hesiod. Sc. 210. ev zaig nezo%cug i) enevdeoig zov co, el ftiv l'%et zrjv naQalriyovoav (nQOTtaQaXriyovGav) (iQaxsiav, @Qa%vvei Xal ZO TtQtOZOV 0, OiOV TljXsdScOV, OJVGIOCOV' €C d£ jUCCXQCtV, ixTstvEL xai af.iq)6z€Qa, avdwcov , qui intempestive quidem epenthesin appellat sed quid velit apertum est, nempe avdcocov dici pro ctvdocov, hoc autem ex ccvdcuv ortum esse, in quod avddcov contractum est. Obliquorum casuum triplex est vi- cissitudo. Nam ab homerico Tteivdcov Oppianus Hal. V. 5. et Tryphiodorus 196. recta declinarunt neivdovia, quo exemplo non satis defenditur librorum nonnullorum scriptura nai^idovzo Dionys. 1156. cetera autem verba aut praesentis parenthesi et ectasi amplificati exemplum sequuntur ut ab d^uoco ducitur d^coovzeg Apollon. III. 1187. ^la^iwovzeg Opp. Hal. IV. 93. V. 375. Quint. I. 177. II. 203. III. 20. IV. 241. XI. 301. fxe- voivcoovzsg Apollon. IV. 1253. XvGGcoovza Apollinar. Ps. LIV. 7. rjpcoovza Silent. Ecphr. 289. (156.) ut a tcoco Zcoovza. Aut pro o brevi recipiunt longum i^wtovzeg Quint. II. 328. Opp. Hal. V. 471. Ir/iuajwvzsg Quint. V. 40. VI. 200. Nonn. XXII. 30. iLtccincowvzeg Quint. I. 620. II. 110. III. 307. IV. 217. XIV. 17. quod ad fuaifiocovzeg eandem proportionem habet, quam jLiaifuoco habet ad /ucci^ota. Sed in his libri multifariam dis- crepant, nee minor Criticorum dissensio. Prae fj^cocovza Aristarchus probavit rjfiajovza v. Spitzner. ad XXIV. 609. 13) Hinc patet defendi posse upasiv Hesiod. Scut. 392. sed com- plures codd. (x), Xaoxdfyo, %ttGxd'Qco, nullam partem orationis attingunt praeter verba. Sed ipv- %d£co ib nqbg ipvxog diccToifico Anecd. Bekk. 317. huic no- mini aeque simile est atque verbo tpir/co, et Xa^ndtco cum "kdi-unri sive Xa^indg et cum Xd^inco congruit, quodque Eu- stathius dicit 1612, 27. axovaQo^iai ex too dxovco ut non improbabile ita minime certum est id a verbo potius quam a nomine ortum habere. Quae vero a verbis derivata sunt, syllabam primitM hactenus modo mutant quod epsilon in o micron transit, &eco (rld-^uO $od£co i. q. dadoGco, d/Liioyco SftoQyd^co, eno^iai brtdtco, quanquam EM. 627, 10. huic prae- ponit nomen commenticium bnbg cog Tio/uubg, e'§ ov ttccqcc- ycoybv bud^co cog f,iovd£co , et fieri potest ut doQxd^co signi- ficationem quidem a deoxoiiai, formam autem a Soq^ sive dooxdg traxerit. Syllabam prototypi longam mutari in brevem nullo certo demonstrari potest argumento. Nam fo%d£ei, quod Gap. II. DE VERBIS DENTALIBUS. 217 Hesychius interpretatur sTci^vfust, cum yXy/ofitcu plus simili- tudinis habet quam cum Xei%co, etsi hoc ejusdem est familiae; GLvaLsiv, cujus alpha breve, Xifid^eiv , Gzifta&iv, facilius ad olvog, /Jpog, Gzlpog referuutur quam ad alvo^tai, Xel^co^ GTslftco, nee /uiyd^oj a /ulayco demta cousona sed a [.uydg vel adverbio (.dya. Elxdtco ab sYxoj, cujus solum extat im- perfectum, significatione discrepat sed diphthongum non mu- tat. Additae cousonae exemplum uuum praebet 7izcoGxdCw, idque in uno Homeri loco scriptum, ex quo Glossographi TiTcoxdCco proferunt ut olim pro illo vulgabatur. De alio du- bitat EM. 795, 43. qjXsfidKovzsg fiovovzeg duo zov gdUco ?] and /uezaqpoQag zcov ajXsfiwv, sed vincit nomen, quo affluen- tiae et exuberantiae notio comprehenditur. yLiy^iduo non tantam cum Xsi%co necessitudinem habet quantam cum Xt%- lidco, nee raro verba secundae conjugations hue devertunt GzaXdco ozaXdtco, ovzdco ovid'Coj, ellvcpdco ellvcpdZto, (3i(3dco fiifidtu), Xoydco Xoydtto, neXdco neXdtto, dydofnat,, dydCo/uai. Hac via grassatur Heraclides Eustathii consiliator assiduus: Giyco Giydtto, dvuo dvidtto, neXdco neXd^co 1654, 17. %b fiuo tiqcozozvtcov iozc zov fiid'Cto 1099, 3. z6 zeyvcj zov xsyydLjLo 1308, 42. zQo%d^oj ix zov zooydco 905, 37. eodemque ev- vd^co, oxid^co, Gxsddtco 1571, 1. et 1544, 42. GxendXco, (3i- pd^co, nszd^co 1735, 30. quorum ultimum auctore caret. His EM. addit dzi^id^co izaQa zb dzijuw. Sed et hoc paronymis adnumerari potest et eorum, quae Heraclides producit, pars maxima. Causae autem variandae terminationis excogitari pos- sunt variae. Primum nonuulla verborum paragogorum sup- plent vicem praesentis aut nunquam tentati aut citius quam inolevisset derelicti. Sic pro xiw, cujus participium esse vi- detur xslcov, in usum venit xedCco, pro Sgdco (aTzodidQaGxco) doaGxd^co, pro xQvftu), quod in priore parte attigi, xovfldfyo Hes. et ut Xaxd^co, dpQozd^to accesserunt aoristis e'Xaxov, rjlLipQozov, sic bXiG&d^co non ab oXiG$og derivatum sed au- thypotacto oXIg&oj substitutum videtur. Nonnunquam com- modum fuit verbis, quae non facile ultra imperfection pro- cederent ut ozevw, gxztzco, Gefico, adjungere nrobiliora ozwd'Cco etc. Nee pauca poetae variarunt vel necessitatis causa vel commoditatis. Quippe verbis in a^w exeuntibus, quorum ea 218 DISSERTATIO XIII. structura est ut versui heroico nullo modo adaptari possint velut dvzid^co, evdia^co, dxQid'Qw, l%&vaCio, Gxeixdt.to, Gxid'Cco, Gxalatco, oQyiatto substituerunt vocaliora ilia, quae supra exposui, avTioco, lydvoco etc. Sed eosdem non raro animad- vert] mus hac terminatione usos esse ubi evitari poterat ver- bis aliter collocatis et ex eo concludimus utriusque formae promiscuum fuisse usum slXvgjocov elXvcpdtcov , GxouLa'Cef-iev diaoxoTtLaGdctL, iGccGxezo IgoQovgl x ) ^iatexe flwtovzo, ov- zaoxe ovza^e, quae apud Homerum leguntur, apud alios %v6cctov yvoaQiDv , et quae ad metri rationem admodum nihil difFerunt GxonlaGxe et saepius BGxoula^e apud Quintum v. Spitzner. de Vers. her. 209. avdrjocu et avdd^ac etc. 2 ) Mul- torum vero diversi exitus diversum intellectum faciunt. Nam fiifiav, Imav, aiyav significationem intransitivam habent, (ii- fid'Qeiv 3 ) hrta'Csiv, oiyaCeiv factitivam, idemque discrimen interdum obtinet in verbis dviav et aviaQuv, nelav et ne- XaQeiv, nee omnibus locis idem valent dyanav et dycmdKeiv, al&Qiav et al&Qia'Ceiv, TteiQqv et naiQaCsiv, longissime vero differunt ayoQaoScu et ayoQateiv. Alia diversis generibus scribendi distributa sunt. Etenim pro puris quae poetae fre- quentant, sermo communis adoptavit barytona: dzifidCco, fiid- tyjuai, evdid'Cio, Gshjvid'Cco, 4 ) -froivd^co, Gxenatto, yXoaQto, vel etiam alio deflexit vqjdco vcpaivto, xQsridco xQ€/ndvvv/ni etc. Sed interdum contra accidit; nam yeizviav, tieiquv, dxQO&G&ai, liyjiaG&aL in prosa praevalent; nuqd'Quv Moe- ris nominatim damnat. Et nonnullis scriptores promiscue utuntur ahiaGdai et ahid^EGdai. De duabus reliquis con- 1) Nonnus constanter GxonCa& XXXII. 111. XXXVII. 269. Idem ItiuCovxo XXVIII. 30. non lauaxovio , quo nemo post Homerum usus est," et ^atp^^III.33. XXVIII. 30. XXXVI. 456. Man. IV. 7. Joann. Ecphr. II. 284. non Si^ooi vel dixou'ca. 2) 'AsQzdaoeie Nonn. X. 303. correctoris est: alibi asQTijacu le- gitur. coQ. De zevzd'Qeiv sive zavzaLeiv quae veteres tradunt, maxima ex parte redeunt ad notionem tricandi, quae modo cunctationi, modo astutiae et caption! adjuncta est, nee dubitasse viden- tur quin illud ex duabus vocibus zb avzb {jiQazzeiv) con- flatum sit, id quod alteri scripturae zavzd'Qeiv apprime con- venit, sed aegrius hue concilies zevzd'Qeiv, quod Pollux non probat quidem sed tamen ab Atticis dictum esse confitetur. Ingravescit vero suspicio comparatione verbi zev/tiav, quod eodem modo interpretantur ze%vda&ai , et nominis zi%vij, cujus manifesta est cum zev%to cognatio. ^Aland^etv et larcd^eiv zb exxevovv plerique omnes ad etymon referunt oblivione sepultum, quod nomini XanaQa — xevewv subjectum est v. Parall. 255. Per quos gradus linguae architecti ab ayco ad rjyrjkd^co ascenderint, non apparet; ideo epenthesi assignamus ut ozduo azaldCco. Verba ad similitudinem soni conformata dyijaUo, xa%d'Cco, xccxxd'Qco, o/ndi^co, zezQa^co extra quaestionem sunt. §. 3. Td eig £w el e%oi tiqo zelovg /ubvov zb a, e%ei avzb avveozaX/iievop — nqogxeizai (.wvov zb a, arret zb oqja- Sal^co, zeQcct^co, f^tazal^co nQog zb a zb i yQaqjojuevov e%ovoi Herod, n. Mov. p. 23. quibus Epim. Cram. I. 232. EM. 737, 20. addunt poQateiv oraissum Cram. 47. EM. 535, 49. Drac. 59. et 108. et adhuc temporis non inventum. His igitur iota subscribendum esse decernunt, quia alpha longum esse ap- pareat ex zrjg lomrjg xlloecog. Nee tamen verborum acpa- ddteiv et zeqd'Ceiv ullum praeter praesens et imperfectum tempus legitur, quodque cum zeQa^co proximam similitudinem habet xveydtto a xveqxxg ductum sicut prius a ziqag, voca- lem in declinatu corripit. Iota autem subscripti in nostris libris nullum vestigium cernitur, neque unquam reperimus zeQttlteLv vel oyadaiKeiv, sed solum (.icczaV£ev et ccrco/uazcc'tacti Cap. II. DE VERBIS DENTALIBUS. 223 Herod, hoc autem nimquam in alio coutraliitur neque ora- nino eandem originem habet. Dubitationem quidem movet Eustathius 543 , 14. zou ftazav TzaQaytoyov to fiazdKsiv • noii]zixa de a/uq?co, xotvbv de zb /nazaia'Ceiv , i'ocog de xa& zb fnaxaitsiv , of.iotov ov zfi e^qafCeiv, sed hoc a judzawg declinatum est ut aQyaTCsiv , h]vaiL.etv , zQizat'Ceiv, eXaiCziv et ab aarewg doze'lto/tiai,, quorum iota mmquam ineffabile est; /ttcadteiv vero a nomine /ndz/] cf. Mehlhorn. Gramm. Gr. I. 26. not. 28. — Diphthongum av paragoga respuunt, nee admittunt epsilon; nam d^icpidKeiv, pro quo libri Plutarch, in V. C. Gracch. II. c( t acpiaC€Lv praebent, yivezai TiaQcc zb eco to evdvco Cram. II. 338, 31. qui quod amplius addit zb d/n- (pWCto xoivov, to de aficpia^co dcoQixbv togrzeQ to nia'Cco, minus persuadet, nam d^icpcd'Cco ab dfiojlov derivatum videtur, hoc ab ajLLODL ut avzi avzlog avzidKco, de tiieUo alio loco dictum est. — Et unum habet daveitto , quod nonnulli di- phthongi insolentia ofFensi daviuo scripserunt; nam haec est frequentissima terminatio et ideo latius tractanda. Ordiamur, ut antea, ab indeclinabilibus. Ab his igitur nata sunt bipiQco, vooqiiuo, %coqi£co, dgziuo, (jaitto, zezQay/Cco, a quibus paul- lulum dissident Xdt; Xaxzl^co et elelev elelitw. A synthetis eimodcov ifiTtodt'Cco, df-ivazL d^voTiKio , nisi hoc ab a^vGTig repetendum est. "Atqe^iluo et ?)q€/hlCco adjectivis adverbiis- que aequaliter apta. A vocabulis primae Schol. Opp. Hal. I. 446. arcessit xavayJ'Cto, quod alii ad xavayeco transferunt, et oQyluo. Huic similia sunt plurima ixmy v aliUo , (.lovgIuo, LtEQfi^QiLoj, otuoqlUo, tizzqviUo, 7iv(j()iyJ'Cco etc. a masculinis nh^ziXo^iai arta§ elq^itvov Schol. 11. XXI. 499. ejusdem- que poetae neiQrjzitw , atticum toGzi'Co/uai, vulgaris notae aiQeziCaj Hippocr. Epist. et N. T. TZQoqjrjzLuo, /lhg?]zIuo, %ai- Qszitco, cui nomen analogon deest. A nominibus secundae jam Homerus maximum produxit iiumerum: demvl&o, eza- qIZcj, xovql'Cco, xccttvI'Cco , oagiCco, ohitto, nee puto ratio ei defuit sed occasio similia iingendi ab oixog, olfiog, nlovzog, XQOvog etc. Sed (jdoavog, oQog, vo^iog una cum verbis suis sermo adultior peperisse videtur. Ab adjectivis manarunt homerica dylatQv) , %eiviC,io , {mvvqlKco, ozvcpsll^co, eQazlKco, quod primitivo sqw ne minimum quidem momentum adjicit. 224 DISSERTATIO XIII. His sensim accreverunt dyvl'Oo, I^vq^co, xaxiQto, coQalty- (.icci, cum verbalibus oxaxl^to , cpaxiQio , evd-exl'Qco , aliisque synthetis, d&avaxluo , navvvyfCco , dyQoixiQo^iai etc. Pro- nomina a verbis progenerandis abhorrent, quare Apollonius de Adv. 538. et Herodianus n. Mov. 28. exsignarunt ccpexe- Qito^iccL. Nam xavxiQuv et neQiavxitsiv ex duobus divisis in unum coaluerunt ut oxoQaxi^aiv, dnoaxoQaxiQuv. Unum item ab epimerizomenis d^opoxEQiQio , sna^cpoxsQi^co. Nee plus uno a comparativo vecoxeQi'uo. Tertiae declinationis terminationes pleraeque paragogis accommodatae sunt : et TQE/Lteiv, illud conveniens senibus edentulis, qui in man- ducando maxillas comprimunt, 17 ) alterum omnibus qui fri- goris vel timoris causa dentibus crepant. Incertior est ilia originatio: and zov azco (azco) azvco alolixcog azvuo Sch. 11. VI. 37. azvco zb zagaGGW, cczvggco xal xaza naQaycoyrjv azvtco alolixcog EM. Nam neque azvco reperitur, neque azESLv, azav 18 ) et azaG^ac idem valent quod azvZeGdat. A vocibus naturalibus /Jawgw, blolvtco, ozozvLco, xoxxvLw, TTOTCTivLco, xelaQvKo) — gzqvvvlsiv ETii iXecpavziov Poll. Ex nomine piscis yoyygog, qui etiam yqvXXog vocatur, dictum est yoyyQvLeiv idem significans quod ygvDJCeiv. Unius fa- miliae nee tamen eadem sunt verba quae Grammatici syno- nymorum loco habent : yoyyvueiv laxbv, ijinelg ds zov$qv&iv f] zovSoqv'Ceiv Phryn. Eel. 358. Hujus autera et nominis zov- $Qvg primitivum videtur zqvLelv, quod Hesychius yoyyvteiv interpretatur et Pollux quoque propter viciniam soni huic con- juugit V. 89. zqvyovag zqvLslv, TzsQLGZEQag yoyyvLsiv. Quare non injuria Apollinaris zqv^egxov posuit pro eo quod in Psalmo GV. 52. scriptum est yoyyvuiv. Idem vero ad zov- d-oQLUiv aequiparat Ammonius : zavSaQiQeiv zb zqe^ieiv, zov- S-oqI^elv ds zb yoyyvteiv , quo loco Valckenarius adnotat zavtialv'Quv et zot&aQvCeiv ab Hesychio eodem verbo zqe(.lelv explicari, hisque non diversum putat zov&oqvKsiv tremulo 17) Hoc est quod Graeci nunc /ua/uovXt'Ceiy vocant, Francogalli mdchonner. IS) Hue recte refeni videtur Hesychii glossa "Hiccs, i)Xyvvag. 232 DISSERTATIO XIV. labiorum motu rnurmurare. Ego vero Ammonio assentior hoc ultimum differre a Tav&ccQvfyo, unde tav&aQvoToi oq^iol dicti sunt wv xaTSXQe^iavTO Vi&oi Tiveg wg and trjg xivr\- oecog tovo[AaG$ai Poll. v. Meinek. Com. II. 822. Huic enim cognata habeo xavTaliQzGSai et zavicdsveiv sive zalav- veveiv, quibus rerum pendentium motus oscillationis similis indicatur, haec autem cum taXdoai tollere, suspendere, con- texta sunt. Haec si ita se habent, vocis fundamentum est val, cui accessit reduplicatio xavxakitfa et xav&aQifyo , sed Tov&oQvfyo potius ex xqv'Qlo natum. Quae restant, haec sunt. ILofAcpoXvCw sive no/LKpolvGoco , quod EM. 682, 14. a na- (pla^o) repetit, equidem a no^icpog ductum arbitror per epen- thesin. napcpalvfyi xqe/ugl Hes. non proprie tremere significat sed ex adjuncto, quia trementibus labra contremiscunt, sono- que modo distinctum est a fiajiipdllsiv et ^a^ahuv. A no- mine originem habet Moq^oqvQei ixyofieT. Tiaqd xrjv (.lOQfxto Phot, vel etiam a (.LOQ^iog, Similiter fioQfioQog, romanicum fiovQtca, la bourbe v. Prolegg. 271. abiit in verbum fioQpo- Qvtto, quod frequenter ^oq^oql^co scribitur ut fxaoxaQiUo, Tovd-oQi&o, quod Hesychius attestatur Tov&oQv'Cei, yoyyu&i ipi&vQitai xai xov&oqI^sl xa ccvxd, nisi forte pro hoc scripsit zov&Qvtei. Pro KMaf.iaQtCeiv xazuXcoTixeiv Albertius recte xrtXa/uecQv&ivreyomL Errat vero Schneiderus pro avaxoyxtteiv eifundere apud Dioscoridem avaxoy%v£siv corrigens, nam a no- minibus nulla hujusmodi verba ducuntur nisi onomatopoetica. Ceterum hoc genus modo per sigma declinatur ut xovd-oQvaai Aristoph. xovdQvozrfg in LXX. xoxxvoat, tcotctvvocu, modo per |, (iccv'gai, Iv^ac v. Parall. 407. In totco finiuntur oj^co et ol^iw^w ab interjectione profecta v. Apollon. de Adv. 538. oaw'Qto i. q. aco'Cco, quod Hesychius praebet, et xaTTQco^o/uai, cujus thema prototypon fuisse xcmQav Eustathii sententia fuit 1872, 2. sed est potius paronymon ut naxQto^to, cui ali- quoties iota subscriptum legitur quasi a naxQwog derivatum sit. Eandem diphthongum Hemsterhusius ad Thorn. 362. jure vindicat composito Inco^to. §. 6. Quae in a&co et zdw exeunt, omnia a verbis ortum habent vel barytonis ut xid&io, vel perispomenis ut Cap. III. DE GUTTURALIBUS ET LIQUIDIS. 233 Tteldd-io, et Iqs&io fortasse ab obsoleto eqko Parall. 438. 19 ) Sed xiva&to Grammatici poimnt sine auctore modo ut xiva- $ig(xcc explicare possint, Schol. Prom. 124. quodque in Epim. Cram. I. 87. profertur sfxe^co to ef.uo , rectius scriptum est p. 185. vesica vs/ne^co. Ab alico vero est ahrfdw, praeter quod nullum extat hujus paragogae exemplum, ac ne illud quidem auctorem luculentum habet si Pherecrates recte a Sleinekio Com. T. II. 151. testium numero eximitur. Verba in idea et o&co desunt, nam quod nonnulli evooig ab ho&w, hoc autem ab ivoco derivatum putant, testimonii vim non habet. Quae ypsilon in paralexi habent, eorum unum a verbo ductum est yd-ivvd-w, alterum a nomine fiaQvdto, iitficiQvd-a), quo exemplo ducti ficvvd-co adjectivo ficticio pivvg subjiciunt. Vocalium ultimae usus nullus est. 20 ) — CAP. III. De gutturalibus et liqiiidis. §. 1. Haec duo genera in unum contuli, quia guttura- lium exempla paucissima sunt. Gamma quidem nusquam apparet nisi aQrjyw ab agog derivatum est, de quo supra loquutus sum; kappa in tribus olexw, IXtfxeo, duoxco' nam aUxco, v. ad Buttm. 105. et igvxco a primitivis non syllabae sed unius literae accretione distant. Gutturalium tertia duo- bus inhaeret vrjma%to et Gxeva%co. Eaque omnia solis poetis concessa sunt excepto uno dicoxco, praeterque hoc et zqvxlo nullum per tempora declinatur. Sequitur coujugatio quinta in varios motus solutior verborumque efficacior. 19) Ut a xio) xux& s^ixpev. Cap. III. DE GUTTURALIBUS ET LIQUIDIS. 235 quo loco Schol. B. addit xodalvsi xoildvei. Sed pro hoc scribendum est xvdcclvsi xvddvei, quia adjectiva secundae declinationis omnia, nisi vvco accipiunt ut dyctdvvco, Xetitvvlq, liaxQvvto etc. in unam transeunt terminationem aivco, ccpyalvco, levxaivco, fiwQaivco, cuxqccivco etc. Hoc xvddvfjj autem et quo ille utitur oiddvco omniaque his similia d'Cdvco, dlddvco, cdcpdvio, ohoSdvco ex dZaivco etc. extitisse non tara pro- babile est quam a commuui stirpe utriusve formae verba seorsum quasi duplici partu edita esse. Sed quominus f.ie~ Idvco a (.telag ortum putemus, obstat haec ratio quod nullum simile verbum ab adjectivo profectum videmus. Quo quum accedat antepenultima brevis, nescio an assentiendum sit Pto- lemaeo diphthongum verbi jusXalvco attenuatum esse, etsi exem- plum hujus ellipsis, quod omnibus fidem faciat, nullum proferri possit. Sed deprehendimus in hoc numero aliud singulare et unigenuni xvddvw. Idem enim a nomine derivatum est, non, ut cetera, a verbo. 'H^avco nihil quidem niagis finitimum habet quam nomen dy^v, nee tamen ab eo derivatum esse potest; pro ^HQezave inlaws tt\v vavv Hes. facilis subit cor- rectio rjQhaive, nisi ille est aoristus doricus ; quod idem ex- promit OaaydvExai ^ccpsc dvaiQeiTcci, non a cpdoyavov sed utrumque a oepduo repetendum puto; nam ut xlayydvw ab exlayov, et xQctyydvto (syxgayydvco) ab i'xQccyov, sic a para- digmatico eGcpayov produci poterat oyaydvco, sed ne brevis brevi praeponeretur, adhibita est metathesis epaaydveo. Pro xQctvyavo/Lisvov in Herodoti loco unus codicum xQavycw6[.ievov substituit, unde olim xQayyavof-isvov elicui ad Phr. 377. sed duo alii xQavyavcofuevov praebent, non inventum quidem alibi sed simile testatis finvyavaJuai, dsixccvw/ncu etc. Infinito cre- brior est terminatio per diphthongum et omnibus fere partibus orationis apta: dlSaivco ex tov tzqcototvtzov Qijiiazog too Cild-Q), dep* OV TO lll&EZO EuSt. 566, 43. TQ6fltO Z£TQ£fiialvOJ TiccQaytoycog Schol. Nubb. 294. dnb tov Yg%io yivexcn to loyalvco xal arc* avzov to loyavco Eust. 1302, 24. xqdeo xr\- daivco, xdyxio xayxatvco, aliaque multa 11. cc. collata, quibus vrj(palvco exiraitur judicio Eustathii 1306, 52. tov vrjcpatvco XQrjoecog f.irj (paveQag ovgtjq ojliwq e^Kpaoig yivezcti ev T(Tj vt]- (faviog. Neque enim, quia yrjQavoig dicitur et vooctvotg, 236 DISSERTATIO XIV. idcirco yrjQalvco et voaalvto pro testatis habenda. Sed a barytonis talia derivari cousuetum fuisse, satis confirmatum est. Num a perispomenis quoque, dubitari licet. Nam quae in EM. 101, 20. et Eust. 792, 30. in hanc rem afferuntur exempla oquw 6q/uccivco, vqjco vgxxlva), xqctdw (xQaddco) xqcc- daivtu, echo dXatvco, Xvggw Xvaoaivco, oldaj oldalvco, eorum pleraque a nominibus oq/lit], Xvggci etc. ducta videntur; quae autem nullius nominis affinitate continguntur ut Xr/^iatvco, xv r Xalvco, nulla causa est cur a Ir/paco, xrjXko orta sumamus, quum utrumque genus ex se nasci potuerit. Neque solum verba primae et secundae conjugations cum iis, quae in cava) terminantur, significatione conveniunt sed etiam tertiae xvXXoco xvXXalvco, xvqtoco xvqzcclvco, Xoq66co XoQdalvio , gi- fio'to GLf^ialvco Epim. Cram. 1. 138. neque haec modo sed etiam XiGTQevto XiGtQaivu) , TQvg)8Q£vo/nat, xQvcpeQaivo[.iai ; et non pura doS^dQco et antiquius ctG$[.iccivco , Xixd'Qoiiai Xviaivto, XeGxd^o) XeG%alva), oXtG&aCco oXiodalvco, xaxccGiydCco xaxa- Giyalvw, oQyi^o) oQyaivco. Quin etiam reperiuntur nonnulla triplici flexu variata doxi^dtto doxi/uoco doxi^aivoiiat et quae supra G. II. §. 4. prolata sunt, ut ea transeam quorum signi- fications discrepant ut yXiG%Qaivo/uai et yXiG%Qevo[.i(xi, xv- xXico xvxXoco xvxXevco xvxXd'Cco xvxXctlvto, aliaque intellectu neutrali et factitivo discreta, dXedKco dXsaivw, tiixqoQu} m- xqoco nixQctivto, de quo genere lathis scripsi ad Aj. p. 383. 4 ) Et eorum quoque, quae nobis synonyma videntur, fortasse non tarn perfecta fuit similitudo ut semper et ab omnibus et eodem jure inter se commutari possent. Sed propter pau- citatem exemplorum plerumque in incerto relinquitur quae sit cujusque terminationis propria potestas et quoad termini a natura fixi nova et commenlicia usnrpatione perturbati sint. Hue accedunt poetarum necessitates; nam aliis numeris et aliis versuum locis convenit Svg/n svalvco , aliis ev/nevecov cf. ad Buttm. 1. c. Verum de hoc satis. Venio nunc ad tertium 4) KeaivcD pro xea^co dictum esse Schneiderus sumsit ex Aelian. H. An. XIV. 8. to d£v<$QOV vnoaryniiai f.ihy , a^qstov Si £og, praesens QE^icpato^ai habere videtur. Quod idem refert l PacpaGG£i nlavazai nescio quid similitudinis habet cum ()£(.ip£0&ai. Sed Ka^tdaoeiv geIeiv, unde xd/aa^ profectum videtur ut a doveco dovai;. 2 ) Koqugoelv i\q%eI- o&ai, c PaicpdGG£iv dyvEVEiv et alia aeque tenebricosa silentio transeo. 3 ) §. 2. Quatuor verborum in eogco exeuntium, quae ex Theognosti libello attuli in Parall. 438. unum tivqeggw paro- nymon est, alterum xvvrjyzooco commenticii simile, tertium drjdeGGco ab drjdho ductum sicut quartum eqeaoio ab insolito sQeco repetivimus, quo duo alia ducunt ijuhzco vomo in Gloss. Graecol. et zeIeggco, quod EM. 38], 24. Siculis tribuit. A ba- rytono aid-to non solum dl&atvco declinatum est sed etiam cddeGxto, si quidem futurum d?^e^o i uat et nomen dlds^ig ad hoc praesens pertinent, quae in libris Hippocratis et Are- taei saepius per alpha scripta inveniuntur. Tria sunt, quae eta in paralexi habent, homericum svq^ggoj, syntheta icpe- dQTjGGto et TcaQ£dQi)aoco ; quibus epici posteriores utuntur pro icpsdQEvco et naQEdQEvco , tertiumque Ocoqj^ggco , quod si in- ebriandi significationem habet, Grammaticorum nonnulli di- verse scribere instituerunt: ■Ocoq/jogsiv and zov d-coQrj^, &OQLGGEIV 6i ijyOVV f.l£$VGX£LV f.tlXQOV TO i dflb ZOV dOQl'Z, b axgazog oivog Sell. Hes. Scut. 198. zo $coQrj%ig ziveg jliev Sid zov co xal rj ygdcpovoi, ztvsg Se did zoo o iiixqov and zov Soqco zo ni]dco cog rpowiooco, daidiGGco Exec. Cram. III. 401. Eodem modo aliquoties ecpeSqiogeiv scriptum est et contrario errore XanriziEiv zo ipevdeodai pro lanizznv. *QQi]0~oovza cpvldoGOvza et *£lQi]OGovzai cpvldoGovxai Hes. Suid. pro futuris irrepserunt. Iota Theognostus II. 143. qua- tuor verbis tribuit, dsidloGco, evlggco, dgo/tiiGGco, alvtooco, quorum duo modo posteriora ad huuc paragogorum locum pertinent; sed 6qo[.ugooj testatum non est, nee dQcof-iioGco 2) Eadem ratione a xQccdrj derivatum est xqcc3cu'vo) , a synonymo y.ladog Kladdccci osTgccl Hes. 3) Grammaticorum inventa sunt dWtftfw et nfraooio in EM. uly- fxaaaco Eust. 1292, 19. jaXaaah) 995, 25. Cap. IV. DE VERBIS IN ae, oxco, nx. 243 legitur praeter Hesychium eoque plus suspicionis habet quod ue Sqco/uccco quidem satis stabilitum videtur. His vel ejectis vel procrastinatis succedunt priraum verbalia: cc'Iggcq nana xb aco xb tvveco Eust. 592, 32. et certiora eilto eI?Jco e?Jggco, gvqco gvqlxxco , hoc majore quam illud significations discri- miue a primitivo sejunctum. Deiude paronyma xvHggco cum synthetis avaxv)uGGco, SiazvliGGco , evxvIlggoj, 7teqixvXlggco, quorum si uuum in carminibus legeretur, sciri posset utrum a xvlog derivatum sit an a ivkrj, cujus penultima longa; f.ieli /LisdiGGco, xioag xvqIggco, quod Thomas attice dici per- hibet pro xEoaxiUQ, cpovog cpoivog cpoivtoGco, Si/aig Se/aiggw, quibus subjici possunt glossae Hesychianae zlrjoixxEiv eql- £eiv, OaliGGExai l.Evxalvexai a qiaXog, unde (palvveiv et qpanvveiv i. q. ?M i wn:Qvv£iv, et cpahjniav. 4 ) Homericum &qv- VvySi] non satis patet utrum praesens habeat $qv?uggcq, quod Eustathius ponit, an d-Qvliuo, cujus alius quidem est intel- lects in H. H. in Merc. 489. nam hie de stridore chordarum dicitur, &qvIM%&t] autem non ut 9qv?.oq, unde derivatum est, de sono dicitur sed pro e&qccvg$7], quomodo deutero- paragoga saepius ad significationem principii sui replicantur trausmisso medio, -vqixxelv et gvql^elv Grammatici non tarn intellectu quam genere dicendi disterminant, illud atticum dicentes, hoc vulgare v. ad Phryn. 192. sed ex Atticorum scriptorum locis cognoscitur hos gvqixxelv et exgvqlxxelv de sibilantibus dicere consuesse, poetas vero tragicos GVQiteiv usurpare de cantu fistulae. Nee satis caute Suidas Alvi^to -/ml alvLGGco xo ev naottflolcug Xalto , nam illud epici as- civerunt pro alvuj, alviGGO(.iai vero verbum consuetum est signification drversa. Tarentinorum dialecto adscripta sunt laxxLGGco , GalntGGco , Cretensi ^e^ICco, idemque fortasse discrimen fuit inter Qco/ultst Seg/hevel Phot, et quod Hesy- chius eodem modo interpretatur ^^llggel. Ovf.ux&£ig til- y.QctvSdg Hes. ad ^vf-d^oi-tat pertiuere videtur, quo nescio an Graecorum aliqui pro ^vinovjaat usi fuerint. Sed ayolG- gelv, quo idem utitur s. 0aUxx£xai, forsitan sermo vulgaris 4) AayuoiriEiai /LiSTQievtrca , ^'cdirrfTai ccui)J.ajcct (ipedig 17 rcc- ytia y.(vr\csiq) et alia aeque obscura, 16* 244 DISSERTATIO XV. ascherit pro cccpQi'Cco. — Verba in oggco excludit Grammati- corum rubrica: to, did tov gg Qrif-iaxa e§ cpcovrjevza Tiaqa- XajufSavsi, dllaGGco, tivqeggco, tvti'jggco, s ) dediGGco, acpvGGco, ayqwGGco ' to de o ovx eyei Snid. s. zlediGGco et Cram. I. 26. cf. ad Phryn. 608. §. 3. Ordo seriesque disputationis nos deduxit ad verba in vggco exeuntia, quorum multa Technici a puris eadem vocali praefinitis repetunt: acpvGGco ex tov acpvco cog video vlaGGco, bdvco oSvggco Lex. de Spir. 231. Cram. I. 63. Eust. 68, 12. Postremi obliqua modo tempora innotuerunt codv- gclto et odcodvozai, ex quibus forma praesentis non cogno- scitur. Idcpvco non legitur sed composita e^acpvco et vtze- £acpvco, quibus cognatum esse dovco similitudo significationis declarat non solum propriae sed etiam translatae ut Homerus dixit dice t* eviepa %a1y.bg rjepvoc, Virgilius vero gladio latus kaur.it apertum et similiter alii. Sed aQvoaojuai dubito au uno Herodoti loco, quern iudicavi Diss. IV r . §. 4. non satis munitum sit; nam aQr^vyiiai ne analogiae quidem examussim respondet v. ad Phryn. p. 32. Aliud hue adliibet Orion 65, 8. xanvco xai xcmvGGto cog acpvGGco, sed ex aoristo exditvGGE non liquet quae- nam fuerit termiuatio praesentis, neque extat nomen, quo Hesy- chius illud refert Kdnvg to nvev^ia sed adjectivum ab eodem ante Kdrcog allatum KanvxTa nviovxa a xanvooco derivatum est. Plura ingerit Epim. Cram. I. 77. crnb xov dlco alvco cog dvco avvco' acp* oh alvGGco cog dovco oqvggco, sed hoc oqvco commenticium est rectiusque Eustathii judicium 924, 41. oqvggco ab oqco repetentis, unde ovQog fossa v. Diss. IV. §. 4. Minus suspicionis habet xivvco, uude Schol. Aesch. Prom. 157. Eust. 472, 34. xivvggco et xlwyiia arcessunt. De dxvco hariolantur Grammatici supra citati Diss. XII. §. 4. dxvco dxvooco xai xaxd TtaQaycoyrjv axvtco aio/axcog, scilicet ut dvdtco, ettl- nldtco, eimd^co aeolica perhibentur ; citvggco autem fuit vetus scriptura a Schol. Od. XI. 606. commemorata. Cum acpvco acpvGGco Cram. I. 63. contendit nivvco tiivvggco xai st; avxov 5) Hoc non niagis hue pertinet quam nrjaaoj. quod in Cram. I. c. substituitur , ipsumque Stdtoaco. Cap. IV. DE VERBIS IN gg, gxco, ux. 245 utuvvgglo, quorum illud epenthesi crevit ut a nxvco tilivggco, sed compositi analogia nequaquam in clara luce posita est. Ad explicandum cpoqvxog cogiinur et}^mo uti, quod Eustathius 799, 10. fingit cpoQvto, idque 1917, 42. dicit prototypon esse xov re (poQvveLv xal xov qjoQVGGsiv. Utrumque autem He- sychius iisdem verbis explanat : Ooqvvsl yvQa iiolvvu, 246 DISSERTATIO XV. qua nomen circumscriptum est, assumat generalem xov xoqv- tyiooai extollere ut fiodwg xoqvgtoq cumulatus. AayvGGio duabus quasi ancoris sustentatur , verbo Idnzio 8 ) et nomine Aaiqvg fioQog Hes. cujus diphthongum refert XanpccGoco. AI&vggslp avaxaieiv Hes. cum cud-to et aldog pariter jun- ctum est, fiXafivGGeiv plameiv Hes. cum ftldnzto et ftXdfir], doricum dcoQvzzo/nai cum dcoQeof-iat et Swqov, d-covGGco cum #oog et-ttodZto, 9 ) Id-vooto, si recte ita scriptum est, 10 ) cum Id-vg et l&vco) nXavuzzco cum nXccvco/iai et Tildvrj, quod que Suidas affert interpretatione subtraeta gtw^uggco et Hesy- chianum gzyj^uggoj adolsoxco cum Gzoftog Gzofiew Gzo(3d£co una complexione devinctum est. Sed alia propter verbi de- fectum paronymis adnumeranda sunt dQi^tvGGco, lapQVGGto i. q. lapQevco, Ik zov tztsqov tvzsqvggoj Cram. I. 355. ttzs- QVGGo/iiai volo Lycophr. 1106. cujus aoristum exhibet Hesy- chius ^ErtzsQvyr] dveuzrj. ll ) A {.lOQitog et (.lOQ^OQog id est (pofiog profecta sunt ^lOQ/nvoao/naL , jLioQ/uoXviTOftcti et /uoq- fioQvCco, a synonymo zaqftog zaQfiv^aGdai, a cplrjvog (DXa- vvggsl (plvccQsl Hes. cui simile ^QavvoGco confringo (nam id haud dubie praesens est aoristi &Qavv%ai) speciem habet a $Qcivog acceptam sed significationem a verbo ut QQctvsvezctt GvvzQifizxai et Ta&Qttvevxai xazccxexlccGf-iai and zov &qvoocj io-0-ico iuterpretatur, e marg. Haii. receptuni est in Aret. Diut. II. 13, 175. omog daxvoGaoSai eti] at cibum capere possint elephanti pro ivxvoosG&ai, quod tres codd. praebent neiniui coguitum; ex utroque autera conficien- dum est ivdaxvGGeodcu idem siguificans quod ivdaxelo-d-cu hoc est spgxxyaiv Tel ut Schol. Soph. Trach. 793. ocpodQcag iod-ieiv quasi frequeutativuui verbi daoaad-cu, quod in EM. exponitur cpayslv. z/advGG£G&cu elxeod-ai G7iaQccGG£0$ai Hes. a da'i'Uiv traductum est iuterposito delta ut dauo dai- dallto. Duo hujus generis parum dcxtre tractavit Ruhnkenius Ep. Grit. p. 66. AaxvGGco, inquit, prima ct origine et notione nihil magnopere discrepat ab ccxvuo, skat lacpvoovj nihil ab acpvGGoj. De hoc supra actum est; verbi Iclxvgguv inter- pretations antiquitus traditae txx£qvgg£g$(xl, viixeg&cu, xi~ vccggclv etc. omnes redeuut ad unam notionem plangendi et plaudendi ut aves aerem alis, pisces aquam pinnis plaudunt, unde patescit illud et cum latinis hisce cognationem habere et cum graecis tt/^ggco, tx'/mxvq, nlaxvyito) hoc est xoig rcxeQoig xqovco, germaiiicisque plait, plaetten, plaetschern v. Proll. 304. BdelvGGoi-icu et [SdelvyQog cum vocabulis foe- toris fidelvy fidvlleiv, [366loq ita omnibus partibus couveniuut ut de etymo nulla disceptatio esse possit, nee minus aperta contagia verborum ab Hesychio compositorum ^TtalvoG£xai GTxaQaoGexcci, Wccivvggelv qitzI&lv, Waivv&iv 7taxa\pv%eiv dice QiniGf-tov, WccIqsiv TLVGGG61V QiTtitziv, quorum prototypa sunt onc'uo et xpdeo. 12 ) Nee mihi falli videntur qui xtjqvoooj a 12) Ab eodem anaoj fortass-e non solum spinarum nomina oconcc- Xu&og et ctqmlag, sed etiam verba Oifcdciooetv i. e. xi^vhiv xevntv Hes. et 'Pcdvcoiie.i y.ajK^Qrjaoet. 248 DISSERTATIO XV. yrjQvto natum suspicantur. Isl/uwoto Eustathius 924, 41. ab afjivj , EM. ab alfia, alii ab alfiog, irade a c if.taGid, ductum putant, quorum nihil satis probatum est. Sed venio nunc ad ultimam vocalium: Td did too coggm navza did too co yQa- odszcu m too o co , {jcoggco, c\ufilvc6oGco, TVcpXcoooco , ayQcoGOco, vtivcoggco, h L ucoGGco, vsojggco Theogn. II. 143. quibus desunt non pauca; primum ^Axqcoggei axoodxcu, hxtov ov% vna- xovei, TtQoqrcoLEitai lies, quod quasi deminutivum diei potest verbi dxoocxG&cci , et IdXecoGGet jutoQaivei, turn IdocoTTsiv (omiss. in Th.) Galen. Comm. III. Prorrh. p. 778. T. XVI. Sch. Arist. Rann. 236. Ixteqcoggco i. q. Ixtsqov/liou (om. in Th.) Cram. Epim. I. 26. nam sic scribendum est pro Ixtcc- qcoggco, postremo xqv/licoggco et bcpQvcoTxco v7i£Qi]qjavevo i uac Zonar. 1490. cui idem valent ocpQvdKsiv et dcpQvovG&ai, postremo xixv{icottco a xutu/uig vel xixxdftr] derivatum et Ti&aificoGGto , quod per ignotos tramites a &dto nutrio de- ductum videtur. 13 ) Ceterorum origo manifestior, vel a no- minibus ut a fiovliiiog @ov'Ai/hc6ttco et @ovli[A.uo vel a verbis dyvoco dyvcoGGco , dxQOcofiat dxQcoooco , dyqco ayQcoooco , vel utrinque apta Xaifiog Xatfico Xai/nd'Cci) Xaif.idooco et Xai- t-UOGGCO. §. 4. Num Graeci eadem verba in Goto et gxco termi- nare licitum habuerint difficilis est cognitio propter raritatem exemplorum. De duobus, quae ad Buttm. p. 60. apposui, unum ald-eGGco et dX&ijoxco parcius legitur quam ad dijudicandum satis est; pro homerico enivvGGe Hesychium stzlvvgxs scri- ptum invenisse animadvertit Ruhnkenius Ep. 37. Schol. II. XV. 10. l4QioTocpdv?]g xtjq dnivvGxcov ' 6 ds ^lqiGxaQyog xal Iv 3 Odvoo£ia did xcov duo go. D E^afi^h6oxco e Diosco- ride attuli ad Phryn. 210. quo multo frequentius est ega/ti- fiXtoizco, d/ufilcoTzco, djufilioxco. SsXccgxojv IdjLiTicov Theogn. Cram. II. 11, 18. rectene scriptura sit an pro oelaGGcov, du- bium reddit multiplex antecedentium corruptio: Gefiezog 6 13) In Theogn. Cram. II. 10, 2*2. ubi enumerat vocabula quae diphthongum ai in prima habent et tie (hi de) xal ib ncuipadOw xal to nainalov to TQa/v, namvlo'rfQo) rb ncd£o) scrfbendum est xcd nai- naloedda, xal ib ncci£(o. Cap. IV. DE VERBIS IN aa, oxco, tit. 249 xoyXlag pro GeXaTrjg, GefiaXa ?; sxtiXtj^iq p. GeftaGfia, Gsve- Xig p. gegeXl, Gelao/nog fj dXaCovela p. GeXXiGf.iog. Nee saepe ternrinationes gxco et Ceo eidem verbo adaptantur ut e/Licpavlaxco quod semel inventum est et §/LiqjaviKco , gtsqlgxio et GTEQitco (aTtoGTEQitto) yeveiaGxco et ^£j>££«Cto, quorum illud inchoativi similius, hoc pro yeveiw , aliterque discreta syntheta vjzoyeveid'Ceiv to cmT£G&cu tov yeveiov , vTioye- veiaGxeiv de to cIqti e$av#elv to yeveiov Herodian. Philet. p. 443. alterum enim a nomine proficiscitur, alteram a verbo yeveiav. In tribus N. T. locis pro ixya/uloxovTca codd. com- plures ya(.ilt,ovTai praebent et pro ya^uoxovTa in Callicra- tidae fragm. Stob. LXXXV. 18. p. 182. quod de viro dictum est nuptias ineunte Valckenarius corrigit ya/n^Gelovia , sed praeteriit quod non multo post sequitur p. 183, 14. al'xa TLg — axjLidKovGav ya/niGxi] hoc est ya/njj , ceteraque fere omnia a verbis circumflexis derivata eandem cum illis significationem habent, ntoTccGxeTai in Orac. Chald. XXVIII. p. 23. tqcotccc- GxeGd-co t-ieTccfialleGdco Hes. et alia ad Buttm. p. 60. * 4 ) col- lata. ^OojXIgxovgl Suidas fortasse ex epimerismis sumsit quasi primitivum vcrbi SqjXiGxdvw. Terminationis ogxco exein- plum nullum praeter Hesychianum (pvyoGxeiv (pevyeiv, cui non plus fidei tribuo quam sequenti ojvtog^wv (sic) qjevycov. Eorum quae ypsilon in penultima habent uni dXvoxco deest primitivum dXvco sed damuum supplet igaXvco in hymno horn. Quae sequitur vocalis in uno paragogorum apparet d/uftXtQ- gxco, si quidem id ut plerisque veterum videtur, ab ajufilvg declinatum est suppresso ypsilo, quod Nicander etiam con- jugato df.i(3Xt6oGco i. q. d/nfiXvcoGGco seu d/uftXvtoTteco detraxit. Si vero singulari quodam syncopae genere ex dvapdXXco ortum est, quod Suidas significare videtur ^/afiXiGxeiv tiqo- (SdXXeiv xvifciaTa v. ad Aj. p. 97. not. et ad Buttm. 111. ad longe alium locum pertinet. Ab d/ufiXvtoGGeiv aliisque ejus- dem potestatis verbis TvcpXcoTTeiv , xixv/ucottbiv et novitio %ti(.inXojTT£iv diifert IXXwtiteiv, quod non compositum est ut Wyttenbachius censet ad Plut. de discrim. Adul. p. 433. sed a composito I'XXwip derivatum, ut a yoQycoip yoQycoipccG&ai 14) Ibi consulto omisi ^laGxeiv ayeiv Hes. et alia aeque obscura. 250 DISSERT ATIO XV. v. ad Phryn. 607. i5 ) ^EvdlcozTeiv vero merito rejicitur in Thes. Sed non suspecta habeo Qalvoa6(,Levog yXeyo^ievog et Qalvipcu tfcclipai tzvqcogcci Hes. v. Prolegg. 345. neque negem ab dialog et d^aldrcTto duci potuisse et quod He- sychius praebet af-iaXavzw Ttogdw, nam sic saepius variantur aflinia xoQvmto xvqiooco, quod attice dicitur pro xsQccvitco, l4Xec6aG£t [.itoQaivei et QaXLmei ficoQaivei ab uno themate qXog rjXeog qXidLog ctXeocpQwv et aspirata auctum QaXov ficoQov Hes. Verum praeter has solitas et ordinarias para- gogas, quas jam absolvimus, reperiuntur quaedam singulae singulis verbis attributae ab ay to ayiveto, dzko ai£/ii(3to v. Diss. II. c. II. §. 1. dico dio/aai diwxto, oQOfxai oqo&vvco, uXto dXlto aUvdo[,icct> ut xvXlto xvXlvdto, sed verbum alexandrinum dXiayko, quod Lennepius ab eadem stirpe, Coraes vero ab alive* derivatum putat v. Diss. V. §. 3. a recondito fonte manavit unde aXeQog et alccQvvto v. Prolegg. 262. Proximum est ut nomina ab unoquoque verborum genere propagata recenseantur. Verum hujus disputationis pars ea quae ad paragogas pertinet, in aliis librorum meorum tra- ctata est. Quo facto restant ea quae omnia praesentis usitati elementa nee plus minusve continent. 15) Ab altera terminatione yogyorp, quae cum al&ioip, y.vxloxp convenit, duci potuit yogyomav et ^EyoQyonCudxev mevhg £pXen€ Hes. quod verbum epicum esse ostendit terminatio, nee repugnat augmen- lum; quod vero Dindorfius in Thes. reponit Zyyoyyioniacxev , versui reelamato LIBER TERTIUS DE NOMINIBUS VERBALIBUS. Pars I. De nominibus primae declinationis* §. 1. Hanc viam ingredientibus statim occurrit vox ad ordiendum auspicatissiraa di] sive aeolicum aa aurora Musis amica, cujus genitivo aag Boeoti, ut Lexicographi docent, adverbii loco usi sunt pro slg ovqiov ut I'vag pro slg tqlttjv, eundemque casum Zenodotus Homero impegit II. VIII. 470. pro rjovg scribens aag hoc est af.ia r^dqa. ^Hcog autem ne- que ab avco to cpcovCo (ut xlvxbg oq&qoq) derivatuin videtur, ueque ab avco to Ic^uttco Sell. Oppian. Hal. I. 154. Eust. 1814, 36. sed ab aco to tcveco, sicut pars noctis postrema ayxavQog dicitur on tieql top' oq&qov al avQai nvEovai Sch. Apoll.IV. 10. et EvavQO) txqco'l Hes. Ad avco to epeovco per- tinet ova fj cpcovi] et afiioQ f] /Jo?; Hes. aeolicum, ut videtur et ex parte laconicum. Idem affert Jar] i) \.id%i] obliteratum illud praevaleutibus paragogis ddi'g et SFJQig. Qsa to fta- qvtovov otteq ol 2vQaxovo tot &da key ova i Theognost. II. 102, 21. unde duplex derivatorum flexus &&xopat et &aio- fiai. Sed c Pdag ysvfiaza Hes. suspiciosum facit enallage vocalis, qua nullum verbi qe'co inclinamentum contingitur. Cum jiivaco connexum est [ivea. sive /nvela cf. Prolegg. 45. cum obsoleto ydco, cujus formam repraesentat perfectum ye- ydf-iev, nomeu yta sive yerj ab Hesychio contestatum. De genitivo defectivi idcov notum est quanta opinionum dissen- sione certatum sit; id Goettlingius ad Theog. 664. nominativo ei] subjicit eamque vocem a verbo substantivo ductam omne quod est in rerum nalura significare statuit; quod si ita se habet, srj idem valet quod ovaia, tc( ovTa. Trisyllabum unum est alei? i] sxxkiaig ab aHo^iai vel dlEvo^iai sub- tracta vocali insiticia ut dxorj ex tov dxovco Arc. p. 103. Sed fit etiam ut iota extrinsecus addatur, ydco yala EM. quae 254 DISSERTAT10 XVI. Philoxeui conjectatio, si non omnino hoc genus divinationis aspernaraur, haud damnanda videtur; l ) yeia and tov %eio&ai to xcoQtjoai Schol. II. XXII. 93. 2 ) quod Lehrsius de Arist. p. 146. inter Aristarchi periculose dicta refert. Verum tamen IlQo%ea fj TtQOtyaaig Hes. haud facile est aliunde repetere quam synonymon nQo%avrj hoc est a themate a quo %aog et %aoxw aliaque hiandi et vacandi vocabula orta sunt v. Diss. I. §. 1. Sic etiam and tov yqew ylvexai %Qea xal yQeta nXeo- vaGjLiai tov i log yqeog xal %qsIoq EM. 814, 28. nee irapedit Choeroboscus Gram. II. 227. %Q£ia naQa to %Qsog, nam neutrorum quoque, ut postea demonstrabitur, origo verbalis. ""Evdeux ab hde^g derivatum est ut svxksijg evxleia, quod EM. cum illo contendit, sed a verbo dew simplex deia i. q. e'vdsia, et quod Grammatici huic adjungere soleut lela dori- cumque lata 3 ) vergit in viciniam verbi law (la/u@dvw). Plerumque tamen epsilou transmutatur in o, qoyj, %or}, vel in oi, Ttvori], nee vero in w ut in EM. 26, 19. dicitur and tov tfi £wr} cog lio (scr. iw) Icojj, r\ ey.ne(.ino(.ievrj (torf , $w to ytatafiallw &wiq r\ tyiuia, nam Iwrj onomatopoeticum est ut la clamor, neque ex homerico loco ool dwi)v eni&rjaojuai liquido apparet nomen ductum esse and tov deod-ai, ut Eu- stathius censet 1441, 36. poetam naQezv/.toloyelv ratus. Ver- borum quarti ordinis (nam tertius vacat) duo modo nominibus fingendis materiam praebuere \piw ipia i) ipfjcpog Sch. Apoll. II. 1172. ut a xpdio xprjcpog, duo Jeddai dedlai Hes. 4 ) quod dedlac scribendum est ut detdla vv'§ oxoTia Suid. naqa to deivov Eust. 1724, 1. ac si verum est nomen r^ieQa proprie placidam significare v. Parall. 359. et mane bonum, con- sentaneum videtur noctem intempestam ab horrore deidlav 1) Quod addit /uw [xata , hoc nomen naturale videtur ut fxa et 2) Quae sequuntur verba sis avias yccg fxtj/avhiviai etc. aliquanto rectius scripta sunt in EM. 809, 52. Paragogon xr\qa^a Schol. Nic. Th. 55. eodem modo explicat nctQa to xslo&ca xal %(i)Quad-ai tv oct- rois. 3) Utriusque similitudo suspectam reddit Hesychii glossam 'JEnl lictv Inl l^axsCav , sed literarum series tuetur. 4) Durum foret corrigere Jedis Snlici. P. L DE NGMINIBUS PRIMAE DECLIN. 255 appellatam esse. Verborum in oco exeuntium unum loco no- men progenuit, to?/, quod Sch. Eur. Hec. 1084. et Eust. 411, 1. parum apte ad Leco refenmt, cujus nulla cum loco societas fingi potest. Diphthongi exemplum suppetit jmicum catoini, cui EM. 50, 10. axon) praefert: ice yag slg co xaSaQa. (xa- S-ccQor) lr>yovxa fiaovTova ti)v 7iaQalr]yovGav Iv %o1g Qr^ia- rixolg pQayeiav eyei. Nee mult a sextae vocalis ; a thematico Tivco substantivum uvtj semel in Ventura Aret. Diut. I. 8. ttvj] xal cpSloiQ, nam quod sequitur eunvi] tjds zouvoi.ia in codd. scriptum est suttvoi o c tde Tovvofia sc. I'yovotv, et poeticura cpvi'j. l Pva ex Aeliani loco, quern notavi ad Phryn. p. 492. nunc sublatum est. Quaeque Grararaatici ingerunt dvt] naQa to dvco Eust. 1835, 57. et kvrj and zTg Ivoecog Schol. II. MIL 240. eorum alteruni nullara. alterum pertenuera cum verbo siniilitudiiieni habet; nam Ivaig nunquani dicitur pro ozccGig. Sed d-ma qua propriuin qua appellativura non actio- nem significat sed personam ab aeolico dvlco ductura. J Hnvi] cfcovr} Hes. fieri potest ut y]nvg scripserit vel jjnvg, nam quae cum v t 7ivco consonant verba aivco , aylvco etc. a nominibus in vg orta sunt. Ultima classe continentur oxytona 'Ccoco lcoi], Geo n iica Gcoi] i] ecpoQi-n) xal cpoQci Hes. s. Evgcotqov, ter- tiumque eqwtj naQa to qcoco cog Lcoco Leo?] EM. 380, 34. § 2. Hinc pergimus ad propagines yerborum non pu- rorum. Hie nihil aut ordine prius aut memoriae praesentins est quam ftovXrj, cujus synonymon z/)]bj i) [Sovlr { nisi Hesy- chius excitasset, in oblivione jaceret itidem ut Jala h[u?- a dp.ouai. Non ultra Homerum descendit nalla and rov nallzGdai Eust. 1554, 31. Diutius vero perduravit ovkv naQa to ov?.co EM. et del?.?] a dsikoftat, si quidera viiicit Aristarchea scriptura det/.ezo. Post earn increbuit /Sdslla vocali verbi (Idd)lco leniter infiexa 5 ) et ^rl-lla Lcdofia Hes. a quibus desciscit noraen rainentorum pulveris, quae in lu- mine solis per januam fenestramve trajecto conspiciuntur, 6 ) a d?) xilag xivig xalovoi Pint. Symp. VIII. 3. si id a xtllco factum est nomen. Trisyllaba duo sunt, aneibj dno xo~? 5) Hesychius 'Epdr]).cc i ur}j' — pdalXeiv ib a/ue'Xyeiv , o$sv ij pfc'Xla. 6) T(< y.ttXovutvct Zvauura §v to) c Hippocr. Diaet. I. 10, 637. T. I. a librario illatum. A verbis secundae conjugations orta sunt aiiyrj naqa zo oziyco EM, 726, 37. Qriyq axovrj (omiss. in Thes.) Cyrill. Lex. v. Albert, ad Hes. s. @r/y>]<> nisi Sijydvii scripsit, unaque zQvyr] r\ ^rjQaola Sch. Nic. Th. 358. a zyvysiv ^Qalveiv Hes. et oxy~ tona avoiyrj Joann. Chrysost. mnltoque antiquius avcoyt], turn deinde $ogxy], duoxrj (omiss. in Th.) Anna Comn. IX. 249. cui praeivit homericum icoxtf, et drub zov eoeixco aQEixrj Cram. II. 202. Eust. 1107, 60. non contra ut Schol. Aesch. Pers. 536. eQsUr] (pvzbv evG%LGzov odev xal zo xazeQuxo^iai v. Prolegg. 322. In tertia quasi acie cousistunt aspirata ipvyjj nciQa zo ipv%to Cram. II. 425. aQyrj, evyij, f.id%r], luyj], oze- vayji ab Aristophane scriptum Od. V. 83. cui Schol. II. XXIV. 512. praefert GzovayJ] comparatione inepta Gzevd%co Gzovayj] wg [levto ^Loviq, Xeyco loyog, et syntheton xvvdyyji u ^ olvavDi]. A dentalibus primae classis c P. I. DE NOMINIBUS PRIMAE DECLIN. 263 'AciTtieiv Sell. 11. VIII. 434. qltti) Tzaoa to qltitco Eust. 1591, 43. ut iviT€Tco ivmi], sed hoc discrimine quod svititco iota breve habere dicitur, qlutco longum, aOTQcmxco aaxqanr], xa/im7] (gamba, gambia) xorzi], tvtii] etc. sed et hie iuterdum revirescit aspirata perfecti prinii Sqvtttoj TQvcpr n acpi], ftacprj, ()a7] a qiTir] et meusura distinctum et saepe significatione , xalvo?)] cortex EM. 57, 19. (omiss. ia Thes.) TtaQaxcdvcpij, xaxaxQvojr], quod multis seculis autecedit verbo xcczaxQvcpco, et ab eodera capite anoxQiftt] ap. Eustath. 974, 16. et aequales v. ad Aj. 449. assumta media xalvfir] a xa- Ivcpi] significatioiie separatum. Sigma verbo iiifultura reinittrt eniLiiyq. Epenthesis vocalium rara est et unius modi risiva a Trevo/iica, xqccv/i] a xnaLco, cousouantium duplex, una e verbi inclinameutis , quam naturalem appellabo ; altera posi- tiva ex coiisouis extriiisecus assuratis. Illam efficiunt literae, quibus tres primae passivi personae distiuguuntur, una /u, cpi]/ur], iifirj et a verbis non puris oTiyprj, vvypir] etc v. Parall 392. sq. altera a, aw satio liar] taedium, tcelow Tzineiaai Tcelaa, 20 ) /lw^co fiv'^a, do^co do£a, xoQoau al xoiy y eg Sia to xsiQea&ai Poll. II. 32. nisi hoc paronymon est cum xaqa, xoQvcpr] , xoQvg cognatum; tertia tau car], xolxj], rzaQa to xako xeliiat EM. civil] et ab ccslqco aoQir], ab eQdoj eoqzr] ut dqav dicitur pro dveiv, doaoig pro Svaia. Consona, qua perfecta verborum purorum terminantur apparet in duobus &r]xi] et f.ivxr] i] /Livaig Galen. Gloss, v. ad Buttm. 401. Haec ut in verb ali urn ordiue collocentur res et causa postulat; nee tamen sententia est Graecos, quuin haec ita fingerent, auimum semper ad certos verbi casus intentum habuisse sed in formatioue nomiuum iisdem usos esse consonis, quibus in declinatioue verbi adsuessent, in arte vero commodioris distri- butions causa aliud primae assignari personae convenit, aliud secuudae vel tertiae. Sunt euim alia quae originem quideni a verbis sed consonas non eas habent quibus tempora et 20) V. Prolegg. 419. Parall. 124. In Herodian. Epim. 110. neitfa fj rov gv).ov scribendum est TTeTacc r\ tov ''Ogvlov. Hie enim quum Elidem occupaverit, probabile est mythographos ei supposuisse filiam urbis Pisae eponymam. Schol. Theocr. IV. 29. Pisam Endymionis filiam perhibef. Endymionem vero regem Elidis fuisse constat. 264 DISSERTATIO XVI. personae discriminantur sed expletivas : osvco ao^rj — auco avdij, yXlco yXidt] — tkxqci to aco avXiq EM. navXa ix tov navco Regg. Pros. p. 425. fuylrj, gtijX?] , cpvXi] etc. a Soco dano davij rj fusQig, tcovrj, odcovyj — a tqvco tqvtii] i. q. tqvutj, xvdio y.vrjcpj] v. Diss. I. §. 3. ab am et xpcko avQa et xpwQa, duo dentalibus fulta xvvta a xvvco Herod. EM. 523, 7. et fiafh] a [xaUo f-ialo/nai to 'Crjico, unde etiam neutrum /ud&og r\ lJ]- 17]olq et fiadcoiitai trjTco Hes. ubi fortasse conjunctiva po- nendus ftd&iofiai usurpatus alicubi pro fid&m. Sed eaedem literae nontmnquam etiam consonis verborum non purorura finalibus se acclinant, non omnes omnibus neque omni modo sed ut cujusque fert proprietas. Ex hoc numero extraneorum insinuate primum lambda, naycc to tev'^co KevyXi] tag tqco^co TQOjykj] EM. 661, 14. quod confirmat synonymia vocis yQcovrj cavea a yqaco rodo deductae; aliquanto saepius v, nrjooco nayyr\ EM. 40, 30. vevgco Teyvrj 181, 57. sqbitico Iq Itivt] Sch. Nic. Th. 22. tpigco cpsQvr], quo exemplo adducor ut Keqva a§lvrj Hes. a xblqio ortum existimem ; nam xeiQai idem inter- pretatur xoipai i] oyjocci §vXa, et sic saepius legitur con- gruentibus nominibus hinc formatis xoQf-iog et xoqooq. J '0%vr} sive oy%vr} Sch. Theocr. I. 134. and tov liyyeiv doxelv , et in nostra cousuetudine species quaedam pirorum nominatur Wuergbirn et Straengelbim, quod Frischius reddit pirum stran- gulatorium, et francogallice etranguillon , nee dissimile epi- theton habet pirus silvestris aysQdog nvcyoeooa Anth. VII. 536. Assumta labiali a tiuqco figo derivatum est TzoQurj fibula. J lAeXXa dubium habui quo loco proponerem; nam si vera est originatio naqd to aco cog d-vco SveXXa Orion, p. 73, 21. Cram. I. 60. ad paragoga bisyllaba pertinet, quae tractavi in Prolegg. Dissert. II. sed fortasse non spiritum proprie signi- ficat sed vorticem venti a verbo ellco, quod raaxime convenit Euripideo aeXXai cxgtqcov id est vertigines, circites. Eadem dubitatio est de nXruivQa, utrum a nXr^tvQco derivatum sit ut noQcpvQco noQcpvQa an a nXr^itj xaTa naqcovv^dav tivu ut Eustathius ait ad Dion. 198. §. 5. Qui disputationi nostrae a primo ingressu usque ad hunc locum operam dederint, forsitan mirati sint cur non- nulla nomina, quae Grammatici paronymis adnumerant, inter P. I. DE NOMINIBUS PRIMAE DECLIN. 265 verbalia referre maluerim. Quo in numero sunt tria eorum quae in prima paragrapho protuli ab EM. 597, 19. disputata: TtaQa to fildfiog pidprj, Gxinog oxertr], et 747, 28. ubi nomen urbis TaqcpT] cum plurali xa TaQGDrj congruere docet ut fi ox£7i?] %a Gxenrj, fj degrj zee deQTj, 7j GTeyrj tcc ozeyj], testem citaus Herodianum. Rationem vero hujus sententiae nullam invenio nisi quod nomina a verbis derivata barytonis, si significationem verbalera agendi patiendive habent, pleraque oxytona sunt, praesertim iambica, quorum tenorem interrum- pit fiXa^r], nisi ad paronyma transferatur. Verum tamen haec ratio neque in ixayn convenit, neque in avrj, quod Arcadius characteris causa gravari dicit exemplis usus ex alio genere repetitis : tcc dice xov avr\ dioidlctficc ftaQvvezcci, avrj, nldvrj, Kvccvr] xvqiov 2 ') 2v.vii, quibus addi poterant Kavrj, IiQdvrj, f-iccvT], GTiavri, dcivrj, Odvat promontorium Chii sed hoc vago in nostris libris accentu v. Interpp. ad Thuc. VIII. 24. nee satis constat cpdvcti solemnium bacchicorum nomen v. Vater. ad Rhes. 928. a lampadodromia ductum ut suspicor; sed ap- pellativum cpavr}, quod in Hesiodi versu lampadem vel facem designare videtur, Herodianus n. Mov. p. 18. acui docet contra morem disyllaborum hujus formae. Compositum tiqo- Xavrj in Callim. H. Cer. 74. oxytonum est sed Eustathius 723, 27. duo tov %aivco 7tQ0%dvr} xazd Tovg SocpoxXeovg vTioiivq/uecTiGTdg, significaus Schol. Rom. ad Antig. 80. ubi eodem modo scriptum est. Verum hoc et qxxv?] ad alterum genus pertinet quod in §. 4. enarravi ; tonographi autem per- mixte de utroque disputant, potissimum in hanc sententiam ut verbalia ad oxytonesin propendere doceant, paronyma in contrariam partem, velut Arcadius tcc slg yrj la^ixd (^a- tlxcc ovTct b£,vv£TCU Tayr\ , Gcpayrj ' nccQcovv/iicc de fiaQvvexai, rtdyri, TQvyrj, oziyrj, quorum ilia nihil dubitationis habent, haec plurimum. Nam ndyrj certissime non a ndyog, cujus longe alia potestas ,' sed a Ttrjyvvi-ii derivatum est ut syno- nymon n^xTy, et fortasse non sic scripsit Arcadius sed Sytj. Id enim non ab a^co sed a neutro to ayog sive ayog ortum 21) Hoc aut ex alio canone hue translatunTaut mendose scriptum est pro Kayr\. 266 DISSERTATIO XVI. dici potest vel adeo debet, si verum est ea, quae non solum originem sed etiara sententiam verbalem habent, acui opor- tere. ndyrj vero non pactionem declarat sed compactum quid- dam. De TQvyj] non magnopere contendam utrum a tqv% propagatum sit ut eXUrj ab eXi§, odqcxt] a odql^, an a verbo. Sed ozeyrj nulla causa erat cur ad azeyog potius referretur quam ad ozeyco, quippe substantiam significans, quod genus nominum gravari solere Arcadius ipse observavit p. 106. ra elg dr] Xrjyovza ejovza zrjv tzqo xeXovg ($Qaxsiav 9 el fxev ovoiav G?]jiialvsi, ftaQvvezai, nedrj , oidrj, avid?] 22 ) el de xazd TtQayficczog zdoaoizo, o^vvezai, (pQadrj, xof.udt], yXidtj. Quoniam vero actionis vocabula eadem verbalia sunt, con- sequitur ut haec eodem vergant, id quod in uno quodam ge- nere auimadversum est a Schol. II. XV. 709. xd eig ihj] Xrjyovxa cpilel @ttQvve6&ai eXixr\ , eqIm] , /LWQixr] , cpoivixi]. To juevzoi aixiq to^vzov/jd-r] I'ocog ozi ^i]f,iazixbv VTzriQyev, et EM. 95, 50. to dvdyni] el r\v ano (j)']/itazog xov dvdooco b^vvoizo av wg oxevd%co ozeva%v r 23 ) Haec ex Herodiani schola manasse apparet ex alio loco, quo nccxayi] gravari jubet, quia non verbale sit ut dXccXaytj sed paronymon a ndzayog v. Prolegg, p. 15. pro quo sic potius dici oportuit, nomen acuendum esse si crepitum significet, gravandum vero si crepitaculum ; nam verbalium quoque permulta gravantur si ab actione transferuntur ad substantiam ut ndyr h xQoxrj, cpofir] , dfioQy?], ozeyi] , GxeTirj etc. Hanc ego non unicam quidem esse arbitror diversae notationis causam sed gravis- simam, neque accedo Herodiano in cliaractere sive conse- quentia literarum scrupulose haerenti, hoc modo: xd /.texd cv/ncpcovov diovXXafia o£vvexcu x$ o naqaXriyo^ieva, el ye- voizo area Qi]y[.idzcov xcj> e TiaQaXrjyoftevcov jiwvcp oiov ozQocpt], qotzi] , bXxrj , (poQ@r t ' TiQoge&rjxa xcp e naoaXrjy. f,iovo) wet ixqivyoj xb tzoqutj * xovzo yaQ naQa xb neiQio. At hanc 22) Id nisi putavit licentia poetica produci sed natura iota breve habere ut xvt£(o et xvida, scribendum est y.qudr]. 23) ^Avayxr] sive ab avaaaco derivatura est sive ut Buttmannus sumit Gramni, T. II. 314. ab cty%co , cum axtva^i] discrepat mutatione consonae, P. I. DE NOMINIBUS PRIMAE DECLIN. 267 barytonesis causam non esse ostenduut cpSoQa, onoQa, sed gravatur ob significationeni v. Prolegg. p. 12. quo accedit epenthesis, sicut lacouicura [toga (nam sic ubique scribitur, non (.lOQa ut EM.) diversum a ortoQa accentum accepit ei significationis causa et propter ellipsin ut da\»i, %q6cc. Idem miratur zvni] scribi acuta ultima: zee ydq elg nrj (adde z0 v nccQaX?]y6{.i£va) cpiXel (jctQvv£G$ai (adde olov zQVTtrj, xv7T7] z *) kvTtrj) el Si o^vveiai , sx £l ^Q® viXovg rj i rj o Schol. II. V. 887. Et saepissime Arcadius : zee ug xi] cpvoet {.iccxqcc 7ic(Qah]y6 i a£vaaavva?^£i7XTa 26 ) fiaQvv£zca aQ%6f,i£va and gv^i- epeovov lit) noLoirjxa (pcovrjg ccXoyov 2 6 ) GTjLiaivovza, TXctvxi], 7V£vxrj) vixi], (pQLxrj ' To ds cox?] (scr. rjxrf) d£vv£zca. Et alio loco zd tzqo zov x ovf.iq)covov £%ovza (.it) zo X (3ccqv- vezcu, xdxrj (scr. xdxxrj) Xox?] (Xoxxrf) xQoxrj rj iprjcpig 27 ) z/iqxt], Baqxrj, aoxi] ' to de bXxii xctl dXx?) eyei to X, quam partem canonis evertunt fitedxrj , %dXxrj , {.leXxa, aXxrj ferae nomen. Hujusmodi praeceptis non modo ratio accentus non aperitur sed ne nota quidem traditur, quae errare non patia- tur, nisi vocabulorura specie et tono convenientium tarn mult a suppetant exempla ut cliaracterem tonicum efiiciant; qui prae- cipue apparet in verbalibus, quorum verba in praesenti habent £, in perfecto o ut ozQocfTj, xXomj, rtozi] etc. Aliorum vero rationem si quis a me reposcat, fateor me solvendo non esse, ac de multis ne inter veteres quidem satis convenit, quorum unum speciminis loco singillatim pertractabo. §. 6. In Herodianeis Cram. III. 249. disputatio habetur de nomine avgi] verbis immanem in modum corruptis : tjjzeT- ZCil 710Z£Q0V CCV±fj XClXuZCtl TC£QlOTTCOf.l£VOjg Tj (SctQVZOVCOg ' Oi 24) Hinc patescit vitiose scribi yvnr\. Scholiastae verbis to Tvnr\ SoxtZ cog nQog uvaloyCav orj t ueiova&ai in Proll. 13. interposui negatio- nem v>s ov — hoc intellectu : osorjfieicorai , pidozrj xal av$rj , ertei 7TaQ£Gxrj[.td- ziozai avzdlg av^rjoig, ^Idotrjaig, avdrjoig. Tbv avzbv ovv e£ai zdvov oh TteQiOTtto^iEva (o^vvo/Ltsva) cell 3 ava(3ifia£6/it£va. Aliam accentus rationem tradit Theognostus Cram. II. 116. %b av^rj ol jitsv ftaovvovoi liyovzeg drub zrjg av^rjaetog ano- xsxocp&at, quodque saepius doarj scriptum invenitur pro doxrj et [A.vnrj v. Wellauer. ad Apollon. IV. 1285. nescio an iis tri- buendum sit qui haec ex doxrjoig et f.wxrjaiQ orta putarent. Non alienus certe hujus sententiae Schaeferus fuit, qui ftoGxrj, non vero fioaxrj scribendum putat, quia hoc idem significet quod pooxrjGig ad Schol. Apoll. p. 257. ubi quum analogiam hoc poscere dicit, in animo habuisse videtur nomina barytona, quorum terminatio duplex, significatio eadem est, partim bary- tona air/ alrjoig, i^arvdzr] e^aTidzrjO ig, e/nnvrj ifmvrjoig, &ia &eaaig, lair] Idlrjoig, ptelszi] fxelexi]GLg, Tzcolrj ntolrjoig, %do[ir} %doiiriGig, pars oxytona, dlyrj alyrjatg, (3orj ^or/Gig Plutarch, de Superst. c. XII. T. VIII. fyij rjxrjoig, no$rj P. I. DE N0M1NIBUS PRIMAE DEGL1N. 269 7i6$t]Oig, ouoTirj oiwnrioig, Gxoni] oxo7r?]Gig, cptovi] (pwvrjGig, quorum bisyllabae formae praeter dydnrj et hlyr] Hes. et plures habent auctores et locupletiores. Sed de avgrj non omnes idem sentiunt; nam c HQco5iavog ovvrjyoQel idlg 61$? vovgi Theogn. I. c. quod ejus placitum , si ex ceteris viri decretis coujectamus, charactere uominis nititur, hoc est ob- servation uominum verbis affiniura , quae in ultima eta et ante earn diphthongum habent neque aliquo modo affecta sunt; haec enini oxytona sunt avyq, xqavyrj, avdij, onovdr} 2 *) fiovh], ovXi), evh], Evvrj, noivij, [.ievoivi], av%fj, evxrj. Verbis affinia dixi propter dak?], xolxi], oYfiij, quae paronyma esse creduntur a dalg, xolzog, oiftog, et propter nevxrj, cui simi- lem originem assignavi in Prolegg. 113. Non affecta propter Soivi] , quod illi ex Siavr} factum dicunt ut dyxoivrj ex dy- xcorrj, a $dco enim &lovj] ducendum fuisse ut a cpdco cpcovrj, oudoj oucovrj, yQaco (yQcti'vco) yQtovt]. 2 *) Et deih] quoque atque ub] non nativa neque integra sed interpolate esse veins fuit opinio ; num a dalco ducta sint, ut Buttmanno pla- cuit, valde dubium habeo. Quod restat xav%7}, semel nee amplius legitur apud Pindarum accentu fortasse olim alio scriptum vel inter aea^fisuofieva relatum. His igitur ratio- nibus Herodianus oxytonon av^t] praetulisse videtur. Quo facto consentaneum fuit ut pro enavBri apud Platonem cor- rigeret inav'§rj, nam syntheta accentum simplicium retinent etiam in hoc genere biformium anocpoQv. ajiogjoQrjaig, dia- Tconni] dianof-in^aig, ettioxotetJ eniGxoTcrjGig, em/Sot] stti- PorjOig, iqjoQ/ii?] ecpoQ^Gig, inacpt] £nacpr]Gig etc. exceptis properispomenis ut dvdrcav'ka avciTiavlrjGLg, quae necessario sequuntur normam monoschematistorum didneiQa, duofioiQce etc. Alterum illorum, quae ab illo Semiherodiano disputan- tur, pidoxi] Arcadius acuit sed addito tovto tivsg ^ccqvvovgu 28) EM. 465, 54. rcc els 3q paQviovu ov d-sXei 3uf>0-6yycp nctQct- ).r)'/sa&c(i , ZCdr] , edi] (jisJrj) otieq Gr^uuCvti iov 6eGfxov, xqaSr]' noog- y.uxai fiuoviovu diu to Gnovdr} xal avdr}. 29) Huic cognata sunt rqu^a G'/.acpiov po&Qog et rqalu xdydonog Hes. nam et yocoyrj non solum rupem exesam sive excavatam i-sign ficat sed etiam mactram. 270 DISSERTATIO XVI. Hoc autem atque tertium avd-q a trisyllabis non specie modo distant sed etiam significatione. Nam in Plat. Protag. p. 334. xccvxa Talc, QiZaig ayadd, xalg de ftXaGxaig 7tov7]qcc, non germinationes intelliguntur sed germina nxogd-oi xai veoi filaoToi ut paullo post vocantur. Similiter avd-rj in Hippocr. Muliebr. I. 674. xrjv f.irjxQ?]v qoScov av&rj irjod-ai pro avd-ei dictum est; Aelian. H. Ann. IX. 37. xa oQvvcpicc xrjv av$i]v xcov SevdQwv oiTovvxai et Pliilostr. Heroicc. p. 663. xcov /itiv ayQicov devdQcov al dv&ai evoGfioi, xcov de rj/nigcov 61 y>ctQ- nol nullo pacto substitui potest avd-rjGig, quia flores signi- ficantur ut in Nic. Th. 625. eXr/Qvoov jlu) line avdyv Schol. adnotat avd-qv xo av&og elrte. Ita etiam yivvct yevvrjaig, divrj dlvrjGig, eyyvrj eyyvt]Gig, Ivrti] XimijGig, Tvadi] na^Gig et quae Photius pro synonymis habet ovlai al ovlrjaeig naqcc Jr]iuoG&ev£L, nonnihil inter se differunt et magis etiam e^ noli] e/nrtoX^Gig, xqvtzj] xQvu7]Gig, uli] {llrj) ellrjoig, quorum alterum rem, alteram actionem significat, avxiftofoj avxifio- lrjGig y sed aTiBiinoh] et cc7i£(.t7i6lr]Oig cumque diversis prae- positionibus composita aiicpmoXi) neQiTioQeia EM. et ttsqi- nolriGig eodem loco sunt. 3 °) Quibus omnibus manifestum fit Graecos saepe quidem flexu vocis distinxisse momenta significations sed hoc discrimen neque in terminationis forma positum neque perpetuum neque accentu diverse notatum esse. Haec paulo fusius edisserui quia quae Hemsterhusius attulit ad Thorn. 127. perpauca sunt et minus apposita. 31 ) §. 7. Aparaschematista ejus generis, quod cum verbis cognationem habet, pleraque oxytona sunt non solum quae actionem significant sed etiam quae substantiam ut axorj 32 ) sive de auditione dicitur sive de auriculis v. Meinek. ad Com. T. II. 307. item xacptf sepultarum significans et sepulcrum v. ad Aj. v. 1090. Xa^ (nam Ufa a Meinekio Anall. p. 84. 30) 'JEnmoXrj et Kvanolrjcis paraschematismo carent. 31) 'Ocpetlrjaig wide sumserit, nescio; nQoad-r] et tnixlrj alias cau- ses habent, quas in Pathol, exquiram. 32) In Hippocratis libro spurio de Septim. p. 165. T. I. Lind. ov TztQixhevxct T(pde tw nqay^ian ocpdal/uoZai , axofjtisi dk fxovov , scri- bendum videtur axonai. Quare a/.o-qois in §. 6. non retuli. P. I. DE NOMIXIBUS PRIMAE DECLW. 271 merito rejicitur) et ocpayi] utroque iutelleclu. Interduin tamen mutator accentus: xaum] curvatio et '/.cami] distorto corpore campe Columell. attacpi] to oxduucx, oy.acp] to ttIoJov Arcad. Et nonnunquain scriptura vacillat odyr et oayr v. Vater. ad Rhes. v. 207. illud ut Tidy/- aliaque substantiarum vocabula, hoc ut Tccyi], ocpayr, quia naiura sua verbale est actionem- que tov oc'TiEiv indicat. Pariter fluitat IdpLnrj, quod Arcadius sauxit, et hxfinrj mucor vitri, zo ercdvco tov tzi&ov ?m i uttq6v otzeq av&og oYvov keystat Scbol. Eur. Or. 115. qui siue dubio a Idunco derivatum credidit, sed Erotiani glossa ^idumi to egrioTccucvov Ti]g dedohoulr^g olvrjg (scr. Tolg — ol'voig) xat ekaaig olov tl Mnog, traducit uos ad aliud etymon Tocabulis lany, /Jiigjog. yh^uy], Jippus, coinmuniter aptuin; quanqnam haec quoque si ab ultima stirpe repetimus, ad laco, Id/mc*}, redeuut; nam pituitosa et mucosa albeut atque nitent cf. Pro- legg. p. 92. Goettliiigius in libro de accentu posthabito signi- ficaiionis discrimine summam rei in accentu ponere videtur; nam quae ultimam acutam habeant, a verbis deriyata esse dicit, quae secus, aliunde alicunde ; ideoque Tivyi] yerbalibus adnumerat, avrj, f.tdyr t , %v%t\ alteri generi, cujus ortum ani- plius non explanat, eademque norma ntitur in iis quae cum verbis perispomenis societate quadam coutinentur velut Ivnr.. vi/.i], Pqovzi'i, zelevirj. Ad priorem partem quod attinet, ego Buttmauni partes sequutus sum ozeyj], ,udyj], gjvy?], apij quam- vis diverso accentu notata verbis barytonis subjicientis Gramm. II. p. 400. Sed num limr^ ut idem statuit, a kvTtsco et fio?j a Sodco, an hoc ab illo derivatum sit. despero ita dijudicari posse ut nihil dubitationis relinquatur. Ac fait jam olim hac de re summa dissensio. Illud defendunt EM. 225, 23. and tov yevvco yevt] cog liTieU.iZ aneitf, ellco uh\ (evh\). coved ch?], Arcadius p. ]12. et Theognostus Cram. II.. 149, 8. to cfcovr cxTEO tov epeorco, to covi) and tov covco et Regg. Pros, n. 19. p. 425. f t ooa I/, tov r t ooco, neiva ex tov nztveo. Ab altera parte staut Choeroboscus in Anecd. Bekk. 1137. to: TCEQLdTicoueva v/ovoi to SrikwAov 7tqovttc(qxov tQvcpi] tQvcpco, oQLii] oquco , et Theoguostus secum discors 1. c. p. 95. tc) ccTib tcov elg ?] d-qlvxfiv yivofiera Qij/nata devTeQag yivetai 272 DISSERTAT10 XVI. Gvtyylag c5g snl to ttoXv 33 ) fiorj ftoco, te%vi) te%vw, aydnr] ayccTito, (.telhrj pieXeTw, aliique qui in EM. hie illic inter- loquuntur aiyrj Giyoj, avdrj avdto, aQTtrj aquto p. 148, 18. et qui omnes auctoritate praeeminet Herodianus Anecd. Bekk. 1289. to a(.nXXto xal Xvooto e%ovglv 6v6[-iaTa tzqovtioxei- fLievct to a/uiXXa xcd Xvooa. Inde fluxit canon generalis in EM. 131, 49. rjvUa looGvlXafiel to) Qr^ictTa toiq hvo^iaGiv, b^vvETai Se rj fiaqvvExai to. ovo/licctcc, tcc de Q^iaTCc. tieqi- GTiaxai, tote ix Ttov ovo/naTtov naQayovxai tcc (jij/uccTa, (xovoq fzovoj, xqvgoq xQVGWy (xtzoqoq ccTioQoj , quae licet ex alio genere repetita sint, tamen non dubium relinquunt quid ille de femininis senserit. His igitur auctoribus et quia naturae consentaneum videtur ut productiora oriantur a minus longis, neque Buttmanno adjicere possum neque prosodiae catholicae auctori doctissimo, quern paullo ante appellavi. Nam avdi], riyr\-> oiyr], guotti] caeteraque id genus non a verbis circum- flexis nata sed ipsa verborum circumflexorum principia esse statuo perinde ut barytona vUij, Xvttt]. Ac nonnullorum etiam origo reddi potest et progressio avto avdr} avdto, %Xlto %Xidrj %Xl6tO , TltO Tlf.17] Tinted , OLTCTtO CCODi] atptx), 3 *) XslfitO Xoi(3t] Aoifiazai guMel Hes. et nominum barytonorum qdeqoj epeoq CptOQCt CptOQtO, TlElQtO 7lE~lQCl TlElQtO , CCCO (satio) CCG7] aGCO, &dto dolvrj &oivco etc. quae nomina cur diversos acceperint accentus, nunquam inventum iri spero; neque ea sermonis natura est ut omnia omnibus, paria paribus respondeant. Nomina masculini generis simplicia, quae certo constet ex tempore praesenti expressa esse dubito an nulla reperian- tur praeter aQTvvt]Q et quod minus cerium est ev&vvijq. Eu- stathius quidem ccXeittjq ab dXslzto derivatum dicit sed hoc nunquam in usu fuit, nee ea fuisse videtur nominis origo 33) Nempe nonnulla transeunt in verba primae decliilationis, tjxVi XvTtt} , (pcovrj , nroia , ^Qcorj, XaXayt] , ia%rj, atovayj^ y.ayay^. Sed re- gula vincit: oq/lko si fxiv ton deviSQag Ov£vyiag, anb zov oq^tj' el dk 7iQ(6i7]S, ytvsiav anb rov oQ/uog Epim. Cram. I. 320. 34) Suidas post *A(pa6ia — 17 aipr} Svvajai xal anb rov nsQiOnco- fiivov a(p(o yzyovivai xal anb iov fiaQviovov a(fco. Hoc etiam Butt- mannus Gramm. II. 117. pro themate ponit. P. I. DE NOMINIBUS PRIMAE DEGLIN. 273 v. Prolegg. 376. et 383. Nihilo plus valet JvttttjQ naQa to SvTtzco EM. 29 J, 20. quod cum li]nxv t g et aliis componendum est v. Parall. 135. sq. quo loco nivd-rjg quoque attigi et alia quaedam pariter incerta. i4jnoQyr]g vel paraschematismus est feminini afioQyi] vel utrumque singulatim afiictum est per- fecto medio. Eandem tropen sed conjuncte cum epenthesi consonae ostendit IIoQitrjg 6 tceqI x(ji doQati xqlxoq, and iov TceiQco cog 'Qquov EM. quicum conseutit Sch. A. ad II. VI. 320. atque haud scio an ita sit; nam annulus ille prae- bet usum fibulae quae noqmq dicitur ab eodem verbo. Kotqg leQsvg 6 xa&aiQcov tov cpovia et verbum Kstcoaatr&ai xa- &rfQao&ai qua ratione cum xeuo sive xaico contineantur ex- plicui in Aglaoph. 1290. cf. Prolegg. 41. not. Ooirijg et alia quae in hanc similitudinem incidunt, examinavi in Parall. 134. Lobeck. Technol. Jg Pars II. De nominibus secundae declinationis. §. 1. Haec breviore sermone explicari possuut quia ab lisdem primordiis et eodem ordine procedimt hoc uno discri- mine quod substantivis accedunt adjectiva quae permixte cum illis exhibebo. A puris igitur: vaog lx tov vaito EM. 599, 47. quae etymologice juncta sunt in H. H. in Apoll. 299. v?]bv svaooav aedem aedificarunt, et intransitive in Sibyll. V. 296. vijbv LjjTovoa tov ovxhi vaieTaovza, substantivo a general! verbi significatione, ut saepe, alienato. *) Cum vaog et vrjog Arcadius p. 36. confert naog et tctjoq, quod Schol. II. II. 163. et alii a dorico nao/nca derivatum putant quia hoc nomine ol bttlxt^tol avyyeveig declarantur contra positis toig cpvosi. Trisyllabo llato adhaeret adjectivum Uaog. Klcuog 6 Sq^- vog in Thes. affertur e Lex. Mss. 2 ) Avog ovo/ua Qr^iazixbv ex tov avco EM. Yavog i) xoh-q naQa, to lavco Hes. Epsilon vulgo quidem in o transit ti-Qoog, ()6og etc. et nonuunquam in oi oplico cploog ylotog Cram. I. 429. semperque in neutro uXotov, sed adjectiva nliog sive nlCtog et yoziog ab ob- soletis TiXho impleo et %q£w v. Diss. I. §. 3. a xsico adoleo, quod eodem loco commemoravi, Ksla xa$aQf.iaza Hes. id est suffimenta lustralia. 3 /og to fiilog and tov e /rj/.u (ao) Schol. Oppian. II. 471. Sch. Scut. 129. Z6co ooog. gwco otoog et his congruentia toog sive t,toog jam veteres com- posuerunt v. EM. 741, 50. et Eust. Molog, Gfiolog et Gfivog, 1) Pro vaog dicitur olxog Orph. Arg. 614. ^ol^ov d6j.iog Eur. Ion. 221. Veneris domus Juven. Sat. HI. 40. non contra. 2) Ztvg Nalog sive Naiog utrum ab inhabitando cognominatus sit quasi "Edxiog et Ednov^og an a fluendo ut Manalis sive Imbricitor. controversum fait v. Steph. s. dwdwv)] et Schol. II. XVI. 233. P. II. DE XOMIXIBUS SECIWDAE DECLIX. 275 quae Hesyehius ozvyvog oxvd-Qcorzog interpretatnr et verbum Mvei o'/.vd~Qcj7ic(Zei. Q Yrr€uv?]uvx£ OTvyvaCei ejusdein esse stir- pis et familiae neuiini dubium videri potest. Pernota sunt inaxovog et erzry.oog, suspectum vero ixxovog, quod EM. illi praeponit et axoog avzl zov cc/.ovozixcjg TI'/Azcov Auecd. Bekk. 368. ubi Meiuekius ad Com. Fr. P. II. 694. axovazixog scri- bendum put at tanquam simile afferens syntheton avvdxoog ex Theniist. Or. XXXIII. 366. sed dubitat tameu an hoc loco scribeuduru sit avv^axog. E quid em ueque axoog analogiae conxeuire puto. ueque avvdxoog, sed pro illo repouo axoag avxi tov axovGziy.cog e'xeig, sic euim verba desiderativa ex- plicari soleut: axovasitov axovovixcvg eyojv Hes. apud The- mistium vero avvdxoog, 3 ) nam cvvfraxog poeticum sapit. Yldg 7TC(Qa to cfvo) EM. quod nostri docti inaguo couseusu comprobaruut v. Hermann, de Emeud. Gramm. p. 51. cf. Prolegg. 51. slXvog nana to eilvco EM. nomvvbg SeQarzcov Hes. Substantia ueutrius generis sunt figva tcc av&rj cog y.cd c 'Our t Qog @QVSi c.v&e'C levxtp Sell. Nic. 71. ccrzb tov (jQvco tov IcQTi S-dl/.cj ylvszai xai eu-jQvov Sch. II. XVII. 56. et amplius ad XXIII. 266. ftoecfog eYqijxsv Ivavzicog tjfilv to euSpvov, to de zex&iv 1'u>3qvov' pQveiv yao to avgea&ai, qua in causa Sch. Theocr. IX. 9. composito eujyveiv utitur. Alteram est tzzvov tzccqcc to tztvcj to cctzotztvov xai cctzoq- qitztov tlov xccQTzojv tcc I'c/vQCi EM. quod confinnatur aliqua- teuus homerico loco xvua cctzotztvel eclbg cc/vi^v, uam cr/vr non solum spurn am significat sed etiam acus ayvQov t. Parall. 274. 4 ) minus vero conxenit cum attica scriptura tztzov, quam ille ad nsravvvvai refert. Tertium &vov thus atque arbor odorata nou ambigitur quin a Stva suffio, fumigo, deuomi- nata sint similiter ut a nvia (nv&io) nvov pus, cui affine est o Ttvbg to tzqcotoqqvzov yccha, o Tiveg ttvccq xa/.ovtri Eust. 1626, 5. Tantum de puris. 3) Verba sunt haec: tva urj vuccg avup-qv livdoctg qO.ovg ts xccl Ovvaxoovg , ofy.ovoco rc\ ttoD.cI , ve.aviOy.ot dk ovtoi anoynooyrcog fxoi iixovovisg. Zvvr\y.ooL did videntur quia cum Theniistio alios oratores audire solebant. 4) Pro oooov htrvov oy&cu Noun. X. 151. quod durius dictum videtur . fortasse efigvov scribendum. IS* 276 DISSERTATIO XVII. §. 2. Non minus multa exundant ab altero genere no- mina et quidem a liquidis d-aXXog, ocpaXXog cuspes 5 ) YXXoi ol bcp^alf-iol naqa, xb eilelodai Sch. Od. XVIII. II. hoc est naqa xo I'XXeiv, et adjectivum iXXog, quod Arcadius uno X scribere videtur, oxvXXog 6 ) 6 xvcov Hes. et 2xvXXa novxla xvcov Anaxil. Com. Fr. T. III. 347. a oxvXXsiv id est onav, OTzaQccoosiv Poll. II. 90. f.ioif,ivlXeiv xb Gvvaysiv xa %£lX?] ' xal yaQ xa yslXrj f.wXXa nQogayoQevovoi et (.lvXXoq dicitur 6 dieoTQctii/tivog xrjv oipiv a /lwXXoj v. Diss. V. §. 1. Hyper- dissyllaba alterum lambda amittunt ayysXog, aYxaXog etc. v. Proll. 113. — Wevvog ddvaxog si ab Hesychio recipimus, verbo cpzvto enecpvov adjici oportet; certius est tivvog oq/lm] dQOfiog Hes. et ab eodem verbo piscis nomen — dvvto xal (jrjiiiaTixbv dvvog xal nXeovaof-iw xov sx£qov v Svvvog Epim. I. 198. cui etymo convenit epitheton Svvvol Sovovxeg Oppian. Hal. I. 181. Athenaeus vero II. 324. C. ita loquitur ac si consonam interpositam putet 9vco Svwog 6 oQ/urjxixog, quod probavit Coraes ad Xenocr. p. 62. Cum oqw incito, cujus mentionem habui in Diss. V. §. 4. cohaeret ovgog 6 ynybg are/nog EM. Cram. II. 301. et composita naXlvo(jQog, a^na- XivoQQog et naXivoQOog cum neutro ovqa xa OQ/inj/uaia Sch. II. XXIII. 431. 7 ) niaog na Q a xb nxloai EM. 673, 25. v. Parall. p. 31. A yXamaco yXavoog lucidus, ab oooo/uai 6 oaaog duobus numeri pluralis casibus adstrictum. A verbis, quorum character est muta, primum eXeyyco e'Xsyyog, qst-ipio Qen^og, xvcpio xvq>og et neotericum oxovcpa sluffa v. Diss. 5) ZcpaXog brachyparalectum pro ocfaxsXog repositum in Epicharmi Fragm. p. 454. ed. Ahrens. ad sententiam satis aptum est, ad ana- logiam minus; nam quae a similibus verbis ducta priorem brevem habent ut naXog, aaXog, eorum alia est significatio (ncdoig, adXevotg) acpccXXog vero dicitur 6 cqaXXajv ut dfActiavcontQCfiaXXog et passive 7iqo- (iaXXbg 7] cconlg ogvveiai Arcad. 6) Schol. Opp. H. I. 743. scripsit cxvXog ut nunc dicitur, uno lambda. 7) Coraes ad Heliod. 345. ovgog cum ctvQcc componit, cui longe diversam originem assignavimus ab «w. Illi velificatur Hesychius "uiyxovoog — oo&Qog, nam idem ay/cwQog dicitur, sed glossa nonnullis suspecta est. P. II. DE NOMINIBUS SECUNDAE DECLIN. 277 II. §. 4. Adnotam. azvqjco ozvcpog, quo et alii posteriorum et Hesychius in explicando GZQvqjvog utilur; xpvyol rjzoi xpv- xtrJQsq leyovzat ol zaqaoi Sch. Od. IX. 219. ubi cod. ipv%ol praebet, hoc autiquo ipv%co conveniens, illud a ipvyco v. ad Phryn. 318. l Fvzzei nzvei, xpvzzov nzvelov Hes. Mira est verborum olere et olescere, o^co et o£og figurae convenientia sed significatio insociabilis. Cetera sunt hominum attributiva et adjectiva ayog, aQ%6g, ai&og, ciqeoxog, ftooxog, (3v£6g id est uvxvog Hes. et Theogn. II. 19. yeycovog, yliyjbg b yli- GXQog Hes. &eQ/iibg ticcqci zb SeQio wg eiQiibg rj cmb zov &€Qf.uo, quorum quid praestet optio facilis, iSbg 6 cpayag Suid. d-qyov o±u et drjnbv &aviiaozov Hes. a dynco, cujus perfectum modo superest, 8 ) turn xvitpg 9 ) latmbg zb irti&s- zvaov, AaiiTiog zb xvqlov Arcad. ozilfiog quo unus interpre- tura V. T. usus est 10 ) sed a Graecis germanis Gzilnvog dicitur, wg Ttaqa zb Salnto Salnvog, zsqttcq zeQTtvog, ov- zcog TictQv. zb azilfito azilnvog Schol. II. XIV. 351. a GTteQ%co GTi£Q%v6g, I'oxco layvog, et a leixto barytonon llyvog. Arca- dius p. 150. zb ScQijyco ovk anb zov aQjjybg alia zovzo an ixsivov. Nec tamen legitur illud sed aqcoyog, quod parony- mon videtur ab aQcoyt] ut idtod/j edcodog, aycoyij aycoyog, et superiorum quoque nonnulla a nominibus non longius distant quam a verbis. ^AQaQog perfecti reduplicati aqaQa simile sed adhuc non satis stabilitum est v. Parall. 48. §. 3. Quod proxime memoravi cpayog quum in N. T. neque antea reperiatur, tarn a novitio qjdyo/uai derivatum dici potest quam ab authypotacto cpayco ll ) sicut alia substantiva 8) Apud eundem pro Adnog d-ijg douXog fortasse scribendum #«- nog vel Sanog i. q. 3coip , dsQcap assecula v. Parall. 47. 9) Hujus sola superest feminina positio xvit?\ xa\ nineiQcc in Ana- creontis versu v. Parall. 207. ubi stvi&j scripsi, quia adjectiva plera- que acuuntur; sed nonnulla vacillant, pocfxog Sch. Phoenn. 28. Suid, et Phot. s. Noftevg aliisque locis in Thes. indicatis , et, quod minus probandum fioaxog Sch. Prom. 569. yayog Suid. s. "AlXoig et apud alios quos nominavi in Wolf. Anall. Litt. III. p. 55. sed Arcadius acui jubet. 10) Sic certe Schleusnerus tradit in Thes. In LXX. tamen non legitur, neque reperio in Montfauconii Lex. in Hexapla. 11) Tqctyog nana to inayuv cog (pctyog Eust. 1553, 34. 278 DISSERTATIO XVII. et adjectiva: 0/ Idoc orp&aljiioi, yLaxog fyog Hes. tioQog et &ovQog, ohoSog, blog i. q. oloog, (pvyog v. ad Phryn. 434. Sed jam propius propiusque accedimus ad earn partem, in qua anomalia dominatur; quae lenibus orsa principiis sensim ita ingravescit ut nullius regulae \incuiis adstringi possit. Hie primum sub adspectum venit systole vocalis principalis: nlvvbg ovozellei zb v xalzoiye zb nlvvco exzeivet Herodian. Mov. p. 33. neque secus zqI@cq zQiftog, £vqco £vQog et £v- qov, sed hoc Schol. II. X. 113. metri causa correptum dicit et Arcadius Photiusque ypsilon longum habere affirmant, Moe- ris anceps et mutabile pro ratione dialecti : (.laxQtog azztxcog, fiQa%hog hXfojvixcdg. Tvcpog retinet vocalem longam ; de ad- jectivo ozvcpo gmhW constat; nam apud Arcadium p. 84. za sig g>og diovlXafia xvQia 12 ) i] nQogrjyoQixa ficcQvvezai el /Lit] TcaQcthiyoizo z(u v pQa%ei cog xovepbg xal ozvcpog, pro hoc ponendum'est substautivum ovepog, 13 ) ex eo vero quod Herodianus n. Mov. 41. dicit oznvcpvog ypsilon longum ha- bere, suspicari licet ejusdem mensurae esse ozvcpog ut ab eodem verbo ozvcpco ductum ; nee multum obstat quod in ozv~ cpoxoTcog corripitur. Haud minus inconstantiae in diphthon- gis : ex zov oxalqeiv xal onaiqeiv naQctyovzav oxaQog xal GnctQog Epim. Cram. I. 392. Sch. II. XIII. 443. alpha utrum- que correpto; attamen apudEnnium trochaei mensuram habet; quin dnpliciter scribitur oagog et oaiQog Hes. Mavbg 6 /nai- voftsvog Suid. quomodo pronunciandum sit incompertum ha- bemus sed cpavog primam intendit et ab eodem verbo natum est cprjvog o ?M/>L7TQ6g Arcad. 63. unde Schol. Od. HI. 372. aquilae subalbidae nomen cprjvr] impositum putat; similiterque eTzl^vov ad £aivco referunt Sch. II. XI. 261. avzoxQavog Xoyog Aeschylus pro avzozebjg alpha certe producto. In aliis ge- minatur consona Ix zov oalvco TzctQrjxzcct 6 oavvag rj aavvog (sannio) Eust. 1792, 8. a %aivco %dwog, quod eidem aeolicum 12) Hie inseri debet r) jomxd (Kvif-og) quod in seq. versum trans- latum est. 13) Hoc significatur in Epim. Cram, II. 372, et 385. xk elg (pog diCvlXafia xvqia rj 7TQogrjyoQiy.a fictQvvoVTcu el f-iy] %o* to v GvvsgtccA- [tivov OrjfAciivovTtt %QTir/.r\v kvvoiav set. r) O)] t uc<^yoi r. €, ut Ovepog pe- riecticum. P. II. DE NOMINIBUS SECUNDAE DECLIN. 279 videtur 1778, 18. Quae supra tres syllabas habent vocalem simplicem accipiunt fjaoxatvco ftaoxctvog, TctQyatvco TctQyavov etc. quibus contrarium Sxvdjucuvog oxvSqcotioq Hes. non sin- cere scriptum videtur; cpaeivog vero non a cpaelvco derivatum est sed utruraque a cpdco vel cpdog. Neque aliter fit verbis quae in qco exeunt, xadalqco xafraQog, yeycxiQco yeyaqog, LiccQ/nalQco (.la.Q^ictQog, yaqyacQco ■ yaQya^ce , evaiQco evctQa. Diphthougus ei eidem imparilitati obnoxia est. Nam plerum- que quidem huic iota auxiliare detrahitur epsilo in omicron mutato: cog oneiQco cmoQog, cpSeiQco cp&oQog, ovzcog rceiQco tio qoq Sch. II. XXIV. 11. quibus Arcadius 68. addit titblqco TTTOQog b mcxQ(.iog, blqco oQog, 1 4 ) /lislqco [lOQog * Gsorfticclco- %ai to daQog' 6 dedccQ/uevog, el xal ex tov Sglqco yivexat, ubi aut el fit) ex tov Scclqco scribendum aut solum xal de- lendum est; nomen ipsum memoria intercidit, nee nxeiQco nobis innotuit sed nxaiQco, unde nzaqog derivandum erat sed placuit rvzaQ/nog dicere ut gcclqco aaQ/nog. Eandem viam insistunt hyperdisyllaba dyoQog dyoQa, yQijyoQog sive eyqri- yoQog, f.teT/]OQog etc. Verum fit etiam ut non iota eximatur sed epsilon verbo insertum Giiyog, Giiftog, vel ut ei rfiutetur in oi, xXelco xlowg, cui simile videtur xdlov to eve%VQov Hes. id est vTtoxel/aevov a prototypo xelco to xefyicu, prae- terea GTdl%og, ccoidog, d^uoi^og, Xoinog etc. Singulare est IcieiQco c iiii£Qog substantivum et adjectivum eodem accentu. Num diphthougus integra ad nomen transire possit, valde dubium ; nam proprii ^Li^iei^og Sch. II. XX. 329. atque feini- niiiorum a t uelflr] et neld-q scriptura, ut antea dixi, minime certa; nee satis testium habet cpetdog. Ghoeroboscus Cram. 11.273. cpetdo^at — to di cpldcog (sic) (jrjuazixbv errexQaTrjos dice too i yQcxcpeoScu, pro quo in Etym. Gud. 548, 48. cpidog editum est barytonum, cujus prosodia ut videtur, non alia fuit quam aoristi rtecpldovTo, unde illud derivari potuit ut ab eepvyov cpvyog. Verum enim apud Callimachum legitur cptdog iota producto, quod nescio qui admitti possit; nam qui nomen 14) Sic et Schol. Dion. Gramm. 649. Veri similius est oqos sur- rectura quiddam et eminens significare, id est terminum liqfxa, ab oqco excito, erigo. 280 DISSERTATIO XVII. 'Igog ab el'gco derivatum volunt Sch. Od. XVIII. 6. fidem non merent; (poidog analogiae conveniens sed ignotum est; q>ei- dog Eustathius p. 537, 40. testatur xaza naXaiav xcojucodlav dici et coufirmatur comparativo oDEidoTsgog Stob. Flor. Tit. 83, 25. (nisi cpsidtoloxegog fuit) ceteroqui incomparabile. Sed et ovlog, ovXog et YovXog via prorsus solitaria ab eYIIco de- ducta sunt v. P. I. §. 4. Vocales simplices non mutantur nisi s in o, ciijus enallagae exempla infinita praebent verba penultimae purae dge'co &goog, &eco doog, cpegto cpogog, non ita raulta genus alteram verborum elxco SXxog, tyco oyog, yjvoai xovzog, expm oipov Athen. 277. A. 15 ) naga to I'gyco ogx°S V xaT ^ to-liv cpvzsiay. Prolegg. 369. J 6 ) et vocali utrin- que mutata egecpw ogocpog, cui nemo perfectura togoya sub- structum ibit. Consonarum nulla consequitur mutatio nisi qua renovatur verbi forma primigenia dexo^iat doyog et doxog, pgovyog naga to (Hqvxeiv Sch. II. XXI. 12. unde etiam affinia camparum et locustarum vocabula ftgovxT] sive (Igovxog eruca, figavxrj, (3g6xog, sed flgovyng proxime a Pgvyco. Schol. Hes. Scut. 366. xvxog cmb xov ivxco, cujus extat aoristus xexv- xziv, et ab altero themate zvyog. Sed spissiores consonae exlenuantur, xgiuo Tgiybg xgvywv Hes. xgatto , cujus alpha longum, xgdyog et xgayog v. Parall. 506. l7 ) et item xgav- yog picus et xgayywv pica ; xlaXco claugo xlayyogut xlayyt], 15) Cum hoc Eustathius 868, 3. confert eno/ucu bnu^m , bnadbg, quae trope frequentissime conjuncta est cum derivatione sed nullam certain sequitur regulam : eqyov iQyavr\ oQyavov , tQyco (stQyco) 0Qy^ir\ (fQciy/uog, tXnojjLKi oXnrj Hes. ^OXiyyi] r\ avanavnig Arc. 154. et coXXiy- yid rvdiay/ubg Hes. ab eodem veibo sunt ut ikivvvg dies feriatus. Eaque trope modo in forma posita est ut t/jxa^w b/fzaCco , igxtivrj 0Qxdvr\, modo alium intellectum facit tyyafa/Lica 0Qyd£(o (wirken, durch- tvirken subigere) tyvQog et byvQog, quorum illud non solum de locis sed etiam de hominibus hominumque actionibus dicitur, byvQog de locis modo cf. Jacobs, ad Philostr. 283. Popp. ad Thuc. I. 35. 16) 'Oq%oi (pvicoy 6q$oI 7ioq£vovtui Philostr. Imagg. ]. 6, 771. 17) Arcad. 47. id did tov ayog Im&suxd xa\ /urj i&vixd {Sccqv- vsxai , (fayog, x.Qaybg. To ds xodyog 6 XQavyadny.bg fiaQvvtrai, xocl rb Mdyog l&vixbv , ubi prius t 3aQvu8iai in b'^vvExai mutandum, [turn xQavyaony.bg in XQavyao/Ltbg. Aliter haec constituit Meinekius Com. Fr. II. 544. P. II. DE NOMINIBUS SECUNDAE DECLIN. 281 (jtilUo onlyyog et orzivog, cui simile nlctuo (uldvif) ti)A- vog. IIz semper ad simplicem redigitur sive tenuem y.onog, tvTiog, (wTiog, sive mediam oxccttzco eoxacpa oxdcpog EM. at xvdcpog, zdcpog, xvnzco xsxvcpa xvyog Eust. 1431, 43. xqv- 7itco yQvcpog, she etiam mediam xcdvprj xakvfiog id est rra- ozdg nuper inveutum iu laser. Alexaudrina Mas. Rhea. Aun. XLII. 209. Nee maaet oo sed cedit primitivae ; nam a nriaam crijypvfu existit adjectivum nrjyog et sabstautivum ndyog alpha correpto sed pagus protento 1 s ) xc'cgoco xayog, nzrjGGco tezcoggoj nzcoyog 19 ) et hyperdissyllaba ineillooco /uelliyog, tccqccgooj xc'cQccyog, qDaQjudooco cpaQfiaxov, (.laldoGco (.talaxog et uccldyr r §. 4. Nunc exponam de cousonis auxiliaribus sive ut minus latine sed significantius dicam formativis ; quarum duo genera sunt , unum verbi ipsius motus regens et moderans ; alterum aliunde receptum. Illuc pertinent tres illae consonae quae et tres verbi passivi personas distinguunt et pro veterum opinione dehinc ad nomina conformanda transferuutur : tquqv ovzcov zovzcov zov piflQcoiiica , fiefiotoGcu , (3e^Qcozai, ex zov TTQLozov f-tev to ^Qtoftrj cog TQcufirj, ex devziqov de fiqcoGig, ex de tov zqlzov i] fiocozvg Eust. 1653, 53. Cum ^qcojlit] ce- terisque P. I. allatis congruunt d-i\udg ttccqcx zb d-vco zb oQf.no Sch. II. XV. 500. et ab homonymo verbo $v k uog sive $i'\uov, 18) Festus et Senilis ad Georg. II. 3S2. pagi dicti a fontibus, quod eadem aqua uterentur (pagani). Sch. Aesch, Prom. IIS. ne'e- yOS 7ICCQCC TO 7lT]G0£6&CCl Iv CCVTCp tCC vSciTCi 7] did TO TC(Q TTTjydg l| avrdov y.ccTSo/ea&ai. Quid verum sit monstrat Hesychins nr^ydda inter- pretans yr\v nSTT-qyvlav et Goo/afiog vifjrjl.bg Tonog, Qqo^i^oi alfj.tt rre- nrjyog cog [lovvoi. Schol. Soph. Trach. 702. d-oof.if}(odr l g iTirjouevog" O-QO/u^og ycco 6 oyy.og , hoc a TQscfO) ductum ut a GToiqco Giooufiog. Synonyma junxit Apollonius II. 737. 7nr\yvl\g 7Z8oiietQ0(f€. Glossae Graecolat. grumus doo/ufiog , quorum illud de acervis lapidum dicitur, hoc signiiicat alfia 7isnr\y6g ut Galenus dicit de Atr. Bil. II. 106. T. V. sive ndyov ccl'jucciog Aret. Sign. Acut. II. 7. Koov t uca fivgai Hes. hoc est mucus spissus, concretus , congelatique similis; Kod)/u Xvpog**) yowog, a tko Uf.ii], Kcoriog, Udog, quod Virgilius fermentum vocat, a ipdco xpijvog et ipcoqog ipcuQa, a gcciqco odQog et acoQog cumulus rerum in uiium grumum conversarum, a uhojuca (enzijv) mrjvog et nxeQov rentento epsilo ut a 32) Sell. Arist. Aw. 42. (ova) el'Qi]Tcu f.uv 6 ficcdog, o t ucog ys fiqv ol xa)fiixol nai&iv ticod-aGi roiavicc cog EvnoXig TiGiytov co (Jcaf/coJs. Meinekius Fr. II. 543. finxit igitur , inquit, a fiudi'uiv substantivum /9«cW. Ac simile quid etiam Eupolis lusisse censendus est, quan- quam quale id fuerit vix quisquam assequetur. Ad eonjecturam proxiinum est rCg b aofiog co qaxp. Aristophanes graramaticus Eusf, 1627, 44. KcdliiACi/og £(fr) rco y* l ( ww Sby.co r\yovv t/} i/urj JoxrjGtt ' y.aC rig exsoog fladov tt\v fiudiGiV y.cd oldev xi tovtcov nincay^iivov lonv. His simile est aoftog pro ao^aig. 33) EM. 282, 28. pluribus utitur exemplis sed minus appositis. De yolog et yolr\ plerique consentiunt, quia ira effervescentibus bili& diffundi dicitur. 34) Galen, de Temper. Simpl. I. 38, 449. T. XI. vnb xcov nzql y AQiGTOre).rjy y.cu QtbtfQUGTOV rj yevGir] Svvufxig bvofAaferai yv/nbg uno jov i-i rrjg dsvTeqas Gv?J.afirjg ccoyojuiyrjg ' tj J' t| vyqov y.cu grjoov GvGraGig vnb dequoTrjTog nscfdivxcov yvlog' naqcc jusvtoi zolg nedcuo- liooig "Aniy.oTg y.cu "Icogiv exaiiqu dice tov {i yiyqcmxai cog nccqcc Ilkcc- xcovl y.cu loTg nulcuoTg xcojAixoTg. Apud Aristophanem modo yvlog invenitur, apud Platonem utrumque. 288 DISSERTATIO XVII. a%elv G%eQog ctlyiaXog Theognost. 12, 7. et adverbia ev g%£qc] etiig%£qw i- q. &%. Et quis nescit inter qi^og et (>6{.ipog, GTQOcpog et GTQo^i^og, GTQa(3og et GTQeftXog, GxaQog et oxaQ- ■djLiog, xoTtog et xo^mog, cpvXov et cpvXXov quantum intersit? At yvXog et %v(.wg^ xoqog sive Togvog 3 *) et TOQ/ttog sive voQ[.ir], oaQog et GaQ/nog, notum est quam angusto se con- tingant intervallo, quodque in gjcovrj et g^i^ vulgo servatur discrimen, neglexit Pindarus 01. VI. 108. Haec subtilius eli- mare mihi non licuit suramas rerum tradere conanti. Sed ab hoc aditu januaque patefacta fortasse alius quis penetrabit ulterius ac si non omnium terminationum proprietatem eruere potuerit, tamen multarum terminos accuratius constituet et ubi natae, quo traductae sint, probabiliter demonstrabit. Hinc autem pendet distinctio significationum sine qua sermonis graeci intelligent nulla ne cogitari quidem potest. Geterura quern in nominibus primae declinationis tenendum putavi ordinem, eum hoc quoque sequutus sum loco, ut nomina a verbis oriunda ponerem, non contra ut veterum nonnulli £Xey%co ex tov eXey%og EM. 327, 25. (wTtTSGdcu to qvtzov ag)aiQ£ , iG$cci 7T(xqe{L7itc6g£i tovtov (scr. tov t) Sch. Arist. Ach. 15. quod si ita esset, (wuzeG^ac significant sordidare; sed significat sordes auferre, eluere, et Qvnog id quod eluitur, ut a xotctco xorvog, tvjitlo Tvnog, ex tov xaXeTtTco xctXmog Schol. Horn, in Gram. Anecd. Paris. T. III. 143. Nee me adjunxi Buttmanno a verbis perispomenis nomina repetenti Gramm. II. 397. quamvis idem suadeat Herodianus, qui oQog ab oqco ducit in Schol. Dion. 649. et Heraclides qui uccTog a TtctTcu Eust. 734, 47. Sed contrarium Herodianus in sua persona tuetur n. Mov. p. 24. tov alvco ovofia 7iQoxaTfJQ§e, did xal TteQi£GTiaG&r] ' et apud Arcadium p. 149. ubqigtilov- tcll to. e%ovTa 7iQ0V7zctQ%ovTa dv6(,ictTCt cpofiog cpofiw , X0710Q xorcdi , xTvrtog xzvTiw, cui accedunt inferiores Epim. Cram. I. 330. tov olxco 7ZQ0xaTccQ%Ei to oixog, oivio oivog , oIotqcj olGTQog et Theognost. 148. anb dvo/naTog Scoqov Scoqco, g)covrj gjcovco, %toQog %cqqco etc. xvxXog xvxXco , a^uXXa afiiXXco Anecd. Bekk. 1289. 35) Eustath. 1533, 10. ol nleCovg zavibp oWctai toqvov xal toqov. Pars III. De nominibus tertiae declinationis. CAP. I. De nominibus in oq exeuntibus. §. 1. Vocabulorum, quae in hac disputationis parte tracta- turus sum, haec erit partitio ut primo loco ea ponam quae praesentis formam vel integram vel levi quadam inutatione contaetam repraesentaut, secundo paronyma, turn quae aequo et pari jure ab utroque fonte repeti possunt vel etiam a neutro. Hujus postremi generis numerus non exiguus, secundi autem et primi silva prope immensa est et saepe tanta ainbiguitas atque implicatio ut alterum sine altero disputari non possit. Quorum omnium exempla quum in bono lumine collocavero, turn de prosodia et declinatione, quantum opus est, adjiciam. Verbalibus igitur adnuraeramus quae a verbis congeneribus sola terminatiane distant nihil morati arbitria eorum qui or- dine inverso verba nominibus supponunt tanquam prius natis ut Schol. II. III. 97. ex tov xleog xlko et EM. 726, 52. anb tov orecpog oxiqtco, idemque 319, 8. naga to e&og yiyvstai e$co cog /Liivog f.ievw, o&ivog odhco, quibus succinit Choero- boscus Cram. II. 278. tcolqu. to zgiog yeyove xqico xai ev nleovao(.u7) %Qeloj. l ) Nam praevertit Apollonii auctoritas con- trarium tenentis: arcb tov deco xai %Qeca to deog xai %Qeog Synt. III. 15, 237. xldco — dknog, xaQcpog, Xinog, attcpog, otQtcpog, toicpog, Sxvlcpog attixol to oxdtog Xiyovoiv Hes. a vecpco (ovvvevocps) ut xve- cpag. Gutturalibus Gtzyog, (fiyyog, op?Jyog, t/,irjyog — e'Xxog, nexog, Qeyxog sive Q£y%og, a%og, £v%og, tsv%og, tnvyog, ipv%og, k'leyxog. Dentalibus tpsvdog, eidog, rjdog, jtifjdog, xrjdog — aldog, aX&og, a%&og, XT^og, nsi&og,*) nXfj9og 7 (tol&og, £X$og, xev&og, snevSog, sed nullum in tog 9 quia ne verba quidem hue facile excidunt. A liquidis processerunt haec : vs/Liog naQa to ve/nco EM. (.tivog naQa to fusvto oSev to f.i£(.iacog Sch. II. VI. 261. y£[.iog, aitevog, otevog, &£Qog, xvQog et trisyllabum ocpslog. 2) Arcadius p. 165. za dice tov vio ntQiGnaxai oaa %%&i ovopa rj xax % tvaXXayr\v yiyovs, dv — &vog scribendum &vdi to inl Gvog xal fiaQvxovov &vu> to 6q[1(S o&ev &vog. 3) y H(oog nQOTEQog dokov exhale ne&e'C net&cov Orac. in Schol. Pind. P. IV. 10. Hujus tamen facilis est correctio nti&oC vel potius 7i(i&ot, nam idem est exitus in versu Pythio Hv&Qvyioioi rescribere praestat, et dvzaoi aeolicuni Eust. 802, 28. *AxtiQr}S pro cytiQ tarn insolens est ut pro cc/fiQieg m Batrach. 300. paene tutius videatur cc^fiQseg ponere hoe est a^eiQsg cum epenthesi xov e. 5) Utroque convenit ccZ/uctra ol Atoktlg xalovGi rovg y.Xadovg oiov (i)Jr^aTa y.al av^fxeaa Sch. Od. XVIII. 70. et Orion in EM. 69, 28. sed quod hie e Lycophr. 319. affert ak/ucc Tqcaog, si cepotaphium sive sepulcrum arboribus consitum significat, uni ukSaCvhj aptum est de- tracto spiritu. a AXfiu to duoog Moschopul. Opusc. p. 33. saltus, Wald per omnes fere Germanicae linguae dialectos diffusum est. P. III. G. I. DE N0M1N. TERT. DECL. IN og. 293 refellitur Schleusneri conjectura in Thes. V. T. Aquilam Ttlrj- &og scripsisse; similiterque veteres classis nomen interpre- tantur xXrjoig a calando dictum et ab eadem stirpe xXelrog do^a Hes. 6 ) et a dissimili verbo xXivio simile xXkog i. q. xXlftcc et xXelzog TiaQ* L4Xxf,iai't iv tvj SeooaXlct) {Seooa- Xixcjj) xXekei Sch. II. XII. 66. quo loco non dogcc significatur ut Welckerus putat Fragm. CIX. sed qui a multis celebratus est xXiojubg SeoGaXixog v. Interpr. ad Athen. I. 28. B. edog &£GoaXix6v Hippocr. de Articc. p. 143. T. III. cf. Schneide- win. Beitr. zur Krit. d. Lyrik. 117. Ex eodem genere est quod EM. proponit thxqo. to %lo to lvdio(.iat yJ]Tig xal yr\iog Ut a fidco fiirJTig et /LirJTog, a tccco (t^tcxco) ti^ttj et trjzog rf GTiavig, ab eco evvvfiai interjecto sigma eoxi] tj gtoXtj v. Pa- rall. 430. et cum antithesi aspiratae so&og et iod-i^g Schol. II. XXIV. 94. Neque solum consonae verbi cliticae inserun- tur sed et aliae promiscue, imprimis dentales, aco adog v. Diss. IV. §.1. xXaco xXadog cog Tsxog Schol. Arist. Aw. 238. (nisi dativus xXadeai et xXadeeaoi metaplastic est v. Parall. 178.) f-irjdog, 7 ) %Xldog, vdog. Et ab aliis pure terminatis xv- $og to xvrj(.ia Sch. Callim. in Apoll. 53. v. Diss. IV. §. 3. Adnotam. OTijd-og naga to koiavcu EM. 8 ) qui etiam plurale t?i&£cc ad tcxco Tf]T(xco accommodare conatur. Interdum etiam labialis; nam Kvlcpsa xvldcu Hes. significationis causa ad xvlts-o referendum est, forma magis ad purum xvvco inclinante ; pari que enallage vocalium lx too £voj glcpog Gram. I. 300, 20. 9 ) cui simile instrumentum xvwdtov pugio et xvcoda^ to C) Phot. KXviog (Jo!« sed in cod. accentns omissus turn a prima maim in ultima positus est quasi sequeretur do'ZaOiog. KIsikoq andro- nymicum cum KaXr^ttoQ convenit; urbis nomen fortasse Cliviam signi- ficat vel Clusium; Kknog oppidum Graeciae Sibyll. III. 345. priorem brevem habet. 7) KlrjJecc (fQcty/iiot Hes. a xleia claudo, ut videtur, unde xlrj- &cjca alni quae camjpos saepibus ,muniunt Plin. XVI. 67. Utrique deest iota, quo y.Xi^qov non caret. 8) Ta Iv tw r\nccTi cirj&ta Aret. Cur. Acut. II. 6, 107. tubercula significare videtur, quae extant et eminent. 9) Suinmae inconstantiae specimen praebet nomen plantae ZjvQig, evioi tit SvQida Galen, de Med. Simpl. VIII. 14. p. 87. T. XII. fyqls 994 DISSERTATIO XVIII. xbvtqov a xvdco denominatum est; nee adversatur Sch. II. I. 220. %L(f)OQ xal dtoQixcog Gxlqwg naQa to Gxintco (oxvititco) nam hoc quoque cum xvdco et xvltw etymologiae vinculo copulatum est. Mijxog interpositu gutturalis a fudo^iai tra- ductum videtur. De liquidis hue pertinet lambda, si quidem vera est Valckenarii conjectura %eiXog a xdeo hio capio ut %T]b] ductum esse; sed certissime ny, naQa xb drjco dfjvog cog xTi]Gio xzrjvog EM. a Xdco (yXavGGco) yXrjvog 10 ) cpXlco cpXfjvog, a thematicis ddvog donum et ydvog. Hue accedunt consonarum finalium tropae modo simplices, modo cum aliis affectionibus copulatae : ipevdco ipudog EM. et ipud-og, Gtdfico oxlcpog, 9rjnto zdcpog Qrjfiog davjua et &d[.ipog ll ) -Xeyio Xe%og, Irfyvvjiu (mxog et i)d%og, nrjyvv/m nd%og quibuscum juncta sunt nrjyeoi^iaXXog (pro nrfeipaXXog ut ta^tsoixQcog) et na%v(,iaXXog, KeXvcpog to xdXvf-t t ua duo zov xaXvnxuv xal xdXv§ EM. cf. Prolegg. 296. Consonae finali nonnun- quam fulturae loco accessit auxiliaris 'lxlo Yyyog, tiXXto tiX- &og, ay to a%Sog, SvQcprj cpQvyava Hes. uude avQcpexog pro- cessit. Paragogae bisyllabae exempla sunt ovo/uai oveidog, GTzetQO) G7i£Qadog cui Schol. Nic. Th. 649. confert Telvto zevayog aqua tenuis Liv. vel gravi coeno tenax Tacit, v. rj gvQig Paul. Aeg. VII. 3, 248. ubi primo loco £voig scribendum, cujus accusativus est parisyllabus ocyrin Plin. XXI. 88. In Orion. Lex. 192. %iQig dm tov t, Tivlg 6k diet Tr}g ei' oiov €Qig, drJQig , *0*ff> £iQig, xiQig, Tioig, exempla docent illos giQig praetulisse quia nullum in Qig barytonum diphthongo scribatur. In EM. additur nonnullos aiQig (scr. alQig) scripsisse. 10) Nimis scrupulose Eustathius p. 1345, 5. tov ykr)vea Cv T V r ^ 0V sI't€ yXrjvog rj sv&ua tl'zs yXr)vuov xal IcovixdUg yXi\v£ov log xr\ktov ' to d" Ofxoiov t,y\xr\xiov xal nsol tov drjV£a. Sed Apollonius certe yXr}v£Gi et d^tai scripsit ; ylr)vuov autem et St)vmov prorsus incognita. Recte vero to. (pr\Qsa apud Hippocratem Foesius pro (prjoeia positum esse judicat. Substantivum x^Xeov Eustathius sumsisse videtur ex Hesiodi versu %aT£nv&£TO xrjXea vr\dv y quem varie corrigunt. 11) Schol. Oppian. H. I. 236. dajufiog naQa to &anog nXaovaffjuco tov ft (tov fj.) xal TQonrj tov n alg to [t (to /?) quae ex EM. 745, 35. et Eust. 468, 29. emendantur. Ex his non sequitur in usu fuisse to &anog. P. III. G. I. DE NOMIN. TERT. DECL. IN og. 295 Prolegg. 305. xeftco (zifivco) xe/uevog EM. Cram. II. 415. el Tefiaxog Proll. 333. 12 ) §. 3. Buttniannus in Grainniaticae parte ea, quam de formatione verboruni iiiscripsit, bis himc locum attigit; semel §. 119. n. 19. p. 397. sic disputat ut neutra in og exeuntia similiter ut alia primae et secundae declinatiouis substantiva nou solum a barytonis proficisci significet sed etiam a peri- spomeuis, dlyico a?.yog, diipdco dixpog. Iterum n. 43. p. 420. ubi ueutra taiitum uou omnia ab adjectivis in vg et r t g deri- vari statuit asseverantius. Ulud lineari probatione refellere non possum ; sed communes derivandi rationes observanti no- mina a prima positione propius abesse videantur necesse est quam verba circumflexa. Quamobrem ut TLf.ia.co a tii.ii}, novico a novog, xqvgoco a xQvaog declinata dicimus, ita Grammaticis adstipulamur alyio, ()iyco, tevjjuj, oldco parony- morum iu numero censeutibus Arc. 151. et 153. Gram. I. 161, 7. Quod vero vir praeclarus altero loco affirmat de ad- jectivis, id aliqua ex parte verum est, non in totum. Etenim ea quidem substantiva, quibus nulla pars oratiouis conjugata est praeter adjectiva ut ftd&og, svQog, tdxog, ab adjectivis traducta esse concedi potest, et naturae adeo consentaueum videtur res latas, profundas, celeres prius appellatas esse quam notiones animi ex rebus ipsis collectas atque compre- hensas latitudinis, celeritatis etc. Atque hac in sententia veterum quoque nonuullos fuisse apparet: cog ddovg Sdoog, ovico yidcpog ylacpvg EM. p. 233, 50. cui hoc quidem non damns, nam neque ylacpvg dicitur neque yldcpog, sed aptiora sunt ista ex xov o^vg yivexat o'^og cog xaxvg xdyog, 7ia%vg ndyog p. 626, 50. Idem tamen saepius ordinem iuvertit ev- qvg TiaQwvvfiov naoa xb evnog wg Sodoog Soaovg p. 396, 18. 13 ) and xov xodxog xqaxvg cog rcXdxog TvXaxvg 535, 41. aiTivg 7taocx to aluog 37, 34. Et adversus hoc ratio ilia, 12) Praetermisi Xiy.og, /ueldog et Qt'xog to £(ouc<, quorum origo in- certa nee genus satis constat. Aixog patina a sirailitudine rov Xinovg dicta videtur, unde vasis nomen XsTicccirj. 13) Praepostere addit xozog xorvg, Xnnog Innvg significans propria Cotys, Hippys. 296 DISSERTATIO XVIII. qua species prius appellata creditur quam genus, utique non valet ; nam amog non altitudinem significat sed locum ahum ut daoog non densitatem sed, ut hoc utar, densetum, et ylev- xog non dulcedinem, sed mustum, ogog acetum non acorem. Quae vero Buttmannus illis subjungit ipevdog, aio%og, xvdog, /uijjxog, eorum primum verbo conjunctius est quam adjectivo, quod Grammatici baud ignobiles Homero ignotum ac ne na- tivum quidem esse confirmant v. Parall. 161. et 164. cetera ex nullo vocabulorum usitatorum sed ex stirpibus reconditis procreverunt ; nam quae ille fingit §. 69. Adn. 6. aloyvg, xal- Xvg, parum arrident. Aliis quibusdam Grammatici adjectiva secundae declinationis praeponunt: eav anb aQoevixov 6§v- tovov /iiazdftaoig yavi]Tcu elg ovdheQov yevog, ov/uf-isTctfiakkei xal 6 Tovog, o /LiaxQog to juccxQog, 6 Gxevbg to ozelvog Gram. I. 412. fxetecx to. aldola otl (.ilaa tov oto/naTog ' ^ixeXol de (.leaa xaXovoiv * 4 ) EM. et Gud. 390. quorum duo novissima ab adjectivis discrepant adjectione temporis sive morae ut a xcdog xalXog, iiaxQog ^n]xog. Eodem modo neutra xvcpog, cudog, r>U%og, oxvlcpog ab epithetis nasci potuerunt quae iis vetustate aut antecedunt aut certe paria sunt; sed xqvog o §t]Qog Hes. xviaog et {.ivoog postponimus nominibus xQvog, xviaog, /LivGog, quia horum usus antiquior multo atque illu- strior. Nunc de altero genere paronymorum dicendum est, quod a substantivis repetitur: ex tov filaftezai ovof.ia i] (tlafirj xal an* avTrjg to fiXafiog cog dlipcc dltpog xal tcc o(.toia Eust. 1410, 17. Nee parcitur audacioribus. Etenim rjdog nomen Herodianus quum posset ad rjdojLiai referre, nomina- libus adjecit ob hanc unam causam quia aspiratione caret: %6 fjdovfj daovvof-ievov iieTaoyj^iaTiQeTaL elg to i]Sog xpi- Xovf.tevov cog r^itQa elg to f^iaQ EM. 420, 35. Gram. III. 400. Eust. 154, 40. Sed etiam, nbi nulla ejusmodi causa subest, Xeyovoi Tivsg otl ex tov iirf/aviq yiveTai xaxa TiaQaoyrji.ia-' tig/uov firjxog cog i]dov?j rjdog Epim. Cram. I. 271. In uni- versum tamen principatus datur neutralibus: ayog to oeftag b'&ev to ayrj Sell. Soph. Oed. T. 656. tzcxqu to vdxog vaxt] 14) Quae sequuntur, sic explenda sunt: r\ (ctnb rov fxr}6ea) xcctcc fustd&Eaiy rov (F rfg £ (y.ctl lyony tov tj), Cf. Schneidewin. Conject. 13S. P. III. C. I. DE NOMIN. TERT. DECL. IN 09. 297 tog naga to fiXdfiog fiXa^r], axog axrj , Gxinog (Gxircag) oxmi] EM. 597, 17. Cram. I. 297. velxrj ex tov velxog EM. 276. videlicet propter aetates auctorum. Quam rationem si tenemus, Xaiqjog, vslxog, xv.Qpog anteponenda sunt femininis, sed yQacpog, Slxpog, xvloog, Xrjd^og, Xconog, vdxog, vdrtog, vlxog postponenda. Ex his ipsis tamen Aristarchus duo in Iliade posuit xvlaog 16 ) et vlxog, quod alii ne Hippocrati qui- dem concedunt v. Santen. ad Terent. p. 424. Ac profecto si Horaerum ipsum ej usque aequales audiremus loquentes, multa in aures nostras influerent, quae nunc pro novis ac novitiis habentur. Quis jam de illis arbitrari audeat, quae suffragatores habent numero et dignitate suppares, ut nd&og et 7id9i], pXiwog et ftXevva, aut etiam aequaliter ignotos sicut ilia quae Glossographi in memoriam referunt pdooog ovde- TeQOjg f] firjGGct Hes. Xvyog oudszeQcog to oxotog (et Xvyrj) EM. ttJtj] et Trjxog 1) I'vdeia Phot, oyjdog et yXidog pro G%idri et xXidij Hes. *Foid, ipva 6s xal TcXrjSvvTixtog xd ipvr) Suid. Praeter haec non est oblrviscendum femininorum nonnulla versui heroico reluctari ut pXdfir} et Gxini]. Ac fortasse significatio quoque interdum causa fuit quamobrem alterum genus prius reciperetur, alterum posterius; nam plerisque quidem eadem est sed sunt etiam quae mutata terminatione res diversas ostendant yXrjvog yX/jvi], oxsvog Gxevrj , Gxrjvog Gxqvrj , Gxdcpog Gxdcpi], vqjog vtpri , 16 ) quorum omnium ea ratio est ut utrum genus natura primum sit vel secundum nemo possit decernere. Sed si verum est, quod Valckenario Observv. XXXV. 311. ed. Lips, aliisque non paucis et sat 15) Eust. 668, 34. xviG6r\ xal xvlcoog xa&b SriXol 6 yqaxpag xvtGOrj /lieIS ofxevog (II. XXf. 363.) tl xal Tivtg anaQiaxoviai tog fur) IvTBTvx^y.oTeg tw xvlcaog. 16) Quae Schneiderus hue refert Givnog et aivnri quantitate dif- ferunt et interdum scriptura; quare Givnr\ sive azvnnr\ stuppa stipa potius cum ajoi(5r] conferendum videtur, quae jpariter ad naQapvCfxata pertinet v. Vales, ad Harp. 150. (Apollonii verba quae ex libro MS. excerpsit, nunc leguntur de Conjunct. 515.) In Schol. II. XIX. 350. rj aQnri (fvlattei tt\v TQocptjV Inl TOig ya(A,ipsGi cod. praebet xccQipsGt, quod in xaQyeai mutandum hoc est in nido, quem Euripides Ion. 172. svyrjp xttQiprjQap vocat. 298 DISSERTATIO XVIII. gravibus videtur, verbum axelo&ai a sartoribus et sutoribus translatum esse ad medicos, quia lit illi tunicas calceosque laceros, sic hi (quod cum bona eorum venia dictum sit) cor- pora nostra non redintegrant sed quoad possunt reconcinnant et rupta consuunt, necessario sequitur axrfv id est acum prius appellatam esse quam axog, etsi hujus nominis usus antiquis- simus et frequentissimus est, feminini vero vix ulla notitia praeter grammaticos. Verum, ut ad finem perveniam, non solum feminina primae declinationis huic generi nominum, de quo disserimus, conjugata sunt sed etiam masculina et neutra secundae: oxvcpog dicpoQelxai xaza to acpevog, ovei- dog xal eleog Eust. 1632, 5. quibus idem p. 73, 50. addit axozog xal XQelog naqd &lltovi et p. 432, 19. to &Qrjvog, quod non legitur hodie, xqelog apud Philonem non substan- tivum est sed adjectivum, to eleog Alexandrinorum proprium ; oxvcpog masculinum Aristarchus Od. XIV. 112. praetulit neutro; 6 acpevog Hesiodus vindicavit 17 ) cetera in communi usu po- sita sunt. His accedunt to ddjupog irao 3 c O(,trjQcp, 6 &diit(3og naQcc SifMovld?] Sch. II. IV. 79. to ndyog Aristot. et 6 net- yog, to xeQvog crater mysticus et 6 xegvog, to xv/nfiog o xvjiipog, to oldog et 6 oldog Med. Mosq. p. 210. to et o i(xQi%og, to QtTiog et quod ex uno affertur Dioscoridis loco 6 QiTiog, 6 et to otQrjvog, cujus utrumque genus a scriptori- bus classicis abest v. Sturz. Dial. Al. 159. turn ilia quae significations quodam momento differunt o et to eley%og y et quae prosodia quoque 6 xvdog et to xvdog. 18 ) Neutra secundae declinationis hue adhibet EM. 287, 43. cog dno vov &vog yivezai &vov xal /neyaQog jiieyaQov, ovtco dgiog 17) De codicibus homericis, quos Heynius II. I. 171. hoc genus praebere dicit, Spitznerus tacet. 18) Carei nomen graecum est 6 xaQog et to xkqov. In Galen, de bon. et mal. succ. c. VIII. p. 794. T. VI. tov xalov^iivov xccQovg Sal- masius in Solin. p. 704. tacite substituit rrjg xcdovfiivrjg xaQovg , quod non minus ignotum ; trjg xccQttog (hoc accentu) legitur in Comm. III. in Hipp, de Humor, p. 360. T. XVI. To axaQog per errorem in Lexica receptum est ex EM. ubi to GxaQog scil. ovo/ua legitur. Dubium est KuQnr\ tu GniQfictTa Hes. Pro to Qijvog (cutis) Aret. Sign. Diut. II. 13, 71. cod. Harl. ibv ytvoy. P. III. C. I. DE JVOMIN. TERT. DEGL. IN og, 299 6qIov 19 ) sed Herodiano judice n. Mov. p. 40. to xglvog ix tov xqlvov fxexanE7ioii]Tca, quod ideo statuisse videtur quia xqlvov omnes casus habet, illud duos modo obliquos v. Parall. 117. nee iieyayog reperitur praeter genitivum fieyciQewv in Sophronis loco, quern Epim. Cram. I. 277. cum &vov 9vog, devdQov devdoog confert, alii forsitau metaplastis adnumerent Sed quomodocunque res se habet, iieyaQov certe primatum obtinet ab adjectivo /ueyag derivatum. De ceteris nemo contra dicet quin eodem temporis vestigio atque uno quasi partu et generis neutri nomen edi potuerit et masculinum vel femi- ninum. §. 4. Si quis autem neget verba perispomena excludi oportere, quia hoc subsidio demto alyog, ccQxog et alia solvi nequeant, ac si eandem ob causam adjectiva in jjg et vg fin- gere perstet, is fortasse his remediis diffidere incipiet ubi respexerit ingentem numerum vocabulorum quae nulla ratione expediri possunt. Quis enim Herodiano EM. credat nomen fievdog, quo non svevvaiov significatur sed vestis et ea pre- tiosa ut videtur, a verbo sydsiv derivatum esse? aut syxog TMXQa zb £%eiv Eust. p. 1393, 38. aut exvog nctQa to eco to crnolvw Lex. de Spir. 219. aliaque longe ultra Thulen repe- tita. Quibus non antepono Buttmanni conjecturam xQvog cum xql sic ut horror et hordeum idemque cum bxQioeig cogna- tum esse Lexil. 1. 198. et diversum Schneideri placitum ver- bum xqvco fiugentis. Sed si haec quoque concesserimus, illico succrescent alia quasi excetrae Leniaeae capita : fiQayxrj plu- rale, yehyog, e&vog, %Qvog, szog, xd^mog, nkog (jiood^rj) qe- &og, GTi&og, Tlcpog, xlcpog coronae genus; quae ab omni verborum et nominum societate sejuncta sunt. 20 ) Attamen intercurrunt quaedam, quorum origo ut non manibus prehendi sed tamen probabiliter conjectari possit. Primum ayxog et 19) ZnstQSa Nic. Th. 881. glossa interpretatur kiny id est GneTqct tunicas bulborum sive folliculos, sed Schol. ra GnaQpccict tanquam verbale. 20) 'PviQog plantae nomen semel legitur nee certa scriptura. Bi- xos Phryguui linguae assignatur cetera simillimura verbis coquendi, quae in dialectis germanicis et slavicis reperiuntur. Tov fiexov Eust. ad Dion. v. 809. ult. fortasse ex vitio. 300 DISSERTATIO XVIII. et fortasse ayyog, quae res non multum diversas curvum et cavum declarant, magnam et vocis et significatiouis simili- tudinem habent cum ayog fragmentum, ayxvlr] suffrago, ayo- atog et ayxcov, quae tria vocabula Glossographi consociant; ayog autem ad ayvv/ni pertinet ut Kevyog ad ^evyvvf.a EM. 409, 50. J\oy v og, cui Buttraannus etymon alo%vg affingit ab atrial non longius remotum est quam naa^uv a nadog et Tia&eiv. Quod Graeci hujus et superioris aetatis dicunt a&og pro avd-og v. Hemsterh. ad Plut. 1205. 21 ) propius est verbo aw spiro, halo, unde atoiog flos et floccus, acoQog somuus, acoTeiv i. q. laveiv, similique epenthesi distat ftivdog a /?«- &og, nivdog a na&og. Boe'yog sive ftoe/Liftog Hes. et i/t- fiovov synonyma sunt v. Lennep. ad Phalar. XIX. 98. fortasse ab obsoleto Pq4co 9 fiovto, sed EM. illud modo ad tpeQpto re- vocat, modo ad xqecpto, cui consentit Eustathius 1392, 26. fio&cpog pro tyicpog dici. Boay%og singulare jam alii cum @ooy%og, (toyyog raucus et qiyy v to contulerunt. BaQog ut in- tellectu ita formatione cum cpootog convenit, quod a pinco declinatum est, huic autem respondet germanicum verbum baaren; yr\ atpaoog Meletius c. X. 84. in Gram. Anecd. T. III. et Glossographi interpretantur per atpoQog, sed iidem etiam per atpaotoxog v. Hecker. Callim. p. 90. ad quod postea re- vertar. Sed ejusdem familiae etiam poadog esse videtur et adjectivum fioadvg and iov fiaqvg nMovaG^ity rtfi 6 xal ev vnaodtoei EM. sed hac neglecta bardus a graeco ficcQdvg Fest. cf. Doederl. Syn. IV. 226. Quo saepius literae d et I vices suas permutant, hoc probabilius duco pro Mm to ali- quos alicubi dixisse dinzto et ab hoc derivatum esse dtipog, quod Buttmannus Gramm. II. 397. a dixpato repetit; Mmtov yaXaxzog Apollon. IV. 813. nihil differt a diiptov. Eigog H. Stephanus in Thes. ab atoto arcessit. c 'Elog palus a Graecis mediae aetatis fialxog dicitur et hltodrjg ($alxtodi]g, quae Co- raes ad Plutarch. T. IV. 476. ad aloog confert, nam alaea ol xaSvyooi totzoi Hes. aloog autem et hinc factum "'AXxig Koenius ad Greg. p. 220. hand inscite refert ad verba alendi 21) Nomina urbium *Ad-rjvcu et y Av&r\vri fortasse idem significant, Florentiam vel Floram. P. III. C. I. DE NOMIN. TERT. DEGL. IN og. 301 dldaivco , dXdr>oxw etc. ""EQefiog et oQcpvr] ad verbi eQscpto similitudinera inclinaiit. a EQxog et Spxvg EM. Sch. Opp. Hal. III. 125. ab sQyco etQyco arceo derivata esse docent. "Evzog qua via ad veritatem reduci possit supra ostendi Diss. V. 3. Krjtog Buttmannus non dubitat quin a thematico xdco sive %ato (%aoxto) ortum sit, quod confirmari potest comparatione Oppiani dvgdvzsa %do^iaxa Id/nvrjg et Hesychii ^ld/u(3ai %d~ of-iata xai l%&vg nimirum ol f-ieyccx^rseg , lamiae, delphini aliaque immania cete. Iivvog, quod Hesychius interpretatur %ojQi]iia, fiddog, plerumque de alveo et alvo dicitur, unde non raultum dissident xvo&og, xvorig, cunnus, quae omnia Etymologi cum xvco connectunt. ^ialcpog naga. to Xtorzog EM. recte secusne non dixerim. AConog vero etsi non pror- sus idem significat quod linog, lonog et lofiog, tamen propter generalem similitudiuem ad eandem stirpem Xerrco revocatur. Mvoog jam supra protuli probata Grammaticorum originatione ; nam etsi ftveiv a significatione propria, quae in compressione labiorum nariumque posita est, nunquam recedit, tamen hinc derivata ad indignandi et aversandi affectum translata sunt, primum adjectiva quae Hesychius varie scribit sed uno modo interpretatur {.wlog, o/iiolog, o/iwog hoc est oxvyvog, gxv&qw- nog, turn verba fiivav, ilw%&iUlv, em/uu^ai, Mvadtxsa&ai zd z$ (.lvxttjql svSelxvvG^ai to dvg%EQaiv£iv Poll. II. 78. Et ab horum societate non facile divelli possunt Mvxog /aiaQo'g, Mvoxog f-ilaG/iia, Mvad /magd, ixv^a mucus, quibus omnibus humor foetidus teterque declaratur. 2 2 ) 0/ 0§og acetum et dt-vg acer nulla religio est quin cum dm] acus componamus et cum verbo dvayjiivog. °'OQog genere et spiritu discretum est 22) Mulfa apud scriptores aetatis mediae et fiov^la hodie mucorem significat; Itali mucidum muffato dicunt, Francogalli moist, nostrates muffig. His simile nomen Mephitis exhalatio gravis et la mofette. Ab eodem illo /uveu traductum esse nomen /uvdog humorem putidum significans colligimus ex derivatis : IfAvdat-aro avii rov tfivaiigcao ane- fjLvy.Tr\Qiae Sch. Nic. Al. 481. od/ut] /uvfiuXsr) rj fxvaaqd Sch. Apoll. II. 191. quanquam hoc adjectivum /uvdcde'og et verbum [xvdaivsiv omissa putoris notione plerumque nihil aliud quam madorem significet. Mv- 6civ et [xaduv a librariis saepe confusa, Rnhnkenio ad Tim. 184. cog- nata videntur. 302 DISSERTATIO XVIII. ab oqoq sed eadem fortasse stirpe nititur oqco, nam utroque extans quiddam et oq&ov significatur. Quam proportionem ird%og ad Ttrjaaco et Qct%og (qomoq) ad (^ggio habet, eandem habet Ta- cpog et Gxvcpog res tarn similes declarant ut eandem originem habere videantur; veterum tamen nonuulli illud ad Gxditzeiv id xoiXaiveiv retulerunt, hoc ad xvqjog curvus. A gzqsojco est GTQeqjog, quod Hesychius explicat Gigt^ia detect (Ivqgcc Jco- Qieig, et quod idem memorat Szeoyog GzyiycoGig , xdhvxptg ccyyslwv deo/uazi yivofievq. A ZQtqxo pariter zaQqiog et zccq- g>vg, quod jam dudum couvenit; sed fortasse etiam zeQ%vog et "iQe%vog hoc est Gz£l£%og xlddog ut Hesychius ait, simile latino truncus et graeco zq^g)^. Si to ty&og vel 6 tv&og, zd @Qvzog vel 6 fiQvzog in Graeciae solo nata sunt, illud a tew, hoc a Pqvqj derivatum est; nam utroque fermentum significatur. §. 5. Haec igitur verbalibus adnumero sed non omnia eadem asseveratione. Quae vero nullo verbo comitata sunt, non ab re facturum me censeo si appositione nominum illu- strem. Duas igitur significationes , quas latinum robur uno complectitur ambitu, Graeci inter totidem voces divisisse vi- dentur doig fj duvafiig et dovg, unde Soqv pendet, a dQig vero dQtog id quod dovfiog et dQoog lG%voog Hes. KvQfiog, quo Callimachus usus dicitur, et xvQ^tg, si tabulam quadran- gulam significat, a xvfiog ductum ut xvQzog a xvzog, sin autem ia cacumen acutum fastigatam, a xoQvqyiq repeti cori- venit. Pro kelv eqicc, ut in cod. Hesychii scriptum est, alii Viva, corrigunt, alii Xr^vea, cujus indubia est cognatio cum P. III. C. I. DE NOMIN. TERT. DECL. IN 09. 303 laua, Idyvi], ylcuva et ykdvog to tc£Ql Tovg TQayiykovg ddoog Hes. l Peti(pog to oiofia Hes. (mf-Kpog et Qvyyog res tain similes ostendunt ut videantur ab uuo themate manasse, cujus vis apparet in {)ajn &qccvco delatus est, a quo non multum aberrat gyyvvfiii et aeolicum FQrfos fractura fragor. Verum hie alia ex alia suspicio nectitur. Nam Hesychius profert verbum OaQai vcpalveiv 7i?Jx£iv, pro quo quum et cpaQcu substitui possit et cpaQiooai, tamen accentus ducit ad (paqoai defectivum quidem, cui prae- figendum est praesens yaQco et huic vicissim aqco, thema- ticum utrumque; namque in vqlo verbum exit nullum. Hoc autem duas complecti videtur significationes arandi sive sul- candi et texendi, quarum commercia patescunt ex iis quae in Aglaoph. T. II. 837. de similitudine operis textorii cum agro cancellatim sulcato et aratri cum radio tramas staminis percurrente disputata sunt. Jam ab czqco profectum est ccqoq) et hinc a@Qco[,tcc oxolrjg yvvcuxelag eidog Hes. id est cpd.Qog, a cpaQto autem ayccQog, povepagog et neutralia cpayog to l/LiaTiov et q>aQog zb ccqotqop v. Proll. 62. additoque sigma qxxQOog, lacinia, nam et hoc nomine, quod cum laxig et laaog zb (mxog connexum est, Latini non solum vestis sed etiam agri segmentum appellant. Verum hie renovatur ilia de adjectivo acpaQog dubitatio, quod qui ayovov sive acpoQov interpretati sunt, cum dorico cpaQio id esfr cptQto junctum pu- tarunt, unde (peQoai zb yevvrjoai Heraclid. Alleg. LXVI. 199. Sed indidem etiam (paQog repeti posse comprobatur latini sermonis cousuetudine et nostri; nam vestis praecipue dicitur geslamen et Tracht. Et qui meminerit germanicum Getraide derivatum esse a verbo tragen non repugnabit quominus no- men far et quod idem significat rj gxxQog a cpeQcj arcessere liceat. 24 ) Non satis explanala est Hesychii glossa (DoQpia cpaQltaxa, ol de cpogfta, sed nomen g)aQ i uaxov , quod idem et alii Potccvtjv interpretantur, vereor ut alio referri possit quam ad cpeQto et cpfyfiw, cui beta insertum dicit EM. 204, 32. et eodem modo thxqci zb zeiqco zcxQfiog nleovaG[.up zov /? Sch. II. XXIV. 152. pleniusque EM. 746, 25. zqlol naQctyco- yalg b c HQco6iavog zovzo xmeXafie ' ttqcozov Ix zov zccQaooto, 24) To (prjQ Anecd. Bekk. 1159. fortasse nihil aliud est quam (piJQog far, de quo dixi Prolegg. 62. P. III. C. I. DE NOMIN. TERT. DEGL. IN og. 305 dsvTSQOv ix xov tq€7tco, tqltov ex tov TeiQio, quarum sen- tentiarum primam probavit Wyttenbachius ad Plutarch, de Superst. p. 1002. Si nihil horum placuerit, transferendum est ad numerum nominum quae significationem quidem verbalem sed nullum juxta se verbum habent nisi derivatum ut cclyog, velxog, xeQdog, idog, oidog, vipog, vcpog et byzantiacum o%e- Sog, de quorum origiue quae mihi aut aliis in mentem venere, incertiora sunt quam ut omnibus persuaded posse sperem; quare hoc unum dicam alyog cum aQyctliog molestus , hoc autem cum eQyov componi , l dog (IdQcog , sudor) cum vScoq, vipog cum vTiaQ, pro quo poetae vxpoSi usurpant, et cum vrta- Tog v. Proll. 419. duasque significationes, quas latinum tuber habet, Graecos duobus signasse vocabulis oldog et vdvov. Nominum propriorum nemo erit qui vel exposcat rationem vel exposcentibus reddat: Bldog gjqovqlov Iv 2ixella ovde- TZQcog yQacpexca xcti oia dicpSoyyov Steph. c 'Bofiiog drj^iov ovo^ia ovdhsQov cog eQxog Harpocr. ccvtqov xcdovjusvov 2t&5- vog Paus. VIII. 4. quo fortasse oxelvog significatur; plurale Tiixnza, quod et appellative dicitur ut aqyog xal to nediov XeysTcu nctQa xolg vscoTiQOig, ol'ovtai de /iiccxsdovixdv sXvai xal dsaaahxov Strab. VIII. 372. nee constat utrum praever- terit, appellativum an proprium. Trisyllaba quae reperiuntur, fere omnia paragoga sunt: neyed-og, Tta%sTog substantivum ap, Nic. et Oppian., ozele%og quod cum oxvlog et oisleog cognatum putatur, %eQadog de quo disseruit Spitznerus ad II. Exc. XXXII. xlvadog quod veteres cum %eqadog conferunt, oelay v og simplex, non ut Galenus putavit de Alim. Fac. HI. 36, 737. T. VI. nctQa to oelag s%etv, ad haec edacpog, Tzila- yog, GxeQcccpog, de quibus omnibus dictum est in Prolegomenis ; duo epenthesi aucta 'Eqlxscc cpQay^oi Hes. 2S ) pro eQxea, et Taoi%og, cui vicinum est Tsg^vea hzacpia Hes. §. 6. De accentu vix necessaria videbitur hodie Hero- diani admonitio : TteQitmaGTeov to otsivoq ' nav ya.Q ovde- teqov elg og Irjyov ficcQvvezca Schol. 11. XII. 66. XXIII. 419. Nee spiritus discrepant nisi quod nonnulli Jjdog scripserunt 25) Idem Eqiyvveiv y.qvmuv y.caccy.lsieiv pro dQyvveiv, ''Eqiaavr] (fQaypog, "OQiyMvri (fQayfxos, quae omnia ad unum pertinent eqyia, Lobeck. Technol. 20 306 DISSERTATIO XVIII. ut ?jdco, contra quos idem monuit trochaica omnia sine aspi- ratione promenda esse EM. Sed saepe haesitaraus ob earn rem quod nescimus penultima bisyllaborum utrum acuenda sit an circumducenda. De prima vocalium rem expedivit He- rodianus n. Mov. 35, 31. %a elg qoq (scr. og) Xi]yovxa ovde- teqcc dio~vXXa(3a el e%ei tiqo tov TeXovg to a, ovveoxaX^itvov ndvxcog dyei, nd.Sog , xdXog (ddXog) ddog , ipdog, ndyog, (.id-Stog, vdnog, xdvog, odxog, Taxog, fid.Qog, el /ut] xaxd did- Xexxov eli] togneQ to nccQog , /itdxog, ddvog, rcQayog. 2rj- /tieicodeg aga to cpaQog. Hie pro Tavog aut ydvog scribendum esse aut ddvog, pro xpdog aut qjdog aut ydog ex Arc. 195. pro Taxog autem Qaxog videt unus quisque. Sed difficultatem facessunt macroparalecta; naQog Seidlerus substantivum esse putat adjectivo rcrjQog appositum idemque siguificans quod TciJQcoGtg. Ad secundum quod attinet, L. Dindorfius in Thes. ddvog, inquit, fortasse significat ariditatem, sed novimus so- lum adjectivum davog, cui si substantivum affingere libet, ddvog ponendum est non SPjvog, Herodianus autem loquitur de nomine cujus alpha non nativum est sed xaxd didXexxov. Meinekio Anall. p. 123. rcdvog placuit, cujus genus neutrum nescio quo constet; lenius remedium foret Xdvog lana, sed dubito an nulla correctione opus sit; nam Dores pro dr>vog dixisse ddvog colligitur ex Hesychii loco Iddavig aTCQovorjxov. In Herodiani libro de Dichron. 259. ex dialectis unum affertur ^idxog. Quod vero Spitznerus II. XL 68. veteres dissensisse dicit utrum adog scribendum an ddog, equidem unum Eusta- thium hue inclinasse cognovi ut ddog perispomenon faceret tanquam ab ddrjoai derivatum, quod ex drjdfjoai contractum esse 1400, 34. Nostra vero memoria Buttmannus hanc sen- tentiam amplexus est Lexil. II. 134. auctore neglecto. Sed ut concedam in tempus, quod jam multis verbis impugnavi, neutra hujusmodi a verbis circumflexis derivata esse, illud nullo modo impetrari potest ut a verbis compositis derivari credamus; nam in maxinio exemplorum numero ne unum qui- dem reperitur parasyutheton. Obstat vero etiam Aristarchi auctoritas in Schol. ad 1. c. et V. 203. adog daovvxeov * to yaQ a tiqo tov d ov xal {.it} e%ov OTeQTjTixrjv h'vvoiav i) xQaoiv daovvea&ai SeXei, et Eust. 593, I. ^AQiozaQxog P. III. C. I. DE NOMIN. TERT. DECL. IN og. 307 to adrjv di 3 hvbg d xal figayjcog xal dtxaicog ' daavvsi de xal to ccSog, 2 6 ) quod ut faceret nulla ratio erat si ab drjdsco propagatum crederet; nee, puto, adrjg interpretatus est tov aidtj. Tertium argumentum est, quod Grammatici duo modo macroparalecta in numerato habuere, unum nQayog, cujus vocalis longa ab Ionibus in eta mutata syncopae debetur, alterum cpv.Qog, sed hoc saepe correptum cum ab aliis turn a Callimacho ut conjicio ex Melet. de Horn. p. 83. tov too diacpQaytuccTog Vetera TiEQiTienXov (scr. neQixovaiov Xeyovoi) did to (adde TzeQiTsivEGdat xal) TteQieclelGdai avzbv xolg GTilayyvoig, rj nenlov (scr. airiTiXovv) did to IcpanXovo^ai^ r] ndzog and tov 7ve7if}%&ai xal ovvsocplyyd-at, dib xal Kal- Xi\ua%og 8(pi] c 'IlQi]g ayvbv vcpaivo/.tevai tjjoi /nsjiirjle naTog. Meletium quidem ndyog scripsisse vel ndyog ostendit etymo- logia, sedveterum aliquem diaphragraa sic vocasse mihi igno- tura et inopinabile est; nee nenXog illud dicitur sed yiTcov rcsQiTovawg. Callimachus autem de peplo illo loqui videtur, quern raatronae Elidenses al exxaldexa xaXov/nsvac vcpaivovai ttj a HQa Paus. VI. 24, 8. Huic igitur cpdgog tribuo. Quae vero praeter nQayog et qjdgog circumferuntur properispomena, illo Grammaticorum judicio in summam suspicionem adducun- tur; dQavog to Eqyov TVQa^ig Hes. accentum a lexicographis acceptum habet, nldyog regio in Tabul. Heracl. p. 191. ab editoribus, qui quod apponunt plaga, alpha breve habet; ter- tium Matthiae ex Eust. posuit Eur.Thoenn. 878. hvev^i a$Qoi- aov arcog exfialwv bdov. Codices xanvg praebent; Scholio- graphus xdnog, inquit, vvv tov xd(,iazov r] to dnb Tijg odov dad^jiia, alXot ds dizog to vipog, vvv ds xaTayQrjoTixtog to lirjxog, quibus indicatur scriptura duplex xdizog halitus et ainog i. q. vipog. Illud non legitur neque intelligi potest quomodo a xcctctoj, xanvaoco nasci potuerit macroparalecton; ac ne xdrzog quidem extat nisi apud Grammaticos et Sch. Oppian. H. III. 114. xdnog to nvsv^ia subtracta generis nota et accentu eo quern Euripidis versus respuit. Praefero igitur quod Hermannus edidit alnog h. e. dvgysQeiav. — De secunda 26) Quod in Thes. in fidem brevitatis affertur adog ex Arc. 47. id fxadog scribendum est; nam de masculinis agitur. 20* 308 DISSERTATIO XVIII. et tertia indifferentium Herodianus nihil praecipit, quique id facere conatus^ est in Regg. Pros. §. 39. p. 429. proposito ex- cidit: %d ze£ i nccQalrjyofisva 7tccQoi;vvovieXog Eust. 235, 7. ac si superessent Grammaticorum libri tisql ccxXlzcov xai dvgxXlzcov ovofiidziov xal Qrj^txTcov inscripti, nu- merus haud dubie cresceret. Nunc suspicio quaedam serpit inaestimabilis de omnibus, quae in uno tantum casu aut in uno numero reperimus agog, adog, fiXinog, yavog, Savog, TtQeopog, ddxQrj v. Schneidewin. ad Eust. p. 30. dijvsct t /ne^scc, neoea, o%ea, zef-inea, z?]&ea. 36 ) Et quaeritur num Criticis liceat haec exempla excedere sicut Porsonus fecit dativum ydvsi Aeschylo tribuens Agam. 1362. quod facilius concedetur in vocabulis raris et insuetis. Lehrsius in Quaest. Epp. 167. de genitivo daXecov disserens nomen ddXog, ubi vulgarem significationem obtineat, indeclinabile esse censet sed SaXieaGi de victu opimo et alibili dictum videri cf. Parall. 163. Pro [irjdog, quod Suidas ponit, poetae in singulari fifjTig dixerunt, sed dativum Mr^u zCo iirnavrn-tazi alicubi invenerit necesse est; et singularis dfjvog unus, si satis memini, testis estHe- sychius. Nomina in communi usu posita avd-og, s&og, rjdog, reliqua per omnes casus declinari constat, sed xvQog immo- bile est et xXeog quo Thucydides, Lysias, Xenophon, Plato et alii in oratione prosa usi sunt; £%$og Thucydides saepius admisit Atticorum oratorum, nisi quid me fallit, solus. Aliis in totum abstinent, quorum nonnulla attigerunt Atticistae: 6 Qvnog sqeiq, ov xb (nmog Phryn. Eel. 150. zd oxdzog ztx* 35) Cf. Kuehn. Opusc. Med. T. II. 328. Tt]v ^qvameXaxov ipXoya Psell. de re med. v. 746. in Ideleri Physs. et Medd. graec. I. 224. xov iQvatn&ov Pallad. de Vit. Chrysost. p. 306. T. VIII. Bibl. Gall. quae in Thes. omissa. 36) Saepe pluraliter efferuntur quae apud nos singularia sunt OuXnr} et ipvxrj Herod. V. 10. xa iXerj Sirac. XVIII. v. 4. xa fy&n Dionys. Antiqq. III. 7. xa xaXXrj Plat, xa Sir} Lys. c. Andoc. p. 105, 9. pro quo Aelianus dia dixit ut xqscc, yiqu analogia fallaci ductus. Eodem pertinent epicorum vocabula xXta et juivea. P.III. C.I. DE NOMIN. TERT. DECL. IN og. 313 evSeiag TiSe^evov apa&eg p. 293. %Qecog diTixcog, %qeoq de eXXrjvixcog Moer. 402. 37 ) daov aTTixol, to de dccaog ol xoi- voi Thorn, vdnog noirjzixov, vdrnq xoivov Schol. minn. ad Soph. El. 5. v. ad Aj. 892. XcoTtodvTrjg doxi^tov, to de Xco- Tiog ov Xiyo^iev Herodian. Exec. v. ad Phryn. 461. fiXenog et xvog ex Aristophane enotavit Pollux alibi non lecta. §. 8. Nomina in v Ozqairilaz^v tysiv. Againenmo enim non propter suum vel aliorum commodum dux belli creatus est sed quia gratia praevalebat et auctoritate. Sententia poscit vel jurjdev* civ ydonog, ut Seidlerus correxit, vel (j.r\d£v* a£fag. 3S) "Ano tov sdeo Meat) xal siJccq Schol. Od. IV. 56. sed Mojq hoc fictum est ad exeinplum tov ZXdtoQ. "I/ccci in loco desperato Aesch. Suppl. 852. Scholiasta im&vpiav interpretatur. Num forte Xix^Q in libris invenit vel yltyaa a yXtyofiai^ 314 DISSERTATIO XVIII. cuius ad Hes. Opp. 60. vdsi xaxa (.isxarcXaGfibv ccrcb xcov elg ag ovdexeQcov elg og, vdag vdog, xcoag xcoog et Choero- boscus Diet. 376. et383. cog yfJQag yrJQog, digag degog, ovxto doQCtg SoQog xal exeldev fj doxixij doQEi ' — xal cmb xrjg vdag ylvsxat 'vdog, 39 ) quae repetita sunt in EM. 284, 34. nee dissentit scriptor tisqI na&cov EM. 639, 2. sive is Hero- dianus fuit sive quera ille multo saepius advocat. idem Choe- roboscus : cog uccqcc xb ovdag ylvsxai to ovdog, yrjQag yrJQog, xcoag xcoog, ovxco naqa xb oag oog xal af,icpcoeig (a{.icpcorig) cog eldog eveidrfg, quo loco pro thematicis oag oog scriben- dum est coag coog idemque in Parall. 225. restitui apud Herod. Mov. 14. ovag Xeyexau xal r\ yevixrj ovaxog, xal oag i'vfrsv oaxog, xal coag evdsv coaxog* ) xal coxog, xal oog oux siQtj- f.i£vov (J.8V ovv€GXT]iiiaxia/n€vov ds xc$ a/ucpc6i]g * ubi ante coxog excidisse verba xal cog svSav {coxog) perquam credibilis est Meinekii sententia ad Theocr. I. 28. sed hoc admisso fieri non potest, quod idem suadet, ut sequens oog mutetur in cog. Quare coog praetuli quod et similius est apposito xcoog in EM. et ad derivandum aficpcot]g haud paullo aptius; nam ab cog coxog nascitur af-icpcoxog, dlcoxog, acoxog. In illis auteni dica- talexiae exemplis haud pauca sunt quae grammaticae fictionis suspicionem praebeant; nam yrjQog, xcoog, ovdog omnino non leguntur sed casus modo obliqui xov yrjQovg in vers. Alex, etc. quod que in EM. 68, 20. affertur oxenog naqa, xb oxeTico xal xad-* vjieQ^L^aof-ibv neoxog, non legirnus sed oxercag modo, Tuioxog autem etsi Nicander de cortice dixit, nihilo secius ad nixco nixog pertinet ab arboribus ad homines trans- latum non licentius quam cutis ab eodem cploog dicitur, ano- cploicocsai pro exdeiQat. l Fecpag satis constat Herodiani alio- rumque testimoniis sed valde dubium est ipecpog in EM. 818, 32. 39) Edam Apollonius Synt. II. 29, 185. pro testato vdog ponit vdag, qui casus obliqui illinc repeti nequeunt. 40) Ab hoc genitivo, quern et Hesychius cognitum habuit, derivari potuit toaxooj ut ab o/Li^iazog b^i^iaioco et hinc futurum (oaicod-rjaoiica. quod Porsonus Glossographis restituit pro uxxroB-rjaco , id enim non minus ordinem excedit quam jusXrj&fjdco et alia hujus formae futura quae Ahrensius Dial. Dor. 289. obscuris quibusdam inscriptionum vesti- giis approbare intendit. P. III. C.I. DE NOMIN. TERT. DECL. IN og. 315 tilSCpljVOQ GXOTSLVOg ' IpZCpOQ yCCQ 10 CXOTOg Cpl]GL HtvdccQog ^qlgto'aI.el ' uaiii Pindarus in carmine Aristoclidae iuscripto Nem. III. 71. ipsg)r]v6g dixit , quare verba ipiyog — oxoxog interclusione separanda sunt. 41 ) Nee plus fidei habent He- syclrii glossae Mrjyog nrj%ag, cui Musurus ^ifr/aQ substituit; KXenag vxprjXov voxsqov daov et paullo post y.lenog iisdeni verbis explicatuni , quae Brunckius ad Anall. III. 49. vitiose scripta putat pro xlfaag, His detractis vix tria relinquuntur ainbigue terniinata: deoag et degog, Unag Aretaei proprium et Lircog, xvicpag et xrecpog, quod si ex uuo illo Suidae loco innotuisset Kvzcpei gxoxel cctto xfjg xvecpog evdelag. nullo ad persuadendum niomento foret, nam hae terminationes a libra- riis saepissime confusae sunt, sed idem apud Hesychium le- gitur post xvtcpag singulatim scriptum. Cetera aut formam diversam habent ut y.Uxog et x?Jzag, 42 ) oxvlyog et v.vitpag, aut significationem ut linog et Lirzag quamvis ab eodem verbo lirao ducta v. Proiegg. 455. vicpog et xvicpag, xeQaxa et TELQea she xegea ut Alcaeus dixit CXLIX. 598. quibus addi possuut quae in og et aQ exeunt partim eodem intellectu ut {Lifj%og {.iri%ciQ) dslog dsllccQ, ctQxog odovzeov Oppian. cdxccQ fielhov, nisi lioruni principio aQxetv et aXalxiiv prorsus di- versa fuerunt, partim leniter inclinata ut ()iog et cpQeaQ, aut etiam longioribus intervallis disclusa ut xvog et wag, quod propius ad aaiaxa cavernae accedit. Horum vocabulorum multa procul dubio eadem aetas diverse terminavit nee dici potest quaenam harum terminationum maxime primigenia sit. Sed ad decliuationem facillima et maxime celebrata est cata- lexis og 1 _ Hujus enim circiter ducenta reperiuntur exempla, sed in ag duntaxat unum et viginti; quae res fortasse quos- dam permovit ut hanc ex ilia natam dicerent eamque causam 41) Hesychius affert SPitpuig oxoteipcuq, Wacfaoa vE(fllr\ Gxoreivri, Waq)a y.vtcfag, 'I'tifog y.anvog , ZtTcfcc o/.oiia Koijieg , quibus cognata videntur Gy.viqog, oxviTicuog etc. 42) liana to y.liiog (sic) yiveiai yJ.STvg y.al tt). 80vaaf.ua rov t y.lti- rvg EM. 519, 46. oii to y.lnvg anb zov y.lsrag TiXeopaGaviog jov i $r\- lovoiv ol xbv l Hob)diavhv afxifmevo^evoL zzyviy.oi Eust. 1066, 18. 316 DISSERTATIO XIX. esse putarent cur ovdag, xwag, fiQezag, 43 ) oefiag (za ae(St] Aesch. Suppl. 758.) xzeqag et in Ionum sermoue v.tQag, ye- gag, in vulgari yrJQag sic declinentur quasi nominativum ha- beant in og exeuntem. Qui vero og ex ag ortum crediderunt, fortasse hac ipsa exemplorum paucitate et declinationis im- parilitate et nonnullorum aclisia 44 ) in hanc sententiam ducti sunt hoc genus nominum in ipsis sermonis graeci incunabulis natum sed vel propter concursionem masculinorum et ferai- ninorum ejusdem terminationis vel alia quacunque causa non admodum excultum esse. Prima hujus fabricae rudimenta et quasi proplasmata mihi cernere videor in apotroctis illis Vina, aleicpa, #or, 4S ) oaina in Hesiodi versu, nisi hoc est pluralis numeri pro Gxenaa syllaba finali per apocopen sub- lata ut yeQa apud Homerum atque alia quorum alpha breve sequente consona. 46 ) Quum autem nomina ilia exilius sona- rent, increbuit catalexis ex duabus literis varie ut cuique libuit composita ag vel aQ vel og vel oq, quanquam hujus generis unum tantum novimus et id anetymon ^rop, 47 ) nam 43) Nicancler Fragin. II. 68. non Pqskxsggi scripsisse videtur sed pQETisoai ut Oppian. Hal. II. 437. 44) Grammaticus Cram. I. 116. Sifiag proptere a di cit non decli- nari quia nullum aliud generis neutrius nomen in pug exeat. Sed hoc refellitur aliis exemplis rcoy [a.ovt]Q(ov s quae a declinando non ab- horrent ut xqiug, praeter quod nullum in £ ag exit Herod, p. 30. Alqug et yequg apud scriptores atticos casu secundo et tertio carere obser- vavit Elmslejus ad Med. v. 5. 45) c 'Y(pcc ccTto tov vcpuGpu IgtI xaza anoxonr]V. ^iGiiov 6a on tovzo Ix neqinov Gripsiovrcw ov yaq Igtiv Iv XQyGsi Choerob. Diet. 366. Non reperitur quidem hodie sed nisi Grammatici legissent, eno- tatum non esset. In Od. IV. 66. rcoza pobg—xo qa ol yt'qa naqdtGav avito aptior certe est singularis , sed in numero apotroctorum yiqu non refertur. 46) Ilia apocopae ratio multo expeditior est quam quae antiquis placuit Gxinu {pawpsvoi) aut metaplastum esse pro Gxinr\v aut integra syllaba imminutum pro GxinuGpu. Num forte hue deducti sunt eo quod Gxinug indeclinabile esse putarent? Aratus quidem scripsit tov axinaog v. 1125. Porphyrius GxenaGi XivoTg Abst. IV. 336. Sed hi nihil ad Hesiodum. 47) Herodiano hoc indeclinabile dicenti fidem derogat Schneide- winus Beitr. zur Krit. der Lyr. 125. sed in ejusmodi causa ille sum- P. HI. C. II. DE NOMIN. TERT. DECL. IN w. 317 uoq consonant accepit a verbo cUIqco , sed plura in coq verbalia ekdtog, vSioq etc. CAP. II. De no m i n i b u s i n w exc u n t ibu s. §. 1. De hoc genere quae olim generatim disputavi in Aglaoph. 733. et postea Muetzellius de Theog*. p. 148. Pot- tiusque Etymol, Forschung. T. II. 733. nunc explere couabor collectis undique veteris discipliuae ramentis. Techuici igitur tres nnmerantes deminntivorom feminini generis species banc primaui ponnnl : c Yil'irrib- TlWj . Eido&m EidaJ, i-lcpQodlir] *AQ£- vodrjlrjg, dalivus) convenit, alteram Schneiderus recte ad daXog torris refert, quo hominem exusti floris, vietum et re- torridum significari demonstrat. Glossas obscuriores Kdya ri al'if vnb Toqzvvuov, Kagavco zrjv alya KQfjzeg, Krjto ovv- &eaig, Kod-co pXdjUrj, ^icoXco @Qto[.idziov zi, Qtjzcj GZQoq)iy§ transiliamus licet cum aliis quorum scriptura ambigitur : xotico sive xcotccq id est ramulus in daphnephoriis circumlatus, xcoxco res turpicula, zqizco sive zqlzzoj, si credere dignum est, vox cretica caput significans vel a verbo tqsco ducta Tqizco q>6- fiog tQo^iog Hes. Ad ultimum duo stirpium nomina @h]%i6 sive yXa%to et xizzw casiae genus fortasse ab hederae simili- tudine denominatum. Nam ad fioQ^co quod attinet, in discri- mine versatur non solum utrum ex inoQcprj conversum sit, proprieque formam significet et praecipue formidinem hoc est speciem horribilem, an a poQ/tog et poQiirj (hoc accentu) %aXm7] ex7iXr]xzix7] Hes. sed etiam communibusne adnumerari oporteat an propriis, quae appellativorum numerum longe ex- cedunt; nam horum summa brevis est, ilia vero pari uber- tate ab omni fere genere nominum et verborum efflorescunt ; quod ostendam. 4) ElgoQocov novov alnvv iw%tt is daxQvosooav II. XI. 601. Schol. rivlg yquyovGiv iai Y.uiadaxQvoeOGav. Hi lco y.aiec day.q. scripsisse vi- dentur in pugna lamentabili , ut synonymon fior] sumitur pro /ud^rj. 5) l Ynokr\y.av vnoxQovuv Hes. trusare intellectu obscoeno dixit Catullus. P. III. C. II. DE NOMIN. TERT. DECL. IN w. 321 §. 3. Paronymis pleruraque masculina antecedunt vel adjectivi generis Ala%q6g in Corp. Inscr. n. 884. et AIgzqlo n. 822. (omissa in Thes.) ^'Aqigioq, Aqlgxco, KXsiTog KXeitco, BdvSog £av9w etc. vel substantivis connexa dXxrj ^Xxwv UhuA Schol. Pind. 01. XL (X.) 76. (omiss. in Thes.) "J^m Idgzw, c 'Hqcov c Hqco, Q^qcov Qt]Qoj, KaXXcov KaXXco, Mvqcov Mvqco, Nlxcov Nixco, Tl/luov Tl^ico, XaQizcov XctQiico, Oqcc- gojv Qqccgco et Qcxqgvj Minervae epitheton. Haec tamen non in earn sententiam dispnto ut negem mulierum nomina per se et seorsum ab appellativis nasci potuisse; sed quia plerum- que propria propriis respondent, parilitatis causa id quod novissime conimemoravi, etsi et ad d-Qaoog convenit et ad $QciGvg (ut dgi/iivg Aqi(.iw) nihilo secius illo quo dixi referre malui. Quin etiam sunt quae nihil in confinio habeant prae- ter propria Bltoj Bitcov, KvqlXXlq KvQiXXog, KaftsiQco Gabi- rorum mater a filiis denominata et Musae fluviatiles NeiXqj, Tqltco, K^cpiGco v. Prolegg. 46. Eodem modo inter se com- paranda videntur OvXevg QvXco , 2vXevg 2vXw, nqcozevg IIqcotco, KsXaivEvg KsXcuvco , Nrjlevg NrjXco , MeveG&evg MevegScq ut (laoiXevQ paGiloj, ac si feminina Oe{.ugxc6, Ko- {.utiSvj, Ttfiaid-w (Prolegg. 364.) hodie carent paribus mas- culinis, non sequitur illico nulla fingi potuisse. Quis denique dubitet Homerura, quum ancillam introduceret Melav&co Dolii filiain Od. XVIII. 320. ductum esse, recordatione fratris qui vlbg AoXloio MeXavd-stg nominatur XVII. 212. et flexo no- mine Mekdv&iog XX. 173. Hinc transitus erit ad alterum genus, quod nihil ante et propter se habet praeter verba: Bqi^co and xov @qi'Ceiv Athen. VIII. 305. A. Accjlivw, 'EXev&oj, °Iaivaj (nisi ilia Phorci filia Aelvco appellata est) KXcod-to et alia a Muetzellio collecta p. 149. Nee pauca reperiuntur ortu ambiguo et utrinque apta Stveuo Tiaqd id oneog wgrtsQ %Qmg ZQEioj, xXeog KXeqj KXelco Ghoerobosc. Gram. T. II. 261. EM. 814, 34. sed Schol. Theog. 246. Stieuo ?] axoXov&ia a verbo repetit, cujus participium est GnoiiEvog. Haec artificiosior videtur interpretatio , sed AlSio Solis equa Schol. Phoenn. v. 3. nihil interest utrum a proprio Al'&cov ortum dicamus an ab ai'd-co vel quodani ejus verbi inclinamento cud-og, ald-og, unde Al'^rj equa Agamemnonis; interque hoc et Al$w idem Lobeck. Techno!. Ol 322 DISSERTATIO XIX. rationis intercedit quod inter ^'AzQonog ^X^Azaqnto Sch. Od. VII. 197. Bqi&oj nymphae nomen Sch. Hes. Opp. 144. (omiss. in Th.) et 23etvLo a verbo et a nomine paribus spatiis di- stant; Bqvcu a Pqvco non longius abest quam a Pqvov, et masculinuin quoque reperitur sed copulatum Id^Q-bmv Diog. La. V. 11. Utrum Kqivco et Kqlvcov (et Kqivig sive Kqlviq) a kqivco propagata sint an a xqivov ut a xoQiavvov Koqkxwco, q66ov l Po6co, non ante judicari potest quam in carminibus reperta fuerint. Eorum, quae literam futuri discretivam osten- dunt, alia subjuncta sunt andronymicis Kzjjowv Kztjgco, IdXe- '%wv lAXe^w etc. v. Keil. Anall. 141. alia incomparabilia'/ify^acJ, KaXvibto, Meii^w, syntheta Evdcooco et JJeQi^aGco, quod est Veneris epitheton ludricrum. Hujus notae multa contulit Pas- sovius in Opusc. p. 115. ad probandum nomen Jcogco. Sic enim in H. H. in Ger. 122. ubi Ceres deam dissimulans lo- quitur, scribendum esse pro J cog epoiy* Svop' soil, cui alii JcoQig vel Jr](6 substituunt, sed veri similius videtur Jcogco vel Jcoqco. Haec igitur futuro assimilata dicimus, ilia prae- senti caeteris temporibus exclusis. Nam quod Muetzellius p. 150. putat TeXeG&oj ab aoristo zeXeGdrjvai derivari po- tuisse, non probaverim, sed est paronymon vel a TeXeG&evg ut Mevto&svg MsvsGdco vel a TeXeGzi^g cum metabole con- sonantium v. Lehrs. Aristarch. 310. Ab his transgredior ad urbium vocabula, in quibus eminent Aegyptiae, non illae bar- bare appellatae ut 'EXfico , NaSco , Taxojiiipco, sed quorum graeca est interpretatio sen vera seu commenticia: Kwco id est IiwonoXig, Avxco pro AvxonoXig, Afrodito — Afrodito- polis v. Wesseling. ad Itiner. Anton, p. 168. Haec tamen alia via derivari potuisse ostendunt Eusebii verba, quibus Wesselingius utitur ad Hierocl. p. 725. and zov Xiovzog zrjv Aeovzco, and de too xvvdg zr)v Kwco, quorum illi Xenophon Ephes. IV. 1. per appositionem adjungit nomen generis Inl Aeovzco sQ%ovzai noXiv. Et nonnullorum terminatio duplex: Bovzog — ixaX&zo xal Bovzco Sle\ih.*Kavdc6 insula eadem Kavdog vel ravdog, Konzog Strab. Konzco Plutarch. Qqcx[j.- /?og ut Wesselingio videtur ad Herod. VII. 123. et QeQa^co, quod perperam QeQc'mfico scriptum est, Lycasto pro Lycastus in omnibus Pomponii Melae codd. v. Tzschuck. Vol II. P. I. 599. P. III. C. II. DE NOMIN. TERT. DECL. IN w. 323 atque adeo demus Atticus 2 ex Svqccxovgcu, sed potius urbem nomen accepisse a palude. Postremo oppida ignota Suidae raemo- rata Alyiuio et Aldco gerunt quidera similitudinem graecorum vocabulorum nee tamen demonstrari potest ab his originem habere. §. 4. Illis locorum nominibus dupliciter finitis Kavdog et Kavdto etc. simile est Z(mcpc6 et Sdncpog, si ab hoc casu descendit vocativus 2dncp\ quern Hermannus Elem. 678. in poetriae versu reposuit pro ^anqoi. 7 ) Ac non abhorrere hanc terminationem a mulierum nominibus in Prolegg. p. 23. demonstratum est. Verum ut demus atticus Qqlcc vocatur et Qqlco, mulieres roQyi] et Fogyco, Milivva et Meltwco v. Keil. Anall. p. 8. sic sumi licet eandem modo 2cmcpt6 nomi- natam fuisse modo Sdncprj sive aeolice 2dncpa alpha correpto. Quare in Varronis loco IX. 51, 150. sunt quas synomjmias 6) Scilicet quia Ulixera secum in occulto habuit; quasi vero xcc- Ivtiteiv idem sit quod y.qvniuv. Barbaris illis adnumero jliotg (quod aeolicum est) ut Movaa Movorjg, et hoc transiisse in Ar\xovg Choerobosc. Diet. 332. Homericum genitivuni Fooyovg EM. dupliciter interpretatur Trjg yoQyozrjiog ?} Trjg roQyovog, sed ilium esse a recto r) roQyco. Nam Toqywv non roQyovg facere ut elxwv dxovg tacite significat Schol. II. VIII. 349. rooyovog ygatpst Zrjvo&OTOg y.axuig' ov yaq 6 notrjirjg ToqyilJv (pr\Giv alia FoQyto. 9) Hunc accentum praescribit Clioeroboscus et duobus loci's resti- tuit Bisetus. Hunc sequitur Buttmannus Gramm. §.56. A (In. 11. errans de pXr]x(o, enjus casus attuli ad Aj. p. 173. Contra Aristarchi prae- ceptum legitur etiam nunc ttjv nscdeo Acbill. Tat. I. 9. tt\v ^rwNonn. XX. 75. Accusativum %y\v \df*a£(6 Eustatliius ; ad Dion. 823. p. 261. lin. 9. a recto *Aiw£(6v declinasse videtur. P.III. C. II. DE NOMIN. TERT. DECL. IN w. 325 30, 40. 1 °) Sed pro Xeywg, quod et Xeywg nommuquam scri- bitur Charit. III. 8, 76. Aelian. H. Anu. I. 14. Dorvillius p. 398. et Jacobsius p. 16. praeferunt Xeycu, idemque vel Xo- %6g scripsisse videtur Moschopulus in Schedogr. p. 72. Xeyuj i) yevvi]oaoa Stvttxotg, rjxig Xeyog Xiyerai xoivcog praeeimte Moeride yieyto caTixcog, Xoyog eXXrjvLKcog^ ubi Piersonus Xo- yog scripsit; illo tamen accentu notatum est gteiqcx Xoyog Maneth. V. 330. ll ) §. 5. Sapphus nomen nisi omnino peregre in Graeciam venit, a aag?r t g ut Graniraatici tradunt EM. 708, 19. originem habere videtur. Nee tamen omnium etj r ma inveniri posse spero ac minime divinorum nominum. Horum obscurissimum est Ar^Lo de quo EM. 564, 19. o f-iev IIXcczcov cprjolv eXeijTco " s?,€7]iicov yaq fj ■S-eog ' 6 de ^QiotaQyog TiaQct to Xco to d-eXco , sed vereor ne fallat. Nam quod Platoni tribuit , ab hoc non dictum est; quod Aristarcho, Plato proposuit non serio sed per ludum jocumque. Probabilius est Jnto idem valere quod drj , Jrjiirjxr ( Q. *Evvto quam Hermaunus Opusc. II. 180. Inundonam interpretatur quasi ab evvco impluo nominatam, veteres simplicius tcciqo, to evta zo (povevio, nee enim aliud reperitur nomen a verbo composite derivatum. Koxxvfiaj Plia- dis nomen Schol. Theocr. XIII. 25. specie modo non sententia conveuit cum Koxxvg Xocpog Hes. nee omnino coguitum est autiquioribus, qui longe alia Plejadum nomina tradunt. lie- cpQijdo') Herniaimus 1. c. 180. reddit Auferonam a verbo cpQeco, cui simile &Q€to appellativo zevd-Qi-jdcov subjeci. Hinc sub- eunt illae g} T naeciorum nugae Idxxm xcd ^4Xodltcj di 3 d>v xa TiaidaQia tov xaxooyoXetv aveiQyovGi v. Meinek. Hist. Com. 405. Alphito quidem aniculam significare posse docent He- sychii verba IdXyitoxQcog noXia. Sociae ejus Acco con- souum adjectivum idem suppeditat i4xxog jwxQaiuoQog ' XeyeToti 10) Pkiletae verba a Bachio omissa ayaftr] d y tnl ]']Seaiv cdSco Choeroboscus servavit Diet. 360. a quo sumsit Lascaris Gramm. lit. E. fol. 7. 11) Dativus xcug loyoTg in Dioscoridis loco, qui in Lexicis affer- tur, unius literae inclinatione in XeyoTg verti potest, quo dativo Psellus de Operat. daem. p. 29. ed. Boiss. et alii utuntur. A rhetoribus poe- tice loquentibus Xt/iotg pro Xe/wg dicere non alienum est. 326 DISSERTATIO XIX. di naidloig cog iicogolg, quae ita accipienda sunt ac si scri- ptum esset to Axxovg dvofia eTciXeyexai Toig naidioig ots (.wQaivovat vel cog /lit] iicoQalvcoGi. Hoc autem quid significet apparet ex aliis locis 2ivdftcoQog xaxdoyolog, ^OQ^mediteLv to xaxoG%oleveo3ai naQcc zolg naioi atque ex Schol. Eur. Androm. 665. /ncoQalvovoa tovzzotiv dxoXaGiaivovGa et Sch. Nubb. 416. /ucoQcclveiv to acpQodiGidKeiv. Itaque clarum fit ad conterrendos pueros praesertim [.uoQaivovxag id est pu- denda contrectantes fictas esse illas aniculas fatuas facie foeda similesque larvarum ut sunt pleraeque decrepitae; qua- rum alteri adjuncla sunt adjectiva dxxdg et maccus verbum- que a Suida hue relatum Maxxoa dvoijialvu dxi r\ °Axxco svia tjv , ideraque alio loco Maxxco xal Aatfico yvvtuxeg heal. Haec Amino sive Aa/nco procul dubio est Lamia in- fantaria ab iugluvie (lai/.tip) et voracitate sic ut Manducus nomen adepta similisque Mormus et Gellus. Schol. Gregor. Or. XXXV. 563. C. (Ruhnken. ad Tim. 182.) f.ioQf.iolvxxuv eiQipai and xrjg MoQ/novg trjg xa.lAaf.iiag. Quippe et Moq- fiovsg erant, ut Hesychius ait, dal/tovsg nXdvrjXsg et Lamiae lerriculae quas Lucilius appellat, nee minus Gello, cujus larvae duodecim sunt nomina in lepida Leouis Ailatii fa- bella 12 ) inque his Mcqqqcx, quod vel plebeja prolatione cor- ruptum est ex Moq^lco vel /.uoqcxv fatuam significat ut Maxxch, quae Du Caugii est sententia in Gloss, s. h. v. Bavpco fuit nutriculae nomen cum verbis fiavfiav et [iavxalav cognatum, namque assarum lallis deliniti infantes consopiuutur et ftav- pcoGi, ac nescio an utrumque ex voce lallantium expressum sit sic ut ipsum nomen infantium, de quo Damascius Phot. CCXLII. 555. fidfiia ol 2vqol xalovGi xd naidla dud xrjg Bafilag bsov sive potius utrumque a balbutiendo ut franco- gallicum babil, babiller. 13 ) Nomen Gellus, quod paullo ante 12) Illorum nominum pleraque facilem habent intellectum, naido- nviy.TQia, \jjv%e(ve(Gndci()ioc, GiQiyXa (striga) et nsiaaia quoque quid sit colligi potest ex Festi verbis : striges maleficae, mulieres quas vola- ticas etiam vocant. 13) BafiuXov aldolov Hes. fortasse fuit vnoy.oQia^iu naiSiiav ab infantibus translatum ad partem illam ut contra acl&cov vtioxoqiGjucc ncudiwv c}(J()iycoy cmo noy aidoioiv , et Augustus Horatium inter alios P. III. C. II. DE NOMIN. TERT. DECL. IN a>. 327 attigi, Schueidewiuus in Delect, p. 306. a verbo elelv ductuin ceuset. c Yqv}]$c6 heroiua ficta est ex nomine loci 'Yqvi'^lov et tribus Argivae 'Ygvad-ioi, quae si nihil aliud nisi literarum siuiilitudinem auquirimiis , ad oQiug {hovanhiov) pertinere videmur termiuatioue paragogica aucta v. Proll. 364. similia- que topico 'OgpsaL Qeavco Muetzellius p. 148. ex Siaiva factum, Sturzius Alex. 65. cum verbo avco compositum, vete- res ex Qeovoi] coutractum putant; quorum nihil exemplis ad persuadendum idoneis confirmari potest; nee magis si quis masculiuo QedvcoQ appositum dicat. Sed simili tamen modo corruptum est, quod idem affert, t^^icpiQw Hesiodeum, quippe cum eodem verbo junctum in quod l4yyjfjQ07], KccIIiqqo?], ^Qy.vooo^ exeunt, atque nomen perfrequeus Ilolvizoj, quanquam huic praestrui potest masculinum Holv'^og ut doQvgog, illi y L4ucfiQQog ut a\po()Qog, quam syllabaruui - imaliuni correptio- nem alio tempore illustrabo copiosius. 1 4 ) Huic contra posita amplificatio, cujus unum extat exemplum idque summe mira- bile. Etenim saucito vocatives non plures habere nominativo vocales, consultatum est quomodo ab /; ///-rw' transitum sit ad w yLrfioi. Respondit Hero di anus oxi zc) aQ%ala zcov av- Tr/Qc'ccpojv Iv zcug evd-etaig ei%ov zo i 7iQogyeyQaii(-iivov i) Arjvji, 7] 2aTi(fiot, sed hac excusatione in aliam impegit regulam ozi to i ovx I'azi zeluxov zcov frrjl.vxcov aXXd zcov ovdezlocov Choerobosc. Diet. 333. Hanc regulam illi ignotam fuisse minime credibile est sed fortasse nomina ista iota in- effabile habere putavit idque perinde esse ac si non habe- rent. Scripturae tamen hujus vestigia nulla fere relicta sunt praeter Odvzcol in Iuscr. Del. n. 2310. sed librarii nounulli vocalibus longis et in medio vocabulorum et maxime in exitu addiderunt iota syllabamque acutam circumflexo notarunt gtcov- dr^l pro GTtovdrj , ZavStol pro BavSvj v. Jacobs, ad Anth. Pal. p. 8. Hecker. Comm. de Anth. p. 322. et 85. Re vera jocos purissimum penem vocavit et leindissimum liomuncionem hoc est pipinnam et pisinnum sive pusionem. 14) Lennepius ad Theog. 337. etiam nomina vuIgariaZft/tfw, Zevgaj, l Inno'i etc. ex FTei&or), Zeu'Zot) etc. orta censet, quod minime veri si- mile est. 328 DISSERTATIO XIX. autem ilia nominativi et vocativi inaequalitas nihil offensionis habet; eademque est in ccldcog et aldol, aqdtov arj3oi 9 ne yvvrj yvvai commemorem , quod illi a yvvaii; declinatum vo- lunt. Aegyptiarum nrbium nomina ab animantibus ducta ple- rumque in co exeunt Idcpgodizco , Idvuvto , quae et lAvxivosia dicitur et Idvtivoov nohg, J. Malel. XI. 119. C. Kvvri, Avxco, sed in wv Avxcov, Aaxcov atque eadem yiaxonoXig vel Icctcov 7iohg v. Jablonski Panth. II. 87. duae aliae Arroyo, et 'HQaxkecog in Hierocl. Synecd. 730. (399. ed. Lips.) Pars IV. De vocabulis sensuuin eorumque confusione. §. 1. Soloecisinorum duo sunt genera, unum in forma eloquendi positura, alterum in sententia, et utriusque generis apud scriptores omnium aetatum copia non exigua. Verum ut in vita communi non qui idem peccarunt eadem poena afficiuntur sed multum interest quis quid fecerit et quo con- silio, ita prisci scriptorum existimatores nQogtonolrjipia qua- dam usi quae vulgo indocto exprobrant, ignoscunt eruditis. Diomedes II. 109. Atthis, inquit, admittit soloecismos, 1 ) quos quum docti faciunt, non soloecismi vocantur sed schemata, quorum alterum est vitii nomen, alterum virtutis, sed utrius- que, si auctorem sustuleris, discrimen nullum. Nam quod Dionysius de quadam Thucydidis loquutione dicit c. 37, 907. tovto it Tig ev xdlg a%ri^aGLV a^uoosi q)£Q6Lv, ovu civ cp&a- voi Tiavxag zovg ooloiniajiiovg Gyrniaxa xaXwv, valet de plu- ribus, unumque hoc interest quod quae classici contra regulam dixerunt, ab arte profecta creduntur, quae qui infra classem, ab inscitia. Haec enim magnis ingeniis debetur reverentia ut ponderibus examinentur aliis ac turba ignobilis; eaque religione ducti Gritici quidquid in vitii similitudinem vergeret, aut archaismi nomine excusarunt aut dialecti aut figurae pro- que soloecismi nomine substituerunt decentius aoloixocpaveg vel ookoiitoeideg. 2 ) Ac si vera est ilia philosophi nobilis- simi edictio, qua, quidquid sit, rationale ducere jubemur, quanto aequius videtur ut omnia, quae illustres antiquitatis 1) Anonymus in Cram. Anecd. T. IV. 271. to GoXoixi&iv tvmxov amxi&iv lozCv. 2) Ad Odyss. XI. 76. Grj/ud /uoi %£vcci ccvfyog dvotr}voio Schol. G%V t ucc tGTt Goloixotpavig. Oiix %Gn yaq xaiemeTv t Svr r zolg. Justiorem causam praebet affectus sermonem praeci- pitans Aesch. Sept. ISJ. ccv)]q yvvi) is ySn tcov {leiaiyjiiov, de quo recte judicat Sclioliastes xexivSvpsvTai to i-iEiulyuiav, il fu) una zig leyoi on doyiLouevog oiizcog stQrixe. Verum haec, quae generatim describi non possunt, praeterraitto ut ad illud repugnantiae genus veuiam , quod contradictionem continet, ut nunc vocant, vel in objecto xivnov didoQxa vel in adjecto aoyvoig %akxfj , fiovxohog l'ttttcov. Ilia est vox mulienmi Tliebaiiarum Aesch. Sept. 99. quae tumultu obsi- dentium eininus accepto trepidae liostes janijam irrumpentes sibi cernere videntar: xtvjzov dedoQy.a, Tidiayov ov% evbg doQog. Hie non acquiescimus in Scholiastae explicatioue t ue- zrreyy.e Tag alo~&i]G£iQ errl to svsQyiatBQOV (IvaQyioTeQOv). Nam nt concedamus poetis quod Longiuus dicit XXVI. 2. ifjv axorjv oxpiv noietv, quia oilug TQaveoieoa Trjg axofJQ Suid. s. *diad-T]Gig, Aeschylumque noluisse y.lvco xivnov dicere vel nt debilius vel fugiendae repetitionis causa, nam panllo ante legitur cool xQi/invevat (3oa et non limit o post oiofiov ccQiia- tcov xlvco, tamen liaec ratio non tautum valet ut ei asystata loqui permitfamus , quod effugere poterat si nomen posuisset utrique sensui aptum didoQ'/.a xkovov vel o/uadov vel aliud a verbo minus abliorrens. Nee puto illam repugnautiam satis excusari vel affectu 9 ) loquentium vel persona, qua ratione Grammatici interdum periclitantia tuentur ut Eustathius p. 11S4. 48. $£Qarzei£Tcu l °) ?y alilaoig ccrrb too Tzoogconov ' yvvi) yccQ ksysi ovx zyovoa EvevdoxijLisZv xvQiolexii]iia.ai et EM. 9) Nulla est affectus significatio in Quint. VII. 562. ^Ad-r^aiTj — IdVoxfr' avTijV avdoioi' ayysuayoji' et Horn. II. XVI. 1:27. Xevaoco nctocc vi]vol 7ivo x jg Srjioio iojrjv id est Pqouov ut Stat. Tlieb. VI. 202. jam face subjecta primis in frondibus ignis exclamat, quod Scholiasta interpretatur crepitu sonat; ortinis enim sonus clamor est. 10) Tritura hoc est verbum de explanatione eorum quae contra consuetudinem yel constructa vel declinata sunt: to coloiy.osidhg JV icvTimcoGEcog &£oc<7i£v£Tca Eust. 71S, 63. to aol.oiy.oifca'tg du< GTiyufjg &eQ«7i8iJ8zat 236, 32. to puop«Qov O-eqktibvetcu JV D.lthptcog vjioqxti- y.ov orjucuog 231, 12. OtqaTiEVEicu ?} yoauuauy.r\ avcdoyia (jov /5o- Gy.rfico) 17L5, 55. tj dsqaneia tovjov {^nnog qtixcfu i yovva (tioei) Sch, 334 DISSERTATIO XX. 774, 42. o Scocpocov vyuoxeoov keycap exovxl ^p&Qnavs xb ccxaxov xrjg yvvaixelag sQfirjveiag Lii/uijodfisvog , oV xqotzov xctxel (xaxelvo) eooloixtoe x axcojLieva xov xi&covog. Verum quo insolentior nobis haec videfcur visus et auditus confusio, hoc minus molestiae exhibuit antiquis graecorum poetaruni explanatoribus, qui plurimis in locis adnotant verba sentiencli et inter se et cum verbis cognoscendi permutari, idque adeo ad ornatum orationis pertiuere ut interdum spe- cies pro specie vel pro genere ponatur. Sed quo clarius omnis eorum ratio perspiciatur, repetam paullo altius. Ergo ad Odyss. X. 82. scriptum invenimus nomen tvoi/mJv positum esse xaxayQi]ozixcog aut pro fiovxolog hoc est ea figura, quae vocatur eidog avxi el'dovg, aut pro vofievg bjucovv/Licog xco yevei xb eldog. X1 ) Item ad II. XXI. 37. admonent poetam nomine sQiveog quamlibet arborem potius quam caprificum signi- iicasse, dnb yevixov elg eidog /uezai3e(ji]xe. Sch. Hes. Scut. 289. xovg aoxdyvag eine nexijka eidog dvxl el'dovg. Schol. Lye. 88. xooyog 6 yvip xvotcog, vvv de xov xvxvov leyei' h"la[3e de tcoov dvzl 'Qcoov et Gloss. 911. xeyxQivi] — elaftev eldog avxi etdovg. Similiter Aero ad Horat. Sat. I. 1, 58. Anfidus — species pro genere, et ad Od. I. 1, 13. trabe Cy- pria — abusive pro quacanqae etc. Hoc schema duriore no- mine appellat Auctor de Soloec. p. 199. ooloixiaf^bg ne^i xa yevixd xal eldixd cog nap 3 c Of.irjQqj ttcxxtjq ccvSqcov xs decor xe ' eidog f.iev yao avdoeg , yivog de av&oconoi. Hac igitur ratione verba singulis sensibus attributa docent poni pro eo, quod omuibus commune est; qua in re quantopere lasciviant, operae pretium est cognoscere. Primum ad II. XL 332. i'tttxoi 7ih]yr^g aiovxeg — i) dirclrj oxi xcy el'det, xb yevog dedqXcoxe' delei de ehxelv ertaiodoiLievoi' i] yaq axoi) eldog eoxi xrjg ala&qcJecog. Sed Eustathius non inscite infert II. XV. 268. xctiaxQrjOzizcog nqavu tintr , tSsQccnevGe dh dndtv t'diov Sch. Pers. 132. sunt quae per synaloephen aut sy stolen aut ectasin sanari necesse est Charis. I. 5. p. 7. Alibi hac de re dioQ&ovGd-cu dicitur. 11) Schol. Lysistr. 329. naiayov %vtqeiov avxi xov xsoafxiov , ix /iitgovg to rtav" oil yaq ymqaig fiunzovGi, quod idem udog avxi yivovg dici potest. DE VOCABB. SENS. 335 equos ipso sonitu flagelli ad currendum excitari verbere nullo Aptius vero buc retulisseut Od. XVIII. 11. ovx atzig oti drf fioL ItuIIiCovgiv anavzeg, ubi aut oQag dicendum erat aut commune alo&xxpfl, quod verbum quiim Homero incognitum sit, vices ejus sustinet priraitivum a'ieiv, unde compositiim 87iateiv vel in soluto sermoue significalionem iutelligendi ha- bet v. Lennep. ad Phalar. Ep. XXIX. Jacobs, ad Aelian. p. 9. 1 2 ) quo minus in Apollon. II. 109. xovg naQeovtag 8rti]tGs opus erat Scholiastae adnotamento jjod-ezo. Sed eodem utun- tur in aliis locis qui ilia ratione expediri non possunt, ut Arat. 240. l%3vcov eieyog fiallov fioQeao veov xaziovzog axovei, quae sic commentantur to cckovsl oijjiiaUsi to aiG&dveG&cti' tovto eidog avii yivovg. 13 ) Verum haec est mera prosopopoeia, qua saepius utitur Manetho stellis affectus humanos tribuens v. Dorvill. ad Charit. 664. eamque Germa- nicus quoque suis verbis expressit. Piscis — alter audit stri- dentes auras niveus quas procreat Haemus. Alius est graeci poetae locus v. 336, ubi de Sirio loquitur xslvov xal xaxiov- Tog axovo/Liev, nee deest scholion tralaticium alGd-avo/nsd-a. Hie primum subvenit, quod poetae latini caniculam, quum maxime iervet, lalrare dicunt ut Statins Silv. I. 3, 5. calido latravit Sirius astro, similiterque Manilius et Glaudianus, quorum versus apposuit Gronovius, nee discrepat oucoqlvoHo xwog dQif-tela ojiioxfoj Oppian. Hal. 1. 152. Sic apparet quo- modo Sirius audiri possit. Sed simplicius videtur ilia verba ita interpretari : etiam occidentis vim et efficaciam praedicari audimus. Non certius hujus abusionis documentum praebet 12) 2(xvqvci log tgixeio nobg aviuv tncuajog tyiveio nQogevs- ySivzog l'£cmivr\g iov nvqog Anton. Lib. c. 34. pro (fctvsqa. 13) Sic. Schol. Mosq. pro vulgato yivog ccvil yivovg. Vossius graramatici sermonis imraemor scribi volebat eidog avzi yiyyovg. ISec satis apte confert Pindari verba Iv Tqoia "Extcoq JLXanog rjxovos, hoc est ov fxovov na.Q y allhjv r\y.ovGe. alia xcu irj netqa eyvca v. Nitzsch. ad Odyss. VI. 185. Longe di versa est ratio verbi compositi Pind. 01. III. 42. 6 v.r\nog vnaxovei avyalg rjkiov — [A.€Tc(Xrj7Ziixa>g avil tov cda&dyeaOai Schol. quomodo Latini interdum obedire id est obaudire de rebus inanimatis usurpant; tnai'ovGiv at firjiycti ztiv (Sci/^caajrHipp. Mul. I. 647. T. II. 336 DISSERTATIO XX. II. IV. 343. tcqcozco yaQ xal daizog dxovdKea&ov e/iielo — Schol. TQOTTixcog avzl zov srcaioS-dveoSe, mu rj dxor) eldog eoziv alo&Tjoscog, sed sententia haec est : vos primi ad coe- nam invitamini et invitationem accipilis, id quod Athenaeus dixit z$ dstTivcp imaxoveiv, et sic etiam Aristarchus statuit sed adhibita ellipsi dxoveze [iov tceqI datzog. Plus dubita- tionis habet Od. VI. 185. avijo -r)de yvvr) 6f.wcpQoveovze {thxq- £%ovglv) dlyea dvgjiieveeocu , %a.Qiiaza nsQtGnuj/iiej'ov scri- bendum est fivvw. Lin. 27. ex Etym. Gud. 499, 88. addendum est yaii'K). P. 129. /. 13. pro ixXs/uevai scr. iXxfytvat. P. 134. /. 14. pro €Qycp scr. eyou. P. 136. /. 7. pro subjecta scr. mbjectae. P. 137. I. 3. ante ultim. post Callimachi adde locum. P. 148. /. 5. adde Schol. II. V. 798. gqiEititi tiohqov Xayjav r\ fcf/diy' svQrjTcu yccQ iayrjycc, quo praesens perispomenon minime probatur. P. 155. not. 6. Hesychii locum 'EXy.av&ou, eXxo t ufrri (sic enim editum est) Blomfieldius ad Choeph. 830. aliter corrigit eXxctvovau iX- y.ov^.ivr\. P. 156. /. 12. pro /uugko&cu scr. fiaaaa&ai. P. 159. /. 20. Hie quod dixi de derivatis primitiva praecedentibus con- firmat Schol. A. ad II. XVI. 548. xcctcc xqtj&w lAQtarctQ/og' Ovx intGiccrcu fihv 6 7ioir\Tr\g to dr}Xvxbv xuQrj, akX* ovdhv &av(.icc- Giov ' xcu yccQ I'tXXag nctQciXoyovg (jiK^ccyatyovg) iftovag tniGtciTca uyvooHv jag nQcoTodsiovg ccvicov Xei-sig. Ad /. 2. adde IlrjddXtK ot xvfieQVoi Etym. Gud. P. 162. /. 3. Sui&as'AvccivTiaiGtti avaiQsipai^Avitf.iaxog (p. 94. ed. StoII.) Sed avaxvnovv heroico metro repugnat. Quare reponendum est quod Bernardus suasit uvuxvutoaai v. Schneider, ad Ther. 705. 'ffie^ovGOm Hippocrates de mulieribus concubitum appetentibus et cupiditatem explentibus. P. 164. /. 8. de Antimachi versu varias doctorum conjecturas collegit Stollius p. 59. ADDENDA ET CORRIGENDA. 355 P. 168. I. 18. pro iQK scr. 6qc]. Lin. 23. memoriae exciderat dualis ccfico/uco Aesch. Pers. 181. pro quo tamen nonnulli dativum ctjuw/uq) scribunt. P. 175. I. 27. pro y.a dowvxtxi scr. Gy.adocovxcti. P. 178. /. 4. pgst circumflexi adde priniae conjugations ((xqtccjusg)). P. 181. raof. 7. I. 3. pro tQioxoetg scr. towxcoeig. Lin. 18. for&oioeis, divweig, vlcosig in dubitationem vocavi ad Aj. 1218. nee satis explorata &v(6sig et nsxqajsig quippe semel lecta. .P. 184. /. 22. ovqov anrjd-rjatcu ti)mS'j(mv XatoyiX /Lidxxqrj Nic. Ther. 708. Schneiderus perperam edidit pro nluSdov , quod in codd. Par. et Goett. legitur; eodem redit scriptura Edd. vett. 7i).a6dovx\ P. 185. /. 22. post omnem omissum est copiam. P. 187. I. 10. xoIoodv Nic. Th. 140. pro xokovfiwog positum participiuin est verbi xolcao. In Adnot. ult. pro vaixdto scr. veaaxdeo. P. 189. /. 9. rjyoQocopro Herodotum Dindorfius de dial. Herod, p. XXX. ab Homero sumsisse, xo/xooovxeg ap. Arrian. librarios intulisse censet. P. 198. /. 5. ante ult. post /uaxrjQevsiy dele punctum. P. 200. /. 25. divtvGug in omnibus codd. Apollon. III. 310. quod Lehr- sius Quaest. 321. adnot. a divi)cctg significatione differre censet. P. 201. not. 6. /. 3. pro ol scr. og. Si Empedocles dalaQbv daltQoj p. 11. a^Qtafxa p. 304, aficoQ p. 253. aysiQSiv p. Gvvayuv p. 138. ccyiQSG&ai proparoxyt. p. 132. ayj; p. 83. ayrifjia p. 49. n. uyiviio p. 250. aj/#aA«o*' p. 85. ayxoviqv p. 153. ayxog, ccyoctrog, dyxojp p. «^(>tow^T« p. 186. ayQi(pt] xgdcpa p. 39. ayqvfiivri p. 210. ay/avQog p. 253. txy/ovgog p. 276. n. adtvxig p. 60. atfffxjfc p. 64. «(?77 p. 259. crd^m p. 71. iidfjiatvuv — tvuv p. ixdog p. 71. «?7 p. 265. avdQU(paOGh) p. 106. cW(>ms yvvaixog diss. XX. §. 5. avdq oxovog p. 121. (iv&tiu ice p. 303. «V#?7 p. 270. av&og a(ozog p. 300. avono c'cvvto p. 120. aviEGdca paroxyt. p. 98. avr.r\ avir\v p. 259. avxia^w p. 77. uviiuv uvTiovG&ai p. 172. lAvTivaj p. 328. ixvTMpciQa p. 132. CiVTl(f>£QlL,£lV p. 132. «Vey octVw p. 120. a.OQTr\g p. 125. ao? oi<£ p. 313. 314. aog p. 290. anaioXrj accent, p. 256. cmcaico — aw p. 168. anavqav p. 136. ansXog p. 311. ansaaovcc p. 22. «7rAax£iV cifXTiX. p. 88. a7ro€()crov p. 138. ano&vxnv p. 58. a7ioG(pccXjurjGca p. 152. cmbiQonog oivog p. 148. aQKQog p. 277. aqyog to p. 305. "JtQsd-ovGa. p. 73. ciQ£G&cu aorist. p. 132. aqr\y£iv> aXaXy.£iv , aqy.£iv p. 52. ciQrjQvy/uKi, p. 244. «£>6jj? p. 183. c\qvvo} p. 204. «£0£ p. 53. «oo£ a^j/w p. 233. f^OOCW CCQCOGO) p. 162. a^owtft p. 187. C(Q7ir) 0Q717] p. 259. CiQ7l(0 a,Q7lCi(J.£V0g p. 259. atfqarog p. 105. rc^uw atpvo) p. 244, INDEX GRAECUS. 361 cxqvco Iqvco p. 206. aaai satiare p. 74. acciVTo p. 154. uGicrivsiv p. 237. ccGtSjLuprig p. 33. ccGiQctyaXog p. 54. OZGTQCCTir) p. 41. ccavQr\g aGccgooiog p. 136. 138. \Aiccq7ic6 "AzQonog p. 322. ktccg&ccXXco p. 234. CllCt(0 p. 231. air) iambic, p. 11. cctQccnog aragnog p. 38. ciTQUTiog oivog p. 148. cciQwrjg p. 285. ClTTEGd-ai p. 78. «u«u non contin. p. 283. ctvyog to p. 310. n. cwya) p. 109. ave.iv cive.iv p. 11 sq. avrj p. 253. cw&EVTrjg p. 121. «tU?7 avXrjGig p. 268. avXrjQOV p. 118. n. «y|/y accent, p. 267. ccvZslv mactare p. 104. n. cwov avxeXv diss. XX. §. 4. avobg p. 283. avTOfiolot stolones p. 206. CC(f>CiQ p. 283. acfuqog p. 300. acpXotG/uog aipXvGfzog p. 24. affOQSiov p. 47. «yw «(p?7 p. 272. n. aipQaGGOt) p. 106. ci(fQccoaca tt(pQci£oo p. 241. a%vaGdr]/ui p. 189. dyeiQeeg p. 292. a/qar\g p. 128. aipo^Qog p. 134. 327. « ysyaa improb. p. 129. pipXsa&cu p. 116. pepQtoS-oig p. 91. /?«'xo p. 5. n. 5. p. 131. PQvxog 6 et to p. 302. pv£cc p. 86. jSu#? p. 277. fivxirig p. 100. pvXXaQog p. 286. /SuAvto? p. 101. 286. fiv$Qog fullo p. 286. n. 30. ficojuog, fiovvog p. 133. n. pcoargsTy p. 150. 197. r. y insert, p. 34. n. y insert, verb. p. 52. y et f commut. p. 81. y et x m verb. p. 50. y* et *jc commut. p. 46. TaXaxa p. 323. yayyaivuv p. 237. ya(xxp6g p. 47. yavocoGi p. 187. ycctftia p. 71. y«v(>0£ p. 134. yea p. 129. yiyapav p. 129. ycytuyaV p. 146. yslecsi p. 174. ysXyrj p. 51. ygAf? p. 137. yiXXai p. 113. ysXXt&iv p. 118. 225. TUAw p. 326. yeAtuw^ p. 184, ytXofrov yeXaxov p. 215. ya/utcoai p. 147. ysveiav p. 157. ysVoj a*rl ft'dou? diss. XX. §. 3. yiafAK p. 30. ye'(>« p. 316. ygw p. 129. yrjV€G&cci p. 118. yCyctg p. 129. yXavxog p. 285. yXiaO&cci p. 79. yXrjvea p. 294. n. yvvnslv p. 22. yvvS-og yva&og p. 303. ypcoQiXco narro p. 132. yvo)Qi£a) p. 226. yoVf, xvtifjLt], xyrj/Lcog p. 46. yoyy(>v£€*2 / p. 231. roQyco p. 318. yovvovfjicti p. 160. yQapa yqcua p. 269. yqCmaiLia p. 39. ygofupevg p. 42. yu7r?7 ace. p. 267.* A d insert, nomin. p. 300. J insert, verbal, p. 293. ^ prosthet. p. 109. 8 et /? commut. p. 116, J et # commut. p. 96. 8 et A commut. p. 300. da&voaeo&ai p. 247. San p. 253. dKiialco/bisvog p. 157. (f«yUw p. 320. INDEX GRAECUS. 363 ddXog pro £r}Xog p. "28. ddXa p. 255. Sttua p. 15S. duvr] p. 264. Sdvog mors p. 124. davst£(o unicum p. 223. daUuG&ai p. 199. daiElv p. 28. davxog davxpov p. 285. dicao p. 64. 192. Sect rcc p. 312. dedccofzca dfi(o p. 86. dtddrjuca p. 171. dtddzG&ca p. 5. tf&W p. 28. deidut nox p. 254. dsixcivaai p. 155. //£<>o? p. 282. detXaq p. 110. (Jf^ p. 110. dt't-iotovio p. 187. diQxso&cu yjvnov diss. XX. §. 2. (?^o c <w JVfyw p. 284. (jy/'a 6rji6(o p. 161. <%oiV (f^tay p. 172. drjXr) p. 255. didu 6idr\ p. 144. diaiqtoig naqivd-eOig p. 187. Slao/Act p. 78. diUTXqv p. 93. SiSQog Siaivoi p. 124. dVw p. 190. tf#a>, Mfyiuai p. 193. Jo^e p. 144. dirjGca p. 90. 6ixsXX.cc p. 116. n. <57Vw cF^u'w p. 29S. 6qoj SqaGy.dC,(o p. 5. dqoog p. 302. (Jua fons p. 22. /dvva/nivT] p. 256. dvvctTZiv p. 151. duvw aorist. Id wet p. 256. dvocoGi p. 186. dvgfiqdy.ctVQV p. 49. £?xwv p. 324. sVXsa p. 117. n. silvio p. 209. «l'Aw UXio p. 111. 117. fl'Ato sIqco p. 137. sIXcotscjv p. slXiaiiav p. 198. fr^«a"t p. 284. slnslv p. 137. £t£?7 qriiqa p. 138. siQfJiog p. 282. si? 3fa#' fti? diss. XX. §. 1. sxSiatiiqu p. 78. tx&vfxa sx(fv/j.a p. 24. s*xxaXd't-ai p. 85. kxliXa&iv p. 77. &aaT£ p. 184. UccaiQsTv p. 150. 197. IXaxzovioi p. 152. %lidv&r\ p. 30. m«T£ p. 137. £uif£to' p. 118. ?noi// p. 117. I'Hw p. 225. il/Ors p. H7. I'Affwt p. 118. n. Uvo) klvaao) p. 245. Z/tPQvov p. 132. n. 275. £*{A,7l(x£0jLtai p. 78. i/Ltna&O&ai p. 8. % [Anaiog p. 8, 78. "E[insd(6 md(6 fons p. 323. i/AnupQarai p. 190. &ai)Q(o p. 253. kvdaivaasa&ai p. 247. tvdiasiv — a«v p. 175. &tf«& p. 22.' Ivdvxig p. 59. 1^6? diss. XX. §. 4. Ivsixs[asv p. 59. fVf^tf et coraposit. p. 57. svvsov syrrj p. 28. fVofff? p. 121. 233. ZvQiyiGxavG) p. 234. £v oxsqo) p. 288. IvTskig, iyriXsia p. 7. lv%qsxr\g p. 69. 'Ej'i/w p. 325. l'£avv(a occido p. 121. igavtiai p. 12. i£a(pa£co p. 106. lloiUif p. 261. ioixdgco p. 221. iolrjTO p. 124. soorai p. 124. !o£z?7 p. 263. inaiCTog pro (pavegog diss. XX. §. 2. not. fnavQsa&ai accent, p. 132. snsiv amsiv p. 137. Unsaov unicum p. 98. inizooas p. 100. 101. £ni&va&iv p. 246. lni%y\vov p. 278. intfAsXsG&ai rarum p. 112. imnooa&sTv unicum p. 152. £niO(pazog p. 106. InixQonsZv dub. p. 203. sngoids p. 91. smr\v p. 107. ina)d£a> Imatfa p. 82. incod&iv p. 229. fcrw'&y p. 232. ZqaGTSVSlV p. 197. IqaOiQiqv p. 155. n. INDEX GRAEGUS. 365 Iqaiup p. 151. aqyop p. 76. Iqdco Qiddw p. 138. €QS@Og OQCpPT) p. 301, lQE^o^i(f(cy p. 170. tQSixr] p. 258. iQSTjucoa) p. 214. Igavpap p. 156. Iqevpco i(id) p. 261. iQeco tQaa) p. 169. tQiypveip p. 305. iQi^aaa&ai p. 81. 152. %Qid[Act p. 237. tQixea p. 305. sqocu p. 283. n. l'oo*?7 p. 73. tQvy.avaoi p. 155. tQvGinelag p. 312. €QV10 p. 190. Iq%ut6(dvio p. 185. !(>tt?j p. 255. $Q(OTqP p. 156. taicp&rj improb. p. 35. ffftfo? p. 293. £oo6r)[ACii p. 171. «7r?? p. 293. tGtLxowvio p. 186. iOTQCCTOCOVTO Jt. 185. £arw p. 318. ia^ttTosig dub. p. 181. layaioojpia p. 185. 7u et t; commut. in verbal, p. 285. n. tvdioco, non Ivdioia p. 175. tvxeaxog p. 15. evxrjkog p. 15. tvxofzooop p. 170. g^ p. 117. 261. ftUjjoa p. 117. fv^OfCo* 7 pro o[Iqv£ov p. 82. lifCkmo p. 113. i/vQog 6/vQog p. 280. n. ££P« ?£0?7 P* 165. ?i//w avoj p. 109. £&> impleo p. 153. z. £ et a a commut. p. 89. £ et %x commut. p. 88. t,au p. 4. &($viai p. 86. Z£t>? y«ro? p. 274. n. £r)0£iag p. 26. Cfttoaat p. 27. ££#0£ 6 et to p. 302. Cwot? optat. defect, p. 25, CcoQog p. 286. H. rjyua&ai pro ay up p. 151. fjyzQ&odai p. 148. riytQS&opio p. 97. v\yr\kat,(ii p. 222. ^d" non ante conson. p. 29. vjJoff p. 296. tj(T 0? de femin. diss. XX. §. 1. ^£&o p. 93. ri&ixog p. 92. rjkaxair) p. 118. tjkaxdzr} — «tov p. 95. n. 7]nqp p. 158. rjTiiqp p. 185. tjtoo aclit. p. 316. rj/cipcn p. 235. rj/og et i^w p. 319. ycog p. 253. (9. & prosthet. p. 37. & projf p. 90. # et tf commut. p. 96. & et / commut. p. 70. daa pro &£a p. 253. &axog p. 285. &ak7i(x)Qri ifyipig p. 37 sq. 366 INDEX GRAEGUS. &cdvGGw — vrnco p. 250. &ap(iog 6 et to p. 298. Savl\ p. 259. &a%Gog p. 292. &aGGco Ta%og p. 302. &a(o p. 5. Qeavco p. 327. &£ao$cu pro voelv diss. XX. §. 2 ^££OV p. 188. &££lO> p. 144. dsioZo p. 144. &€kxu6 p. 318. #&w periphras. futuri p. 116. &8[i^ p. 258. &r)Xt p. 115. #777^7 p. 258. drjoca p. 5. #?)(?« pro cdirjao) p. 99. #*V P- 191- diufiQog p. 136. &oa&iv p. 23. &oct£(o sedeo p. 216. doaoGco , &aaGGd) p. 241. d-oriQog &ovQog p. 23. &006U p. 23. #og> #0607 p. 108. d-oooxog p. 188. &QCCl£lP p. 9 &Qctix(i6g p. 12. d-QUVSVh) &QCiV0(O p. 246. Squvog &Qr]GaG0cu p. 5. S-QccvQog p. 12. n. O-QrjGitog &Qr)Gy.£ia p. 65. &Qi[*{Li6g p. 86. &Qovg &Qvlog p. 24. &QvX(y&r) p. 243. #i/m p. 255. &v[xsvog pro Gvpwog p. 23. &vfiog &v/uog p. 23. #£vo? p. 276. #uyeo &vv£(o p. 145. #uera p. 282. d-vGavog p. 101. #w£Sr\ p. 161. XSoi oculi p. 278. idqovv p. 160. l6qi6(o p. 213. sq. t£,wai fe^at p. 191. l£QO(pOLTaP p. 171. tfw pro irj/ui p. 144. fytfwV p. 125. trirns p- 191. «• I'Cco breve t Add. ad p. 234. Mij p. 125. Xxslog iGog p. 64. ixiuCv£G&ea p. 237. IXio/ucci p. 169. tA«w? p. 193. IkvGnaofxai p. 156. l^KW TjffW p. 241. *> p. 290. l^inaiaov p. 8. ?*/«*> /V£/> p. 172. Uov p. 284. INDEX GRAECUS. 367 tgog, viscus p. 32. tig p. 125. iorrjg p. 191. IriTio fiovxolos diss. XX. §. 4. iQrjTeiQcc p. 197. iooifdQi&iv p. 132. lyviw p. 201. I'tf/w breve i Addend, ad p. 234. W a Q P- 313. tycoo p. 125. I'co pro fytu Addend, ad p. 18. y. prosthet. p. 205. y. exemt. p. 285. v. insert, verbalibns p. 292. y. et 7i commut. p. 117. 153. v. et % commut. p. 63. 70. y. et x commut. in verb. p. 58. y.apXiu p. 115. xadtywa&cu p. 207. 209. y.aiaxa xvccq p. 315. y.aivvLiai p. 209. y.ay.xr] imperat. p. 14. y.cdiGTQeZv p. 150. 197. xuXXog unicum p. 291. Kcdvxpci p. 323. xaiiipog p. 283. y.ecva'Zcu defect, p. 241. y.untzig xccTii&r] capis p. 85. xanyonaiai p. 31. y.unog p. 307. y.i'mog y.d(fog p. 46. x.cc7iT(o yctvSavto p. 84. y.c'cTivQog p. 12. n. y.anvg p. 244. y.cco xoj p. 320. y.t'.oog y.anov p. 298. n. yccTCijUTjkdjacci p. 26. y.axuvSoa(fu(jGi.iv p. 106. y.u.TunaXir\g p. 116. y.aTttOifVQuGOo) p. 240. xctTSiMciCstv p. 78. xuTrpiibtoVTO p. 185. y.ajovXv.g p. 261. y.ctv/r} p. 269. y.iaovov p. 15. xtdaioi p. 194. y.idfxa p. 15. zfifii p. 14. *ao^ p. 274. X£*«(f?7<7 appello p. 116. xsXvopog p. 44. 294. xsyovv discedere p. 84. y.Evxavvviii p. 208. yJvxcoQ p. 98. xioaai p. 192. xsoct/uai p. 132. xegaiilg /uoXv^iurj diss. XX. §. 4. y.Eqy.Cg p. 63. zf'^K p. 264. y.iqvog 6 et to p. 298. "/.eotolieiv gxeq^oXXbiv p. 114. z£(>w£/f iraprob. p. 181. n. y.EGTog p. 121. xsgtqcc p. 98. yJgtqov p. 121. n. xsgtcoq p. 121. ;^ad« p. 28. 77. xrj&eiov %8itiov p. 84. y.r\y.a$i.lv p. 81. y.r\keov p. 294. n. y.rjjuog p. 85. ^to? *y& p. 27. xvrjjLtog p. 282. n. xvrj/uog yvad-fxog p. 46. xnCog xvtt,r\ p. 277. xvldog p. 297. xviyog p. 293. wu p. 287. xvuCa p. 258. ^j/f^ccw p. 86. xvv og p. 290. xoiaa&cci p. 172. aronj? p. 156. Koxxvfiio p. 325. xrcAa&D xoAouw p. 206. xbXXog p. 291. xoXmav p. 164. Kofxfxayerjyog p. 188. xofirpog p. 283. n. xo^ p. 121. 260. xovi.lv p. 153. jfoVt? %vovg p. 29. xovroff p. 98. 121. xoQfzog p. 282. -xoQVorp p. 117. xoqwiocovta p. 180. xqayog p. 280. xo«v p. 83. xqixvci p. 128. xqccggsu p. 130. xoaro? p. 128. 302. xqctvyuvqv p. 235. x^aw p. 5. xqtayqa putei diss. XX. §. 5. xosa? unicum p. 316. n. XQ£/naiG&£ p. 127. XQS/LLOO) p. 158. KQ£Gy)6vii]g p. 128. xofto p. 128. XQrjVY} nrjyrj p. 128. xQrjtia'Qtt p. 93. 130. . Kqr\GiXag p. 128. #Ot XQld-Y] p. 94. y.Qivog xqCvov p. 299. KqTog p. 130. xqox6(oGi p. 186. xqovfxri p. 281. n. xqovTiaXov p. 63. y.QbifiCov xqtaniov p. 37. xQcojuccg grumus p. 281. n. jtzcc*' p. 6. xiaivvfXL XTivvfii p. 210. xra'? p. 129. 130. xra'? dens p. 15. XTLVVjAL XllVPVjUl p. 210. *i;ao xuo? xuro? p. 96. xvfi£QVog gubernum p. 159. y.vdiaovGa p. 177. xvSoidvnqv p. 159. xvdog 6 et to p. 298. xii&og p. 293. ztidiyft) p. 215. xvXa xoixvXXo) p. 114. y.W(o p. 319. xvQpaOat p. 134. *uo/S/£ p. 302. xvqxio(jiVX£g p. 215. xuto? xvo&og p. 301. xioXrjip p. 117. xgWoj/ o^** diss. XX. §. 4. *&j<£0? de oculis diss. XX. §. 4. INDEX GRAECUS. 369 A. I insert, p. 52. 105. 112. k insert, verb. p. 114. k et q comraut. p. 73. 116. 137. kaitt )Ma p. 83. 254. kcudog p. 311. Aaiud) p. 326. kcacpvg p. 246. kaico p. 6. kccxzog lacus lacunar p. 237. uiafiia Lamiae p. 326. kdfj,n€iu de auditu diss. XX. §. 3. kccfxnQog ktvxog p. 37. kccoog diss. XX. §. 4. kccoog kucoog p. 29. kaa&m p. 79. 83. ka%r\ fossa p. 237. kc'i(0 p. 6. kiyuv krjysip p. 57. ksiQioeGGci vox diss. XX. §. 4. kixog p. 295. n. kekctG&ca p. 94. kehyjjLOTEg p. 119. Unas linos p. 315. ksmvva'co suspect, p. 146. kicav ksvaaco p. 109. ks^ojg p. 325. kr\y.io \r\y.iiv p. 320. kijro p. 94. Aryiw p. 317. 325. kmtf.iv p. 77. ;„/«'ta> p. 131. kiaipco ykiaipco p. 30. UXeiv p. 194. ki/upog hyvog p. 69. kivomav p. 218. n. X£ p. 77. kinooog p. 183. kinxoi dtxjjcto) p. 300. knio&ui paroxyt. p. 98. kv non juncta p. 209. kovGog p. 22. /toucu koveioj p. 145. Ao/o? Af/o; p. 325. Lobeck. Techno!. kvyog kvyt] p. 297. koHv et ki(Sv p. 154. katnog konog p. 301. \(i)(fav kotfog p. 15S. M ,a insert, p. 42. sq. fji insert, verbalib. p. 28S, ft, et £ commut. p. 116. ^c. et n comraut. p. 31. [Aciduv (.itidi&iv p. 24. pad civ et fivSav p. 301. n. /aaiead-ca p. 130. jucaoa p. 205. /Liaxekka p. 116. n. M«^w p. 326. fiakx-q fiakxieiv p. 205. /iKim p. 156. ^tc^rc cibus p. 31. fiafiaiig p. 10. fiavSccx)]g p. 10. ^ta*^ pavia p. 260. /uavog p. 278. {laQCtGGOi p. 240. paoycig p. 10. paojuainEiv p. 74. fxciGciG&ai p. 130. 156. jLictGctGdcu tangere p. 47. pciGGai p. 10. jU«<7r«| p. 156. {laGiaqv&iV p. 231. paGriyeXv — ot^ p. 171. ■fxaziaoS-at p. 26. ^uawZV p. 150. 202. n. fidzog p. 284. (Aayjofiui p. 148. juiyc(Qog to p. 299. ^lV7)Gir)Q {J,rjGl(OQ p. 129. frivoLog p. 29. fxvovg f.iviov p. 29. {.ivtoopcti ftmojiwi p. 213. £iV(6o/u p. 86. liudovo&eci p. 17L ^uyxq p. 263. livy.bg p. 285. juvxog /uvget p. 301. ^uu'A^ pvkla) p. 114. [.tvllcc p. 286. [xvXlog p. 114. luvvSog diss. XX. §. 4, /uvaxog pvoog p. 301. jLivx&i£a) p. 226. jttuw fivdeo p. 154. /ucojueoiiiai — ao t ucii p. 168. /ucoQairo) pro cc(fQodiGidC(o p. 326. [MOQog de cibo diss. XX. §. 4. jiUoG&ai p. 26. ^ insert, p. 131. 7/ insert, verb. p. 149. ^ post ,a insert, p. 129. ^ omissum ante tf p. 121. n, VCt£Q()Ct p. 7. vaieiv vri%aoQ-ai p. 69. n. vaiEicao , non yciizioco p. 173- vctiTZioa p. 7. *>«6? p. 274. ^«(>w gnario p. 132. vcfowe p. 132. n, vaatog p. 104. %>avuv p. 13. vavainovg p. 27. vavOir\o p. 13, ?>«&> y«tw p. 7. vaw y«t'w r^/co p. II. *>£tV pro 7rAftj/ p. 27. n. vriycczsog p. 129. j^ro? p. 104. vrjxsaSai fluere p. 69. n. W#os- p. 297. voa fons p. 27. voa*' pro idelv diss. XX. §. 2. vbotog vocfrijuog p. 16. vojog p. 27. 86. 284. vovg fluvius p. 27. INDEX GRAECUS. 371 vvxi0.au7ir\g diss. XX. §. 6. vcoS-r\g vdoxcco p. 109. | terminal, adverbior. p. 63. £ et ax coramut. p. 32. Eccv&coZ pro Eav&co p. 327. %i]oig tjvoi'g ace. p. 293 sq. n. h'qog p. 294. £ov&6g de sono diss. XX. 8. o. o prosthet. p. 44. 98. 100. 109. 239, o et s comraut. in verb. p. 149. 221. oi pro o) p. 12v. bd-vXlofjiai p. 90. oldog p. 311. ofxo? locus p. 59. n. ol'o/ucu opinor p. 108. of/£i\ucti p. 148. ol(o p. 145. n. o).0og p. 287. oXifioog blifioc'cgciL p. 9S. hUyyy\ p. 280. n. o).uog p. 282. oAo? p. 123. bXog &6).og p. 245. hlolvy(av p. 324. oufioog a ]5oi;w p. 69. 6[zoxXiai — c'((o p. 164. b[A06nyav p. 171. bilOTQO/civ p. 170. buOVLlC'.L 0/J.ELTCa p. 163. ounvri p. 42. o^tp; offffw oil; p. 42. ofKfvyto p. 114. 6>£w bveicco p. 193. bvivauai p. 162. ovoioSs ovaioSe p. 162. n. oyouai p. 162. OVOf-lCiTOSl-lQaV p. 170. owff onus p. 163. o^off «*t? p. 301. 6£iJff de colore diss. XX. §. 4. o;7r£tto p. 159. n. bnrjziov p. 159. otzo? sapor succus p. 30. bnvico p. 41. oqccccis p. 184. oQyc'cCeiy p. 2S0. n. boe/Oeco p. 97. 152. oQiusyog p. 283. n. oo ( aoff p. 2S2. bavi&od-rioap p. 170. ooo;'*o? oQox&og p. 133. n. oqojlicu Qtoo^ca p. 138. OOOff O^l Off p. 301. oQog p. 28S. "Oonrj Furia , oQnci$ p. 259. oW?j! p. 2S3. 6oao6c'cxyt] p. 283, ooo'off p. 283. boGonig p. 2S3. boicdi£co p. 133. ooroff p. 133. n. bo%£iG&cu oqyog p. 153. o£/°£ P* 280. n. OQ(0O t U6V)1 p. 213. bocoovyoy p. 262. 00^77 cupsyyrjg diss. XX. §. 4. oVcrt Ojucft] p. 108. occead-cu brttvea&cu p. 257. ooaouai olof.ica p. 108. b'oooff p. 291. oGifQQfxca p. 257, bzQt]o6g p. 239. ovXuubg p. 117. ot'/«ff ov).c(f.ibg p. 261. oiUf inacte p. 111. ot>A?7 p. 111. 0VV£O&£ p. 162. oi'ooff oovy/uu p. 100. ovQog bouv p. 158. ovQog cwocc p. 276. n, ot»ff oy«ff p. 313. 314. 24* 372 INDEX GRAECUS. ovias ovzavcu p. 167. olios de femin. diss. XX. §. I. ocpiXXeiv p. 16. n. bx&i(o ax&ojuat p. 149. bx&C&tv p* 227. ®X vr l P° ^64. otp vox et visio p. 257. Zyi p. 283. m ai insert, p. 47. 7t insert, nomin. p. 283. »«. ot insert, verb. p. 36. 7t prosthet. p. 247. 7i et x commut. p. 117. 153. 7i et fi commut. p. 3K Tidyos mqyag p. 281. n. Tialtiv ptei&v p. 10. TiaZXXog p. 113. TtaCco njtiko p. 130. TiaXdaoca nttXvrco p. 104. naXCvo^Qog p. 134. zuxkiyoQCos p* 283. TictXXsw p. 145. TiaXvveiy de liquid, p. 104. nv 7ia[.iqjttXv£co p. 232. THxiupccycico p. 155. navopopcuog p. 42. 71KVOS to p. 306. tt«6s- p. 274. TlttTlWlVW p. 7. TtcmiuCvb) 7iccfi(p«Xti(o namecX/ico P . a 7iaouipaGG(o p. 105. 7lCCQ€'y&€GlS $7l£V&. p. 187. 7idovo\\> p. 117. 71CCQ0S TO p. 306. TTCCGXOg p. 104. TiciTayt) nXuGiiyt; p. 52. TlUlfdiV p. 9. 7m#oV p. 290. ji. 7rfty«w longo cs p. 211. neXtxtxy p. 159. 7i€XsftiCa> p. 226. IleXaog p. 311. 7r&0£ 7i€XXr\ p. 311. 7ie7w nsXsjuiCco p. 107. tz£7o> nsXe/ui'Cco pello p. IIS, nenaXxa p. 149. 7l£7TT7jc6g p. 107. 71EQ&& noQ&eco p. 149. 7i£Qi^()Tj6rjg p. 36. 7t£QiGneQx4(o p. 152. n. 7i€Qtq>Xv£ty — (pXsvsir p. 24. 7i£QQ(ov ambig. p. 178. niay.og p. 314. tieggos p. 283. n. nezdco p. 193. ntT&r\vbg p. 188. 7z/r?7 casus p. 259. 7rfzw 7iT7)GG(j} p. 107. nevftojucti nb&og p, 261. Trey^ p. 9. 7l£(flXfACU p. 113. ne(pQrj3(6 p. 325. 7Z£upv£oTeg fAE t uvd6i£g p. 81. 7r?5 et tztJj' p. 104. ITrjyaGog p. 207. nrjyeGi/LtccXXog p. 103. n. p. 294. nqyog nuyog p. 281. nr]dav novg p. 159. 7ir)Xo7iXoc9og p. 105. 7T?7A0£ p. 104. nr\(Xa p. 70. 7it]Qog p. 70. diss. XX. §. 4. nida'$ p. 65. nldcti; 7zr t dcii(o p. 207. m/xnXsvGcc p. 169. Tuvvpivr} p. 190. mrvGxco tiivvggoli p. 248. TiinQuGxo) p. 15S. JTfo* p. 308. 77rcr« J5i(Ta p. 131. 7ZftfO£ to p. 308. niaiog p. 131. nXayog p. 307. nXayxjog p. 88. INDEX GRAEGUS. \73 nXccy.eqog p. 57. TzXaivyi'Cco p. 247. nXazvg latus p. 52. nXsTv pro vuv p. 276. n. 7iX£(o nkeioi nXcoco p. 25. nl£(o 7TeXd£t0 p. 107. nXr]yci6eg p. 88. n. 7zXr]ucc&rjvca p. 157. nXt]fj.vQa p. 149. 264. nodajy.sg ofifia diss. XX. §. 6. no&og et 7ibv&0[xca p. 156. tto/« nowg p. 310. n. tiomvvo) p. 25. 129. noXvxv&vog p. 96. 7ToAi;£w p. 327. TioQxrjg p. 273. 710Q717] p. 264. noqavvb) p. 284. noQCfVQico brevi ypsil. p. 149. 7iOT80 L uai ncordofxat p. 167. noTixqavov cubital diss. XX. §. 6. not6fx(fi£L p. 41. nqenetv de odore diss. XX. §. 3. nqr\iiaiv(si p. 237. nqidSr\v p. 192. nqiaa&ai p. 192. nqofidovzE p. 5. 7tQotxtr}g p. 99. nqogavGcci p. 12. nqognaiog p. 78. TTQogipcnog p. 106. 7lQ0(fCiT0g p. 9. nqo/ccvri accent, p. 265. nqoyia p. 254. 7tt insert, p. 64. 7tt et co" commut. p. 49. 100. 108. 7rr et t/; commut. p. 89. 7iTcci(o nctico p. 10. nrceojTTjg p. 8. nziotito pinso p. 130. 7rTOtcc p. 138. Tirooog p. 279. JTTVO*' p. 275. jrrw, y.axanzT]tr\v p. 107. 7rrw^«^w p. 217. ^ufAo? nzvslog p. 131. 7ri;?7 p. 255. TZutfot p. 290. n. nvy.vog p. 281. n. 7*1^? Xcdxrj diss. XX. §. 5. 7riW nvog nvoq nvccq p. 309. nvQGog p. 284. noj/ua opercul p. 21. 7ico[xdvvv t ui p. 208. 7i(tiQog p. 70. noticed xo}j.cii p. 249. ? insert, p. 47. 106. 302. q insert, in terminal, p. 42. (j et d commut. p. 73. q et X commut. p. 116. 137. q ay 8 80 a i p. 291. qctiftog qafxxpog p. 284. qaCvetv de siccis p. 104. n. qdxzog p. 284. qdfupog qvy/og p. 303. qaO&aivco p. 237. (kifftrazf p. 128. qci/og qfjx°S P- 281. n. ^fyfv? ^/o? p. 78. qS[JLipa£cu p. 242. qeov^isvog p. 144. (5>7*/o? (5tVo£ p. 298. n. qrjoxco p. 16. qivav p. 157. q6(.ifiog Ozqofxfiog p. 35. (5i//Sof y^u^o? p. 48. qvpfiog Ozqoa p. 137. 256. G£Xa%£ia p. 303. Gel a/o g p. 305. tf&^a GtX/ulg p. 112. tff^'sr p. 117. 137. c>7x6? p. 285. Grjluzo p. 112. Grjneveiv p. 196. 0^7777 p. 258. tfty7rto o7zo£ p. 125. gt}Gtqov p. 93. cr# insert, p. 64. 97. g&, Gfrfju insert, p. 237. Glycc XiyEiv diss. XX. §. 4. Giviofiai p. 146. 152. GivCov p. 93. GicpXog diss. XX. §. 4. Gxcciog, Gycc/j^og, Gxtjxfiog p. 85. gxccXev&qop p. 115. GxaXo\\j p. 115. Gxct,Q$a[A.vGGEiv p. 247. GXCCQdctfAVGGO) p. 134. Gxdqog p. 134. tfjmTOS, Gnaiog, Gxviog p. 303. GXEodrjXt] p. 37. n. GXETTCi p. 316. GX8QK(pOg p. 114. Gxsvrj Gym Gxoiog p. 37. gxiqtcJv p. 134. gxiqteco p. 109. GxiSvcao p. 193. Gyyicpog p. 290. cr^ofo? o*/« p. 303. GyoQofivXog p. 286. tf*0T0ft>07 p. 186. Gxvd^uivog p. 279. GxvXXa p. 276. Gy.vXov spolium p. 115. GuEodaXsog p. 75. G/iirjpog iajuog p. 302. G^iolog p. 301. G t u(63i£ Gf.iojvrj p. 68. o^/5o$- p. 287. GoXotyocpavEg diss. XX. §. 1. aoAo? p. 112. Goovodcu p. 171. (Too? p. 23. (yo7 improb. p. 258. GtElCO GlEVOi p. 17. GisXyig GxEqyCg p. 55. GriXE/og p. 305. GTE/ufid&iy p. 33. Gieycc/rj GToycc/rj p. 258. INDEX GRAECUS. 375 Gxs va%sdctv6c p. 76. Gyadaifr p. 82. 222. G(fdXa£ p. 247. G(pcdog p. 276. GcpaXXog p. 276. G(pal t urjGai anoGcp. p. 157. £o6qog p. 76. cr^wa' p. 52. 119. 241. n. GtfQtyog p. 308. G(f)V$uv p. 52. GxaGiriqia p. 85. Gcoxelv p. 151. Cwxos p. 285. t exemtum p. 285. r insert, p. 130. t insert, verb. p. 44 sq. r prosthet. p. 112. 118. t«£w p. 130. xavQaqv&iv p. 231 sq. xavxalitfo — fuw p. 232. xagiovG&ai p. 160. xaqfiog p. 304. TaQi/og p. 305. TO^ffOff p. 136. xavta&iv p. 222. t«w ttjtkw p. 293. T£iyj.Gi7iXr\xy\g p. 88. 107= xeTxog p. 70. xiy.fxaq p. 70. xixxcov p. 70. TsAatftfru p. 115. rfA^Off p. 294. xi/uevog p. 295. xifxnsa p. 305. xsyayog p. 294. r&/#i; p. 259. r*V#*?? p. 74. 96. xivvog p. 291. xtZstsG&s p. 92. xiqccxa xeCqea p. 315. x£qcxi£(o p. 222. xiqexqov xoqvog p. 55. zf^w p. 136. Tf^TjtfwV p. 136. XEQ&QElCC p. 66. xeqGrjfxavai p. 109. X€QVGXOJ p. 136. xiQXvog xQExvog p. 302. xiiaxa p. 130. 376 INDEX GRAECUS. T£Ttrj t u£vog p. 15-1. revfzay p. 222. rEvrnfeiv p. 222. riyvi] tev/co p. 222. Tifp. 8. 2k 130. T7\$r\ p. 115. TTjXlCi p. 8. TTjlvysiog p. 129. irjiav p. 28. ji&ai^(6oaoi p. 248. n&ivai pro Tioiuv p. 191. t/A?; p. 255. tAUw p. 118. tiv&oq p. 136. tivv/lu xivvvya p. 209, invay.(o p. 61. T/w «rt'w p. 124. rXrjvcti zsXXeiv p. 115. Tfirjyco p. 108. T^ijacu p. 108. n. 7 { U(O k U£VQS p. 8. To7%og p. 70. toX^iav zeiXaGcu p. 115. TOV&QvfelV p. 231. TOQSLV TETQdipElV p. 203. TOQ^og p. 288. iQQvog p. 136. TOQVOg TEQSTQOV p. 55. Tooroff zooo? p. 288. TOQVPO) , 70QVVr\ p. 136. joavfig p. 136. TQCiTZEU) p. 148. ToaOia p. 136. TocwXog p. 286. toavGavov p. 136. ior\ur\ TQVjuuXid p. 53. ronxgcu p. 241. TQlf}(0 p. 136. T£nj/o£ p. 87. 280. toi&iv et iqv&iv p. 87. 7Ql7lOVg TQtt7TS£c< dlSS. XX. §. 5. iQiTocoaa p. 187. 7£>*7W p. 320. TQO(flOVO&CCl p. 160. iqo/Jo) TQwyaa) p. 167. T(?i;o£ p. 310. TQVTTccv obscen. p. 8. TQvaog p. 283. TQV%CO TQV%0(O p. 161. zQCoyXr] TQ(6j>ir] p. 53. tt et £ commut. p. 99. Tuxro? p. 280. Tv t uj3og p. 45. TvcpXog diss. XX. §. 4. T<0&txfr p. 221. v pro vt in optat. p. 127. udVoy tuber p. 305. vXaav suspect, p. 175. vXXeiv p. 72. V7l£Qiy.TCllV(0 p. 237. vntXXeiv Gio/iia diss. XX. §. 6. vnvmo p. 213 sq. vnoSqccGia p. 63. vnoCcxpocoGa p. 1S6. v7i(oniov pedis diss. XX. §. 6. voicczojuog Add. ad p. 22. i(pavtt(o p. 155.

tAvTw p. 327. (fi/uog p. 54. (fiasco p. 9. (/)A«v p. 9. iflavvooEiv p. 246. qXey^og p. 282. (fkeyvciv p. 156. *P)L£i<6 } XZog p. 31. ^>A6?7 /Ao?7 p. 31. (ploiGfiog p. 2S7. (flvdav p. 31. 72. iflvdtw p. 81. ipXvdovv ££&> p. 151. ifoovvco fxolvvco p. 245. tpoovg p. 245. (foovzog p. 245. (fosao otog p. 315. ifotvancaciV p. 171. //'(n)*/ (facial p. 83. ifQitiaaoto p. 119. 241. n. cfQOpeoi unicuiu p. 152. (fovdaaco p. 119. 241. tpovyeeoGi p. 291. ifv£d(o p. 81. <£i)*o? p. 292. (fvXkelv p. 72. (fvXXco p. 113. n. yuj/ p. 5. n. 5. yu'o? p. 290. (fvatovod-cu p. 160. X. ^ insert, noniin. p. 285. / et # commut. p. 70. ^ et * commut. p. 70. yetcp commut. p. 31. /«/So? p. 85. yaXinrco yaXenog p. 28S. yaXxsvg abus. diss. XX. §. 6. ydvvr\ 7TQ0%? #oA?? p. 25. 378 INDEX GRAECUS. yloiSav p. 31. 72. %olr} %okog xe'oj p. 25. XoXog p. 287. XoXajopca p. 214. %qXk)xq p. 183. yqcaCfAE unicum p. 119. Xquos p. 298. Xqw&iv tangere diss. XK. §. 4. Xvdcuog futilis p. 21. %vXog p. 24. %vlog et %v[z6g p. 287. yv/Liog saliva p. 30. n. XVQfiicccfcu p. 134. \p et 7rr comraut. p. 89. \p et «£to p. 218. — in aa) sum p. 204. — in aoj eoj p. 24. — in aa) taco p. 215. — in ~wa ww p. 211. 213. — in sio) pro sco p. 92. 195. — in 8voj iCco p. 230. — in eat evoo p. 199. — in sea oo) p. 171. — in tea voj p. 24. — in aw i£oj p. 227. sq. — in i£co vvio p. 239. — in itoi vfa p. 232. — in iCco ictCca p. 229. sq. — in ifw ta(o p. 330. — in i£a) lay.oi p. 249. — in /&> taco p. 154. 172. — in ow et £v(o p. 204. — in ow iCoj p. 230. — in ow aivoi p. 236. — in ow «Cto p. 219. — in voi v/ut p. 208. — in w aivoj p. 235. — in w «w p. 154. sq. verba in to esu p. 143. sq. — in w svto p. 195. — in — p. 68. n. 36. Antimach. p. 164. ; Add. ad p. 162. Apollon. de Adverb. 611. — p. 23.; 553. — p. 14. Apollon. Rhod. III. 519. — p. 179; III, 384. — p. 9. Arat. v. 169. - p. 182.; v. 240. — dissert. XX. §. 2.; v. 336. - ibid. : v. 405. — ibid ; v. 746. — p. 206. Arcad. 47. — p. 2S0. n. 17.) et p. 307. n. 26.) ; 68. — p. 279. ; 72, 4. — p. 12. n. 19.); 81. — p. 51.; 84. — p. 278. n. 12.); 151,' 5. — p. 49. n. 1.) ; 151. — p. 147. ; 106. — p. 267. ; 152. — p. 50. ; 152, 3. — p. 51.; 152, 25. — p. 57. n. 13.); 153. — p. 67.; 155. — p. 71.; 159. — p. 120.; 160. — p. 122. et p. 123.; 161. — p. 125. et Addend. ; 162. — p. 132. ; 163. — p. 134. ; 164. — p. 19. 165. — p. 210. et p. 290. n. 2. Aretaeus p. 120. et p. 293. n. 8. Aristarch. ad Iliad. XII. 411. — p. 69. Aristophan. Acliarn. v. 869. — p. 303. n. 23.) ; Aw. v. 1090. — p, 149.; rr)QVTC(d. fragm. (XVII.) — p. 36. n. 6. Bion. Id. VII. 2. — p. 26. Chaeremon. fragm. — diss. XX. §. 4. Coluth. v. 57. — p. 85. n. 20. Democrit. p. 21. u. .384 INDEX LOG. EMEND AT. ET EXPLIC AT. Dioclis fragm. — p. 76. Dionys. Perieget. 1156. — p. 211. Dioscorid. p. 325. n. 11. Drac. 32, 7. — p. 122. Add. ad p. 266. Empedocl. v. 157. — p. 201. n. 6.) ; v. 411. — p. 201. n. 6.) et Add. Erotian. v. la^nr] — p. 271. Etymol. Gud. 187, 37. — p. 1£9.; 390. — p. 296. n. 14.); 576. — p. 28. n. 48. Etymol. Magn. 26, 19. — p. 254.; 78, 14. — p. 98.; 113, 50. — p. 212.; 120, 38. — p. 311. J 137, 36. — p. 151. n. 6.); 152, 30. — p. 171.; 174, 40. — p. 4.; 187, 43. — p. 5. et not. 5.); 237, 27. — p. 25. n. 39.; 270, 22. — p. 78. n. 11.); 516, 7. — p. 66.; 538, 51. — p. 88.; 601, 20. — p. 21. n. 33.); 637, 40. — p. 91.: 638, 54. — p. 313.; 639, 2. — p. 314.; 647, 21. — p. 194.; v. aaiUco — p. 113. ; v. jui'tQzvs — p. 8. n. 11.) ; 575. — p. 296. n. 14. Euphorion — p. 104. n. 50. Eupolis — p. 287. n. 32.); Addend, ad p. 258. Eurip. Rhes. 312. — p. 13. Eustath. 217, 29. — p. 27.; 229, 25. — p. 87.; 621, 48. — p. 131.; 1746, 22. — p. 81. ; 1792, 22. — p. 82. ; 1837, 42. — p. 74. n. 5. Galen, p. 202. n. 7. — p. 294. n. 9. — p. 312. — Gloss. 26. n. 42. — p. 205. Heliodor. p. 97. n. 39. Helladius p. 126. Hermesianactis fr. II. 39. — p. 147. Herodian. n. (,iorr]Q. 13. — p. 73. n. 4.); 22. — p. 125.; 23, 5. — p. 88. n. 24.); 24. — p. 123.; 35, 31. — p. 306.; 43, 20. — p. 17.; 43, 33. — p. 40. ; 46. — p. 19. Herodian. d. dichron. — p. 19. — Epiraerism. 15. — p. 118. ; 110. — p. 263. n. 20.) ; 252. — p. 82. n. 18. Herodot. HI. 16. — p. 171.; VIII. 21. p. 145. n. 2. - Hesiod. Opp. v. 547. — 290. n. 3.) ; v. 610. — diss. XX. §. 2. ; Scut. v. 255. — p. 153.; v. 289. — p. 181.; v. 392. — p. 211. n. 13.); fragm. CCLXII. p. 385. - p. 144. Hesych. v. adcc — p. 259. n. 12.); v. udemi — p. 71.; v. attco — p. 113. ; v. txl'vcov — p. 123. ; v. axcixruisvai — p. 239. ; v. *Axy.6g — p. 326. ; v. ufxvax^Ox^ai — p. 68. ; v. anoaea/jv • — p. 66. ; v. &qC~ XSxm — p. 67. ; V. aqo/STai — p. 67. J v. av/diTSiy — p. 88. ; v. pdiksoSai — p. 112. ; v. fifei — p. 79. ; v. yeyqiipug — p. 39. ; v. ysllai — p. 113.; v. dauv — p. 5. ; v. dedtiai — p. 254.; v. dsi(j.ao&ca — p. 157. ; v. dtiopevri — p. 17. ; v. dutti&Xeiv — p. 112. ; v. duCstai — p. 94. ; v. Svmw — p. 43. ; v. ZptUcov — p. 113.; v. lyeCiaCav — p. 219. n. 5.); v. iyy.anju — p. 46. n. 27.); v. tyoqyoniaaxev — p. 250. n. 15.) j v. efr lov — p. 116. ; V. e /'J rj INDEX LOG. EMEND AT. ET EXPLICAT. 385 p. 258. ; v. shv — p. 191. ; v. kftjpt — p. 191. ; v. i&dfi^t] — p. 33. ; v. iixctd-iaoifjiEv — p. 147. ; v. -IxQrjaacou — p. 107. ; v. iXxcc- vwacc • — p. 155. n. 6.) ; v. IfxipiovGa ~ p. 154. ; v. ivsyXctvxwg — p. 12. ; v. tv&QtTi' — p. 66. ; v. Ivqaficog — p. 36. n. 5.) ) v. £|«- tpd&v — p. 106. ; v. iSij/i&Jaai — p. 34. n. 2.) ; v. Qivu — p. 122.; v. ioQTag — p. 124. n. 23.); v. Incdrjas — p. 149.; v. im- xXEVvaag — p. 36. n. 5.) ; v. tnl Xiav — p. 254. n. 3.) ; v. Ini- Itrj/iii — p. 112. n. 3.); v. tact&vvQifrv — p. 113. n. 8.); v. txpidev — p. 79. n. 13.) ; v. iiftfovtai — p. 20. ; v. Ce^vOxcu — p. 86. ; v. r]ofrai>£ • — p. 235. ; v. d-aXxim — p. 318. ; v. d-r\yr\ ■ — p. 258. ; v. dtjocu — p. 5. n. 6.; v. QQcavofiEVi] — p. 66.; v. &QavQov — p. 12. n. 19.) ; v. &Qrjoxog — p. 65. ; v. Sqqjgxco yvwfxct — p. 65. n. 31.) ; v. d-Qcooasi — p. 101. ; v. Wovzai — p. 72. ; v. irjzrjg — p. 191. n. 3.) ; v. ifinaxaov — p. 8. ; v. ivagEt — p. 132. ; v. Xv- vqiev — p. 207. ; v. Ituiixqv yXTSog — p. 308. ; v» forizEiQcc — p. 197.; v. xctyxo/jsvij — p. 60. ; v. xci/Li/uEi — p. 118.; v. xcifj.no g • — p. 48. ; v. xanvobv • — p. 46. ; v. xdniEi — p. 107. ; v. xccxk^Xe- 3ei — p. 89.; v. xaxi9v\\)ag — • p. 45. n. 24.); v. xmxeTXe — p. 125. n. 24.); v. xaxwgcc — p. 40. n. 13.); v. xec'cGcu — p. 15. n. 24.); v. xiyvwxcii — p. 21.; v. xeyvcoaftai — p. 21.; v. xtXd'g — p. 116. n. 14.) ; v. xe'oj • — p. 37. ; v. xr\xa8$l — p. 81. ; v. xevxei — p. 60.; v. xrjiog et v. xtjtei — p. 84.; v. xiaadat — p. 192.; v. xiccto — p. 192. ; v. xixXcciei — p. 15. ; v. xXeCoj — p. 79. ; v. xXi&og — p. 79. ; v. xXettei — p. 35. ; v. xveX — p. 28. ; v. xvi- dovreg — p. 72. ; v. xvitieTv — p. 35. ; v. xoxxeTv - — p. 49. ; v. xrav — p. 6. ; v. xxdvEiv — p. 120. ; v. XdyxEt — p. 60. ; v. Xcti- (fdaao) — p. 240. ; v. Xcmrjvai — p. 37. n. 6.) ; v. Xdnog — p. 277. n. 8.); v. XcigScu — p. 83.; v. XtyQtov.g — p. 181. n. 7.); v. Xi- yooivxo — p. 187. ; v. Xe/coev — p. 181. n. 7.) ; v. {ia6dXXei — p. 234. n. 2.); v. /liccgocu — p. 10.; v. fXExa^EvGav — p. 64. n. 27. ; v. iiExadrjcc — p. 64. n. 27. ; v. ^irjaxo — p. 75. n. 7. ; v. (.ivaa — p. 7.; v. /uooowHv — p. 239.; v. [ico/axca — p. 68.; v. vc'iOEiv — p. 132. ; v. vctQOvg — p. 132. n. 35.) ; v. vctvGxrJQEg — p. 13.; v. prjxog — p. 104.; v. oXoeTxcu — p. 111. n. 1.; v. bvi- voiev • — p. 238. ; v. bvovxcu — p. 162. ; v. oQtyaxai ■ — p. 67. ; v. OQxog — p. 133. n. 37.; v. ouXiccgOe — p. 154. n. 4.); v. nayydg — p. 88. n. 23. ; v. tikX^geie — p. 149. ; v. netxog — p. 292. ; v. neCaovxcn — p. 89. ; v. nEQixQonotoviEg — p. 167. n. 4.) ; v. 7irj — p. 104.; v. nirjXca • — p. 234. n. 1.); v. nixEiv — p. 58.; v. 7iXo')OGEiv • — p. 102. ; v. uqogiel — p. 18. ; v. 7TnogxXr]^^g ■ — p. 36. ii. 5.) ; v. nv&o/ucu — p. 91. ; v. qe/uei — p. 118. ; v. QCxpavev — p. 234. n. 3.) ; v. qugxcu — p. 26. n. 43.) ; v. ouXovocc — p. 110.; v. GaGat • — p. 103.; v. ar\noMvxo — p. 180. n. 4.); v. Gicct — p. 32. n. 55.); v. avdovg — p. 324.; v. cividaai — p. 93.; v. axotip — p. 47. n. 30.); v. oxoQopvXog — p. 286. n. 30.; v. o/urjXcu Lobeck. Technol. or^ 386 INDEX LOC. EMEND AT. ET EXPLICAT. — p. 112.; v. civysi — p. 51.; v. au t u(f&£ig — p. 16.; v. cwe- (fia^sp — Addend, ad p. 216. ; v. awdsaca — Addend, ad p. 4. ; v. oxclideg — p. 71.; p. oqsdaviav — p. 124.; v. awjucti — p. 26. n. 42.) ; v. t^qkOxScu — p. 8. ; v. tqovsxco, — p. 22. ; v. TQvyajg p. 324. ; v. v7Toa l uvy£l — p. 69. n. 41.) ; v. ifaivai — p. 170. n. 8.) ; v. (fcuda — p. 73. n. 3.) ; v. (pstfoevsi — p. 196. ; v. (f&sl — p. 16. ; v. (p&s ltj — p. 28. n. 48.) ; v. cp&ti'rjg — p. 16. ; v. (p&rj- covTcii — p. 16. ; v.